Απαντήσεις για το περιεχόμενο του υπό κατάθεση νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά και για το πνεύμα του νομοσχεδίου, έδωσε κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος.
Ο εισηγητής του νομοσχεδίου υπό τον τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο, τροποποίηση του αστικού κώδικα και άλλες διατάξεις» και επικεφαλής της Εθνικής Στρατηγικής για τους ΛΟΑΤΚΙ, έδωσε επίσης απαντήσεις σε απορίες και ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί στον δημόσιο διάλογο, ενώ παρέθεσε και τη διεθνή πραγματικότητα.
Ξεκίνησε δε, την εισήγησή του, υπενθυμίζοντας τι προέβλεπε το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο έκανε λόγο για «Υλοποίηση της Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ».
Στον πυρήνα του, το υπό κατάθεση νομοσχέδιο «εισάγει την ισότητα στον πολιτικό γάμο, δηλαδή πρόσβαση στο θεσμό του πολιτικού γάμου για όλους τους Έλληνες πολίτες, χωρίς διακρίσεις, και ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Προστατεύει τα συμφέροντα των παιδιών ρυθμίζοντας ζητήματα οικογενειακού δικαίου σε οικογένειες ομόφυλων ζευγαριών». Αντιθέτως, «δεν επεκτείνουμε το δικαίωμα της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (και την παρένθετη μητρότητα) στα ζευγάρια ανδρών», διευκρίνισε εξ αρχής.
Ανατρέχοντας στο τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη και κόσμο, ο υπουργός Επικρατείας κατέδειξε ότι ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών έχει νομοθετηθεί σε 36 χώρες και στις 5 ηπείρους, εκ των οποίων 20 στην Ευρώπη. Και, επικαλούμενος εν συνεχεία, την ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι η Ελλάδα «πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, πολιτιστικά ανήκει εις την Δύσιν», επισήμανε ότι «στο σύνολο σχεδόν των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών είναι πλέον κοινός τόπος ότι δεν θα πρέπει να αναγνωρίζονται λιγότερα δικαιώματα στους πολίτες λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού».
Εξ άλλου, επέμεινε, «η ισότητα των πολιτών απέναντι στο νόμο είναι συστατικό στοιχείο κάθε φιλελεύθερης δημοκρατίας». Και, εν προκειμένω, «πιστεύουμε βαθιά στο θεσμό του γάμου, έναν από τους αρχαιότερους και πιο συντηρητικούς θεσμούς. Θέλουμε να έχουν πρόσβαση σε αυτόν όλοι οι Έλληνες πολίτες». Άλλωστε, «17 από τις 20 πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμο (σ.σ. βάσει του Gallup global happiness index) έχουν ισότητα στο γάμο», ήταν ένα ακόμη στοιχείο που επικαλέσθηκε.
Στο θέμα της υιοθεσίας, ο Ά.Σκέρτσος είπε στους συναδέλφους του υπουργούς ότι 39 χώρες στον κόσμο επιτρέπουν την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, 23 από αυτές είναι στην Ευρώπη, ενώ 16 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέπουν την υιοθεσία. Ενώ, όπως εξήγησε παραλλήλως, «η νομοθέτηση της ισότητας στο γάμο, αυτόματα συνεπάγεται ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο των σχέσεων συγγένειας, συμπεριλαμβανομένης και της υιοθεσίας. Εξ ου και δεν υπάρχει ξεχωριστό άρθρο για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια στο νομοσχέδιο».
Αυτό, επίσης, που ήδη ισχύει, είναι ότι ΛΟΑΤΚΙ συμπολίτες μας ήδη αποκτούν παιδιά, ανέφερε, και μάλιστα μέσω τριών οδών: Είτε μόνες γυναίκες, νομίμως, και μέσω τράπεζας σπέρματος, είτε μόνοι άνδρες ή γυναίκες, μέσω υιοθεσίας, είτε Έλληνες στο εξωτερικό, μέσω υποβοηθούμενης αναπαραγωγής ή υιοθεσίας. «Με την υιοθεσία δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά που ήδη μεγαλώνουν σε ομόφυλες οικογένειες να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα παιδιά», επισήμανε.
