«Τη ∆ευτέρα θα έχουμε ένα πολύ μεγάλο πολιτικό γεγονός», διαμηνύουν συνομιλητές του Κώστα Καραμανλή και του Αντώνη Σαμαρά, δίνοντας μια γεύση των επικείμενων τοποθετήσεων των δύο πρώην πρωθυπουργών στο Πολεμικό Μουσείο, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για το βιβλίο του δημοσιογράφου-συγγραφέα Μανώλη Κοττάκη.
Η συγκυρία της κοινής τους παρουσίας σε μια εκδήλωση με τόσο έντονο σημειολογικό περιεχόμενο έρχεται να αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς πραγματοποιείται λίγα εικοσιτετράωρα μετά την πρώτη μαζική και δημόσια κριτική βουλευτών της Ν.∆. για κεντρικές επιλογές της «γαλάζιας» ηγεσίας στη διάρκεια της εποχής Μητσοτάκη. Ενδεικτικό της σημασίας που αποδίδεται στη αυριανή περίσταση είναι το γεγονός ότι, ως είθισται, ο σαμαρικός πυρήνας έχει ξεκινήσει δυναμική κινητοποίηση, ενώ τα στελέχη που βρίσκονται κοντά στον Κώστα Καραμανλή σπεύδουν ούτως ή άλλως σε κάθε εμφάνισή του. Πάντως, λίγοι, είναι η αλήθεια, εκ των βουλευτών που έχουν επαφή με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς κάνουν δεύτερες σκέψεις όσον αφορά την παρουσία τους, προκειμένου να μη δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις προς πάσα κατεύθυνση. Από την πλευρά του Μαξίμου, σίγουρο θεωρείται το «παρών» του κυβερνητικού εκπροσώπου, Παύλου Μαρινάκη, με τις πιθανότητες να μην είναι υπέρ της παρουσίας Μητσοτάκη, όχι τόσο για το γενικότερο πολιτικό κλίμα, αλλά για τις θέσεις που έχει πάρει κατά καιρούς ο δημοσιογράφος.
Εμβληματική συμπόρευση
Μπορεί Καραμανλής και Σαμαράς να μιλήσουν με διαφορετικό ύφος και προσέγγιση για όλα τα καίρια ζητήματα που αφορούν τη χώρα, αλλά και το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, ωστόσο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις κοινός τόπος επιχειρηματολογίας τους δεν θα είναι άλλος από την εκπομπή ενός ξεκάθαρου μηνύματος σε ό,τι αφορά τις κυβερνητικές πολιτικές, αλλά και το προφίλ της Ν.∆.
Πρόκειται, αν μη τι άλλο, για μία ιδιαιτέρως εμβληματική συμπόρευση, αφού ουδείς μπορεί να λησμονήσει ότι στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι σχέσεις των δύο ανδρών χαρακτηρίζονταν από απόλυτη παγωμάρα. Βλέπετε, ο Αντώνης Σαμαράς ουδέποτε διαφώνησε δημόσια με κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης που «έδειχναν» την κυβέρνηση Καραμανλή ως βασική αιτία για την είσοδο της χώρας στα Μνημόνια, ενώ είναι κοινό μυστικό ότι «χρέωνε» στον προκάτοχό του τον αναπληρωτή υπουργό ∆ικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ∆ημήτρη Παπαγγελόπουλο, και κυρίως τη στάση και τους χειρισμούς του στην υπόθεση Novartis. Πλέον, όμως, φαίνεται πως μια σειρά από πρόσωπα και καταστάσεις που, σύμφωνα με τους ίδιους, σηματοδοτούν την απομάκρυνση της Ν.∆. από τις παραδόσεις και τις αξίες της, τους φέρνουν προ μιας άτυπης, αλλά πια εμφανούς συμμαχίας.
Διάστασταση μανιφέστου
Σε ό,τι αφορά τον Μεσσήνιο, αυτή τη φορά και με φόντο την άνοδο των δεξιών δυνάμεων (αλλά και της Ακροδεξιάς) στις πρόσφατες εκλογές, αναμένεται με βάση τις αναλύσεις των συνομιλητών του να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας διάσταση… μανιφέστο στις γνωστές θέσεις που εκφράζει. Στο πλαίσιο αυτό, και μετά τα αποτελέσματα της ευρωκάλπης στη χώρα, θα μιλήσει εκ νέου για την ανάγκη αλλαγής ρότας από την πλευρά της κυβέρνησης και επιστροφής της σε δεξιόστροφες στρατηγικές, που συνιστούν πλέον κοινωνική και εθνική ανάγκη.
