ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΝΕΑ: «Μπορώ να μιλάω για ώρες για τον Ολυμπιακό…» ήταν η ατάκα με την οποία ολοκληρώθηκε η συνέντευξη. Ήδη ο χρόνος είχε ξεπεράσει τη μία ώρα αλλά αυτός ο άνθρωπος φαινόταν ότι ήθελε να πει και άλλα.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από το tilegrafimanews.gr
Για την ακρίβεια να πιάσει κάθε μέρα που έζησε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να την υπεραναλύσει σαν να την ξαναζεί από την αρχή. Όλα ξεκίνησαν πολύ διαφορετικά όμως…
Καλοκαίρι του 2014. Ο Ολυμπιακός φέρνει στην Ελλάδα έναν αμυντικό από την Μπράουνσβάιγκ της Γερμανίας αντί 400 χιλιάδων ευρώ με αρκετά ιδιαίτερο όνομα. Λίγοι κατάφεραν με την… πρώτη να πουν σωστά το «Ομάρ Ελαμπντελαουί» αλλά ακόμα λιγότεροι το ξέχασαν μετά από έξι χρόνια στον Πειραιά.
Ο Νορβηγός δεξιοπόδαρος ακραίος μπακ εξελίχθηκε σε αυτό το διάστημα ως μία βασική μονάδα του ρόστερ σε κάθε σεζόν αλλά και στον αρχηγό του κλαμπ στην τελευταία του διετία στο «λιμάνι». Μοναδικό… διάλειμμα σε αυτή τη σεζόν, ήταν ένας εξάμηνος δανεισμός στη Χαλ όταν ήταν στη Premier League, κάτι που τον έκανε να επιστρέψει πιο δυνατός.
Η περιπέτεια της υγείας του στο διάστημα που βρισκόταν στη Γαλατασαράι σόκαρε τόσο το τουρκικό όσο και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο ενώ ο ίδιος δέχθηκε ένα κύμα λατρείας από την «ερυθρόλευκη» οικογένεια.
Πλέον στα 31 του χρόνια, ο διεθνής αμυντικός βρίσκεται στη Νορβηγία με τα χρώματα της Μπόντο Γκλιμτ και ο ίδιος άνοιξε την καρδιά του στο Gazzetta για όσα έζησε στην Ελλάδα, τους τίτλους με τον Ολυμπιακό, τις ευρωπαϊκές βραδιές αλλά και την αγάπη του για την ομάδα του Πειραιά.
– Πριν ξεκινήσω για τον Ολυμπιακό, θα ήθελα να σε ρωτήσω για τον Έρλινγκ Χάαλαντ μιας και τον είχες ως συμπαίκτη στη Εθνική Νορβηγίας…
«Θυμάμαι πως όταν ανέβηκε στην πρώτη ομάδα ήμουν αρχηγός στην εθνική. Είχε ταλέντο αλλά έκανε πραγματικά πάρα πολλά μεγάλα βήματα μπροστά (γέλια). Είναι ένας παγκόσμιος σταρ. Είναι καλός άνθρωπος που σέβεται τους πάντες, κάτι που δεν είναι εύκολο όταν γίνεσαι ένας σταρ και σε γνωρίζουν όλοι. Έχω μόνο καλά πράγματα να πω για εκείνον. Όπως και για τον Έντεγκααρντ γιατί επίσης όσα κάνει είναι απίστευτα. Είναι από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Άρσεναλ και επίσης ένας εξαιρετικός χαρακτήρας».
– Ας αρχίσουμε από την πρόταση του Ολυμπιακού. Τι σκέφτηκες όταν έμαθες για το ενδιαφέρον;
«Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Θυμάμαι που ο ατζέντης μου μού είπε γι’ αυτή την πρόταση. Δεν γνώριζα πολλά για την Ελλάδα αλλά ήξερα σαν όνομα τον Ολυμπιακό. Ήμουν πραγματικά πολύ ενθουσιασμένος αλλά και νευρικός μέχρι να υπογράψω».
– Ήταν εύκολη απόφαση;
«Θα σου πω κάτι. Η συμφωνία με τον Ολυμπιακό έγινε νωρίς στην καλοκαιρινή περίοδο. Όταν ήρθα στην Ελλάδα, μου πήρε μόνο πέντε λεπτά για να υπογράψω αλλά δεν έφυγα για διακοπές. Μόλις υπέγραψα, κατευθείαν ξεκίνησα προετοιμασία, νωρίτερα από την υπόλοιπη ομάδα, προκειμένου να παρουσιαστώ έτοιμος όταν θα ξεκινούσαμε. Δεν πήγα διακοπές. Νομίζω είχα μία εβδομάδα ξεκούρασης πριν έρθω στην Ελλάδα και από εκεί και έπειτα ξεκίνησα προπονήσεις».
– Πες μου για τον Βαγγέλη Μαρινάκη…
«Ο κ. Μαρινάκης αγαπάει πάρα πολύ τον Ολυμπιακό. Είναι ένας άνθρωπος που μας έκανε να αισθανόμαστε άνετα, όταν πηγαίναμε καλά ήταν ήρεμος και πάντα μας πρόσφερε θετική ενέργεια πριν ή μετά τα παιχνίδια όταν μας μιλούσε. Η πόρτα του ήταν πάντα ανοιχτή για όλους μας αν είχαμε κάποιο πρόβλημα».
– Στην πρώτη σου σεζόν είχες ως προπονητή τον Μίτσελ. Πόσο σε βοήθησε;
«Είχαμε καλή σχέση με τον Μίτσελ και σκέψου ότι μέχρι τώρα μιλάμε μέσω μηνυμάτων. Ήταν ένας πολύ καλός προπονητής που έχει μεγάλη εμπειρία και ως ποδοσφαιριστής. Γενικότερα στα αποδυτήρια ήταν χαλαρός, έκανε αστεία με τους παίκτες και προσπαθούσε πάντα να τονώσει το ηθικό. Βέβαια, έπρεπε να δουλεύεις σκληρά για να είναι όλα καλά».
