“Αλλαγή Υποδείγματος”…
Του Θανάση Κ.
Όταν συμβαίνει κάτι που τρομάζει τους ανθρώπους, υπάρχουν τρία στάδια αντιμετώπισής του:
— Το πρώτο είναι η άρνηση να το αποδεχθούν.
— Το δεύτερο, είναι η πεποίθηση, ότι κι αν ακόμα συμβεί δεν θα αλλάξει τίποτα.
— Και το τρίτο, είναι να πιστεύουν ότι ακόμα κι αν αλλάξει για όλους τους άλλους, “εμάς δεν θα μας αγγίξει”…
Παράδειγμα η εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ:
— Αρχικά οι πάντες – κυρίως οι ελίτ στο Δυτικό κόσμο, στις ίδιες τις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη – ήταν σίγουρες ότι ο Τράμπ ΔΕΝ πρόκειται να βγει. Με τίποτα…
Το επαναλάμβαναν συνεχώς τα συστημικά ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια τους…\ — Στη συνέχεια, όταν εξελέγη, μετά το πρώτο σόκ, προσπαθούσαν να ελαχιστοποιήσουν τις επιπτώσεις της εκλογής Τράμπ – ιδιαίτερα εκτός ΗΠΑ. Μας διαβεβαίωναν ότι τα συμφέροντα και οι πολιτική των ΗΠΑ είναι “δεδομένα” και δεν αλλάζουν με κάθε αλλαγή Προέδρου.
— Όταν κι αυτό διαψεύστηκε, γιατί ο Τράμπ άρχισε να τα σαρώνει όλα πριν ακόμα αναλάβει καθήκοντα, επικράτησε σε πολλούς η πεποίθηση, ότι η “χάρη” του δεν θα φτάσει ως εδώ. Με εμάς δεν θα ασχοληθεί. Κι αν του κάνουμε τον “φίλο”, θα μας αφήσει ήσυχους…
Τελικά δεν κατάλαβαν ότι το “Τσουνάμι Τράμπ” σηματοδοτεί “Αλλαγή Υποδείγματος” (paradigm shift, όπως θα έλεγε και ο Τhomas Kuhn) σε παγκόσμια κλίμακα, που θα επηρεάσει καταλυτικά τα πάντα.
Μεταπολίτευση σε παγκόσμια κλίμακα!
Δηλαδή, “αλλαγή διεθνούς υποδείγματος”…
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι “εξιδανικεύουμε” τον Τράμπ, ούτε ότι τον “δαιμονομοποιούμε”. Σημαίνει ότι αυτό που αντιπροσωπεύει ο Τράμπ είναι κάτι πιο “μόνιμο” (δεν είναι transient phenomenon, δεν είναι πρόσκαιρη η “περαστική μόδα”) είναι “ιστορική τάση”.
Aς δούμε πόσο μας αφορά.
Πολύ…
* Πρώτον, η εκλογή Τράμπ σηματοδοτεί την επιστροφή στο “εθνικό συμφέρον” ως θεμέλιο των Διεθνών Σχέσεων και της δυναμικής τους.
— Το “εθνικό συμφέρον” αρχίζει να επιβάλλεται ως βάση των διεθνών σχέσεων από το 1648, δηλαδή από το τέλος του 30ετούς Πολέμου στην Ευρώπη, με την Συνθήκη της Βεστφαλίας.
— Ωστόσο, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1945) και κυρίως μετά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου (1949), στον κόσμο επικράτησαν δύο υπερδυνάμεις (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ). Ο κόσμος έγινε “διπολικός”…
Όλοι οι υπόλοιποι, είτε συντάχθηκαν με την μία ή την άλλη, είτε κράτησαν τις αποστάσεις και από τις δύο, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε κάποιο σύστημα ισορροπίας ανάμεσά τους (Τρίτος Κόσμος).
Τα κράτη διατήρησαν την “ανεξαρτησία” τους, αλλά οι επιλογές τους ήταν περιορισμένες. Στο Δυτικό κόσμο (ΝΑΤΟ) ήταν μεγαλύτερες, στο Σοσιαλιστικό στρατόπεδο (Σύμφωνο Βαρσοβίας) εξαιρετικά ασφυκτικές, ενώ στον Τρίτο Κόσμο υπήρχε ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις να διευρύνουν εκεί τις σφαίρες επιρροής τους.
— Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου με την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας (1989-90) και την τελική κατάρρευση της ίδιας της ΕΣΣΔ (1991) ο κόσμος έγινε προσωρινά “μονοπολικός”!