∆ιατυπώνοντας τις ενστάσεις του για την εξωτερική πολιτική -κυρίως στο κομμάτι των Ελληνοτουρκικών- και θεωρώντας εαυτόν δικαιωμένο για τον αντίκτυπο της προώθησης του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια ή της ρύθμισης για το Μεταναστευτικό, θα χρησιμοποιήσει στη ρητορική του σαφείς αιχμές για την… άνευ όρων διεύρυνση προς το Κέντρο και την Κεντροαριστερά. Επίσης, θα κάνει λόγο περί περιφρόνησης τόσο ενός σημαντικού κομματιού της «γαλάζιας» βάσης όσο και μιας δεξαμενής ψηφοφόρων που εμπιστεύτηκαν τη Ν.∆. τα τελευταία χρόνια, όμως μοιράζονται διαχρονικά ανάλογες ανησυχίες για τα εθνικά θέματα και έχουν ψηλά την ατζέντα του πατριωτισμού και των διαχρονικών κοινωνικών δεδομένων στη χώρα. Στρέφοντας τα βέλη του, με προσεκτικό βέβαια τρόπο, στον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος απαντώντας στους επικριτές της διεύρυνσης και προσωπικά στον Αντώνη Σαμαρά είχε αναφερθεί στο ιστορικό χαμηλό του 18% για το κυβερνών κόμμα στις κάλπες του Μαΐου του 2012, ο Μεσσήνιος θα υπενθυμίσει ότι στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου η Ν.∆. σε επίπεδο απόλυτου αριθμού ψήφων βρέθηκε στο ναδίρ της ιστορίας.
Παράλληλα, οι γνωρίζοντες τις προθέσεις του πρώην πρωθυπουργού επιμένουν πως από εδώ και μπρος -κατά πάσα βεβαιότητα και τη ∆ευτέρα- θα επαναλαμβάνει μονότονα τον όρο «παράταξη» και πολύ λιγότερο τη λέξη «κόμμα».
Επαναπροσδιορισμός
Από την πλευρά του, ο Κώστας Καραμανλής, με το σταθερά πιο ενωτικό περιεχόμενο των τοποθετήσεών του, θα μιλήσει και εκείνος για την εξωτερική πολιτική, κριτικάροντας ιδιαιτέρως το μέτωπο της προσέγγισης με την Τουρκία, όπου η Ελλάδα «δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να εμφανίζεται νωχελική έναντι των προκλήσεων», επισημαίνουν χαρακτηριστικά συνομιλητές του. Παράλληλα, θα αναφερθεί στο διεθνές περιβάλλον, με έμφαση στην Ουκρανία και την ανάγκη επαναπροσδιορισμού της στάσης της ∆ύσης, αλλά και στη Μέση Ανατολή, με τις πληροφορίες να συγκλίνουν ότι θα ασκήσει πρώτη φορά κριτική όσον αφορά τους χειρισμούς Νετανιάχου. Επίσης, θα υπάρξουν ευρείες αναφορές στο κράτος ∆ικαίου, παράμετρος όπου, σύμφωνα με συνομιλητές του, θα συγκλίνει με τον Αντώνη Σαμαρά, καθώς αμφότεροι θα σταθούν μεταξύ άλλων και στη λειτουργία των ανεξάρτητων Αρχών. Εξάλλου, είναι νωπές οι μνήμες των κοινών κωδίκων που είχαν αναπτύξει σε δημόσιες παρεμβάσεις τους, με φόντο την υπόθεση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Ενα άλλο σημείο όπου τα περιβάλλοντα των δύο πρώην πρωθυπουργών θεωρούν ότι θα υπάρχει σύμπτωση απόψεων είναι η διεύρυνση στη βάση της ορθής επιλογής των προσώπων, αλλά και της προϋπόθεσης να μην καταστεί ανεξέλεγκτη η δράση τους και πέρα από τα διαχρονικά πολιτικά πλαίσια της παράταξης. Το ζήτημα της διεύρυνσης προς το Κέντρο αγγίζει άμεσα το αυστηρό ύφος μερίδας βουλευτών με τους οποίους βρίσκονται σταθερά σε επαφή οι δύο πρώην πρωθυπουργοί, που χρησιμοποίησαν σκληρή γλώσσα για τα δεδομένα της εσωκομματικής νηνεμίας της Ν.∆. τα τελευταία χρόνια, μιλώντας ουσιαστικά περί ασυλίας των εξωκοινοβουλευτικών κυβερνητικών παραγόντων. Φυσικά, ο Κ. Καραμανλής, αν επιχειρηματολογήσει σχετικά, σε καμία περίπτωση δεν προβλέπεται να έχει την ίδια αφετηρία με τον Αντ. Σαμαρά, καθώς είναι εκείνος που έβαλε στην πολιτική ορολογία τη φράση «μεσαίος χώρος» και διαχρονικά υπήρξε θιασώτης της ανάγκης για διαρκή ανοίγματα της Ν.∆. σε άλλες πολιτικές δεξαμενές. Επιπλέον, για τον ίδιο η έννοια της ιστορικής συνέχειας του κόμματος έχει πολύ πιο βαθύ νόημα και σημασία στο πεδίο των συμβολισμών σε σχέση με την εκ φύσεως διαφορετική αντιμετώπιση της σαμαρικής σχολής στο θέμα αυτό.