– Όταν έζησες τους οπαδούς για πρώτη φορά, τι είπες;
«Ήταν κάτι φανταστικό για εμένα. Όταν ένιωσα αυτή την καυτή ατμόσφαιρα και αυτή την ώθηση που έδινε η εξέδρα, ήταν το κάτι άλλο. Ειδικά όταν ήταν γεμάτο το γήπεδο, αυτό που γινόταν δεν το έβλεπες πουθενά αλλού. Ήταν μαγικό! Ένιωθες πως δεν μπορούσε να περάσει κανείς από αυτή την έδρα. Ότι όποιος έπαιζε στην έδρα μας θα περνούσε πολύ δύσκολα».
– Από τα ντέρμπι στην Ελλάδα τι θυμάσαι;
«Αρχικά θυμάμαι ότι η ΑΕΚ δεν ήταν στην πρώτη κατηγορία όταν ήρθα στην Ελλάδα. Ήταν στη Β’ Εθνική τότε. Από την άλλη θυμάμαι την προσοχή που είχαν όλοι όταν υπήρχε ένα ντέρμπι. Όλοι ήταν σοβαροί μία εβδομάδα πριν από το ντέρμπι, το συζητούσαν όλοι και παντού. Έβλεπες τους οπαδούς που έλεγαν “έλα, πάμε γερά, είναι σημαντικό το ματς της Κυριακής”. Ένιωθες το πόσο σημαντικά είναι αυτά τα παιχνίδια και αυτό δημιουργούσε μία μεγαλύτερη… φλόγα μέσα μας, παραπάνω αυτοπεποίθηση. Στα πρώτα μου χρόνια, τα ντέρμπι ήταν αρκετά… επικίνδυνα επειδή πάντα γινόταν κάτι τρελό. Για παράδειγμα έπεφταν αντικείμενα στον αγωνιστικό χώρο. Θυμάμαι πολλά επεισόδια με οπαδούς σε αυτά τα χρόνια».
– Την επόμενη σεζόν ανέλαβε ο Μάρκο Σίλβα που τον βλέπουμε πλέον να προπονεί στο υψηλό επίπεδο. Τι ήταν αυτό που τον ξεχώριζε και τι άλλαξε;
«Ήταν ένας προπονητής που κοιτούσε και την παραμικρή λεπτομέρεια και πραγματικά είχε πάρα πολύ πάθος. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος και έχω μόνο τα καλύτερα να πω για εκείνον. Ήταν ξεκάθαρος από την πρώτη στιγμή για το τι θέλει, άμεσος, ευγενικός και ένας gentleman. Εδειχνε πόσο του άρεσε η δουλειά του. Αγαπούσε αυτό που έκανε και το καταλαβαίναμε και εμείς. Όταν εξηγούσε κάτι, όλοι οι παίκτες καταλαβαίναμε ακριβώς αυτό που ήθελε να μεταφέρει. Τα πάντα με λεπτομέρεια. “Όταν η μπάλα θα είναι εκεί, ο ένας θα έρθει εδώ και ο άλλος θα καλύψει εκεί”. Τέτοιου είδους οδηγίες. Λάτρευα να δουλεύω μαζί του και πραγματικά έμαθα πολλά δίπλα του. Εκείνη τη σεζόν νικήσαμε κάθε παιχνίδι και νομίζω χάσαμε μόνο ένα ματς στο πρωτάθλημα. Είχαμε εξαιρετική ομάδα και σαρώσαμε. Είχαμε μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο και είχαμε κατακτήσει από νωρίς τον τίτλο. Είχαμε τεράστια αυτοπεποίθηση. Σκέψου ότι πριν από τα παιχνίδια γνωρίζαμε ότι θα… νικούσαμε. Είχαμε αυτό το συναίσθημα. Ότι θα μπούμε και θα τους νικήσουμε όλους. Ήμασταν δυνατή ομάδα και όλα είχαν πάει πολύ καλά».
– Ποιο ήταν το μυστικό θεωρείς;
«Είναι δύσκολο να πω το… μυστικό. Δουλεύαμε πολύ σκληρά, μελετούσαμε κάθε αντίπαλο με πολλή προσοχή, με κάθε λεπτομέρια. Πάντα ψάχναμε τρόπο να βελτιώσουμε την ομάδα ακόμα και αν νικούσαμε, συνεχίζαμε να κοιτάμε πως θα βελτιωθούμε. Είχαμε ένα εξαιρετικό γκρουπ και μεταξύ μας είχαμε πολύ καλές σχέσεις και όλα αυτά σε συνδυασμό, έφεραν αυτά τα αποτελέσματα».
– Εκείνη τη σεζόν ανέβηκε και ο Τσιμίκας στην πρώτη ομάδα…
«Θυμάμαι που ήταν στις ακαδημίες και μετά άρχισε σιγά-σιγά να κάνει προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Εξελίχθηκε πολύ γρήγορα και θυμάμαι που είπα στον Μάρκο Σίλβα ότι “αυτό το παιδί θα πρέπει να έρθει στην πρώτη ομάδα” μόλις τον είδα. Ήταν εκείνος, ο Νικολάου, ο Ανδρούτσος… αυτό το γκρουπ το θυμάμαι ακόμα. Ο Μάρκο Σίλβα που είχε πει για το πόσο καλός ήταν ο Τσιμίκας αλλά ήταν ακόμα στην αρχή και εκείνη την περίοδο έπαιζε ως εξτρέμ και όχι ως μπακ. Ο Μάρκο Σίλβα τον έβαλε ως αριστερό μπακ γιατί έβλεπε ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα και μάλλον ήταν σωστή επιλογή τελικά (γέλια)».
