Του Θανάση Κ.
Ήλθε η ώρα να μιλήσουμε για τον Πόλεμο στην Ουκρανία…
Τα όσα θα αναφέρω παρακάτω στηρίζονται σε πληροφορίες αποκλειστικά από δυτικά δίκτυα, δηλαδή από πηγές που ΔΕΝ έχουν καμία σχέση με τις “ρωσική παραπληροφόρηση”…
Να δούμε λοιπόν τι λένε τα στοιχεία:
* Πρώτον, ο αρχιστράτηγος των Ουκρανών Valery Zaluzhny δήλωσε προ διμήνου στο Economist (3 Δεκεμβρίου 2022). ότι η χώρα του χρειάζεται τουλάχιστον 300 με 500 σύγχρονα άρματα μάχης – και τα χρειάζεται άμεσα.
Για να καταλάβετε τη σοβαρότητα του “αιτήματος”, 300 άρματα μάχης είναι όσα περίπου διαθέτει συνολικά η Ισπανία (327) και πολύ περισσότερα απ’ όσα διαθέτει αυτή τη στιγμή συνολικά η Γερμανία (266), η Βρετανία (227), η Γαλλία (222), και η Ιταλία (197) (σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα – 2023- στοιχεία που υπάρχουν σε “ανοιχτές πηγές”…)
-Για να έχετε μια εικόνα σύγκρισης η Ελλάδα, με επίσημη καταγραφή 1365 αρμάτων, έχει περισσότερα αυτή τη στιγμή από όσα όλες οι ανωτέρω δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες ΜΑΖΙ!–
* Δεύτερον, βάσει των ίδιων στοιχείων η Ουκρανία διέθετε επισήμως 1890 άρματα, αλλά ο αριθμός αυτός ΔΕΝ έχει “διορθωθεί” για να λάβει υπόψιν τις απώλειες του Πολέμου που υπήρξαν τεράστιες.
Και βεβαίως, ο στόλος των Ουκρανικών αρμάτων (όσος έχει απομείνει) αφορά παλαιά σοβιετικής κατασκευής (κυρίως αναβαθμισμένα Τ-64ΒV και Τ-64ΒΜ2 Bulat). Ενώ αυτά που ζητάνε σήμερα είναι σύγχρονα δυτικής κατασκευής. Με εντελώς άλλες προδιαγραφές – και δυνατότητες…
Συνεπώς ο Ουκρανός επικεφαλής των Ενόπλων δυνάμεων της χώρας ζήτησε ουσιαστικά όχι απλώς μια “σημαντική ενίσχυση”, αλλά ένα νέο και σύγχρονο στρατό για τη χώρα του!
* Αυτά ζήτησε ο Ουκρανός. Τώρα οι δυτικοί τι του έδωσαν (μετά από πολλές αντεγκλήσεις μεταξύ τους, μεγάλη περίσκεψη και – το κυριότερο – πολλή καθυστέρηση):
Έδωσαν λοιπόν, κατά πρώτη δήλωση 306 σύγχρονα άρματα!
Άρα, ικανοποίησαν πλήρως το αίτημά του. Έτσι;
Μη βιάζεστε…
Από αυτά τα 306 που στα λόγια του υποσχέθηκαν, τα 14 γερμανικής κατασκευής Leopard-2 από την Πολωνία και τα 14 επίσης Leopard-2 από την ίδια τη Γερμανία καθώς και άλλα 14 τύπου Challenger-2 από την Βρετανία θα φτάσουν μέχρι το Πάσχα!
Πρόκειται όντως για “σύγχρονα άρματα”. Αλλά σε συνολικό αριθμό μόλις 42…
Θα δοθούν ακόμα άλλα 31 αμερικανικής κατασκευής Abrahams (διαφόρων τύπων) σύγχρονα κι αυτά, αλλά θα φτάσουν στην Ουκρανία ως το τέλος του 2023!
Άρα, “άμεσα παραδοτέα” είναι μόλις 42 – από 300 που ζήτησε ο Ουκρανός!
* Ύστερα δυτικοί ηγέτες άρχισαν να ανεβάζουν τον αριθμό τεχνητά, δηλαδή χωρίς να λένε από πού θα βρεθούν τα υπόλοιπα…
Για παράδειγμα ο Γερμανός Καγκελάριος Σόλτς δήλωσε μόλις προχθές ότι στην Ουκρανία θα δοθούν συνολικά δύο επιλαρχίες Leopard, σύνολο 88.
