Οι πράξεις τους προκαλούν αποτροπιασμό και τρόμο. Κάτι που οι ίδιοι θεωρούν αυτοσκοπό και επιτυχία.
Οι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος θέλουν να σπείρουν τον τρόμο σε ολόκληρο τον πλανήτη, κάτι που κατά καιρούς το έχουν πετύχει.
Ποιο είναι όμως το όπλο τους, πέραν των καλάσνικοφ που αιματοκύλησαν το Παρίσι; Ο φανατισμός,γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης στο EΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE (ekklisiaonline.gr)
Παρατηρώντας τα εδάφη που έχει κατακτήσει το Ισλαμικό Κράτος τα τελευταία χρόνια το μάτι στέκεται σε δύο στρατηγικής σημασίας πόλεις.
Τη Ράκα της ανατολικής Συρίας και την Μοσούλη του Ιράκ της οποίας την κατάκτηση, οι τζιχαντιστές θεωρούν ως το μεγαλύτερό τους μέχρι στιγμής κατόρθωμα.
Κανείς όμως δεν πρόκειται να εντοπίσει το Νταμπίκ (Dabiq) ένα χωριό της βόρειας Συρίας, λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα.
Γιατί όμως αυτό το χωριό των 4.000 κατοίκων είναι τόσο σημαντικό για τους τζιχαντιστές;
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Το Νταμπίκ είναι ένα τυπικό επαρχιακό χωριό της Μέσης Ανατολής στο οποίο τα παιδιά και τα αδέσποτα ζώα τρέχουν προς τα άγνωστα αυτοκίνητα που τυγχάνει να περνούν απόν τους δρόμους του.
Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του είχαν εγκαταλείψει το χωριό ήδη από το 2013 λόγω της ανεργίας και φυσικά λόγω των πολεμικών συγκρούσεων που πλησίαζαν προς την περιοχή.
Η ζωή κυλούσε σχετικά ήρεμα όμως μέχρι πέρσι όταν και στην περιοχή έφτασαν και εγκαταστάθηκαν οι τζιχαντιστές.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ντόπιων η εγκαθίδρυση των τζιχαντιστών από το Ισλαμικό Κράτος στην περιοχή αυτή δεν έγινε με όπλα αλλά με πούλμαν.
Πήγαν, κατέλαβαν το κεντρικό τζαμί και ύψωσαν την μαύρη σημαία τους.
Το Ισλαμικό Κράτος έστρεψε την προσοχή του προς αυτήν την μεριά του πλανήτη όχι γιατί το Νταμπίκ αποτελεί στρατηγικό σημείο από πλευράς γεωπολιτικής -κι ας βρίσκεται μία ανάσα από τα τουρκικά σύνορα-, όχι λόγω του μάχιμου πληθυσμού του -ο οποίος έχει εγκαταλείψει τα πατρογονικά του εδάφη-, αλλά λόγω μίας προφητείας!
Ναι μία προφητεία και κάποια λόγια του προφήτη Μωάμεθ ήταν τα κατάλληλα εργαλεία για τον θρησκευτικό φανατισμό και την προπαγάνδα του ISIS.
Σύμφωνα με την Χαντίθ*, το Νταμπίκ θα είναι το θέατρο μίας μοιραίας αναμέτρησης μεταξύ των Χριστιανών και των Μουσουλμάνων η οποία θα είναι και ο πρόδρομος της Αποκαλύψεως.
Την ίδια ώρα όμως μία ακόμα προφητεία αναφέρεται στο Νταμπίκ, σύμφωνα με την οποία η εν λόγω μάχη που αναφέρει ο προφήτης Μωάμεθ θα επέλθει μετά από μία μακρά περίοδο ανακωχής μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, κατά την οποία οι Μουσουλμάνοι θα αντιμετωπίζουν έναν αδιευκρίνιστο εχθρό στα βόρεια της Συρίας ο οποίος «ταυτίζεται» κατά κάποιο τρόπο με τους «Πέρσες».
