Μακρύς και δύσκολος θα είναι ο πόλεμος του Ισραήλ με τη Χαμάς, όπως προβλέπει ο Economist. Η επίτευξη ενός πολεμικού στόχου αποτελεί πάντοτε πρόκληση για έναν στρατό, και το Ισραήλ έχει τέσσερις προκλήσεις, εκτιμά σε ανάλυσή του ο Economist.
Οι ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ έχουν αρχίσει αυτό που στις 28 Οκτωβρίου ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ονόμασε «δεύτερο στάδιο του πολέμου»: την κλιμακωτή χερσαία εισβολή στη Γάζα. Προειδοποίησε ότι η φάση αυτή θα είναι «δύσκολη και μακρά» και έχει δίκιο, επισημαίνει ο Economist.
Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ θα πρέπει συνεχώς να εξισορροπεί μεταξύ τεσσάρων ανταγωνιστικών στόχων. Το να αγωνίζονται πιο σκληρά για έναν από αυτούς μπορεί να υπονομεύσει όλους τους άλλους.
Ο πρώτος πολεμικός στόχος είναι η καταστροφή της Χαμάς. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες αυτό σημαίνει την εξάλειψη της στρατιωτικής υποδομής της ομάδας και τη θανάτωση της ηγεσίας της και όσο το δυνατόν περισσότερων από τους μαχητές της.
Επειδή η Χαμάς εξαπέλυσε μια μαζική επίθεση για να σκοτώσει Εβραίους, οι Ισραηλινοί δεν μπορούν πλέον να ανεχτούν την παλιά στάση αναμονής στην οποία η βία της Χαμάς υποτίθεται ότι κρατήθηκε σε ανεκτό επίπεδο με έναν συνδυασμό οικονομικών ανταμοιβών και την απειλή ισραηλινής επίθεσης. Ένας λόγος για αυτό είναι πρακτικός. Όσο η Χαμάς βρίσκεται στην εξουσία, οι Ισραηλινοί δεν θα αισθάνονται ασφαλείς. Πολλοί από τους χιλιάδες που απομακρύνθηκαν από τον Νότο δεν θα επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι η Χαμάς ταπείνωσε τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και τον ισραηλινό στρατό. Για να μειωθούν οι πιθανότητες παρόμοιων επιθέσεων από άλλες ομάδες, η χώρα πρέπει να αποκαταστήσει τη θέση της ως δύναμης αποτροπής.
Ο τελευταίος λόγος είναι στρατηγικός. Με τη Χαμάς επικεφαλής, δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος για ειρήνη. Είναι μια σκληρή αλήθεια για τους ανθρώπους που βομβαρδίζονται, αλλά και οι κάτοικοι της Γάζας θα παραμείνουν στη δυστυχία για όσο διάστημα ζουν κάτω από τη δικτατορία της Χαμάς και την ασφυκτική ισραηλινή ασφάλεια που αυτή συνεπάγεται, υπογραμμίζει.
Η απελευθέρωση των ομήρων
Ο δεύτερος στόχος του Ισραήλ είναι να απελευθερώσει περισσότερους από 220 ανθρώπους που έχουν μεταφερθεί στη Γάζα ως όμηροι. Αυτός ο στόχος είναι πιθανό να αναβάλει τις μάχες. Η Χαμάς φαίνεται να χρησιμοποιεί την υπόσχεση για απελευθέρωση των ομήρων προκειμένου να καθυστερήσει την έναρξη της μεγάλης κλίμακας χερσαίας επίθεσης.
Είναι πιθανό να προσπαθήσει να επηρεάσει την ισραηλινή τακτική τώρα που στρατεύματα βρίσκονται μέσα στη Γάζα, με την ελπίδα ότι οι δυνάμεις εισβολής θα συγκρατηθούν, τονίζει.
Η ισραηλινή Kυβέρνηση δεν έχει τα χέρια της ελεύθερα όσον αφορά τους ομήρους. Η σημασία τους είναι μεγάλη στην ισραηλινή πολιτική, επειδή οι φίλοι και οι οικογένειές τους φοβούνται ότι, χωρίς δημόσια πίεση, οι Ισραηλινοί ηγέτες θα επιτύχουν μόνο κάποιο αντάλλαγμα που θα ευνοεί την εξάλειψη της Χαμάς και ενδεχομένως να υπάρξουν θυσίες. Στις 28 Οκτωβρίου, το πρωί μετά τη μεγαλύτερη εισβολή στη Γάζα που έχει γίνει μέχρι σήμερα, οι οικογένειες διαμαρτυρήθηκαν σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονούν οι μάχες, για την επιβίωση των ομήρων.
