Του Αντισυνταγματάρχη (ΣΔΓ) Ανέστη Τσουκαράκη
Προέδρου της ΠΟΕΣ
11 χρόνια τώρα, από τη δημιουργία του πρώτου σωματείου στις Ένοπλες Δυνάμεις, την Ένωση Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων, μέχρι και σήμερα, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών, από τα βασικότερα αιτήματα που προβάλλαμε και διεκδικούσαμε τη λύση τους ήταν η καθιέρωση της υπερωριακής αποζημίωσης, της απαλλαγής για την ανάπαυση του προσωπικού, το ενιαίο μισθολόγιο (συμπεριλαμβανομένου του επιδόματος παραμεθορίου) κλπ.
Έκτοτε πολλά είναι αυτά που θεσπίστηκαν, όχι στο εύρος που θα έπρεπε ή προσδοκούσαμε, αλλά η αρχή σίγουρα έγινε και σίγουρα χρειάζεται περαιτέρω πίεση για επίλυση πολλών ανεπίλυτων προβλημάτων ή διεύρυνση αυτών που θεσπίστηκαν.
Ωστόσο δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο το σαράκι που έχουμε όλοι οι Έλληνες. Να σπεύδουμε να καρπωνόμαστε τη νίκη και να φοράμε δάφνινα στεφάνια αποζητώντας την περιστασιακή στιγμή του «μπράβο», ακόμη κι αν δεν το αξίζουμε ή δεν παλέψαμε για αυτό.
Και βέβαια στην τακτική αυτή επιστρατεύουμε όλα τα μέσα, ακόμη και αν δεν αρμόζουν στην περίσταση. Ακόμη και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ένα τέτοιο μέσο είναι και το twitter.
Το τελευταίο διάστημα τα τιτιβίσματα δίνουν και παίρνουν. Μεταφέρουν αλήθειες και ψέματα. Ακρίβειες και ανακρίβειες. Μεταφέρουν υποσχέσεις που δεν τηρούνται. Λόγια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ικανά όμως να προκαλέσουν το θυμό και τη χλεύη.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι προσδοκά ο συντάκτης των τιτιβισμάτων; Γιατί κάνει κωλοτούμπες; Ποιον υπηρετεί; Ποιον εξυπηρετεί; Είναι δικά του τα τιτιβίσματα; Αποζητά μήπως τη συγνώμη;
Βλέπει την επόμενη μέρα που έρχεται. Έχει τύψεις. Νοιώθει τη μοναξιά του; Κάνει αυτοκριτική; Αντιλήφθηκε τα λάθη του; Έμαθε ή συνεχίζει να μην έχει μυαλό; Την απάντηση σίγουρα είναι δύσκολο να τη δώσει ο οποιοσδήποτε αναγνώστης, εκτός εάν είναι «παπαγάλος».
Εσύ αναγνώστη είσαι παπαγάλος;