– Το πίστευες ότι μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα;
«Και βέβαια. Έδειχνε από την αρχή εξαιρετικά στοιχεία. Είχε το… κάτι. Ήταν πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια, ένα πολύ καλό αριστερό πόδι και γενικά ήταν ένα παιδί που άκουγε οτιδήποτε του έλεγαν. Αντιλαμβανόταν οτιδήποτε του λέγαμε, ήθελε να κάνει το επόμενο βήμα και είμαι πραγματικά περήφανος και χαρούμενος να βλέπω τον Τσιμίκα να παίζει στη Λίβερπουλ».
– Όταν ο Σίλβα πήγε στη Χαλ, τον Γενάρη του 2017, πήρε και εσένα μαζί. Πώς πήρες την απόφαση να φύγεις από τον Ολυμπιακό;
«Στο τέλος της σεζόν με τον Σίλβα είχα τραυματιστεί. Ήταν στις τελευταίες προπονήσεις της χρονιάς και έτσι η νέα σεζόν ξεκίνησε με αυτό. Έμεινα για περίπου επτά με οκτώ μήνες εκτός και έτσι επέστρεψα κοντά στον Δεκέμβρη. Ο Σίλβα είχε εξαιρετική άποψη για εμένα και τότε είχε αναλάβει τη Χαλ και ήθελε έναν δεξιό μπακ στην ομάδα. Όταν είδε ότι είμαι έτοιμος, με ζήτησε να πάω εκεί μαζί του. Του είχα πει “είμαι τραυματίας για μεγάλο διάστημα και τώρα επιστρέφω σιγά-σιγά, δεν έχω πάρει ρυθμό”. Μου εξήγησε: “όχι, όχι, δεν έχει να κάνει με αυτό. Σε ξέρω σαν χαρακτήρα, ξέρω την ποιότητα σου και σε χρειάζομαι μαζί στη Χαλ”. Θεωρώ ότι ήταν μία win-win κατάσταση καθώς ο Ολυμπιακός είχε ορισμένα προβλήματα αγωνιστικά και θα ήθελε και κάποια λεφτά από τη μεταγραφή μου και εγώ θα πήγαινα να παίξω στην Premier League. Στην αρχή πήγα ως δανεικός, οπότε θα έπαιρνα και λεπτά συμμετοχής».
– Γιατί δεν έμεινες εκεί;
«Ήμουν απλώς δανεικός στη Χαλ. Η ομάδα πάλευε για την παραμονή στην κατηγορία και ο Μάρκο Σίλβα πήγε εκεί για να τη σώσει αλλά παρότι έκανε εξαιρετική δουλειά, δεν τα κατάφερε. Όταν υποβιβάστηκε η ομάδα, ο δανεισμός μου τελείωσε και επέστρεψα στον Ολυμπιακό».
– Σε βοήθησε αυτός ο δανεισμός;
«Ναι, το πιστεύω. Είχα τραυματιστεί για μεγάλο διάστημα και μου έκανε καλό που πήρα λεπτά συμμετοχής σε ένα πρωτάθλημα υψηλού επιπέδου. Ήταν πολύ καλό για εμένα που έπαιζα σε αυτό το επίπεδο ώστε να βοηθήσω περισσότερο τον Ολυμπιακό μετά».
– Μόλις γύρισες, έγινες και αρχηγός στον Ολυμπιακό, Πώς είναι αυτό το συναίσθημα;
«Είναι κάτι πολύ μεγάλο γιατί είναι τεράστιος σύλλογος ο Ολυμπιακός. Δεν γίνεται ο καθένας αρχηγός σε αυτή την ομάδα. Πρέπει να το κερδίσεις το περιβραχιόνιο, να δείξεις ότι μπορείς να γίνεις ηγέτης. Όταν μου το είπαν, ένιωσα πολύ περήφανος για εμένα, το έλαβα με μεγάλη τιμή και αυτό μου έδωσε ακόμα περισσότερη αυτοπεποίθηση να σου πω την αλήθεια. Πραγματικά χάρηκα όταν μου το έδωσαν».
– Ακολούθησε μία σεζόν (2017/18) όπου αλλάξατε πολλούς προπονητές…
«(γέλια) Θυμάσαι πόσους προπονητές είχαμε αλλάξει;»
– Αρχικά με Χάσι, μετά με Λεμονή και στο τέλος ο Γκαρθία. Με τον πρώτο πες μου τι πήγε λάθος;
«Ο Χάσι είχε μία διαφορετική φιλοσοφία από αυτή που ξέραμε. Ήταν πάρα πολύ aggressive ως προπονητής. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Αγόρασε πολλούς παίκτες και, εντάξει μερικοί από αυτούς άξιζαν, αλλά οι περισσότεροι δεν ήταν για το επίπεδο του Ολυμπιακού. Δεν υπήρχε το mentality της ομάδας. Επειδή την προηγούμενη σεζόν είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα με μεγάλη διαφορά, πολλοί από αυτούς τους παίκτες νόμιζαν πως ήταν εύκολο να γίνεσαι πρωταθλητής στην Ελλάδα. Ότι ήταν… δωρεάν. Ότι πας για έναν καφέ, ένα ταξίδι, απολαμβάνεις τον ήλιο και μετά παίζεις. Δεν ήταν έτσι όμως, τίποτα δεν ερχόταν εύκολα. Τα πράγματα γίνονται εύκολα μόνο όταν δουλεύεις σκληρά και είσαι ο καλύτερος. Το λάθος ξεκίνησε από την αρχή γιατί είχαμε αλλάξει πολλούς ποδοσφαιριστές, είχαμε πραγματικά τεράστιες αλλαγές. Ήταν πάρα πολλοί καινούργιοι παίκτες. Είναι πραγματικά δύσκολο γιατί χάνεται ο κορμός, δεν υπάρχει κάποιος να ηγηθεί στο σύνολο και να μεταφέρει τι εστί ο σύλλογος».