Τότε κάποιοι πίστεψαν ότι οι διεθνείς ανταγωνισμοί τελείωσαν, κι ότι επήλθε το “Τέλος της Ιστορίας” (Francis Fukuyama – 1992).
Κάποιοι άλλοι πίστεψαν ότι στο μέλλον οι ανταγωνισμοί δεν θα είναι ανάμεσα στα εθνικά κράτη, αλλά ανάμεσα σε διαφορετικούς Πολιτισμούς (Samuel P, Huntighton, the Clash of |Civilizations, 1992).
Πέρα από τις διαφορετικές ερμηνείες, ωστόσο, εκείνο που επικράτησε τελικά ήταν η πεποίθηση ότι η νίκη των ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο και η παγκόσμια επικράτησή τους, επέβαλε πια ένα μοντέλο “Παγκοσμιοποίησης” υπό τον αιγίδα των ΗΠΑ και με την μετατροπή όλων των υπολοίπων κρατών σε “εξαρτήματα” της διεθνούς Αμερικανικής ηγεμονίας. Οι “βαθμοί ελευθερίας” των διαφορετικών κρατών σταδιακά θα ελαχιστοποιούνταν. Τα κράτη θα άρχιζαν χάνουν τη σημασία τους – και την “ανεξαρτησία” τους. Όποια τους είχε απομείνει, τέλος πάντων…
Μπορεί πολλοί να διαφωνούσαν αν ζούμε “το τέλος της Ιστορίας” ή αν μας περιμένει η “σύγκρουση των Πολιτισμών”, όμως όλο και περισσότεροι συμφωνούσαν ότι η “Παγκοσμιοποίηση” αποτελεί τη “σιδερένια νομοτέλεια”, που οδηγεί στο μέλλον της Ανθρωπότητας. Κι όσοι ασχολούνται ακόμα με “εθνικά συμφέροντα” είναι “ξεπερασμένα απομεινάρια” ενός ζοφερού Παρελθόντος…
* Όμως η Παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ έδειξε να φτάνει στα όρια της.
— Η επέμβαση των δυτικών στο Αφγανιστάν έληξε άδοξα, σχεδόν ντροπιαστικά για τις ίδιες της ΗΠΑ.
— Η “επέμβαση των προθύμων” στο Ιράκ, και πάλι υπό τις ΗΠΑ, έληξε το ίδιο άδοξα, λίγα χρόνια πριν.
— Η Κίνα αναδείχθηκε σε de facto “αντίπαλος πόλος” προς την παγκόσμια Αμερικανική ηγεμονία.
— Ενώ η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο συνασπισμός Ρωσίας-ΗΠΑ-Ινδίας που προέκυψε, ουσιαστικά έδειξε ότι η Αμερικανική ηγεμονία δεν είναι ούτε αδιαμφισβήτητη ούτε ανίκητη.
Το κυριότερο: Η ίδια η Αμερική έδειξε έντονα σημεία κόπωσης στην άσκηση “παγκόσμιας ηγεμονίας”. Η οικονομία της παραμένει η πιο δυναμική στον δυτικό κόσμο, (αν και με ιλιγγιωδώς αυξανόμενο χρέος), το δολάριο παραμένει στο κέντρο του διεθνούς νομισματικού συστήματος (αν και με έντονη αμφισβήτηση πια από τους BRICS), αλλά η αμερικανική κοινωνία δεν δείχνει καμία διάθεση να παίζει πια το ρόλο του παγκόσμιου “χωροφύλακα”…
Ούτε να επιδοτεί τους “ανταγωνιστές” της στο όνομα της Παγκόσμιας ηγεμονίας της. Ούτε να εμπλέκεται συνεχώς σε “ατέλειωτους πολέμους” που δεν μπορεί να κερδίσει, πάντα στο όνομα της “Παγκοσμιοποίησης”.
Και γι’ αυτό (μεταξύ άλλων) εξέλεξε τον Τράμπ!
Η Αμερική θα δώσει ξανά προτεραιότητα στο δικό της εθνικό συμφέρον.
Ο Τράμπ σάρωσε το ίδιο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (που μεγάλο μέρος του ήταν απέναντί του στο παρελθόν) και κέρδισε τις αμερικανικές εκλογές σε Προεδρία, Γερουσία, Βουλή και λαϊκή ψήφο, με το κίνημα που ο ίδιος ίδρυσε: MAGA – Μake America Great Again. Το Κίνημα Επανίδρυσης της “Μεγάλης Αμερικής”.
Όπου “Μεγάλη Αμερική” σημαίνει κυρίως μιαν Αμερική που φροντίζει κατά προτεραιότητα το δικό της Εθνικό Συμφέρον – ΔΕΝ είναι “Χωροφύλακας της Παγκοσμιοποίησης”.
