Οι Διαβιβάσεις γιόρτασαν 70 χρόνια, παρουσία του ΑΝΥΕΘΑ (ΦΩΤΟ)

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΣ παρέστη τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016 στις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 70 χρόνια του Όπλου των Διαβιβάσεων που έλαβαν χώρα στο Στρατόπεδο ‘’ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ Α’’ στο Χαϊδάρι. Επίσης παρέστησαν ο Γενικός Γραμματέας του ΥΠΕΘΑ Γιάννης Ταφύλλης και οι Δήμαρχοι Χαϊδαρίου και Περιστερίου.

Στην ομιλία του ο ΑΝΥΕΘΑ τόνισε:

«Οι Διαβιβάσεις έλκουν την καταγωγή τους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο Μαραθωνομάχος που έφθασε στην Αθήνα και φώναξε «νενικήκαμεν» ήταν ένας διαβιβαστής, ο οποίος πήρε μέρος στη μάχη και ήρθε να αναγγείλει το χαρμόσυνο γεγονός.

Η ζωή λέξη διαβιβαστής έχει συνδεθεί στις συνειδήσεις της ελληνικής κοινωνίας με το πολεμιστή, με τον στρατιώτη του Όπλου των Διαβιβάσεων. Βρίσκει κανείς στο λήμμα διαβιβαστής, δύο λογικές. Στα λεξικά περιγράφεται μεταξύ άλλων και ως «στρατιώτης που διαβιβάζει διαταγές ή πληροφορίες σε μαχόμενη στρατιωτική μονάδα» ή ως « στρατιώτης / υπαξιωματικός που έχει εκπαιδευτεί ή που υπηρετεί στις διαβιβάσεις». Κάποια στιγμή έγινε αυτή, δεν θα την έλεγα διάκριση, αλλά αναβάθμιση της όλης διαδικασίας.

Η συμβολή του όπλου των Διαβιβάσεων στην αποστολή του Στρατού Ξηράς είναι γνωστή και απτή σε όλους σας σε καθημερινή βάση και στο σύγχρονο πεδίο της μάχης δεν υφίσταται μόνο η ισχύς πυρός αλλά και η ισχύς «εκπομπής».

Οι Διαβιβάσεις ήταν, είναι και θα παραμείνουν τα νεύρα του στρατεύματος, τα οποία επιδρούν καταλυτικά στην επιτυχή διεύθυνση και διεξαγωγή των επιχειρήσεων.
Είναι το Όπλο αυτό που οφείλει να τρέχει αν όχι μπροστά από με τις τεχνολογικής εξελίξεις τουλάχιστον παράλληλα με αυτές. Τα στελέχη του έρχονται σε επαφή με τα σύγχρονα συστήματα Επικοινωνίας – Ηλεκτρονικού Πολέμου και Επιτήρησης, τα οποία είτε έχει προμηθευτεί ο Στρατός είτε σε πολλές περιπτώσεις, έχουν αναπτυχθεί από τους ίδιους τους αξιωματικούς και τους υπαξιωματικούς μας με σημαντική εξοικονόμηση πόρων, λόγω του ζήλου και του επαγγελματισμού που διακατέχει το προσωπικό μας. Να ξέρετε το εξής: ως Στρατός ως Ένοπλες Δυνάμεις είμαστε έτοιμοι και πάντοτε αναβαθμίζουμε την ετοιμότητά μας αλλά το κύριο στοιχείο που μας δίνει αυτή την ετοιμότητα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Ο τρόπος που υπηρετούν και κάνουν και το πατριωτικό και το κοινωνικό τους καθήκον.

Οι Διαβιβάσεις υπήρξαν πάντοτε ένα Όπλο με έντονη και καθοριστική συμμετοχή στην ενάσκηση της Διοίκησης και τη συνεργασία μεταξύ των Όπλων-Σωμάτων και Υπηρεσιών του Στρατού Ξηράς.

Όλοι έχουν λόγο για το πώς πρέπει να οργώνονται οι επικοινωνίες, για παράδειγμα τα Τεθωρακισμένα, έβαλαν την ανάγκη πως κάθε άρμα θα πρέπει να έχει το δικό του αυτόνομο σύστημα επικοινωνίας, η Αεροπορία έθεσε το θέμα πως τα συστήματα αυτά να είναι πιο ελαφριά και οι ίδιοι οι Διαβιβαστές έβαλαν την ανάγκη της παραπλανητικής προς τον εχθρό πληροφορίας και πολύ περισσότερο τη πρόληψη της υποκλοπής της πληροφορίας.

Τα στελέχη των Διαβιβάσεων έχουν εμπεδώσει στη δράση και στη σκέψη τους αυτή την κουλτούρα συνεργασίας, της συλλογής και ανταλλαγής των γνώσεων, γιατί είναι εκ βασικών προϋποθέσεων της ανάπτυξη τους ως Όπλο, ενώ παράλληλα, οφείλουν να παρακολουθούν την τεχνολογική εξέλιξη.

