Έχουν δίκιο! Να πανικοβάλλονται…
Του Θανάση Κ.
Λοιπόν, να πω και κάτι να σας αιφνιδιάσω:
Έχει δίκιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη που πανικοβάλλεται από τη συνέντευξη Σαμαρά στον Αντένα την περασμένη Κυριακή…
Απόλυτο δίκιο!
Το σωστό να λέγεται…
Τους αιφνιδίασε όχι με αυτά που είπε. Άλλωστε τα περισσότερα τα έχει ξαναπεί – και τα επαναλαμβάνει σταθερά εδώ και χρονια…
Τους “αιφνιδίασε” για τους εξής λόγους:
* Πρώτον, τη συνέντευξή του την είδαν “απροσδόκητα” πολλοί, πάρα πολλοί…
Παρά ό,τι προεξοφλούσαν πως “θα πάει άπατη”, λόγω ώρας που προβλήθηκε, την είδαν πάνω από μισό εκατομμύριο τηλεθεατές, ζωντανά μόνο από τους δέκτες της τηλεόρασης! Βάσει την επίσημων στοιχείων τηλεθέασης…
Χώρια όσοι την έβλεπαν από τους υπολογιστές ή τα κινητά τους στα ζωντανά link από το σταθμό…
Κι από τότε την είδαν τουλάχιστον άλλοι τόσοι από το youtube και από διάφορες σελίδες στα social media.
Και φυσικά, οι προβολές της συνέντευξης συνεχίζονται…
Όταν ένα εκατομμύριο κόσμος κάθεται σήμερα και βλέπει μια πολιτική συνέντευξη, διάρκειας μίας ώρας και 47 λεπτών συνολικά (ή 107 λεπτά χωρίς διακοπές ενδιάμεσα), αυτό σημαίνει ότι ο Σαμαράς πέτυχε ήδη μιαν “επικοινωνιακή νίκη” χωρίς προηγούμενο. Ο λόγος του έφτασε ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΣ στην κοινωνία.
* Συνήθως οι πολιτικοί μιλάνε στη Βουλή όπου τους παρακολουθούν οι παρόντες βουλευτές συν μερικές εκατοντάδες που βλέπουν το κανάλι της Βουλής. Ή σε μια δημόσια ανοικτή εκδήλωση που τους ακούνε μερικές χιλιάδες παριστάμενοι…
Από εκεί και ύστερα ο λόγος τους φτάνει “διαμεσολαβημένος” από τα επίσημα media – μερικές ατάκες, κάποια πολύ σύντομα αποσπάσματα (sound bites) μαζί με άμεσα ή έμμεσα σχόλια.
Ποτέ δεν φτάνει ολόκληρος – επί μία ώρα και 47 λεπτά, μάλιστα – στο ευρύ κοινό, στην κοινωνία.
Αυτή τη φορά έφτασε! Ακέραιος…
Και χωρίς περικοπές και “φίλτρα”.
Κάτι τέτοιο ΔΕΝ έχει συμβεί ΠΟΤΕ ως τώρα…
Ο πρώτος λόγος για τον οποίο πανικοβλήθηκε η κυβέρνηση, λοιπόν, είναι ότι σε μια εποχή που η Πολιτική στην Ελλάδα δεν περνάει τις καλύτερες στιγμές της, τεράστιος αριθμός Ελλήνων πολιτών κάθισαν και άκουσαν μια Πολιτική Ομιλία μιας ώρας και 47 λεπτών.
Γιατί, άραγε;
Γιατί δεν έκλεισαν τις συσκευές τους μετά τα πρώτα πέντε λεπτά; Γιατί όσοι δεν μπόρεσαν να το δουν ζωντανά το αναζητούν και το βλέπουν στα social media:
Γιατί απλούστατα κάτι τους λέει. Που δεν το ακούνε από αλλού…
Κάποια ανάγκη νοήματος τους καλύπτει. Και τους λυτρώνει…
Αλλιώς δεν θα κάθονταν να το ακούσουν υπομονετικά επί τόση ώρα.