– Με τον Τάκη Λεμονή όμως επιστρέψατε στην κορυφή. Θεωρείς σωστό που έφυγε και ήρθε ο Γκαρθία;
«Ο Λεμονής είχε αναλάβει αρκετές φορές αν θυμάμαι καλά (γέλια). Ήταν κάτι σκληρό για εκείνον αυτό που συνέβη τότε. Ήμασταν στην πρώτη θέση, είχε φτιάξει τα πράγματα και θυμάμαι που προσπαθούσε να φτιάξει τα αποδυτήρια και να γίνουμε μία ομάδα καθώς ήταν μία δύσκολη σεζόν. Ήταν ένας πολύ ευγενικός και καλός άνθρωπος. Πάντα χαμογελούσε, πρόσεχε τι έλεγε και παράλληλα ήξερε τι σημαίνει ο Ολυμπιακός, ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε και μας ανέβασε στην πρώτη θέση γιατί παίρναμε βαθμούς. Τώρα κοιτώντας πίσω, μπορούμε να πούμε ότι δεν έπρεπε να φύγει και ότι δεν ήταν σωστό. Αλλά από τη μεριά του κλαμπ, θεωρώ ότι τον έβλεπαν ως τον υπηρεσιακό προπονητή που κάνει εξαιρετικά τη δουλειά του αλλά πρέπει να βρεθεί μία λύση που θα κοιτάζει και προς το μέλλον. Γι’ αυτό ήρθε και ο Γκαρθία. Όμως αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Κάποιες αποφάσεις είναι καλές, άλλες όχι. Πρέπει να ζεις με τις αποφάσεις που παίρνεις».
– Πάμε στον Πέδρο Μαρτίνς…
«Πεεεεδρο…»
– Σου άρεσε σωστά;
«Ήταν υπέροχος. Ένας φανταστικός προπονητής…»
– Παρότι στην πρώτη του χρονιά δεν πήρατε το πρωτάθλημα…
«Θυμάμαι που παρότι δεν πήραμε το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν, κάναμε τόσο καλά πράγματα που πάρθηκε η απόφαση να παραμείνει. Χτίσαμε την ομάδα από το μηδέν. Εκείνος έλεγχε την κατάσταση, έλεγε τι χρειαζόταν, τι έπρεπε να διορθώσουμε, πάνω σε τι να χτίσουμε και κάπως έτσι δημιουργήσαμε αυτή την ομάδα. Θεωρώ πως είχαμε τα καλύτερα αποδυτήρια με τον Πέδρο Μαρτίνς! Τα πιο υγιή, πραγματικά. Σ’ αυτά τα χρόνια ήταν πραγματικά φανταστικά».
– Όντως ήταν τόσο καλά τα πράγματα;
«Θα σου πω ένα πράγμα. Κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής θα ήθελε να υπάρχει τέτοιο κλίμα στα αποδυτήρια. Ένα γκρουπ με καλούς παίκτες που είχε φτιάξει εξαιρετική ατμόσφαιρα, είχε αυτοπεποίθηση, όλοι πήγαιναν για καφέ με όλους, όλοι έκαναν πλάκα με όλους. Ήμασταν μία οικογένεια με όλη την έννοια της λέξης. Την ίδια στιγμή είχαμε παίκτες που… πεινούσαν για επιτυχίες. Όλα αυτά ήταν ένα τέλειο μίγμα που δημιούργησε αυτήν την ομάδα με τον Μαρτίνς».
– Με τον Μαρτίνς είχατε πάρει και αυτή την μυθική νίκη-πρόκριση στο Emirates κόντρα στην Αρσεναλ…
«Πέρασαν 4 χρόνια κιόλας… Είχαμε πίστη στην ομάδα μας. Πιστεύαμε στους εαυτούς μας, στο σύνολο, στον προπονητή. Ο ένας πάλευε για τον άλλον μέχρι το τελευταίο λεπτό. Για το παιχνίδι με την Άρσεναλ δεν μπορώ να ξεχάσω τίποτα. Από το 1ο μέχρι το τελευταίο λεπτό της παράτασης. Δεν θα το ξεχάσω. “Μασούρας, Ελ Αραμπιιιιιιιί, γκοοοοοοολ” (γέλια). Ήταν τόσο υπέροχη νύχτα!».
– Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται από εκείνο το ματς;
«Πετούσαμε στα… σύννεφα. Ήταν απίστευτο. Μόλις σκόραρε ο Ελ Αραμπί, απλώς κοίταξα απευθείας στον βοηθό αν έχει σηκώσει τη σημαία για οφσάιντ. Δεν το πίστευα. Είχα… παγώσει μέχρι να τον κοιτάξω. Και μόλις είδα ότι η σημαία έμεινε κάτω, απλώς είπα μέσα μου “τι κάναμε; Τα καταφέραμε!” γιατί ήταν το τελευταίο λεπτό. Είχα κουραστεί αλλά έτρεξα με κάθε τρόπο προς το κόρνερ που ήταν οι οπαδοί μας και έβλεπες τα πρόσωπά τους. Κανείς δεν το πίστευε. Όλοι ούρλιαζαν, πανηγύριζαν, έκλαιγαν. Ήθελαν να μπουν μέσα μαζί μας! Οι οπαδοί της Άρσεναλ κοιτούσαν χαμένα. Ήταν μία μαγική νύχτα. Τέτοιες βραδιές σου μένουν για όλη σου τη ζωή. Τις κοιτάς και νιώθεις υπερήφανος. Ανατριχιάζω όταν το θυμάμαι».