Ο γρίφος της Προεδρίας της ∆ημοκρατίας και η… έκπληξη
Η στιγμή που αναμένεται με ενδιαφέρον και ένταση εντός κι εκτός Ν.∆. θα είναι εκείνη του στίγματος που θα δώσουν Καραμανλής και Σαμαράς, όπως προκύπτει από τις αναλύσεις στενών πολιτικών τους κύκλων, για το θέμα της Προεδρίας της ∆ημοκρατίας. Βλέπετε, από την ώρα που είναι πια οφθαλμοφανές ότι υπάρχει μια οργανωμένη αμφισβήτηση από έναν σημαντικό αριθμό βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος στο πρόσωπο της Κατερίνας Σακελλαροπούλου (κυρίως εξαιτίας της κοινής της εξόδου μαζί με τον Ακη Σκέρτσο εν είδει επινικίων μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια, με τον υπουργό Επικρατείας να είναι επίσης στο επίκεντρο της κριτικής των στελεχών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που μίλησαν την Τετάρτη), και οι δυο τους εισέρχονται μοιραία στην εξίσωση των αντίστοιχων σεναρίων ως τα κατεξοχήν πρόσωπα αναφοράς εντός της Ν.∆. που θεωρείται, αν μη τι άλλο, εξαιρετικά πιθανό πως θα επιδιώξουν να στείλουν το μήνυμά τους.
Κοινή συνισταμένη, σύμφωνα με τους τακτικούς επισκέπτες της Μαβίλη και της ∆ημοκρίτου, θα είναι η συζήτηση που έχει ανοίξει για την προώθηση στο κορυφαίο πολιτειακό αξίωμα ενός στελέχους από τα σπλάχνα της παράταξης. «Είναι δεδομένο πως Καραμανλής και Σαμαράς αναλύουν διεξοδικά την κατάσταση, ειδικά μετά την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Αν τώρα επιλέξουν να μιλήσουν για την Προεδρία και με ποιον τρόπο θα φανεί τη ∆ευτέρα, αλλά και στο άμεσο μέλλον», σχολιάζουν. Σημειώνεται πως με βάση τους υπολογισμούς έμπειρων «γαλάζιων» κοινοβουλευτικών τα μέλη της κυβερνητικής πλειοψηφίας που συζητούν πια ανοικτά (κι από την Τετάρτη εμφανίζονται ακόμη πιο απελευθερωμένα) για την προοπτική αυτή ξεπερνούν μέχρι νεωτέρας τα 20. Αξίζει δε να αναφερθεί ότι από το μετερίζι των συνομιλητών του Αντώνη Σαμαρά το τελευταίο διάστημα προκύπτουν δύο άκρως ενδιαφέροντα παρασκήνια. Το πρώτο έχει να κάνει με μια… έκπληξη που φέρεται να επεξεργάζεται το επιτελείο του αναφορικά με τα δομικά χαρακτηριστικά της σχετικής του παρέμβασης και το δεύτερο με τις εκτιμήσεις κάποιων πολιτικών του φίλων, πως σε αυτή τη φάση ο Μεσσήνιος κάθε άλλο παρά πρόβλημα θα είχε στο ενδεχόμενο να προταθεί ο Κώστας Καραμανλής για τη διαδοχή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