Από τα 28 που έχουν ήδη υποσχεθεί (14 από την Πολωνία και 14 από την Γερμανία) πώς φτάνουμε στα 88;
— Η πρώτη απάντηση ήταν θα δώσουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έχουν Leopard-2. Αλλά η Ισπανία και η Ιταλία (που διαθέτουν) απάντησαν ότι τα δικά τους ΔΕΝ βρίσκονται σε καλή κατάσταση. Και η Ελλάδα που επίσης διαθέτει πολλά δεν πρόκειται να δώσει λόγω της ελληνοτουρκικής έντασης. Ενώ οι υπόλοιποι δεν δέησαν καν να απαντήσουν…
— Ύστερα οι γερμανικές αρχές άφησαν να εννοηθεί ότι αν δεν βρεθούν πρόσθετα Leopard-2 από άλλους ΝΑΤΟικούς εταίρους, θα συμπληρώσουν τον αριθμό ως τα 88 με παλαιότερου τύπου Leopard-1! Τα οποία όμως είναι της δεκαετίας του ’70, έχουν αποσυρθεί σχεδόν παντού, και πάντως ΔΕΝ είναι τα “σύγχρονα” που ζήτησε ο αρχηγός των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων…
Άρα από τα 300 που ζήτησε ο Ουκρανός αρχιστράτηγος και τα 306 που φαινομενικά του… υποσχέθηκαν, θα φτάσουν μέσα στο επόμενο δίμηνο μόλις 42, και στο τέλος του χρόνου άλλα 31 (αμερικανικά) και στο μεταξύ θα προσπαθήσουν να βρουν, από δω κι από εκεί, ό,τι άλλο προκύψει.
Στο μεταξύ, τα πιο παλαιά που υπάρχουν ίσως διαθέσιμα θέλουν χρόνο για να ρεγουλαριστούν. Άρα, δεν θα είναι άμεσα παραδοτέα.
Ενώ τα πιο σύγχρονα θέλουν μήνες εντατικής εκπαίδευσης των πληρωμάτων, αλλιώς είναι δώρο – άδωρο, όπως αναφέρουν όλοι οι δυτικοί στρατιωτικοί που έχουν στοιχειώδη σχέση με το αντικείμενο…
Άρα 300 ζήτησαν, 42 θα πάρουν άμεσα και τα υπόλοιπα… χαιρέτα μου τον πλάτανο!
Αυτό δεν είναι “αποφασιστική ενίσχυση”.
Αυτό είναι αδυναμία ή απροθυμία να ενισχύσουν αληθινά τους Ουκρανούς. Που τα χρειάζονται ΤΩΡΑ!
(Σε λίγους μήνες, μπορεί και να μην έχει νόημα να τους δώσουν ο,τιδήποτε…)
* Κι αυτό δεν είναι καν το πιο σημαντικό!
Γιατί τα σύγχρονα άρματα χρειάζονται και σύγχρονα πυρομαχικά.
Κι εδώ υπάρχει τεράστια έλλειψη στη Δύση συνολικά για προμήθεια του πιο συνηθισμένου τύπου οβίδων 120 χιλιοστών – για άρματα, αλλά και για πυροβολικό (155 χιλιοστών),
Οι βασικές επιχειρήσεις από την πλευρά των Ρώσων διεξάγονται με πυροβολικό. Η αναλογία βολών πυροβολικού ανάμεσα στους Ρώσους και στους Ουκρανούς είναι: οι Ρώσοι ρίχνουν μέχρι και 20.000 την ημέρα και οι Ουκρανοί γύρω στις 1300! Δηλαδή πάνω από 14 προς ένα!
Το αμερικανικό πεντάγωνο μάλιστα έχει προειδοποιήσει τους Ουκρανούς, να κάνουν οικονομία στις βολές πυροβολικού γιατί τα αποθέματα που έχουν δεν επαρκούν με τέτοιους ρυθμούς. Ενώ αντίθετα από την πλευρά των Ρώσων ΔΕΝ υπάρχει πρόβλημα εφοδιασμού, παρ’ ό,τι μέχρι πριν λίγους μήνες μας έλεγαν τα αντίθετα – ότι τα ρωσικά πολεμοφόδια “εξαντλούνται όπου να ‘ναι”!