– Εσύ είχες κάνει την πάσα στον Μασούρα για να κάνει τη σέντρα…
«Το θυμάμαι! Ήταν τελευταία λεπτά από το κόρνερ, πήραμε την μπάλα και ο τερματοφύλακας μας ήταν στην περιοχή, δεν είχαμε κανέναν στην εστία πίσω, οπότε έπρεπε να πάμε την μπάλα μπροστά, έτσι μόλις την έκλεψα, την έδωσα στον Μασούρα».
– Τι ακολούθησε μετά την πρόκριση;
«Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι… πετούσαμε… Όλοι ήταν περήφανοι για τον εαυτό τους αλλά και τους συμπαίκτες τους. Αγκαλιές, φιλιά, φωνάζαμε… Αυτές τις στιγμές θυμάσαι και σκέφτεσαι ‘αυτό είναι το ποδόσφαιρο και αυτός είναι ο Ολυμπιακός!”, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία. Τα ξεχνάς όλα. Είναι στιγμές που μένουν πιο δυνατές στη ζωή».
– Με τη Γουλβς πιστεύεις ότι αξίζατε να προκριθείτε;
«Από αυτά τα παιχνίδια, αξίζαμε να περάσουμε. Ήταν η περίοδος του covid, παίζαμε σε ιδιαίτερες συνθήκες, τα ματς έγιναν πιο αργά αλλά και πάλι πιστεύαμε ότι μπορούσαμε να περάσουμε. Είχαμε στεναχωρηθεί πολύ γιατί ήμασταν πολύ καλή ομάδα και πιστεύαμε ότι μπορούμε να πάμε στο Final 8 αλλά και στα ημιτελικά σίγουρα. Για εμένα, αν δούμε αυτά τα δύο ματς, ο Ολυμπιακός άξιζε να περάσει».
– Είχες στο μυαλό σου τον τελικό του Europa League ή ακόμη και την κατάκτηση;
«Μέσα από την καρδιά μου θα στο πω, 100%! Στο μυαλό μου το πίστευα ότι μπορούμε να πάμε και να το πάρουμε κιόλας. Αν θυμάσαι, λόγω covid τα ματς έγιναν τον Αύγουστο με τη Γουλβς και το συμβόλαιό μου είχε λήξει κανονικά. Ανανέωσα για ένα ακόμη μήνα προκειμένου να παίξω σε αυτά τα παιχνίδια. Σκεφτόμουν ότι αφού αποκλείσαμε την Άρσεναλ, μπορούμε να αποκλείσουμε οποιαδήποτε ομάδα. Ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα που σταματήσαμε στη Γουλβς και αποκλειστήκαμε. Δεν θεωρώ σωστό που σταματήσαμε εκεί».
– Στο τέλος εκείνης της σεζόν έφυγες για τη Γαλατασαράι. Ήταν δική σου απόφαση να μην ανανεώσεις;
«Για να είμαι ειλικρινής, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Δεν μου αρέσει να κοιτάω πίσω. Πρώτα από όλα, εγώ δεν ήθελα να φύγω από τον Ολυμπιακό. Όλοι οι συμπαίκτες μου τότε, το ήξεραν αυτό. Ήμουν πραγματικά χαρούμενος, είχα εξαιρετικές σεζόν, ήθελα πραγματικά να μείνω. Την ίδια στιγμή όμως ήθελα να είμαι σημαντικός για την ομάδα και να μπορώ να προσφέρω. Να δίνω τα πάντα για την ομάδα και να βοηθάω τους πάντες στο κλαμπ. Ήμουν αρχηγός εκείνη τη σεζόν κιόλας. Ηρθε η Γαλατασαράι, πίεζε και η Φενέρμπαχτσε και έδειχναν ότι με ήθελαν αλλά στο τέλος έδωσα τον λόγο μου στην πρώτη. Όταν κατάλαβα ότι δεν θα συνεχίσω στον Ολυμπιακό, έδωσα το λόγο μου στον Φατίχ Τερίμ που ήταν στη Γαλατασαράι τότε – τώρα είναι στον Παναθηναϊκό – και είπα να δοκιμάσω αυτό το νέο βήμα στην καριέρα μου. Ήθελα να φύγω από τον Ολυμπιακό με ψηλά το κεφάλι, έχοντας αφήσει πίσω μου αυτή την εντυπωσιακή σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη».
– Ο Φατίχ Τερίμ σε είχε πάρει στη Γαλατασαράι. Πες μου τι σχέση έχεις μαζί του;
«Ο κ. Τερίμ είναι ο άνθρωπος που με έφερε στη Γαλατασαράι και στον τραυματισμό με στήριξε όσο λίγοι. Είναι ένας τρομερός προπονητής, έχει απίστευτη εμπειρία, τεράστιο όνομα αλλά και σαν άνθρωπο τον εκτιμώ πάρα πολύ και τον αγαπώ. Τον παρακολουθώ και τώρα στο ελληνικό πρωτάθλημα που είναι στον Παναθηναϊκό επειδή αγαπάω και την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Βλέπω τι κάνει και πώς τα πηγαίνει. Είναι πολύ ξεχωριστός για εμένα».