Το τι σημαίνει αυτό, κανείς δεν το ξέρει.
Το τι θα σημάνει από δω και μπρός, κανείς δεν μπορεί να το υπολογίσει.
Κι αυτό τους προκαλεί μεγάλο πανικό.
* Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο πανικοβάλλονται είναι ότι μίλησε για ΟΛΑ, όχι μόνο για την Εξωτερική Πολιτική – και μίλησε με πάθος αλλά όχι με εμπάθεια.
Μίλησε στο λαό απευθείας, αλλά δεν έκανε “εύκολο λαϊκισμό” – άλλωστε ακόμα και οι πιο ορισμένοι εχθροί του δεν τόλμησαν να τον κατηγορήσουν γι’ αυτό (τον κατηγόρησαν βέβαια για άλλα – άσχετα, θα τα δούμε στη συνέχεια).
Απέδειξε την ανικανότητα της κυβέρνησης, όχι με συνθήματα αλλά με όρους διακυβέρνησης.
— Εξήγησε ότι η “ακρίβεια” που βασανίζει τους πολίτες δεν καλύπτεται με επιδόματα, αλλά με άλλη πολιτική και για την Ενέργεια και για τους φόρους. Και τους θύμισε ότι επί εποχής του ο ΦΠΑ ήταν χαμηλότερος παρά το ότι τότε τον πίεζαν οι δανειστές να τον αυξήσει κι εκείνος τον μείωνε. Ενώ τώρα η Ευρώπη ζητάει να μειώσουμε τον ΦΠΑ και η κυβέρνηση τον κρατάει στα ύψη.
— Και ότι τα τιμολόγια την ενέργειας ήταν τότε πολύ χαμηλότερα, παρά το γεγονός ότι τότε οι διεθνείς τιμές ενέργειας ήταν πολύ υψηλότερες.
— Τους θύμισε ότι στην εποχή του μείωσε το Χρέος – ήταν η μόνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που το Χρέος μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εurostat)
– Κι ότι επί της εποχής του έγινε η Σύμβαση 717 για τα τραίνα που η Ευρωπαία Εισαγγελέας ομολόγησε τώρα, πως αν είχε εφαρμοστεί ΔΕΝ θα είχαμε την τραγωδία στα Τέμπη.
— Τους μίλησε για το δημογραφικό και για την πρωτογενή παραγωγή. Για τα οποία δεν μιλάει κανείς!
— Τους θύμισε ότι επί εποχής του έγιναν μεταρρυθμίσεις – που μετά εγκαταλείφθηκαν – και είχαμε ύφεση στις σχέσεις με την Τουρκία, χωρίς να “ξεπλένουμε” τότε την Τουρκία και χωρίς να μας επιβάλλει τότε η Τουρκία τετελεσμένα της, όπως το Τουρκολυβικό μνημόνιο.
— Τους θύμισε ότι επί εποχής του ελέγχθηκε η λαθρομετανάστευση κι είχε αποκατασταθεί το αίσθημα ασφάλειας, ενώ έκτοτε χάθηκε κάθε έλεγχος…
Με άλλα λόγια αποδόμησε και το επιχείρημα της “κυβερνησιμότητας” και το επιχείρημα της “σταθερότητας” που συνεχώς επικαλείται η Κυβέρνηση….
Μίλησε στην καθημερινότητα του πολίτη, χωρίς να λαϊκίσει,
και μίλησε πολιτικά, χωρίς ξύλινο λόγο,
χωρίς να κολακέψει την κυβέρνηση ούτε την Ευρωαϊκή Ένωση (που έχει κι αυτή τις ευθύνες της), αλλά και χωρίς να κολακέψει το ακροατήριό του.
Ο Πολιτικός Λόγος – που είχε εξαφανιστεί για χρόνια – επανήλθε.
Και ο κόσμος τον άκουσε.
Και η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε.