Όπως φαίνεται ΔΕΝ εξαντλούνταν οι ρωσικές οβίδες. Αντίθετα πρόβλημα είχαν – και έχουν – οι Ουκρανικές, που τους προμηθεύουν οι δυτικοί…
Οι Ουκρανοί λοιπόν ζήτησαν εδώ και μήνες 300 άρματα ΑΜΕΣΩΣ, μετά από δίμηνο καθυστερήσεων τους δίνουν μόλις το 14% όσων ζήτησαν, (με καθυστέρηση άλλων δύο μηνών), όμως δεν μπορούν να τους καλύψουν σε πολεμοφόδια!
Άρα, ουσιαστικά ΔΕΝ τους ενισχύουν!
Αλλά εξασφαλίζουν το άλλοθι ότι “εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε”.
Δεν ήταν κίνηση που “δίνει τη νίκη” στους Ουκρανούς.
Ήταν κίνηση που εξασφαλίζει το άλλοθι των Δυτικών, για ενδεχόμενη ήττα των Ουκρανών…
* Κι αυτό γιατί ένα από τα τρία πoιοτικά κρίσιμα στοιχεία (μαζί με το ηθικό – motivation/moral – και την “κινητικότητα” -mobility) για να κερδίσει κανείς τον Πόλεμο, είναι ο “εφοδιασμός” – τα logistics όπως τα λέμε σήμερα
Οι Δυτικοί ενεθάρρυναν τους Ουκρανούς να αντιμετωπίσουν τη Ρωσική εισβολή. Και στην αρχή τα πήγαν πολύ καλά οι Ουκρανοί.
Στην πορεία όμως ήταν προφανές, ότι οι απώλειές τους ήταν μεγάλες, η αντικατάσταση του οπλισμού τους ήταν απαραίτητη και ο εφοδιασμός τους έπρεπε να διασφαλιστεί σε βάθος χρόνου – τουλάχιστον αν επρόκειτο να αγωνιστούν ως τη νίκη, όπως τους παρωθούσαν οι Δυτικοί από όλες τις πλευρές.
Αλλά την ανανέωση του εξοπλισμού και την ομαλότητα του εφοδιασμού των Ουκρανών ΔΕΝ την εξασφάλισαν οι Δυτικοί!
Κι αυτό ΔΕΝ εξηγείται λογικά!
Είτε είναι ασύλληπτη ανικανότητα, από πλευράς Δύσης συνολικά (μαζί με αχαρακτήριστη ανευθυνότητα) είτε είναι απίστευτος ο κυνισμός και η υποκρισία τους. (Πράγμα ακόμα χειρότερο…)
* Για να καταλάβετε: Τον τελευταίο μήνα, οι Γερμανοί δεν έστελναν σύγχρονα άρματα (τα Leopard-2), αν δεν στείλουν και οι Αμερικανοί (κι είχαν κάποιο δίκιο, εδώ που τα λέμε).
Οι Αμερικανοί από την πλευρά τους δεν έστελναν δικά τους σύγχρονα άρματα (τα Abrahams) υποστηρίζοντας ότι τέτοιοι σύγχρονοι τύποι αρμάτων χρειάζονται πολλούς μήνες εκπαίδευσης των πληρωμάτων τους για να αποδώσουν επιχειρησιακά.
(Κι αυτοί δίκιο είχαν, αλλά το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα Leopard-2 των Γερμανών)
Τελικά δέχθηκαν οι Γερμανοί να δώσουν ελάχιστα (μόλις 14) άμεσα, και να ψάξουν να βρουν κάποια παλαιότερα, όταν και οι Αμερικανοί δέχθηκαν κι αυτοί να στείλουν κάποια, επίσης λίγα (μόλις 31), αλλά μετά από πολλούς μήνες, ως το τέλος του χρόνου.
