Αποκαλυπτικές λεπτομέρειες για την συνεδρίαση της διορθόδοξου επιτροπής που προκαλούν ντροπή φέρνει σήμερα το ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟ ΒΗΜΑ στην δημοσιότητα.
-Ποιοι εκπρόσωποι εκκλησιών επέμεναν να υποστηρίξουν την ομοφυλοφιλία και παραλίγο να γίνουν αιτία «να διαγραφεί από την Αγία Γραφή το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορα».
Βαθιά ανησυχία στους κόλπους της εκκλησίας για την στάση Ιεραρχών και για την προσπάθεια τροποποίησης της Αγίας Γραφής με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.
Το παρασκήνιο που αποκαλύπτουμε σήμερα για την συνεδρίαση της ειδικής διορθοδόξου επιτροπής αποδεικνύει περίτρανα ότι κάποιοι από τους φύλακες της Ορθόδοξης Πίστης προσπαθούν να αποδυναμώσουν τα στηρίγματά της Ορθοδοξίας .
Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΡΘΟΞΟΥ
Από 16 έως 20 Φεβρουαρίου 2015 στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης υπό την προεδρία του μητροπολίτου Γέροντος Περγάμου Ιωάννου Ζηζιούλα, σεβαστού θεολόγου και ακαδημαϊκού, συνεδρίασε η Ειδική Διορθόδοξος Επιτροπή για την προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Την Σύνοδο αυτή όλοι οι ορθόδοξοι την περίμεναν παραπάνω από 50 χρόνια, και παρόλα αυτά, οι προετοιμασίες δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί.
Όταν τον Μάρτιο της περσινής χρονιάς οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών βρέθηκαν στο Φανάρι μετά από την πρόσκληση του Οικομενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου αποφάσισαν η Πανορθόδοξος Σύνοδος να συγκληθεί το καλοκαίρι του 2016 στην Κων/λη.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Τότε όμως διαπίστωσαν τότε ότι πολλά κείμενα, τα οποία είχαν ετοιμαστεί για αυτή τη συνάντηση των ορθοδόξων αρχιερέων ακόμη από τα χρόνια του ψυχρού πολέμου και μάλιστα σε συνθήκες κομμουνιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, δεν ήταν πια επίκαιρα.
Γι’αυτό οι Πατριάρχες και οι Αρχεπίσκοποι ίδρυσαν μια νέα επιτροπή, αποτελούμενη από τους εκπροσώπους όλων των 14 Αυτοκέφαλων Εκκλησιών ώστε να αναθεωρήσουν τα εν λόγω παρωχημένα κείμενα.
Ο στόχος αυτής της επιτροπής ήταν να επικαιροποιήσει τα παρωχημένα αυτά κείμενα για να γίνουν αποδεκτά από τους αρχιερείς που θα συμμετείχαν στην Σύνοδο. Άλλωστε όλες οι συνοδικές αποφάσεις, όπως το συμφώνησαν οι Προκαθήμενοι τον περασμένο Μάρτιο, έπρεπε να ληφθούν ομόφωνα.
Είναι δύσκολο να υπολογισθεί ο χρόνος θα καταφέρουν να εκπληρώσουν τους στόχους τους, αφού οι προκάτοχοί τους χρειάστηκαν δεκαετίες να ετοιμάσουν τα κείμενα που τώρα πρόκειται να υποβληθούν σε αναθεώρηση.
Πάντως αν λάβουμε υπόψη μας το περιεχόμενο της τελευταίας συνεδρίας της επιτροπής στο Σαμπεζύ το οποίο αποκαλύπτουμε σήμερα είναι καλύτερα να μη βιαστούν να πάρουν αποφάσεις.
Κι ακόμη καλύτερα θα ήταν να μη συγκληθεί καθόλου η Σύνοδος αυτή εφόσον κάποιοι που πρόκειται να πάρουν μέρος στις εργασίες της, είναι έτοιμοι να αναθεωρήσουν και να τροποποιήσουν όχι μόνο τα προσχέδια των θεολόγων του περασμένου αιώνα, αλλά και την ίδια την Αγία Γραφή με τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων.
Αυτή τη φορά οι σοφοί, που μαζεύτηκαν στην Ελβετία, συζήτησαν το κείμενο που είχε συνταχτεί από την Τρίτη Πανορθόδοξη Προσυνοδική Διάσκεψη ακόμη το 1986 και φέρει τον ηχηρό τίτλο «Η συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις επικράτησιν της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης καί της αγάπης μεταξύ των λαών, καί άρσιν των φυλετικών καί λοιπών διακρίσεων».