Μεταξύ μας ανησύχησαν κάπως και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γιατί μέσα σε μία ώρα και 47 λεπτά ο Αντώνης Σαμαράς είπε όσα ΔΕΝ κατάφεραν να πουν, επί έξη χρόνια, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης…
Κι ο κόσμος τον άκουσε…
* Ο τρίτος λόγος που πανικοβλήθηκε η Κυβέρνηση είναι ότι με αυτά που είπε επί της ουσίας τελικά ΕΠΕΙΣΕ!
Το παραδέχθηκαν δημόσια και άνθρωποι που ΔΕΝ είναι δικοί του, που δεν τον έχουν ακολουθήσει κατά την πολύχρονη διαδρομή του. Άνθρωποι που ήταν απέναντί του επί χρόνια…
Βγήκαν λοιπόν, διάφοροι και παραδέχθηκαν ότι γι’ αυτά που είπε για την Εξωτερική πολιτική είχε δίκιο, γι’ αυτά που είπε για την ακρίβεια και για την φορολογία και για το ενεργειακό, και για τις ακρότητες της woke ατζέντας και για το δικαιωματισμό και για την ασφάλεια είχε δίκιο, άλλος το ένα, άλλος το άλλο, όλοι βρήκαν κάποια από αυτά που είπε ο Σαμαράς να συμφωνήσουν…
Κι από κει και ύστερα άρχισαν να του κάνουν κριτική για επί μέρους ζητήματα που είπε – ή που ΔΕΝ είπε, κάποιες φορές.
Θα τα δούμε αυτά στη συνέχεια.
Το βασικό εδώ είναι ότι ακόμα και παλαιοί αντίπαλοί του βγήκαν να συμφωνήσουν στα βασικά που είπε.
Ακόμα και άνθρωποι που και σήμερα προσπάθησαν να τον “αποδομήσουν”, ξεκίνησαν ομολογώντας ότι στα βασικά – ή σε κάποια βασικά – έχει δίκιο.
Άρα έπεισε…
Κι αυτό προκάλεσε πρόσθετο πανικό στην κυβέρνηση.
* Ο πανικός φαίνεται και από τις αμήχανες προσπάθειες να τον αντικρούσουν, τις ανοησίες ή και τις κακοήθειες κάποιες φορές που βρήκαν να πουν. Κι ύστερα τα μάζεψαν άρον άρον…
— Όπως για παράδειγμα, προσπάθησαν να απαντήσουν στην ευθεία κατηγορία Σαμαρά, ότι ο Μητσοτάκης έχει μετατρέψει την ΝΔ σε “γαλάζιο υβρίδιο Σημιτικού ΠΑΣΟΚ”….
Και του απάντησαν ότι κι αυτός, λέει, είχε κάνει υπουργούς στελέχη του ΠΑΣΟΚ!
Ξέχασαν, βέβαια, πως ο Σαμαράς ήταν Πρωθυπουργός ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ κυβέρνησης, κι ήταν αναγκασμένος να κάνει υπουργούς από άλλα κόμματα.
Ενώ τώρα ο Μητσοτάκης, με αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας αναδεικνύει υπουργούς και στελέχη κυρίως του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Και το σπουδαιότερο: Τότε, παρά την τρικομματική κυβέρνηση, η πολιτικής της και στα φορολογικά και στα ελληνοτουρκικά και στη λαθρομετανάστευση και παντού, ήταν πολιτική της ΝΔ!
Ενώ τώρα με αυτοδυναμία της ΝΔ, υποτίθεται, η λογική της κυβέρνησης είναι κάτι μεταξύ Σημιτικού ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού (ενίοτε και ΣΥΡΙΖΑ) και στη λαθρομετανάστευση και στα ελληνοτουρκικά και στην ακρίβεια και στα επιδόματα και στον δικαιωματισμό.
— Τον κατηγόρησαν ακόμα ότι η δημοσιογράφος που του πήρε τη συνέντευξη ήταν, λέει… ανιψιά της συζύγου του. Που ΔΕΝ είχε καμία σχέση!
Οι ίδιοι, που δεν είχαν κανένα πρόβλημα όταν ο Μητσοτάκης παραχωρούσε “αποκλειστική συνέντευξη” στη… σύζυγο του ανιψιού του!