Η Χαντίθ αναφέρει: «Η ώρα δεν θα έλθει παρά μόνο όταν οι Ρωμαίοι (Χριστιανοί) θα έλθουν στο Νταμπίκ. Τότε ένας στρατός από την Μεδίνα** αποτελούμενος από τους καλύτερους άνδρες της γης, θα τους πολεμήσουν. Το ένα τρίτο θα φύγει, ο Αλλάχ δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ, το άλλο ένα τρίτο θα πεθάνει στο πεδίο της μάχης, θα γίνουν οι καλύτεροι μάρτυρες του Αλλάχ, και το άλλο ένα τρίτο θα τους κατακτήσει, αυτοί δεν θα στενοχωρηθούν ποτέ ξανά. Ύστερα θα κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη».
Τι σχέση μπορεί να έχει όμως μία προφητεία και οι γεωπολιτικές ισορροπίες που επικρατούσαν 1.500 χρόνια πριν, με το σήμερα;
Σήμερα στο άκουσμα των «Περσών» οι τζιχαντιστές δεν απεικονίζουν μόνο το Ιράν αλλά και τους Αλεβίτες Μουσουλμάνους που στέκονται στο πλευρό του Μπασάρ Αλ Άσαντ στην Συρία, αλλά και τις σιιτικές πολιτοφυλακές που και αυτές υπερασπίζονται το καθεστώς.
Το Ισλαμικό Κράτος προωθώντας σε κάθε ευκαιρία τον φανατισμό αλλά φυσικά και την λανθασμένη ερμηνεία του Κορανίου, έχει καταστήσει το Νταμπίκ ως κέντρο υποδοχής φιλοπόλεμων Μουσουλμάνων από όλο τον κόσμο.
Δεν είναι τυχαίο πως πλέον κάνοντας μία βόλτα στο άλλοτε ήσυχο χωριό θα βλέπεις παντού τις μαύρες σημαίες της οργάνωσης, ενώ ο πληθυσμός του έχει σχεδόν διπλασιαστεί.
Η εισροή Μουσουλμάνων του εξωτερικού ξεκίνησε από τα τέλη του 2012 και καθ” όλη την διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου η παρουσία του Ισλαμικού Κράτους στο χωριό έγινε τόσο έντονη που πλέον οι τζιχαντιστές έχουν ξεσπιτώσει όσους κατοίκους έχουν απομείνει προκειμένου να εγκατασταθούν αυτοί στις οικίες τους.
Το Νταμπίκ εξυπηρετεί κάτι πολύ πιο βαθύ από απλά μία τοποθεσία στην οποία έχουν εξαπλωθεί οι τζιχαντιστές.
Είναι το εργαλείο της θρησκευτικής προπαγάνδας, είναι το μέσο για να φανατίσει τους πολεμιστές που φτάνουν από όλο τον κόσμο (υπολογίζεται πως έχουν στρατολογηθεί περισσότεροι από 20.000 εθελοντές από όλα τα μήκη και πλάτη της γης).
Στο Νταμπίκ οι φανατισμένοι τζιχαντιστές βλέπουν την πύλη για την εξάπλωση του Ισλάμ και της ολοκληρωτικής επικράτησής του στον θρησκευτικό πόλεμο με την Δύση και τον Χριστιανισμό.
Καθόλου τυχαίο άλλωστε το γεγονός πω το ISIS έχει ονομάσει «Νταμπίκ» το διαδικτυακό του περιοδικό προς τιμήν της ιστορικής αυτής τοποθεσίας.
Και όσο για τους ντόπιους; Και αυτοί παρασύρθηκαν από τα κύματα των προσφύγων στην προσπάθειά τους να γλυτώσουν από τις φρικώδεις τακτικές των τζιχαντιστών.
Άφησαν πίσω τους από τα σπίτια τους μέχρι τις φάρμες τους και ολόκληρες τις περιουσίες τους.
*Με τον όρο χαντίθ (αραβικά: حديث) αναφερόμαστε στην ισλαμική παράδοση που παραδίδει τα λόγια και τις πράξεις του προφήτη Μωάμεθ ή ακόμα την έγκρισή του για ό,τι ειπώθηκε ή τελέστηκε ενώπιόν του.
**Η Μεδίνα (και Μαδίνα, Αραβ. لمنورة) είναι πόλη στην περιοχή της Χετζάζης στη δυτική Σαουδική Αραβία και πρωτεύουσα της επαρχίας Μαντίνα (Madinah).