Τα προφανή ερωτήματα είναι τρία (τουλάχιστον):
— Αφού οι Δυτικοί γνώριζαν πολύ καλά τις μεγάλες απώλειες των Ουκρανών σε υλικό και προσωπικό, γιατί δεν φρόντισαν εγκαίρως να τις καλύψουν;
— Και γιατί δεν είχαν φροντίσει να εκπαιδεύσουν εγκαίρως τα πληρώματα που θα χειριστούν αυτά τα σύγχρονα άρματα;
— Και κυρίως: γιατί δεν τα έλυσαν όλα αυτά σιωπηλά και χρειάστηκαν όλες αυτές οι δημόσιες διαμάχες μεταξύ τους (δεν δίνουμε εμείς, αν δεν δώσετε κι εσείς – και πόσα θα δώσετε εσείς για να δούμε τι θα δώσουμε κι εμείς, γιατί άλλος κανείς δεν δίνει);
Γιατί όλα αυτά έπρεπε να γίνουν εν καιρώ πολέμου ΔΗΜΟΣΙΑ;
Διότι, όπως φαίνεται, δεν ψάχνουν τρόπο να διασφαλίσουν τη “νίκη” των Ουκρανών! Μάλλον τους νοιάζει να έχουν ικανοποιητική δικαιολογία για την ήττα τους (εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά οι άλλοι δεν βοήθησαν όσο έπρεπε…)
Και κάτι ακόμα: Τέτοιος αριθμός σύγχρονων αρμάτων ΔΕΝ μπορούσε να βρεθεί από την Ευρώπη. Γιατί οι ευρωπαϊκοί στρατοί έχουν σχετικά μικρούς αριθμούς. Μόνον οι ΗΠΑ έχουν επαρκείς αριθμούς (συνολικά 5.500 άρματα, όλα σχεδόν σύγχρονα) αλλά εξ αρχής ΔΕΝ είχαν διάθεση να τα δώσουν στην Ουκρανία.
* Υπάρχει όμως και μια ακόμα διάσταση:
— Αρχικά οι Ουκρανοί πήγαν πολύ καλά χρησιμοποιώντας απέναντι στις ρωσικές δυνάμεις τα αμερικανικά αντιαρματικά Javelins. Τελευταία, όμως, δεν ακούμε τίποτα γι’ αυτά…
— Στην συνέχεια οι Ουκρανοί πήγαν πολύ καλά χρησιμοποιώντας τα πυραυλικά συστήματα (ακριβείας και μεγάλου/μέσου βεληνεκούς) Ηimars. Τελευταία όμως, ούτε γι’ αυτά ακούμε πολλά πράγματα…
Απ’ ό,τι λέγεται, για τα πρώτα (τα javelin) που είναι φορητά, μάλλον εξαντλήθηκαν τα αποθέματα και δεν ανανεώνονται επαρκώς.
Για τα δεύτερα, μάλλον οι Ρώσοι εξουδετέρωσαν τους εκτοξευτές με δικές τους βολές ακριβείας, ή βρήκαν τρόπο να τα εξουδετερώνουν επιχειρησιακά.
Σε κάθε περίπτωση, δύο οπλικά συστήματα που σε πρώτη φάση έκαναν “θαύματα” σήμερα δεν έχουν αντίστοιχη αποτελεσματικότητα…
Άρα, πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα πιο αποτελεσματικά. Πράγμα για το οποίο δεν υπάρχει ούτε ετοιμότητα ούτε διάθεση, όπως φαίνεται.
Όπως είχε πει το 2014 ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Obama, στην Ουκρανία ή Ρωσία θα έχει πάντα το πλεονέκτημα της κλιμάκωσης.
Είχε απόλυτα δίκιο τότε! Το θέμα είναι ότι οι συμπατριώτες του το ξέχασαν στο μεταξύ…
* Κρίσιμο συμπέρασμα: Απ’ ό,τι γνωρίζουμε σήμερα – και ομολογούν όλοι στη Δύση – οι Ρώσοι ξεκίνησαν στην “Ειδικά Στρατιωτική τους Επιχείρηση” στην Ουκρανία με σχετικά περιορισμένες στρατιωτικές δυνάμεις. Στα χαρτιά 200 χιλιάδες, όταν η Ουκρανία απ’ ό,τι ισχυρίζεται η ίδια, διέθετε τότε 700 χιλιάδες.
Και ποιοτικά, οι Ρώσοι δεν έστειλαν αρχικά ό,τι “καλύτερο” διέθεταν.