– Τι θυμάσαι πιο έντονα μαζί του;
«Τραυματίστηκα κοντά στη μεταγραφή μου. Δεν ζήσαμε πολλά στα γήπεδα αλλά ο τρόπος που με στήριξε όταν τραυματίστηκα στο μάτι, ήταν απίστευτος. Μας έφερε πολύ κοντά. Σε αυτές τις στιγμές καταλαβαίνεις τους χαρακτήρες γύρω σου και εκείνος πραγματικά με στήριξε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που στάθηκε δίπλα μου».
– Σου έγινε πρόταση για νέο συμβόλαιο από τον Ολυμπιακό;
«Προτιμώ να μην μπω σε αυτή τη συζήτηση (γέλια), δεν θέλω να δημιουργήσω αρνητικά συναισθήματα με το τι έγινε. Στο τέλος της μέρας θέλω να πω ότι δεν ήθελα να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ήθελα να μείνω και να έχω αξία στην ομάδα αλλά εντάξει».
– Κατέκτησες τέσσερα πρωταθλήματα, ποιο ήταν πιο σημαντικό;
«Είναι δύσκολη ερώτηση επειδή κάθε τίτλος είναι μοναδικός. Για παράδειγμα, ο πρώτος τίτλος ήταν ο πρώτος γενικά στην καριέρα μου και θυμάμαι που παλέψαμε πολύ για να το κατακτήσουμε γιατί ήμασταν πέντε βαθμούς πίσω και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να καταφέρουμε. Στη σεζόν με τον Σίλβα είχαμε χάσει μόνο ένα ματς σε όλη τη σεζόν. Είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα 5-6 αγωνιστικές πριν το φινάλε (γέλια)».
– Ποιος ήταν ο αγαπημένος σου συμπαίκτης, είτε ως ποδοσφαιριστής, είτε ως χαρακτήρας;
«Πάλι δύσκολα μου βάζεις (γέλια). Στον Ολυμπιακό είχαμε πάντα εντυπωσιακούς ποδοσφαιριστές σε διαφορετικές θέσεις. Κάποιοι ήταν τρομεροί τη μία σεζόν αλλά την επόμενη όχι τόσο καλοί. Θα πω ότι όταν ο Φορτούνης είναι καλά, τότε είναι απίστευτος! Πραγματικά. Ο Φορτούνης στο καλύτερο επίπεδο, είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής. Είχα συμπαίκτη και τον Τσόρι που ήταν ένας εντυπωσιακός ποδοσφαιριστής. Θυμάμαι και όσα έκανε ο Ποντένσε όσο ήμουν μαζί του. Ο Ρομπέρτο ήταν εντυπωσιακός. Λέμε για τους παίκτες που βάζουν γκολ αλλά ο Ρομπέρτο ήταν το κάτι άλλο στο τέρμα!
Ήταν τόσο σημαντικός σε αγώνες που δεχθήκαμε φάσεις σε Ευρώπη και Ελλάδα. Ο Ελ Αραμπί είχε εντυπωσιακούς αριθμούς με τον Ολυμπιακό. Δεν είναι φυσιολογικά τα γκολ που βάζει (γέλια). Σίγουρα έχω ξεχάσει παίκτες αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να διαλέξω. Α, ο Γκιγιέρμε! Ο μαέστρο! Απίστευτος. Σαν χαρακτήρα θα ξεχωρίσω τον Αβραάμ. Ήταν ένας σπουδαίος επαγγελματίας και δεν νομίζω πως θα βρεις έστω έναν άνθρωπο να σου μιλήσει άσχημα για τον Αβραάμ. Αυτό είναι το ωραίο για εμένα προσωπικά. Ήταν πολύ σημαντικός στην ομάδα και παρότι δεν έπαιζε πάντα, ήταν τεράστιο κομμάτι για εμάς».
– Πιο σκληρός αντίπαλος;
«Θα σου εξηγήσω. Είχα παίξει με πολλούς καλούς επιθετικούς ως αντίπαλος αλλά όταν ήμουν καλά ψυχολογικά, τότε πίστευα ότι κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει. Δεν φοβήθηκα ποτέ κανέναν, ό,τι όνομα και αν είχε. Αν ήμουν καλά εγώ, μπορούσα να τα βάλω με όλους».
– Για εσένα τι σημαίνει ο Ολυμπιακός;
«Πολλοί δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει ο Ολυμπιακός πραγματικά για πολλούς λόγους. Αρχικά, όπως σου είπα πριν, ήταν η καλύτερη περίοδος της καριέρας μου. Πέτυχα τόσους στόχους και όνειρα που είχα από τότε που ήμουν μικρός όπως να κατακτήσω τίτλους, να παίξω στο Champions League και να αγαπηθώ. Όλα αυτά τα πέτυχα στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός είναι κάτι τόσο ξεχωριστό στην καρδιά μου. Δεν είναι εύκολο να μείνεις εκεί για έξι χρόνια και να αποχωρήσεις τόσο όμορφα. Το λέω αυτό επειδή ο Ολυμπιακός έχει μεγάλες προσδοκίες και οι οπαδοί θέλουν οι παίκτες να βρίσκονται σε κορυφαίο επίπεδο συνεχώς. Όταν δεν είσαι σ’ αυτό το επίπεδο, τότε δεν είναι εύκολα τα πράγματα και είναι λογικό γιατί είναι μεγάλο κλαμπ ο Ολυμπιακός.
