Έμεινε στην ιστορία ως μια αποστολή αυτοκτονίας. 21 Ιουλίου 1974. Ο Αττίλας σε εξέλιξη.
Στην Αθήνα αποφασίζεται μετά από τραγικές παλινωδίες η αποστολή ΝΙΚΗ. Μεταγωγικά αεροσκάφη NORATLAS θα μετέφεραν καταδρομείς και πυρομαχικά στην Κύπρο.
20 αεροσκάφη θα συμμετείχαν στην αποστολή. Μόνο 15 απογειώθηκαν. 13 έφθασαν στην Κύπρο. Ένα καταρρίφθηκε από φιλικά πυρά. Ένα ακόμη δέχτηκε καταιγισμό πυρών αλλά κατάφερε να προσγειωθεί με δυο καταδρομείς νεκρούς.
Το ενδιαφέρον της ιστορίας δεν έχει να κάνει μόνο με την αποστολή αυτή καθεαυτή. Έχει να κάνει με όσα ακολούθησαν. Και δείχνουν πως αυτή η χώρα τιμά τους ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους. Όπως μας υπενθυμίζει ο Μιχάλης Σολανάκης σ΄ ένα κείμενό του για το laosver.gr όσοι πέταξαν κι έκαναν την αποστολή αποστρατεύθηκαν άρον άρον!
Ούτε ένας από τους αεροπόρους που έπαιξαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα δεν κατάφερε να γίνει πτέραρχος. Αντιθέτως ένας απ΄ αυτούς που ακολουθώντας το τυπικό της διαταγής για απογείωση μέχρι τα μεσάνυχτα και ματαίωσε την απογείωση έγινε Α/ΓΕΕΘΑ.
“Σε κανέναν από αυτούς (όπως και σε κανέναν Αξιωματικό-Καταδρομέα ή Ελδυκάριο) δεν απενεμήθη το Χρυσούν αριστείο Ανδρείας ή άλλη ηθική αμοιβή. Άπαντες έλαβαν την προβλεπόμενη εκτός έδρας αποζημίωση, δηλαδή περίπου 1.100 δρχ. Τα συγκέντρωσαν και τα απέστειλαν στην Χήρα Δάβαρη (Σύζυγο του Κυβερνήτη του “Νίκη 4”). Για την Ελληνική Πολιτεία-επί 25 χρόνια- η περίοδος εκείνη δεν χαρακτηρίστηκε ως “πολεμική”, καθώς δεν υπήρχε ανταλλαγή πρωτοκόλλων πολέμου… Συνεπώς επί 25 έτη στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων το “εφονεύθησαν”, θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι απεβίωσαν σε τροχαίο, τους “πάτησε” κάποιο τραίνο, ή έπεσαν θύμα τρομοκρατικής ενέργειας”, γράφει ο Μιχάλης Σολανάκης.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια…
