Το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα, «Ιθάκη», θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Gutenberg στις 24 Νοεμβρίου. Ο Πρώην Πρωθυπουργός μίλησε στο «Bookvoice – The podcast», με τον Αιμίλιο Χειλάκη και τον Σπήλιο Λαμπρόπουλο
«Δεν έχω αφήσει τίποτα εκτός. Ομολογώ ότι από την πρώτη γραφή μέχρι την τελευταία έχει υπάρξει επεξεργασία, κυρίως όχι με το βλέμμα στο μέλλον, με το βλέμμα στην προσπάθεια να είμαι όσο πιο αντικειμενικός και όσο το δυνατόν λιγότερο άδικος, γατί δεν μπορεί να μην είσαι καθόλου άδικος απέναντι στους ανθρώπους και στα γεγονότα. Το είδα αρκετές φορές ώστε κάθε λέξη να με αντιπροσωπεύει και να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αλήθεια», τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ακόμα, ο πρώην Πρωθυπουργός ανέφερε: «Το πρώτο του κομμάτι, το μικρότερο κομμάτι από τα δώδεκα κεφάλαια, έχει έναν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, δηλαδή περιγράφω το πώς κατάλαβα την πολιτική από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω τα πράγματα γύρω μου, μέχρι όταν άλλαξε η ζωή μου, έγινα υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας και έτσι η αναγνωρισιμότητα αυτή άλλαξε τη ζωή μου. Αυτό είναι το πρώτο κεφάλαιο.
Αυτό το κεφάλαιο, καθώς και το κεφάλαιο από το 2006 μέχρι το 2015 δουλεύτηκαν την προηγούμενη χρονιά, το 2024. Για αυτό το δεύτερο κομμάτι σταμάτησα, σταμάτησα ένα διάστημα, έξι μήνες. Φώναξα τους συνεργάτες μου και τους ζήτησα να μου κάνουν μια σειρά από συνεντεύξεις στο κασετόφωνο, ρωτώντας με για να τους διηγηθώ τα συναισθήματά μου, την αφήγησή μου, γι’ αυτό και έχει και ένα αφηγηματικό χαρακτήρα του βιβλίου, πώς ένιωσα και πώς αισθάνθηκα και τι έκανα αυτές τις κρίσιμες στιγμές.
… Αφού κάναμε πέντε – έξι τρίωρες συνεντεύξεις, απομαγνητοφωνήθηκαν όλα όσα είπα και τα ξαναπήρα και τα δούλεψα και έτσι βγήκε η δεύτερη ενότητα και η τρίτη ενότητα του βιβλίου, που έχει αναφορά στο 2015…
Μόλις τελείωσα το ‘15, κάποια στιγμή μόλις γύρισα από το Χάρβαρντ πέρυσι την άνοιξη, από τον Απρίλη μέχρι τον Ιούλη, βγήκε όλο το βιβλίο νεράκι».
«Δεν κρύβω ότι το βιβλίο μου έχει μια ιδιαιτερότητα. Και η ιδιαιτερότητα είναι ότι κανείς πρώην Πρωθυπουργός δεν γράφει σε ενεστώτα χρόνο. Όλοι γράφουν σε παρελθόντα χρόνο. Εγώ γράφω το βιβλίο όντας, έχοντας αποφασίσει ότι δεν είμαι συνταξιούχος και άρα έχοντας αποφασίσει ότι θα φάω ξύλο, γιατί όλα τα πρόσωπα στα οποία αναφέρομαι είναι εν ζωή και δεν τα κολακεύω, λέω την άποψή μου για τα όσα έκαναν και όσα παρέλειψαν. Κάνω την αυτοκριτική μου, αλλά κάνω και κριτική» είπε ο πρώην Πρωθυπουργός.
«Δεν πρόκειται για ένα βιβλίο, αλλά ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Διότι η περίοδος 2009 – 2018, αυτή η δεκαετία, ήταν μια δραματική δεκαετία για την ελληνική κοινωνία. Πάνω απ’ όλα για τους ανθρώπους, τους απλούς ανθρώπους, τους καθημερινούς. Ήταν η περίοδος της χρεοκοπίας και ήταν, έλαχε σε μας και σε μένα να παίξουμε ένα κομβικό ρόλο, αναλαμβάνοντας την ευθύνη που δεν μας αναλογούσε να ξελασπώσουμε το μέλλον μιας χώρας και ενός λαού που άλλοι το είχαν λασπώσει. Εν τούτοις, αυτές οι στιγμές είχαν μια τραγικότητα, μια υπήρξε, υπήρξε, ας πούμε, πολύ μεγάλη αγωνία που αφορούσε όχι μόνο εμάς αλλά και τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Γιατί όλο αυτό έγινε καθημερινότητα, έγινε κτήμα των πολλών ανθρώπων. Δεν γίνανε αυτές οι διαπραγματεύσεις πίσω από κλειστές κάμαρες.
Ως εκ τούτου, η σκέψη ότι όλα αυτά θα έπρεπε κάποια στιγμή να αποτυπωθούν ξεκίνησε από την πρώτη στιγμή που ζούσα εκείνες τις καταστάσεις. Όμως, προφανώς αυτό που προείχε ήταν η ευθύνη και η υποχρέωση να ολοκληρώσεις και να βγάλεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο εις πέρας την αποστολή. Άρα δεν θα μπορούσα, όντας ενεργός, είτε ως πρωθυπουργός είτε αργότερα ως αρχηγός της αντιπολίτευσης, να ασχοληθώ με την καταγραφή της ιστορίας. Όταν λοιπόν βρέθηκα, όταν αποφάσισα να παραιτηθώ, είχα στο μυαλό μου ότι έρχεται η στιγμή που πρέπει να μιλήσω. Διότι προσέξτε τώρα έχουν μιλήσει όλοι γι’ αυτές τις δραματικές, γι’ αυτή τη δραματική περίοδο της ελληνικής σύγχρονης ελληνικής ιστορίας έχουν μιλήσει πάρα πολλοί ξένοι και Έλληνες και δεν έχει μιλήσει ο βασικός πρωταγωνιστής» υποστήριξε ο Αλέξης Τσίπρας.
Ακόμα, ο πρώην πρωθυπουργός επεσήμανε: «Η Ιθάκη δεν είναι ένας προορισμός, είναι ένα ταξίδι αέναο. Και αυτό αφορά τον καθένα από εμάς. Γιατί όλοι μας βιώνουμε τις δικές μας Οδύσσειες και έχουμε τις δικές μας Ιθάκες. Αλλά έχει να κάνει και με την πολιτική. Έχει να κάνει με την Αριστερά, έχει να κάνει με την κοινωνία, έχει να κάνει με τους κοινωνικούς αγώνες, την εξέλιξη του κόσμου. Δεν σταματάει, αυτό δεν σταματάει ποτέ…
Υπό αυτή την έννοια έχει και μια φιλοσοφική αξία ο τίτλος που επέλεξα. Τον επέλεξα βέβαια εδώ και ένα εξάμηνο, έχοντας δομήσει το βιβλίο και έχοντας συνειδητοποιήσει τελικά πως υπάρχει ένα αλληγορικό πεδίο όλων όσων ζήσαμε σαν περιπέτεια συλλογική και η περιπέτεια που έχει ο κάθε άνθρωπος παλεύοντας, διεκδικώντας, ελπίζοντας, κάνοντας όνειρα και κατακτώντας κάποια από αυτά»