Έδινα τα πάντα για την ομάδα προσωπικά. Και θα σου πω και κάτι για να καταλάβεις τι νιώθω για τον Ολυμπιακό. Όταν έφυγα, μετά από λίγους μήνες συνέβη ο σοβαρότερος τραυματισμός που είχα στη ζωή μου. Στο μάτι όπως ξέρεις. Περνούσα πάρα πολύ δύσκολες μέρες, ήμουν πολύ άσχημα ψυχολογικά και γενικότερα τράβηξα πολλά με το μάτι μου. Σε αυτές τις στιγμές λοιπόν, σκεφτόμουν όλα αυτά που είχα περάσει με τον Ολυμπιακό και μόνο τότε ένιωθα καλύτερα. Αυτό με κράτησε… ζωντανό. Ήταν το “φάρμακο” μου. Μου έδινε δύναμη, αυτοπεποίθηση και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές έβλεπα φωτογραφίες και βίντεο από τον Ολυμπιακό και αυτό μου έδινε τόσα θετικά συναισθήματα. Ήταν η τελευταία όμορφη στιγμή που είχα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Αυτόματα όλα αυτά, αγαπάω την ομάδα, τους οπαδούς, την πόλη, τα πάντα. Όταν σταματήσω την καριέρα μου θα ήθελα να πάρω τα παιδιά μου και να έρθω να δούμε έναν αγώνα στο “Καραϊσκάκης”».
– Ποια είναι η καλύτερη στιγμή σου με τον Ολυμπιακό;
«Είναι εξίσου δύσκολο να διαλέξω (γέλια). Όλες οι νύχτες του Champions League, όλα τα μεγάλα ντέρμπι. Υπάρχουν τόσες στιγμές που πανηγυρίσαμε και δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσω κάποια. Σίγουρα είναι σπέσιαλ το πρώτο μου ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να διαλέξω μόνο ένα. Το παιχνίδι στην Άρσεναλ, οι νίκες με τη Γιουβέντους με τη Μπενφίκα…».
– Πάμε στον τραυματισμό στο μάτι που είχες πάθει. Πώς συνέβη;
«Ήταν λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, την περίοδο που υπήρχε ο κορωνοϊός και όλα ήταν κλειστά, οπότε με την οικογένεια μου καθίσαμε στο σπίτι. Ήταν όλα πολύ όμορφα. Μόλις τα παιδιά πήγαν για ύπνο αποφασίσαμε να ρίξουμε κάποια πυροτεχνήματα και το ένα από αυτά έσκασε στο πρόσωπό μου. Κανονικά βάζεις τη φωτιά στο φυτίλι και μετά από λίγο εκτοξεύεται. Σε αυτό κάτι είχε πάει λάθος και μόλις το άναψα, έκανε αμέσως έκρηξη στο πρόσωπο μου».
– Τι θυμάσαι από εκείνη τη στιγμή;
«Θυμάμαι πως αμέσως όλα μαύρισαν για εμένα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα, το πρόσωπο μου καιγόταν…»
– Τι σκέφτηκες αμέσως μόλις συνέβη;
«Κοίτα, εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Δεν είχα αντιληφθεί ότι είχα τραυματιστεί. Νόμιζα πως υπήρχε κάτι στα μάτια μου αλλά όσο περνούσε ο καιρός, τόσο περισσότερο φοβόμουν για την όρασή μου γιατί καταλάβαινα πόσο σοβαρό είναι. Πήγα στο νοσοκομείο, δεν μπορούσα να δω τίποτα, ήμουν πραγματικά στο σκοτάδι. Μόνο από τις φωνές καταλάβαινα ότι κάτι άσχημο έχει συμβεί. Σκεφτόμουν τα πάντα. Την καριέρα μου, το μέλλον, την οικογένεια μου. Τα πάντα».
– Οι γιατροί τι σου είχαν πει;
«Στην αρχή δεν έλεγαν πολλά γιατί έπρεπε να καταλάβουν πόση ζημιά έχει συμβεί. Το μόνο που μου έλεγαν ήταν να μην ανησυχώ αλλά στην αρχή δεν ήταν τόσο σίγουροι. Αυτό όσο ήμουν στην Τουρκία. Τελικά βρήκα έναν από τους καλύτερους γιατρούς στον κόσμο στις ΗΠΑ, πήγα εκεί και ανέλαβε τα χειρουργεία μου. Δεν ήταν απλώς πολύ καλός γιατρός αλλά ήξερε και πώς να σου μιλήσει για να νιώθεις καλύτερα. Ήξερε το μέγεθος του προβλήματος, μου είχε πει ότι θα είναι ένας δύσκολος δρόμος με αρκετά χειρουργεία αλλά στο τέλος θα τα καταφέρω και θα το φτιάξουμε ολοκληρωτικά. Ευχαριστώ τον Θεό που τα καταφέραμε τελικά. Επέστρεψε η όραση και στα δύο μου μάτια κάτι το οποίο ήταν… θαύμα. Μετά από όλα αυτά, μου παραδέχθηκε ότι το δεξί μου μάτι στην αρχή δεν έδειχνε καθόλου καλά. Ήταν σαν να έβλεπε το μάτι ενός στρατιώτη που τραυματίστηκε από βόμβα. Αλλά όλα κύλησαν πολύ καλά, ήταν δίπλα μου σε αυτή την πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου».
– Φοβήθηκες για την καριέρα σου ως ποδοσφαιριστής;
«Θα σου εξηγήσω. Είμαι λίγο… τρελός για το ποδόσφαιρο. Δεν φοβόμουν για την καριέρα μου τόσο. Ξεκίνησα τις προπονήσεις πολύ νωρίς (γέλια). Όταν δεν έβλεπα τίποτα και ήμουν στο νοσοκομείο στην Τουρκία, ξεκίνησα να κάνω κάτι σαν προπονήσεις μέσα στο νοσοκομείο (γέλια). Πάντα πίστευα ότι θα καταφέρω να επιστρέψω στα γήπεδα. Φυσικά, υπάρχουν και οι σκοτεινές σκέψεις που περιτριγυρίζουν στο μυαλό όπως ότι δεν θα επιστρέψω ποτέ ξανά και το ποδόσφαιρο τελείωσε για εμένα αλλά δεν σταμάτησα λεπτό να πιστεύω σε εμένα. Ήταν τρελό που έκανα προπονήσεις χωρίς να βλέπω. Ο κόσμος νόμιζε ότι είχα πρόβλημα και στο μυαλό (γέλια) που έκανα προπόνηση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου».