Τον κατηγόρησαν ότι η δημοσιογράφος δεν του έκανε “δύσκολες ερωτήσεις”. Σε μια συνέντευξη που μίλησε για όλα, απάντησε σε όλα και την άκουσε το Πανελλήνιο…
Και την κατηγόρησαν αυτοί που δεν είχαν κανένα πρόβλημα για τις λίστες εξαγοράς δημοσιογράφων, καναλιών και διαφημιστικού χρόνου που έχουν οδηγήσει ξένους οργανισμούς να κατατάσσουν την Ελλάδα στις χειρότερες θέσεις από πλευράς ελευθερίας του Τύπου, διεθνώς…
Τον κατηγόρησαν για τη φωνή του (ανέρρωνε από ίωση),
τον κατηγόρησαν για τη… γραβάτα του,
τον κατηγόρησαν για το…ντεκόρ στο γραφείο του,
τον κατηγόρησαν, για πολλά και διάφορα, άσχετα με την ουσία…
Γιατί επί της ουσίας δεν είχαν τίποτα να του πουν και τα είχε απαντήσει όλα.
* Ο τελευταίος λόγος του πανικού τους είναι όχι γι’ αυτά που είπε, αλλά για το μόνο που ΔΕΝ είπε, ή μάλλον δεν ξεκαθάρισε.
Για το αν θα προχωρήσει τελικά να κάνει δικό του Κόμμα.
Δεν το απέκλεισε βέβαια, αλλά τους είπε ότι σκέπτεται και το σταθμίζει με γνώμονα πάντα το συμφέρον της πατρίδας και το καλό της παράταξης (που ο Κυριάκος έχει εγκαταλείψει…)
Όντως, αυτό δεν το ξεκαθάρισε.
Αλλά πλέον το φοβούνται – και ας διαβεβαιώνουν εαυτούς και αλλήλους ότι “όχι, τελικά δεν πρόκειται να το κάνει…”
Αν δεν έχουν απήχηση όσα λέει ο Σαμαράς, γιατί ασχολούνται;
Πράγματι, γιατί αναρωτιούνται συνεχώς, αν θα κάνει Κόμμα ο Σαμαράς, αν δεν το φοβούνται – στα όρια του πανικού;
Κατά βάθος δεν είναι το πρόσωπο Αντώνης Σαμαράς που φοβούνται πραγματικά…
Είναι το πολιτικό κενό που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει και κανείς άλλος δεν μπορεί να καλύψει.
Διότι ο Σαμαράς εκτός από το χώρο της Δεξιάς και της Κεντροδεξιάς (που ο Μητσοτάκης έχει εγκαταλείψει) έχει ακροατήριο πλέον και πολύ πιο πέρα, σε μεγάλες μάζες ψηφοφόρων που ψήφιζαν παλαιότερα άλλα κόμματα και τώρα δεν έχουν τι να ψηφίσουν.
Γι’ αυτό φοβούνται ειδικά τον Σαμαρά.
Γιατί είναι ο μόνος που μπορεί να καλύψει αυτό το πρωτοφανές κενό που δημιουργήθηκε – εξ αιτίας τους και με ευθύνη αποκλειστικά δική τους.
Έχει δίκιο, λοιπόν, να πανικοβάλλεται η κυβέρνηση…
(Να, που μου λέτε, ότι δεν αναγνωρίζω ποτέ τα δίκια τους)
ΥΓ. Τώρα που, όπως διαδίδουν οι ίδιο, ετοιμάζουν πενταμερή με την Τουρκία, προωθώντας “Πρέσπες του Αιγαίου” και “συνεκμετάλλευση παντού”, δηλαδή ευρύτατη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας – έβαλαν μάλιστα και την… Μαρία Δαμανάκη, να το υποστηρίξει δημόσια – θα καταλάβουν και δύο πρόσθετα πράγματα:
— Πρώτον, πως ματαιοπονούν.
— Δεύτερον, πως ο πανικός είναι πολύ κακός σύμβουλος…