Κι αυτό αναγκαστικά σημαίνει άλλες σχέσεις με τους ως τώρα συμμάχους της.
Ενθαρρύνει και σηματοδοτεί στροφή όλων των χωρών στα δικά τους “εθνικά συμφέροντα” κατά προτεραιότητα.
Όλο αυτά, που επί 30 χρόνια, στον μετά-διπολικό κόσμο, θεωρούνταν “θλιβερό απομεινάρι του παρελθόντος” επανέρχονται στο προσκήνιο.
Οι ΗΠΑ δεν “εγκαταλείπουν” τους συμμάχους τους. Παροτρύνουν τους συμμάχους τους να δώσουν κι αυτοί προτεραιότητα στο δικό τους εθνικό συμφέρον και να αναβαθμίσουν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ! Όχι στο όνομα της “Παγκοσμιοποίησης” που είναι πια “κλινικά νεκρή”, αλλά γιατί αυτό υπαγορεύει το δικό τους συμφέρον…
Όχι με σχέσεις πελατείας-πατρονείας προς τις ΗΠΑ, αλλά με σχέσεις αμοιβαίου οφέλους.
— Το τέλος της “Παγκοσμιοποίησης” όπως τη γνωρίσαμε τα τελευταία 30 χρόνια, συμπαρασύρει και το ξήλωμα των μηχανισμών με τις οποίες προσπαθούσε να επιβληθεί η παγκοσμιοποίηση.
Μηχανισμών που διέλυαν την εθνική ταυτότητα και την κοινωνική συνοχή διαφορετικών κοινωνιών.
Τώρα όλοι αυτοί οι μηχανισμοί ξηλώνονται και βγαίνουν στη φόρα…
Κυρίως αποκαθίστανται τα σύνορα και στοχοποιούνται τα κύματα παράνομης μετανάστευσης και αλλαγής των πληθυσμών στη Δύση. Από πληθυσμούς που μεταφέρθηκαν από τον Τρίτο Κόσμο.
Κι αυτοί που τους διακινούσαν, αλλού είχαν σχέση με εγκληματικές οργανώσεις (τα περιβόητα ναρκο-Καρτέλ της Λατινικής Αμερικής που διακινούν “λαθρο” προς τα νότια σύνορα των ΗΠΑ), αλλά και με ισλαμιστικά κυκλώματα από την Ασία προς την Ευρώπη (που διακινούν “λάθρο” μέσω Ελλάδας και Ιταλίας).
Αυτά ο Τράμπ τα τελειώνει, σ’ ό,τι τον αφορά τουλάχιστον!
Κι αρχίζει μαζικούς επαναπατρισμούς…
— Αλλά και την κατάργηση όλων των μηχανισμών διάβρωσης της εθνικής συνοχής στη Δύση.
Πολεμάει τη woke κουλτούρα που αμφισβητούσε την παραδοσιακή οικογένεια ως θεμέλιο κοινωνικής συνοχής.
Πολεμάει την αμφισβήτηση της Θρησκείας ως στοιχείο της πολιτιστικής παράδοσης κάθε κοινωνίας.
Πολεμάει την καταθλιπτική επιρροή Διεθνών Οργανισμών στα εθνικά κράτη, που προσπαθούν να τους επιβάλλουν πολιτικές είτε στην Υγεία είτε στον Ενέργεια, που είναι πολύ “συζητήσιμες” ή “επιζήμιες” ή “αδιέξοδες” – μέσα από μηχανισμούς μάλλον σκοτεινούς και μέσα από διαδικασίες επιβολής ανεξέλεγκτες από τα κράτη-μέλη.
Όλα τα πλοκάμια μιας Παγκόσμιας Γραφειοκρατίας κόβονται ένα-ένα.
Και απο-νομιμοποιούνται ραγδαία.
— Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ-WHO)! Και έπονται αποκαλύψεις τι ακριβώς έγινε με την πανδημία του Κορονοϊού και με την εσπευσμένη αδειοδότηση αδοκίμαστων εμβολίων σε μαζική κλίμακα…
Ακολουθούν κι άλλες χώρες.
— Οι ΗΠΑ εγκαταλείπουν και την Συμφωνία των Παρισίων για την “Πράσινη Μετάβασ用 – και διακηρύσσει επιστροφή στους υδρογονάνθρακες!
Υποχρεωτικά θα ακολουθήσουν και πολλές άλλες χώρες.
Γενικά ο,τιδήποτε επέβαλε στα κράτη πολιτικές απ’ έξω, στο όνομα ενός “πανανθρώπινου καλού” που ήταν δεν ήταν ούτε αναγκαστικά “πανανθρώπινο” ουτε υποχρεωτικά “καλό” ουσιαστικά κατεδαφίζεται.