Οι απώλειες Ισραηλινών στρατιωτών και αμάχων στη Γάζα
Το βρετανικό μέσο αναφέρει ότι ο τρίτος στόχος είναι να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες, τόσο των Ισραηλινών στρατιωτών όσο και των πολιτών στη Γάζα. Εάν πολλοί Ισραηλινοί στρατιώτες πεθάνουν, αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο ολόκληρη την επιχείρηση. Επίσης, όσο αυξάνονται οι απώλειες αμάχων τόσο θα αυξάνεται η διεθνής πίεση για ανθρωπιστικές παύσεις και πλήρη κατάπαυση του πυρός. Στο παρελθόν τέτοιοι παράγοντες οδήγησαν το Ισραήλ να προχωρήσει σκληρά και γρήγορα, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος για μάχες είναι περιορισμένος. Σήμερα, ωστόσο, ο στόχος είναι να καταστραφεί το δίκτυο σηράγγων της Χαμάς, κάτι όμως που χρειάζεται πολλούς μήνες.
Η κλεψύδρα όμως αδειάζει. Πέρα από τους θανάτους αμάχων από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα, οι κάτοικοι στον θύλακα είναι επίσης παγιδευμένοι σε ένα καθεστώς πολιορκίας, ιδίως όσον αφορά τις προμήθειες ενέργειας. Το Ισραήλ προσπαθεί να αποκτήσει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις για την απελευθέρωση των ομήρων, εμποδίζοντας την είσοδο καυσίμων στη Λωρίδα. Αντιμετωπίζει ένα δίλημμα επειδή πιστεύει ότι οι γεννήτριες των νοσοκομείων παρέχουν επίσης την ηλεκτρική ενέργεια που απαιτείται για τον εξαερισμό και τον φωτισμό του λαβύρινθου των τούνελ της Χαμάς, όπου παραμονεύουν οι εξτρεμιστές της.
Σε άλλο σημείο, ο Economist επισημαίνει πως οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι αναγνωρίζουν ότι οι χερσαίες επιδρομές πρέπει να σέβονται το Διεθνές Δίκαιο, κι αυτό τους υποχρεώνει να διευκολύνουν την παροχή βασικής βοήθειας. Επομένως, για να συνεχιστεί ο πόλεμος, θα πρέπει το Ισραήλ να βρει τρόπους να παρέχει βοήθεια ακόμη κι αν αυτό δυσχεραίνει την εξουδετέρωση της Χαμάς και την απελευθέρωση των ομήρων.
Επανεκκίνηση διαλόγου Ισραήλ – Παλαιστινιακής Αρχής
Ο τελευταίος στόχος είναι να τεθούν τα θεμέλια για την επανέναρξη των διαδικασιών στη Μέση Ανατολή με σκοπό μια ενδεχόμενη ειρήνη – συζήτηση που έχει βαλτώσει εδώ και χρόνια. Αυτή τη στιγμή η ιδέα μιας μεταπολεμικής συμφωνίας μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη είναι αδιανόητη για πολλούς και στις δύο πλευρές, αλλά Ισραηλινοί στρατηγοί πιστεύουν ότι η προοπτική μιας πραγματικής ειρήνης θα χρειαστεί για να δημιουργηθεί μόνιμη σταθερότητα.
Αυτό θα απαιτήσει την υποστήριξη τουλάχιστον ορισμένων αραβικών κυβερνήσεων, πιθανότατα εκείνων που έχουν έρθει πιο κοντά στο Ισραήλ στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αβραάμ. Η Αμερική θα δώσει βάρος σε αυτή την κατεύθυνση, τονίζει ο Economist.
Κάποιοι φαντάζονται, μάλιστα, ότι τα αραβικά κράτη θα παρέχουν επίσης ασφάλεια στη Γάζα μετά την αποχώρηση του Ισραήλ. Κατά κάποιον τρόπο, πολλές αραβικές κυβερνήσεις είναι στο πλευρό του Ισραήλ, αν και ποτέ δεν θα το παραδέχονταν δημοσίως. Απεχθάνονται τη Χαμάς και τον χορηγό της -το Ιράν- και θα ήταν ευτυχείς να τη δουν να αποτυγχάνει. Αλλά οι θάνατοι αμάχων προκαλούν προβλήματα στους πολίτες τους.
Το Ισραήλ ενδέχεται χρειαστεί να επιλέξει τι θέλει περισσότερο
Καταλήγοντας, το βρετανικό μέσο επισημαίνει ότι η χερσαία επιχείρηση του Ισραήλ προσπαθεί να πετύχει πολλά – μάλλον υπερβολικά πολλά. Προς το παρόν οι στρατηγοί της χώρας μοιάζουν σαν να προσπαθούν να τετραγωνίσουν όλους τους κύκλους πηγαίνοντας αργά και χτυπώντας όσο πιο δυνατά τολμούν.
Τους αξίζει να κερδίσουν, γράφει ο Economist. Έχουν τη δύναμη πυρός για να νικήσουν. Αλλά θα δυσκολευτούν να φέρουν εις πέρας όλα όσα τους ζητούνται. Το Ισραήλ ίσως χρειαστεί να επιλέξει τι θέλει περισσότερο και ο Νετανιάχου καλείται να πάρει σκληρές αποφάσεις.
