Ένας στρατιωτικός με γνώσεις νομικών εξηγεί γιατί οι στρατιωτικοί θα πρέπει να έχουν ένα “εργαλείο” εκπροσώπησης και προστασίας τους σ΄ ότι έχει να κάνει με τα εργασιακά θέματα που καθημερινά τους απασχολούν. Τα τελευταία χρόνια αυτό το ρόλο έχει αναλάβει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών.
Αν κρίνουμε από τη συστηματική προσπάθεια απαξίωσής της ακόμη και εκ των έσω, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η παρουσία και η δράση της είναι μάλλον ενοχλητική. Μέσα στο εκ των πραγμάτων ασφυκτικό πλαίσιο που μπορεί να λειτουργήσει ώστε να μην επηρεάσει ούτε κατά διάνοια την πειθαρχία στο στράτευμα , η ΠΟΕΣ μέχρι στιγμής έχει πετύχει αρκετά.
Πολλοί στρατιωτικοί,κυρίως οι παλαιότεροι διατηρούν ακόμη επιφυλάξεις. Είναι απολύτως κατανοητές.Το θέμα ήταν και παραμένει για ένα σημαντικό ίσως αριθμό στρατιωτικών ,ταμπού.
Νομίζουμε ότι το κείμενο του στρατιωτικού-νομικού θα δώσει απαντήσεις σε πολλά από τα ερωτήματά τους για την ανάγκη ύπαρξης “μέσου εκπροσώπησης” των στρατιωτικών. Ειδικά αυτή τη περίοδο.
ΠΟΕΣ ή μη ΠΟΕΣ ;; Ιδού η απορία!!
Τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι αυτοί που μιλούν για την ωρίμανση της σαπίλας της μεταπολίτευσης.
Οι λέξεις που αναβοσβήνουν στο κοινωνικό στερέωμα με «αναλάμποντα» γράμματα είναι δύο : ΔΙΑΦΘΟΡΑ – ΔΙΑΠΛΟΚΗ και εμείς θα προσθέσουμε και κάποιες που είναι απαύγασμα της καθημερινής διαπίστωσης στις Ένοπλες Δυνάμεις: ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ – ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ – ΑΝΟΜΙΑ – ΑΡΙΒΙΣΜΟΣ.
Εξηγούμαστε όμως.
Έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, Αξιωματικούς να σέρνονται στα Δικαστήρια για μίζες, άλλους να γίνονται Στρατηγοί (και να είναι ακόμα και να «βρυχώνται» στα βόρεια της Χώρας παρά το γεγονός της επικλήσεως της χείρας του Θεού την στιγμή που τα χαρτιά τους είναι «λερωμένα» και μάλιστα με έγγραφα από τον Άρειο Πάγο, άλλους να καταπατάνε Συνταγματικά Δικαιώματα προσωπικού , άλλους συμμαθητές της γαλέρας να συνεχίζουν το αντισυνταγματικό έργο κατά του ιδίου προσωπικού , άλλους να λένε άλλα αντί άλλων σε διοικητικές δίκες προκειμένου να «δικαιολογήσουν» πράξεις κατά νεαρών μητέρων , άλλους να μην παραλαμβάνουν για πρωτοκόλληση απολογίες προσωπικού θέλοντας να τιμωρήσουν χωρίς ακρόαση, άλλους να έχουν αναγάγει την ρουφιανιά σε επιστήμη πανεπιστημιακού επιπέδου, , και άλλους….και άλλους και αν κάτσουμε να τα πούμε όλα σε ένα άρθρο, θέλουμε καμιά ώρα «scroll down» μόνο για τις «ατασθαλίες».
Σε άλλες από αυτές οι «ανώτεροι» επεμβαίνουν και σε άλλες, τις περισσότερες, δυστυχώς, όχι…προσωπικά πιστεύουμε ότι δεν έχουν χρόνο να ψάξουν στην ουσία καταγγελιών είτε δικών μας είτε άλλων ιστοτόπων λαμβάνοντας υπόψη του μεγάλου φόρτου εργασίας που έχουν τα Επιτελεία στις δύσκολες αυτές ώρες τις χώρας. Αλλά στην αναμπουμπούλα, λέει η παροιμία, χαίρεται ο λύκος….έτσι, στρατιωτικό προσωπικό που τους έχει αποδοθεί δύναμη και εξουσία, αντιλαμβάνονται την τελευταία φορώντας γυαλιά των οποίων ο φακός «στρεβλώνει το δίκαιο», είτε αυτό είναι ατομικό είτε αυτό είναι συλλογικό, προκειμένου να ικανοποιήσουν προσωπικά ένστικτα επιβολής κατώτερων συναισθημάτων τα οποία καταδεικνύουν συμπλεγματικές υπάρξεις.