Τα κράτη γίνονται ξανά υπεύθυνα για την μοίρα τους.
* Τελικά ο Τράμπ αποτόλμησε το – μέχρι χθες – αδιανόητο!
Καταργεί το κέντρο ελέγχου και χρηματοδότησης όλων αυτών των μηχανισμών διεθνώς: την περιβόητη USAID!
Που ήταν ουσιαστικά “κράτος εν κράτη”:
Εντελώς ανεξάρτητη από το Αμερικανικό Υπουργείο των Εξωτερικών,
δεν λογοδοτούσε πουθενά,
ήταν τελικά ανεξέλεγκτη κι από την ίδια την CIA,
τροφοδοτούσε με “υλικό”, “διασυνδέσεις” και άφθονα χρήματα, ένα τεράστιο δίκτυο επιρροή σε ολόκληρο τον κόσμο.
Κυρίως στη Δύση όπου στήριξαν ΜΚΟ, συστημικά ΜΜΕ, “Ιδρύματα”, Κόμματα, Συνδικάτα, δημοσιογράφους και πρόσωπα που προσφέρουν “υπηρεσίες”.
Αλλά και στον Τρίτο Κόσμο, όπου στο όνομα “ανθρωπιστικών αποστολών” δημιούργησαν μοχλούς επιρροής. Ενίοτε έστησαν και… “πολύχρωμες επαναστάσεις”! Εναντίον “αυταρχικών καθεστώτων” που αντικαθιστούσαν με επίσης αυταρχικά καθεστώτα…
Ενίοτε και ανθρωπιστικές οργανώσεις πάσης φύσεως… “διακινητών”!
Κι εδώ είναι η αληθινή “κοσμογονία” που γίνεται και το… τσουνάμι που επέρχεται: Ήδη βγήκαν στη φόρα τα πρώτα ονόματα. Μεταξύ άλλων και περισπούδαστα περιοδικά πανευρωπαϊκής εμβέλειας που έλαβαν από την USAID 8,5 εκατομμύρια δολάρια για…37 συνδρομές!
Μιλάμε για μια πραγματική “μαύρη τρύπα” που διακινούσε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Πιθανόν και πάνω από 100 δισεκατομμύρια ετησίως! Κι αγόραζε παγκόσμια επιρροή, υπέρ της λαθροδιακίνησης, υπέρ της woke ατζέντας, υπέρ της “πράσινης μετάβασης”, υπέρ των “σχετικοποίησης” των συνόρων και των εθνικών συμφερόντων κάθε χώρας.
Που έριχνε κυβερνήσεις, που εκβίαζε κυβερνήτες, που απαξίωνε όσους αντιστέκονταν που φίμωνε όσους διαφωνούσαν.
Κι αυτά ΔΕΝ είναι πια “θεωρίες συνομωσίας”.
Τα δίνει ο ίδιος ο Λευκός Οίκος!
Με στοιχεία και διευθύνσεις και αριθμούς λογαριασμών.
Καταλαβαίνετε πόσος πανικός έχει πέσει παντού…
Κι όταν οι αποκαλύψεις φτάσουν προς τα δω,
πολλοί που ακόμα δεν έχουν καταλάβει, θα καταλάβουν.
“Αλλαγή υποδείγματος” σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι το “βαθύ κράτος” των ΗΠΑ ξηλώνεται κανονικά και μαζί ξηλώνονται και όλα τα “πελατάκια” του διεθνώς.
Αυτό δεν σημαίνει πως όλα θα είναι “ρόδινα” από δω και μπρός.
Δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρξουν σοβαρές αναταράξεις και δεν θα γίνουν λάθη,
Σημαίνει απλώς ότι αποκαλύπτεται και ομολογείται αυτό που κάποιοι ξέραμε και δεν πάψαμε να το λέμε εδώ και χρόνια:
Ότι αν οι πελατειακές σχέσεις μέσα σε ένα κράτος υπονομεύουν και την ανταγωνιστικότητα της Οικονομίας και τη Δημοκρατία,
οι σχέσεις πατρονείας που οικοδομήθηκαν μεταξύ ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου στα χρόνια της “Παγκοσμιοποίησης” υπονόμευσαν την ίδια την Ελευθερία! Κι ας επιβλήθηκαν στο όνομα του… “νεοφιλελευθερισμού”.
Η κατεδάφιση του παλιού “υποδείγματος” θα είναι πολύ οδυνηρή για τα “πελατάκια” του.
Πολύ-πολύ οδυνηρή!