– Ποια είναι η χειρότερη στιγμή από εκείνη την περίοδο;
«Οι επεμβάσεις ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ήταν δύσκολες ώρες αλλά το χειρότερο για εμένα ήταν οι σκέψεις που έκανα. Και αυτό που με… πονούσε περισσότερο ήταν αν θα ξαναδώ τα παιδιά μου. Φοβόμουν ότι δεν θα καταφέρω να ξαναδώ τα παιδιά μου και αντίστοιχα εκείνα, να με δουν σε τέτοια κατάσταση».
– Πώς ένιωσες στην επιστροφή σου στη δράση και τι θυμάσαι από το πρώτο σου παιχνίδι;
«Δεν θα ξεχάσω το πρώτο παιχνίδι μόλις επέστρεψα. Στο πρώτο μου παιχνίδι έπαιξα για 90 λεπτά, νικήσαμε και στο τέλος του αγώνα έκλαιγα στα αποδυτήρια. Πέρασαν από μπροστά μου όλα όσα πέρασα, οι επεμβάσεις, ο πόνος, ο φόβος. Τα πάντα ήρθαν στο μυαλό μου αλλά ένιωσα τόσο υπερήφανος που τα κατάφερα να επιστρέψω. Σήμαινε πολλά για εμένα και δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη τη στιγμή. Έγινα πολύ δυνατός μέσα από αυτό και οι συμπαίκτες μου ήταν πάντα δίπλα μου. Από την πρώτη στιγμή μέχρι την επιστροφή μου. Επίσης θυμάμαι στο πρώτο παιχνίδι εντός έδρας που ο κόσμος με υποδέχτηκε με πινακίδες. Ήταν υπέροχο»
– Είχες ποτέ πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα;
«Είχα, ναι. Όταν ήταν να φύγω από τη Γαλατασαράι, η ΑΕΚ προσπάθησε πραγματικά πολύ για να με αποκτήσει. Προσπαθούσαν πάρα πολύ για να με πάρουν, πίεζαν τον ατζέντη μου, ο τεχνικός διευθυντής της τότε μου έστειλε το πρότζεκτ, μου μίλησε για το νέο γήπεδο. Προσπαθούσαν πολύ για να με πάρουν».
– Γιατί δεν πήγες στην ΑΕΚ;
«Αδύνατον (γέλια). Καλύτερα να έμενα χωρίς ομάδα παρά να υπέγραφα στην ΑΕΚ ή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα στην Ελλάδα. Είναι αδύνατον μετά από έξι χρόνια στον Ολυμπιακό να πάω αλλού στη χώρα σας. Με όλο τον σεβασμό προς όλες τις ομάδες φυσικά. Ένιωσα ωραία με το ενδιαφέρον και με τον τρόπο που με προσέγγισαν αλλά στο τέλος δεν ήμουν μόνο παίκτης για τον Ολυμπιακό αλλά και οπαδός του. Οπότε, δεν γινόταν να πάω στην ΑΕΚ. Τον αγάπησα τον Ολυμπιακό. Κάποιοι παίκτες έρχονται για έναν χρόνο και λένε ότι “αγαπώ τον Ολυμπιακό” ή φιλούν το σήμα αλλά αυτό είναι μερικές φορές απλά για σόου. Εγώ δεν έκανα ποτέ σόου. Έδειχνα την αγάπη μου στον Ολυμπιακό μέσα από τις εμφανίσεις μου, δεν ήθελα να δημιουργήσω μία ψεύτικη εικόνα».
– Τώρα που ο Φατίχ Τερίμ είναι στον Παναθηναϊκό, αν σε έπαιρνε τηλέφωνο και σου έλεγε να σε πάρει και εκεί μαζί του, τι θα απαντούσες;
«Πιστεύω ότι ξέρει πόσο αγαπάω τον Ολυμπιακό οπότε δεν θα μπει καν στη διαδικασία να με ρωτήσει (γέλια). Γνωρίζει τι σημαίνει για εμένα ο Ολυμπιακός, τα έχουμε συζητήσει και με ξέρει και ως άνθρωπο. Δεν θα μπει σε διαδικασία να με ρωτήσει γιατί ο Ολυμπιακός είναι στην καρδιά μου. Όπως είπα η ΑΕΚ με ήθελε πολύ μετά την Γαλατασαράι αλλά δεν ήθελα να πάω. Έχω στενή σχέση με τον Ολυμπιακό. Είναι μία υπέροχη ιστορία με τον Ολυμπιακό και δεν θα μπορούσα να το καταστρέψω αυτό».
– Για τον Ολυμπιακό θα επέστρεφες δηλαδή…
«Αν ο Ολυμπιακός χρειάζεται βοήθεια και με θέλει, τότε και βέβαια μπορούμε να κάτσουμε να συζητήσουμε. Αν όχι, τότε θα έρθω για διακοπές (γέλια)».
– Αν σου έκανε πρόταση τώρα για παράδειγμα ή στο άμεσο μέλλον;
«Ποτέ δεν ξέρεις. Ακόμα είμαι σε καλή ηλικία. Γύρισα στη Νορβηγία γιατί ήταν η κατάλληλη στιγμή για εμένα ώστε να είμαι κοντά στην οικογένειά μου και τώρα αισθάνομαι και πάλι γεμάτος και με ενέργεια για να δώσω όσα περισσότερα μπορώ. Να δούμε τι θα συμβεί στο μέλλον».