Οι Ιεράρχες από το Ανατολικό μπλοκ ήταν αυτοί που έβαλαν το κείμενο αυτό στην ατζέντα της επερχόμενης Συνόδου. Άλλωστε έπρεπε να δώσουν αναφορά στις δικτατορικές αρχές των κομμουνιστικών κρατών τους και να τους αποδείξουν ότι οι κόποι τους κατά τα επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό δεν πάνε χαμένοι.
Επίσης έπρεπε να τους καθησυχάσουν ότι αγωνίζονται εκεί για την “ειρήνη”, όπως βέβαια την καταλάβαιναν την ειρήνη στο Ανατολικό μπλοκ.
Τώρα όμως άλλαξαν τα πράγματα και παρόλο που βρισκόμαστε ακόμη πολύ μακριά από την αδελφοσύνη και την αγάπη μεταξύ των λαών, ο αγώνας κατά των φυλετικών διακρίσεων δε φαίνεται να είναι και πολύ επίκαιρο θέμα.
Και πράγματι, το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική αφορά πλέον το μακρινό παρελθόν, “οι αποικιακές χώρες” κατάφεραν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, ενώ εκπρόσωπος μιας καταπιεσμένης κάποτε φυλής μετακόμισε στο Λευκό Οίκο και διευθύνει το πιο δυνατό κράτος του σύγχρονου κόσμου.
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ
Κανείς λοιπόν δε θα περίμενε το ζήτημα αυτό να προκαλέσει έντονες συζητήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων στην περασμένη συνεδρία.
Οι διαμάχες όμως που προέκυψαν πήραν διαστάσεις θύελλας σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες . Ήταν μάλιστα τόσο θερμές και ηχηρές ώστε έφτασαν από την αίθουσα των κλειστών συσκέψεων, στα αυτιά τόσο του τεχνικού προσωπικού του Ορθόδοξου Κέντρου, όσο και των φοιτητών που σπουδάζουν εκεί ορθόδοξη θεολογία.
Όπως αποδείχτηκε, αντικείμενο διαφωνιών έγιναν τα δικαιώματα των σεξουαλικών μειονοτήτων. Τις μειονότητες αυτές ο μητροπολίτης Περγάμου κατ ευφημισμόν αποκάλεσε “μειονότητες άλλης φύσεως” και οι οποίες κατά τη γνώμη του πρέπει να προστατεύονται από κάθε είδους διάκριση και άδικους διωγμούς.
“Δεν έχουμε δικαίωμα να ταπεινώνουμε και να διώκουμε την εικόνα του Θεού”, είπε σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο 84χρονος καθηγητής ορθόδοξης θεολογίας απευθυνόμενος στους “άσπλαχνους” συναδέλφους του.
“Ας αναρωτηθούμε εάν πρέπει να θεωρούμε τους ομοφυλόφιλους αποδιοπομπαίους τράγους που αξίζουν να υφίστανται διώξεις; Εάν οι ίδιοι θέλουμε να υφίστανται διώξεις; Κι εάν δε θέλουμε να καθιερωθεί η αρχή σύμφωνα με την οποία αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να προστατεύονται, αυτό σημαίνει ότι θέλουμε να τιμωρούνται και να φυλακίζονται”.
Ο μητροπολίτης επανέλαβε με αυτόν τον τρόπο τα πιστεύω εκείνων που υποστήριξαν το αντιρατσιστικό, αλλά στην ουσία αντιορθόδοξο νομοσχέδιο το οποίο ψηφίστηκε από την Ελληνική Βουλή υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Το νομοσχέδιο αυτό θυμίζουμε ότι αποτέλεσε αντικείμενο κατάκρισης εκ μέρους του σεβασμιώτατου μητροπολίτη Πειραιώς, κ. Σεραφείμ, καθώς και πολλών άλλων αξιοπρεπών εκκλησιαστικών παραγόντων με μεγάλο πνευματικό κύρος οι οποίοι αντιπροσωπεύουν την ηθικά υγιή πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Ωστόσο οι προσπάθειες να ενσωματωθεί στο κείμενο της Αγίας Συνόδου η θέση που απαιτεί σεβασμό απέναντι στις “κοινότητες μειονοτήτων εθνικής, θρησκευτικής, γλωσσικής και άλλης φύσεως” και “εγγυήσεις γι’ αυτούς να αναπτύσσονται ελεύθερα σύμφωνα με τις αρχές τους” δε βρήκε υποστήριξη από την πλειοψηφία.