Σε μια χρονική στιγμή όπου κάνουμε προσπάθεια η διακλαδικότητα να είναι κεντρικό στοιχείο του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων, πολλά πράγματα μαθαίνουμε από τον τρόπο που λειτουργούν οι ίδιες Διαβιβάσεις σε σχέση με τον Στρατό Ξηράς αλλά και με τα άλλα σώματα.

Όλα αυτά εύλογα γεννούν στους Διαβιβαστές την αίσθηση ότι υπηρετούν σε ένα σύγχρονο όπλο, τόσο σύγχρονο που συχνά αναγκάζει ακόμα και τις δομές του Κλάδου του να αναθεωρούν πάγιες αντιλήψεις περί κάθετης ιεραρχικής υπαγωγής.

Ο πρώτος Λόχος Τηλεγραφητών το 1887 δεν υπαγόταν διοικητικά στον Διοικητή της Μοίρα Μηχανικού, αλλά απευθείας στο Όπλο του Μηχανικού και στη συνέχεια, το 1913 το 1ο Σύνταγμα Τηλεγραφητών υπαγόταν απευθείας στο τότε Υπουργείο Στρατιωτικών.

Ο κάθε στρατιωτικός διαβάζοντας αυτά τα γεγονότα που αφορούν, μέρος της ιστορία του Όπλου των Διαβιβάσεων, αντιλαμβάνεται πως από τέτοιου είδους ιστορικές αναφορές, έμμεσα περιγράφεται και η ίδια η σπουδαιότητα του Όπλου.

Αποτελείτε λοιπόν ένα έμπρακτο παράδειγμα του τι μπορούμε να πετύχουμε ενωμένοι και αξιοποιώντας στο έπακρο τον ανθρώπινο παράγοντα στο υφιστάμενο δυσχερές οικονομικό περιβάλλον.

Εμείς σαν χώρα, η Ελλάδα, καλούμαστε σήμερα να εκπληρώσουμε υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει για το προσφυγικό ζήτημα έναντι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και έναντι του ανθρωπισμού και ξέρουμε ότι υφιστάμεθα ένα πολύ μεγάλο βάρος για λάθη και εγκλήματα που έχουν κάνει άλλοι. Η έγκαιρη λειτουργία των κέντρων ταυτοποίησης είναι μέρος ενός κοινωνικού αλλά και εθνικού σκοπού στον οποίο καλούμαστε όλοι να συμβάλουμε. Ετσι κερδίζουμε σε αξιοπιστία ως χώρα, όταν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας σε ένα ζήτημα που για όλη την Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, είναι η μεγαλύτερη σε έκταση ανθρωπιστική κρίση στη ιστορία της. Είναι πρόβλημα ανθρωπιστικό και πρόβλημα διεθνούς αλληλεγγύης.

Εμείς σαν χώρα είχαμε την ευκαιρία να είμαστε στο παρελθόν δέκτης αυτής της αλληλεγγύης και τώρα έχουμε την ηθική τουλάχιστον υποχρέωση να αναλογιστούμε τον ιστορικό μας ρόλο, να τιμήσουμε την ίδια μας την ιστορία.

Ο χώρος που σήμερα βρισκόμαστε είναι μέρος αυτής της ιστορίας. Μνημείο ενάντια σε μια ολοκληρωτική ιδεολογία που έσπειρε το μίσος σε όλη την Ευρώπη ενάντια σε καθετί διαφορετικό, που ευτέλισε την αξία της ανθρώπινης ζωής. Ο χώρος αυτός αποτελεί και μνημείο του αντιφασιστικού αγώνα του Έθνους μας, μνημείο δημοκρατίας και ελευθερίας.
Για αυτά τα ιδανικά μαρτύρησαν οι κρατούμενοι στο ναζιστικό στρατόπεδο του Χαϊδαρίου. Θέλανε μια Ελλάδα ελεύθερη, πολεμούσαν και αγωνίζονταν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, από τη δική του θέση, μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και Σύμμαχους για να έχουν την ευκαιρία οι συμπατριώτες τους, και οι μελλοντικές γενιές τα παιδιά τους, να ζήσουν ελεύθερα.

Δεν φοβήθηκε το θάνατο η Ηλέκτρα Αποστόλου, η Λέλα Καραγιάννη, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, ο Ναπολέων Σουκατζίδης ανάμεσα στους 200 Ακροναυπλίωτες κομμουνιστές εκτελεσθέντες της Καισαριανής, και τόσοι άλλοι Έλληνες, Εβραίοι, άνδρες, γυναίκες συγκρατούμενοι τους σε αυτό το Στρατόπεδο. Ξεχείλιζαν από πατριωτισμό και ανιδιοτέλεια, είχαν αντιληφθεί πάρα πολύ καλά, πως η ατομική τους ευθύνης, τους προστάζει να συμπράξουν σε ένα συλλογικό καλό. Έβαλαν τον εαυτό τους στη διάθεση του εθνικού καθήκοντος για μια Ελλάδα ελεύθερη, για μια Πατρίδα δημοκρατική.

