Βεζύρης μπορεί να έγινες Αλέξη, αλλά… άνθρωπος δεν έγινες
Μέρα με τη μέρα-οσημέραι που θα έλεγε και ο καθηγητής Μπαμπινιώτης- διαβάζουμε πολλά δημοσιεύματα και εμβριθείς αναλύσεις, που επιχειρούν να ερμηνεύσουν την περιδίνηση του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ σφύρας και άκμονος.
Εμείς, δεν διαθέτουμε τέτοιες ικανότητες, προκειμένου να ερμηνεύσουμε φαινόμενα που ανάγονται στην σφαίρα της μεταφυσικής. Είμαστε, όμως, θιασώτες του ορθού λόγου και της κοινής λογικής, την οποία ευτυχώς ασπάζεται η πλειοψηφία των συμπολιτών μας.
Του Γιάννη Μιχαήλ
Και αυτή η πλειοψηφία των ορθολογιστών κρατάει όρθια την πατρίδα μας. Όπως είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης, σε μια συνέντευξη στην Γαλλική ραδιοφωνία τον Μάιο του 1955 «Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα». Η πατρίδα μας, σε τακτά χρονικά διαστήματα, περνάει από τις συμπληγάδες πέτρες με μεγάλη επιτυχία. Όλοι θυμόμαστε πολύ καλά, τι ακριβώς έγινε την περασμένη δεκαετία, μετά την υπογραφή των δύο πρώτων μνημονίων.
Βγήκαν στον αφρό της πολιτικής, δυνάμεις, οι οποίες διαδίδοντας διάφορα τερατολογήματα, πασπαλισμένα με τεράστιες ποσότητες ψεύδους, κατάφεραν ύστερα από καθημερινούς αγώνες του πεζοδρομίου, να καταλάβουν την εξουσία το 2015 και επί μια πενταετία, αφού υπέγραψαν το τρίτο και ποιο επαχθές μνημόνιο των 100 δισ. ευρώ, κυβέρνησαν με την εμφυλιοπολεμική άποψη του «εμείς ή αυτοί, τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν».
Όντες αδιόρθωτοι και αγκυλωμένοι στις δοξασίες τους, απειλούν ακόμα και σήμερα, (όρα Ζανέτ, Πολάκη, Καρανίκα, Γιαννούλη) ότι όταν θα ξαναέρθουν στην εξουσία, θα πάρουν την ρεβάνς.
Δεν θα μας αφορούσαν τα φληναφήματα των διαφόρων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑΙΚΟΥ μιλετιού, εάν σε όλες αυτές τις αθλιότητες, έβαζε ένα τέλος ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Δυστυχώς, όμως, όχι μόνον δεν κόβει με το μαχαίρι όλους αυτούς τους παραλογισμούς, αλλά τους ανέχεται και πολύ πιθανόν ακόμα και να διασκεδάζει.
Ο… τέως, βρίσκεται –μετά την τετραπλή εκλογική συντριβή του 2019- σε έναν πολιτικό λήθαργο, παρασύροντας και το κόμμα του οποίου ηγείται, σε ένα πολιτικό βούρκο, με αχαρτογράφητα «μολυσμένα» ύδατα. Ο Αλέξης ακούει μια βουλευτίνα, η οποία είναι και δικηγόρος, να αποκαλεί τον πρωθυπουργό «επιδειξία» και το αφήνει να περάσει αβρόχοις. Δεν γνωρίζω εάν η κυρία Σουλτάνα είδε τα «μέζεα», όπως θα έλεγε και ο Ζουράρις, του Κυριάκου, αλλά είναι βέβαιον, ότι ο Αλέξης δεν γνώριζε τι εστί «επιδειξίας» και τι «επιδειξιομανής» που βέβαια, είναι και το σωστό.
Άλλωστε ο Τσίπρας, έχει «σκοτώσει» την ελληνική γλώσσα δεκάδες φορές. Είναι αυτός που έλεγε «είμαστε ανοιχτοί… διάτρητοι» αντί για διαφανείς, είναι ο… μηχανικός που έχει κάνει στροφή 360 μοιρών, που μίλαγε για «τυμβωθηρία» στο Μάτι αντί για «τυμβωρυχία», για την μεγάλη… δαμόκλειο σπάθη, που μπέρδεψε τον «νεποτισμό» με τον «διαφωτισμό», για την κόπρο του Αυγέα, για τους «ακατάληπτους δεσμούς», αντί ακατάλυτους και άλλα πολλά… πανάκριβα μαργαριτάρια.
Πιστεύει προφανώς ο Τσίπρας, ότι οι Έλληνες πολίτες τρώνε λωτούς και ξεχνάνε εύκολα. Αλλά πλανάται πλάνην οικτρά.
Τώρα, μάλιστα, του χρεώνουν και το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση, κόμμα που κυβέρνησε την χώρα, δεν ψήφισε στην Βουλή τις αμυντικές δαπάνες. Σε μια εθνομηδενιστική λογική κινούμενος ο Τσίπρας, άφησε για μια πενταετία «γυμνή» την άμυνα της χώρας, αφήνοντας τον ακροδεξιό συνέταιρο, που ήταν αρμόδιος υπουργός να αλωνίζει την υφήλιο, για να υπογράφει αμυντικές συμφωνίες.
Η χάρη του έφτασε μέχρι και την… Βραζιλία. Αυτές οι συμπεριφορές δεν πρόκειται να διαγραφούν από τον σκληρό δίσκο του μυαλού της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Γιατί Αλέξη, «Βεζύρης μπορεί να έγινες, αλλά άνθρωπος δεν έγινες», όπως δηλοί και ο μύθος.