Τι γίνεται όμως σε αυτές τις περιπτώσεις των στρεβλώσεων δικαίου;; Δεν είναι αλήθεια ότι είμαστε μια Χώρα που διαπιστωμένα – αν κοιτάξει κανείς υποθέσεις διοικητικών δικών / διαδικασιών – της οποίας τα διοικητικά της όργανα προσβάλουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως του «Αναφέρεσθαι», της «Προηγούμενης Ακρόασης» και της «Χρηστής Διοικήσεως»;
Ποιος θα ελέγξει τον Διοικητή που θέλει να χρεώνει κανονικές άδειες 10 ημερών αντί του προβλεπομένου;
Ποιος θα ελέγξει την οικεία πολιτική ηγεσία την στιγμή που (το ξέρουν όλοι αλλά δεν το λέμε) οι ανώτατοι “συναλλάσσονται”, ποικιλοτρόπως, είτε για μην πέσουν με την αποστρατεία τους σε ποσό σύνταξης 700 Ευρώ κάτω του μισθού τους, είτε γιατί προσμένουν μια πολιτική / στρατιωτική συνέχεια εντός ή εκτός συνόρων.;;
Ποιος θα ελέγξει τον Κυβερνήτη που δεν παραλαμβάνει την απολογία του Υπαξιωματικού για πρωτοκόλληση και επειδή, τελικά, επενέβησαν άνωθεν, ο πρώτος «ρημάζει» τον τελευταίο στο ποινολόγιο και ο πρώτος συνεχίζει να είναι Κυβερνήτης σε 200 Ελληνόπουλα;
Εννοείται πως ό,τι αναγράφεται στηρίζεται σε έγγραφα και ουδέποτε σε ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Δεν θα δοθούν ποτέ λαβές για το αντίθετο.
Όπως γίνεται, λοπόν, αντιληπτό, ιδιαίτερη σημασία έχει η διαπίστωση ότι η πολιτική ηγεσία δεν απειλεί ευθέως την στρατιωτική….την απειλεί «νομίμως» έχοντας “τροποποιήσει” τις συντάξεις σε ποσό τέτοιου εξευτελισμού ούτως ώστε ο Αξιωματικός προκειμένου να παραμείνει στην ενέργεια “υπογράφει ό,τι του φέρνουν”, χωρίς, βέβαια, να μην διαπιστώνονται και εξαιρέσεις εντίμων ανδρών.
Κάπου εδώ έρχεται να καλύψει το επιστημονικά ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΟ ΚΕΝΟ η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών την γνωστή ΠΟΕΣ.
Στον φόβο του περιορισμού της εξουσίας των διοικούντων οι οποίοι νομίζουν ότι την ασκούν χωρίς δοτές αρμοδιότητες από τον Νομοθέτη, «στρατολογήθηκε» κάθε μέσο για λασπολογία κατά της ΠΟΕΣ.
Είναι φόβος όμως χωρίς δικαιολογητική βάση καθώς ο μοναδικός σκοπός της ΠΟΕΣ, όπως έχει προκύψει πλέον από την παρουσία της και την εξ’αυτής κτηθείσα εμπειρία, είναι μόνο η τήρηση των Νόμων και προστασία κάθε είδους προσβεβλημένου δικαιώματος. Αν λοιπόν αυτός είναι ο σκοπός της, δεν συνάγεται εξ’ αντιδιαστολής, όπως λέει και η νομική επιστήμη, ότι αυτός που φοβάται έχει στον νου του το αντίθετο της προστασίας του προσβαλλόμενου νόμου ή δικαιώματος;; Δυστυχώς, όμως, έτσι έχει αποδειχθεί!!
Η ΠΟΕΣ θα σκύψει πάνω από την προσβολή του ατομικού δικαιώματος του προσωπικού, αλλά και πάνω από την σπάθη που ετοιμάζεται να κάνει περικοπές σε εκείνους που εκ δημιουργίας του νεότερου Ελληνικού Κράτους, δεν εκπροσωπούνται και δεν έχουν κανέναν αντίλογο σε οποιεσδήποτε πολιτικές ορέξεις.
Η μη τήρηση των Νόμων, η μη υιοθέτηση Διεθνών και Ευρωπαϊκών Αρχών Δικαίου είναι η διαπιστωμένη αιτία που ταλανίζει την Χώρα από το ρουσφέτι και την τοποθέτηση ΑΣΧΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ σε θέσεις ευθύνης, οι οποίες πολλές φορές συμπεριλαμβάνουν και ανθρώπινες ζωές!! Αυτό δεν είναι κρίση αλλά μια αληθή – δυστυχώς – διαπίστωση!
Που είναι όλοι εκείνοι οι υβριστές της ΠΟΕΣ τώρα που το Ανώτατο Διοικητικό μας Δικαστήριο (ΣτΕ) την δικαίωσε και μαζί με τους προσφεύγοντες (τον πυρήνα της ΠΟΕΣ) δικαιώθηκε όλο το προσωπικό μαζί και τους προαναφερομένους υβριστές;;
Από πότε είναι κακό και μεμπτό η επίκληση και η πίεση εφαρμογής του Δικαίου; Τι ήταν ή είναι ακριβώς αυτό που ενοχλεί;
Ποιον ενδιαφέρει αν κάποιος έφτασε επιτέλους να κάνει τον Κυβερνήτη, τον Κλαδάρχη ή τον Διοικητή και νομίζει ότι είναι πάνω από τους νόμους;; Ε, λοιπόν, όποιος νομίζει ότι δεν πρέπει αυτός να «ενοχληθεί» να βγει να το πει επώνυμα, όπως ακριβώς «βγαίνει» η ΠΟΕΣ και προστατεύει τα θύματα του παραβάτη.