Σε αυτή τη λογική και προσπαθώντας να αποτίσουμε ένα μικρό φόρο τιμής και στις δύο διαδικασίες, σε συνεννόηση με τον Αρχηγό του ΓΕΣ είμαστε έτοιμοι και θα αναλάβουμε εργασίες που θα διατηρήσουν και θα αναβαθμίσουν την υφιστάμενη δομή του ΜΠΛΟΚ 15. Εχουμε προϋπολογίσει ότι αυτές οι εργασίες θα χρειαστούν 60 χιλιάδες ευρώ και θα τα διαθέσουμε από τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ. Συγχρόνως εμείς θα προχωρήσουμε τις εργασίες για μελέτη, ώστε να γίνει το ΜΠΛΟΚ 15 μνημείο εθνικής αντίστασης επισκέψιμο και ανοιχτό σε όλο το λαό. Σε αυτή τη μελέτη που εμείς θα χρηματοδοτήσουμε με τη βοήθεια των Δήμων και του Υπουργείο Πολιτισμού θα συνυπολογίσουμε και τον τρόπο χρηματοδότησης του έργου.

Αυτός ο χώρος πρέπει να είναι επισκέψιμος από τον λαό και μπορεί να διαμορφωθεί ένας δρόμος ώστε να πηγαίνουν με μεγαλύτερη άνεση. Ήδη με τον Αρχηγό μελετάμε την απόδοση ολόκληρης περιοχής που περικλείει και το ΜΠΛΟΚ 15 στην Αυτοδιοίκηση, ώστε μαζί να το συνδιαμορφώσουμε ως μνημείο.
Εχω και μια άλλη εξαιρετική τιμή, να έχω μπροστά μου τη ζωντανή ιστορία του όπλου των Διαβιβάσεων. Τον Ταξίαρχο τον κύριο Μοιρισκλάβο. Θα ήθελα να του πω δύο λόγια από καρδιάς:

Η στρατιωτική σας διαδρομή και η πολυετή σας δράση στα πεδία μαχών, καθώς και η ανδρεία που επιδείξατε σε αυτά, σας έφεραν σήμερα κοντά μας και ως σύμβολο, μας τιμάτε με την παρουσία σας, αλλά και ως εκπρόσωπο των νέων εκείνων ανθρώπων συμπολεμιστών Διαβιβαστών που ήταν δίπλα σας στη μάχη.
Είχατε την τιμή να συμπολεμήσετε με ανθρώπους σαν τον Νίκο Τσιγγαρόπουλο, ένας νεαρός Διαβιβαστής από κάποιο χωρίο της Πιερίας, που έπεσε μαχόμενος υπέρ πατρίδας στη Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Τα λείψανα του επιτέλους ενταφιάστηκαν στην γενέτειρα του μετά από 42 χρόνια. Ήμουν εκεί, στην Κύπρο πριν λίγες μέρες μαζί με τον αδελφό του, για να παραλάβουμε τα λείψανα του Στρατιώτη.

Σας διαβεβαιώνω πως δεν θα σταματήσουμε ούτε μια στιγμή ώστε όλα τα λείψανα όλων των ηρώων που έπεσαν στην Κύπρο να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και να έχουν την τιμή που τους αξίζει. Τους επόμενους δύο μήνες θα επιστρέψουμε τα οστά από τους καταδρομείς που έπεσαν με το Noratlas στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Το πιο συγκλονιστικό, το πιο σπουδαίο ήταν η καρτερικότητα που επέδειξε όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια του, οι δικοί τους άνθρωποι.

Τέτοιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης σαν τη σημερινή δεν μπορεί να είναι εθιμοτυπικές. Πρέπει να μεταφέρονται και στη νεολαία μας, ώστε να μαθαίνουν την ιστορία μας αλλά και σε όλους τους ανθρώπους, ώστε να καταλαβαίνουν ότι είμαστε εδώ προετοιμαζόμενοι και ευχόμενοι ποτέ να μη χρειαστεί να αποδείξουμε τη δυνατότητα μας αλλά να γνωρίζουν οι «φίλοι» ότι η δυνατότητά μας είναι απεριόριστη. Θα είμαστε πάντα δίπλα στο όπλο των διαβιβάσεων.

Σας διαβεβαιώνω λοιπόν, μέσα από αυτή την πρόσφατη εμπειρία μου, πως τέτοιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης σαν τη σημερινή, με αφορμή τα 70 χρόνια του Όπλου των Διαβιβάσεων δεν είναι εθιμοτυπικές.

Σήμερα, όλοι μαζί, Στρατιωτική και Πολιτική Ηγεσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μπορούμε με περηφάνια να πούμε ότι έχουμε ένα όπλα που μας τιμά και μας προστατεύει.