Σε επόμενο σημείο της εισήγησής του, αναφέρθηκε στα προβλήματα που προκαλούνται από το γεγονός ότι η Πολιτεία αναγνωρίζει μόνον τον ένα γονέα ως τέτοιον (σε περιπτώσεις θανάτου, ασθένειας ή διαζυγίου). «Τα παιδιά αυτά ζουν ανάμεσά μας, χωρίς τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα παιδιά», υπογράμμισε.
Επιπροσθέτως, τα παιδιά Ελλήνων που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό, εντός ομόφυλων ζευγαριών, δεν μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, με δυο λόγια, «Ελληνόπουλα που δεν αναγνωρίζονται ως Έλληνες!».
Συγχρόνως, όμως, ο υπουργός Επικρατείας διερωτήθηκε «πόσο πειστικό και αποτελεσματικό είναι ένα κράτος που επιδιώκει να καταπολεμήσει το bullying στο σχολείο, αλλά δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτών των παιδιών και των οικογενειών τους;».
Επικαλέστηκε, όμως, και επιστημονικές μελέτες, οι οποίες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφοροποιήσεις με τα παιδιά ετερόφυλων οικογενειών, στη γνωστική ανάπτυξη και τις σχολικές επιδόσεις, την κοινωνική ανάπτυξη, την ψυχολογική ανάπτυξη αλλά και τον σεξουαλικό προσανατολισμό».
Η εισήγηση Σκέρτσου συνεχίσθηκε με το τι δεν κάνει το νομοσχέδιο: «δεν επεκτείνεται το δικαίωμα της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε ζευγάρια ανδρών, πόσο μάλλον σε ζευγάρια εκτός γάμου ή συμφώνου συμβίωσης. Δεν γίνεται καμία αναφορά στο Γονέας 1/Γονέας 2 (παραμένει το πατέρας/μητέρα). Άνδρας και γυναίκα παραμένουν τα δύο φύλα και δεν ανοίγουν παραθυράκια για μελλοντικές αλλαγές στον αριθμό των φύλων. Δεν τροποποιείται καθόλου το πλαίσιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης». Εν κατακλείδι, «το σχέδιο νόμου της Νέας Δημοκρατίας είναι μετρημένο, ισορροπημένο και λιτό, και ευθυγραμμίζει τη χώρα μας πάλι με τη Δυτική Ευρώπη».
Στο ερώτημα, γιατί δεν μπορούν να λυθούν όλα αυτά, με μια τροποποίηση του συμφώνου συμβίωσης, επιχειρηματολόγησε ότι «ο θεσμός τής “επιτροπείας” δεν δίνει δικαίωμα διατροφής στο παιδί ή κοινωνικοασφαλιστικές παροχές ή κληρονομιά». Ακόμη, «αν δημιουργήσουμε ένα καινούριο θεσμό “κηδεμονίας”, αυτός θα πρέπει να συμπεριλάβει και τα ετερόφυλα ζευγάρια. Καμία χώρα δεν έχει λύσει τα προβλήματα έτσι, θα ήταν παγκόσμια πρωτοτυπία». Τέλος, «αν απλά συμπεριλάβουμε την υιοθεσία ως δικαίωμα στο σύμφωνο συμβίωσης, απλά διατηρούμε τη διάκριση έναντι του γάμου», σημείωσε.
Επικαλούμενος, τέλος, σχετική δημοσκόπηση της εταιρείας Marc, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «η αποδοχή της ισότητας στο γάμο βαίνει αυξανόμενη. Η κοινωνία στηρίζει τα δικαιώματα των παιδιών». Και, με βάση τη διεθνή πρακτική, «η αποδοχή της ισότητας στο γάμο αυξάνεται μετά τη νομοθέτηση. Σε καμία χώρα δεν έχει υπάρξει πισωγύρισμα».
Ενώ στην καταληκτική παράγραφο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, το 2015, διαβάζουμε το εξής απόσπασμα: «Προσδοκούν ότι δεν θα είναι καταδικασμένοι να ζουν στη μοναξιά, αποκλεισμένοι από έναν εκ των παλαιοτέρων θεσμών του πολιτισμού μας. Επιζητούν την ισότητα στην αξιοπρέπεια έναντι του Νόμου. Το Σύνταγμα τούς αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα».