Τότε προσπάθησε να βοηθήσει τον μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη ένας άλλος καθηγητής θεολογίας, κοσμήτορας του Ινστιτούτου Ορθόδοξης Θεολογίας στο Σαμπεζύ Βλάσιος Φειδάς ο οποίος τόνισε :
«Σεξουαλικές μειονότητες υπάρχουν, τόνισε ο καθηγητής, είναι όπως κι εμείς, μέλη της Εκκλησίας, αυτοί μετέχουν στη ζωή της, είναι αμαρτωλοί, αλλά κι εμείς όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Το κράτος τους αναγνωρίζει ως σεβαστά μέλη της κοινωνίας, επομένως και εμείς δεν πρέπει να τους αγνοούμε. Σεξουαλικές αμαρτίες δεν είναι με τίποτα οι πλέον βαριές”, γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζουμε την LGBT κοινότητα όχι με καταδίκη, αλλά με αγάπη και σεβασμό.»
Στην αρχή ανάμεσα στους συμμετέχοντες βρέθηκαν ελάχιστοι που συμμερίστηκαν αυτή τη στάση. Αντιθέτως η αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας με επικεφαλής τον μητροπολίτη Ιλαρίωνα Αλφέγιεφ, εξέφρασε την απόλυτη διαφωνία της.
Την θέση για σεβασμό απέναντι στις ομοφυλοφιλικές κοινότητες και για προστασία τους από τις διώξεις δεν ήθελαν με τίποτα να την εγκρίνουν ούτε ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας μητροπολίτης Βασίλειος από τη Συρία, όπου οι αδελφοί μας χριστιανοί υφίστανται σκληρούς διωγμούς λόγω της πίστης τους, ούτε ο μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος, ο οποίος αντιστέκεται με θάρρος στα Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (gay pride) στην πρωτεύουσα της χώρας του, ούτε οι άλλοι Ιεράρχες.
Αλλά η πλύση εγκεφάλου μαζί με την έντονη ψυχολογική πίεση που την άσκησε κατά τη διάρκεια 7 (!) ωρών ο πρόεδρος της Επιτροπής πάνω στους συμμετέχοντες, δεν έμεινε άκαρπη.
Το αποτέλεσμα ήταν να διατυπωθεί μια συμβιβαστική τροπολογία, ότι “οι μειονότητες άλλης φύσεως δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διάκρισης, αλλά το γεγονός αυτό δεν απαιτεί από κανένα να συμμεριστεί τις απόψεις και τις αρχές τους”.
Την τροπολογία αυτή λοιπόν, προς μεγάλη μας λύπη και ντροπή, σύμφωνα με το αποκλειστικό μας ρεπορτάζ την ψήφισαν όλοι οι Ιεράρχες ελληνικής καταγωγής, συμπεριλαμβανομένου του μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος δήλωσε ότι στην Ελλάδα “οι φορείς ναζιστικής ιδεολογίας” δήθεν επιτίθενται στις σεξουαλικές μειονότητες.
Την τροπολογία ψήφισαν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος (εκκλησία Κύπρου), ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης Αρίσταρχος (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων) και ο μητροπολίτης Καλής Ελπίδος Σέργιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας).
Σε αυτόν τον συμβιβασμό της ντροπής, εκτός από τους προαναφερθέντες Ιλαρίωνα Βασίλειο, Αμφιλόχιο, αντιστάθηκαν σθεναρά, οι ιεράρχες των Εκκλησιών της Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Ρουμανίας.
Όλοι αυτοί, προς τιμήν τους, δεν άλλαξαν γνώμη μέχρι τέλος. Χάρη σε αυτούς η προδοτική αναθεώρηση της ορθόδοξης θεολογίας δεν πραγματοποιήθηκε, αφού αρνήθηκαν να ενσωματωθεί στο κείμενο που συντάχτηκε για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, η θέση για την προστασία ομοφυλοφίλων.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως και πριν, θα ονομάζει την αμαρτία, αμαρτία και την αλήθεια, αλήθεια.
Δε θα διαγραφούν από την Αγία Γραφή ούτε το κεφάλαιο για τα Σόδομα και Γόμορρα, ούτε τα λόγια του αποστόλου Παύλου, ότι “οι αρσενοκοίται Θεού Βασιλείαν ου κληρονομήσουσιν“.
Πάντως το γεγονός, ότι τέτοιου είδους συζήτηση, έλαβε χώρα ανάμεσα σε αυτούς που τους έβαλε ο Θεός ποιμένες του λαού Αυτού και φύλακες της ορθόδοξης πίστης, προκαλεί βαθιά ανησυχία.
Ενώ η συμπεριφορά στη συζήτηση αυτή συγκεκριμένων ιεραρχών οι οποίοι εξαιτίας φόβου απέναντι στον κόσμο τούτο και εν ονόματι αιρετικής πολιτικής ορθότητας ,κρυφά από το ποίμνιό τους, προδίδουν την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, προξενεί βαθιά θλίψη.