Περίμεναν ελάχιστη αντίσταση και ετοιμάζονταν να “αποκεφαλίσουν” την ηγεσία της χώρας (καταλαμβάνοντας αιφνιδιαστικά το Κίεβο) και να επιβάλλουν μια συνθηκολόγηση της Ουκρανίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους (ουδετερότητα, δικαιώματα για τους ρωσόφωνους πληθυσμούς κλπ.)
Βρήκαν πολύ μεγαλύτερη αντίσταση απ’ ό,τι περίμεναν, συμπτύχθηκαν, μετά άρχισαν να προχωρούν σταδιακά, κάποια στιγμή – το περασμένο φθινόπωρο – υπέστησαν σαρωτική αντεπίθεση από την πλευρά των Ουκρανών κι έχασαν σχεδόν τα μισά εδάφη απ’ όσα είχαν καταφέρει να ελέγξουν…
Κι ύστερα ανασυντάχθηκαν, κράτησαν τις γραμμές τους (σε σαφώς μειωμένης έκτασης μέτωπα), υποχρέωσαν τους Ουκρανούς σε πόλεμο φθοράς, στο μεταξύ κατέστρεψαν τις υποδομές της χώρας (με πυραυλικές επιθέσεις), έκαναν μεγάλη κινητοποίηση νέων δυνάμεων (διπλάσιων και πλέον απ’ όσες είχαν χρησιμοποιήσει αρχικά) κι όταν εξάντλησαν αρκετά τους Ουκρανούς ετοιμάζουν τη μεγάλη αντεπίθεσή τους.
Η Δύση απέτρεψε τους Ουκρανούς να έλθουν σε κάποιο “συμβιβασμό” με τους Ρώσους, πέρσι την άνοιξη (στις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης), όταν το πρώτο σχέδιο της Μόσχας είχε αποτύχει και οι Ρώσοι ήταν έτοιμοι για κάποιο “έντιμο συμβιβασμό”.
Και τώρα που οι Ρώσοι έχουν ανασυνταχθεί και οι Ουκρανοί έχουν εξαντληθεί (σήμερα κατά τον Ουκρανό αρχιστράτηγο η χώρα του διαθέτει μόλις 200 χιλιάδες “μάχιμους”, από 700 χιλιάδες που διέθετε πέρσι!) η Δύση δεν μπορεί πλέον να βοηθήσει επαρκώς την Ουκρανία!
Τους στέλνει ελάχιστα απ’ όσα ζητάνε. Και δεν τους στέλνει τα πυρομαχικά που χρειάζονται!
Κι ας έχουν, μήνες τώρα, αποδείξει, ότι μπορούν να κάνουν “το θαύμα”!
Δεν μπορεί η Δύση να τους βοηθήσει;
Δεν αντέχει;
Δεν θέλει;
Υπάρχουν εσωτερικές έριδες που το αποτρέπουν και “κρυφές ατζέντες”, που δεν έχουν έλθει ακόμα στην επιφάνεια;
Για την Ουκρανία λίγη σημασία έχει.
Γιατί αντιμετωπίζει όχι απλώς το φάσμα της στρατιωτικής ήττας. Αλλά το ενδεχόμενο της πλήρους καταστροφής της ως χώρας. (Η υποδομή της έχει ήδη καταστραφεί…)
* Αλλά, αν καταστραφεί η Ουκρανία, αυτό δεν θα είναι χωρίς καταλυτικές συνέπειες μέσα στην ίδια τη Δύση…
Γιατί οι ΗΠΑ άντεξαν την ήττα στο Βιετνάμ και τις αποτυχίες στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αλλά στην Ουκρανία ενεπλάκη ολόκληρη η Δύση…
Κι όπως δήλωσε απερίφραστα ο αρχηγός του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg, αν η Ουκρανία ηττηθεί από τη Ρωσία, αυτό θα είναι ήττα για ολόκληρο το ΝΑΤΟ!
YΓ. Καταλαβαίνουμε τι θα σήμαναν όλα αυτά για τη Δύση συνολικά;
Καταλαβαίνουμε τι θα σήμαιναν για την Ευρώπη πιο συγκεκριμένα;
Καταλαβαίνουμε τι θα σήμαναν αυτά ΚΑΙ για μας – για την Ελλάδα;
Καταλαβαίνουμε πόσο κοντά έχουμε φτάσει στο “χειρότερο σενάριο”;