Ας αναλύσουμε ένα βασικό «επιχείρημα» των φοβισμένων, πλέον, λασπολόγων. Λέγεται ότι δεν είναι δυνατόν μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις να υφίσταται συνδικαλισμός. Το τι σημαίνει “συνδικαλισμός” είναι μια έννοια της οποίας η ερμηνεία θα στεναχωρούσε πολλούς “δημοκράτες” παρ’όλα αυτά επειδή το παρόν άρθρο γράφεται για να γίνει κατανοητό από όλους και όχι μόνο από νομικούς, θα πούμε μόνο ότι οι Ενώσεις Στρατιωτικών εκτός από την προάσπιση δικαιωμάτων των απανταχού Ελλήνων Στρατιωτικών, με ρητή δήλωση του καταστατικού, ήδη κατατεθειμένο ενώπιον της Δικαστικής εξουσίας, διαβάζουμε ότι μεταξύ άλλων έχει και ως σκοπό την “διαφύλαξη και προαγωγή των δημοκρατικών θεσμών της χώρας”. Συνεπώς να είναι σίγουροι οι “ανησυχούντες” ότι η Ομοσπονδία ΔΕΝ θα παρεκκλίνει των σκοπών της, ή, τουλάχιστον, να αρχίσουν τις κρίσεις ΟΤΑΝ διαπιστωθεί τέτοια παρέκκλιση…μέχρι τότε ας απολαμβάνουν την επιστροφή του μισθού τους από το ΣτΕ που τους εξασφάλισε η ΠΟΕΣ.
Επιπροσθέτως των ανωτέρω, θα πρέπει να μνησθεί στους λασπολόγους ότι περιορισμοί πανανθρώπινων δικαιωμάτων, π,χ, όπως «ελευθερία έκφρασης», «συνέρχεσθαι», «προηγούμενης ακρόασης» τα οποία περιγράφονται και προστατεύονται από διεθνή οικουμενικά κείμενα, χαρακτηρίζουν όσους τάσσονται υπέρ τέτοιων περιορισμών με χαρακτηρισμούς της Ελληνικής γλώσσας, οι οποίοι είναι ιδιαιτέρως εξευτελιστικοί.
Επιπλέον, ιδιαίτερα χαρακτηριστική και διεθνώς πρωτοπόρα είναι η Απόφαση του πρώτου Ελληνικού Συμβουλίου της Επικρατείας του νεαρού Ελληνικού Κράτους (απόφαση της 3-9-1843 του τότε ΣτΕ – Κ.Σ.Ι., τ.Α’ σελ.210) σύμφωνα με την οποία “ Ο Στρατιώτης ελευθέρου Έθνους είναι πολίτης πριν να είναι στρατιώτης”.
Συνέπεια του ανωτέρω, είναι “πας” Έλλην στρατιωτικός δύναται να απολαμβάνει αν όχι όλα τα πολιτικά, ΟΛΑ τα ατομικά δικαιώματα του Ελληνικού Συντάγματος (αρ.4 έως 25) όπως αυτά συγκαταλέγονται και σε διεθνής Συνθήκες όπως η Ευρωπαϊκή Συνθήκη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), η Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καθώς και ο Ευρωπαϊκός Χάρτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Είναι λοιπόν έτοιμοι οι λασπολόγοι να “τα βάλουν” όχι με την ΠΟΕΣ, αλλά με το ίδιο το Δίκαιο και μάλιστα με τον σκληρό πυρήνα του;;
Τέλος, όλα τα παραπάνω είναι αυτά που αυτοπεριορίζουν την ΠΟΕΣ να τηρεί τον σκοπό του καταστατικού της και όχι κάποιων που φοβούνται την Νομιμότητα και την Δικαιοσύνη, οι οποίοι ξεχνούν τον μεγάλο Μοντεσκιέ που έχει υπογραμμίσει στο ιστορικό έργο «Το Πνεύμα των Νόμων» (De l’esprit des lois – Montesquieu) στο οποίο, ο μεγάλος αυτός φιλόσοφος του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού γράφει: «…κάθε άνθρωπος που ασκεί εξουσία τείνει μοιραίως εις κατάχρησιν αυτής. Προχωρεί μέχρις ότου συναντήσει φραγμούς. Αυτό ισχύει για ΚΑΘΕ άνθρωπο και για ΚΑΘΕ κράτος, διότι προκύπτει από αυτήν την φύση και του κράτους και του ανθρώπου».
Αυτό, όμως, που αυτοπεριορίζει την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών, είναι και το εργαλείο της για την εφαρμογή των κανόνων Δικαίου που πρέπει να ακολουθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας προκειμένου να συνεχίσουν να αποτελούν το άμεμπτο πρότυπο της Ελληνικής κοινωνίας και όχι ένα κομμάτι διαφθοράς και διαπλοκής της.
