Η ανακοίνωση του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο για τη διεξαγωγή των εκλογών στις 21 Μαΐου, σηματοδοτεί την… προσγείωση όλων μας σε ένα πλαίσιο επιλογών και αποφάσεων.
ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Η ώρα της αλήθειας μετράει αντίστροφα και απομένουν 54 ημέρες έως τις εκλογές, οι οποίες, θα κρίνουν εάν η χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί υπολογίσιμη δύναμη στο διεθνές στερέωμα ή θα γίνει έρμαιο διαφόρων τυχοδιωκτών, που θα απειλήσουν τα κεκτημένα της τελευταίας τετραετίας, εκθέτοντας την σε σοβαρούς κινδύνους.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Σε κανονική χώρα, οι πολίτες δεν θα χρειαζόταν να μπουν στη… βάσανο των συγκρίσεων, σχετικά με την τελική τους επιλογή. Ωστόσο, βρισκόμαστε στην Ελλάδα, όπου παραδοσιακά, όταν κάποιος ανοίγει δρόμους προοπτικής, ανάπτυξης και ευημερίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις δυνάμεις της οπισθοδρόμησης, οι οποίες, προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη, μέσα από την ανατροπή της κανονικότητας.
Χθες, το Χρηματιστήριο Αθηνών, όταν ακούστηκε από το στόμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, η ημερομηνία διενέργειας των εκλογών, γύρισε σε αρνητικό έδαφος και είναι δεδομένο ότι από δω και πέρα, η αγορά θα λειτουργεί περισσότερο με βραχυπρόθεσμες κερδοσκοπικές κινήσεις, παρά στη βάση διαμόρφωσης ενός ουσιαστικού επενδυτικού ορίζοντα, όπως συμβαίνει στις κανονικές χώρες.
Η αβεβαιότητα για τις πολιτικές εξελίξεις έχει οξυνθεί και πλέον, το διακύβευμα των προσεχών εκλογών σχετίζεται ξεκάθαρα με τη διατήρηση της δυναμικής του Ελληνικού success story. Όσοι το αμφισβητούν και μιλάνε για… πετσωμένους και πληρωμένους, ας αναζητήσουν τα αναλυτικά reports των μεγαλύτερων επενδυτικών οίκων του πλανήτη, για να τους… ξηγήσουν το όνειρο! Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση σφυρίζει αδιάφορα, προσπερνώντας τη θεαματική βελτίωση των προσδοκιών και των προοπτικών της χώρας, δεν τους καθιστά υπεύθυνους πολιτικούς, αλλά κοινούς τυχοδιώκτες.
Καθαρό μυαλό για αποφάσεις
Το καθαρό μυαλό και η επίκληση της σοφίας για έναν μέσο άνθρωπο, αποτελούν τα “κλειδιά” για να μην υπονομευθεί το μέλλον της χώρας.
Στις προσεχείς εκλογές προσερχόμαστε έχοντας στο καθαρό μυαλό μας (;), τις θετικές αξιολογήσεις και αναβαθμίσεις της Ελληνικής οικονομίας, το γεγονός ότι υπάρχουν χιλιάδες θέσεις εργασίας αλλά δεν υπάρχει το αντίστοιχο προσωπικό, λαμβάνουμε υπόψιν τις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις μετά από πάρα πολλά χρόνια, αλλά και την έκρηξη των εξαγωγών, την εκτόξευση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων, την εικόνα της χώρας μας στο διεθνές περιβάλλον, τη θέση της στο νέο γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό παίγνιο, τις προσπάθειες για τη διαρκή βελτίωση της εξωτερικής και εσωτερικής ασφάλειας, τον συνεχή αγώνα δρόμου για μια καλύτερη παιδεία, υγεία και δημόσια τάξη.
Με βάση τα παραπάνω, οι συγκρίσεις είναι συντριπτικά υπέρ του σημερινού πρωθυπουργού και της κυβέρνησης του. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν και ακόμη και αυτοί που τον ψηφίζουν, κατά βάθος δεν πιστεύουν ότι αποτελεί σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Απλά το βόλεμα ψάχνουν οι άνθρωποι και διεκδικούν το “δικαίωμα” να μην υπάρξουν ανατροπές, οι οποίες θα φέρουν… αναστάτωση στη ζωή τους. Το αίτημα για ριζική αλλαγή του Κράτους και της νοοτροπίας που υπάρχει, δεν είναι αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ και των αριστερών κομμάτων, αλλά μετά την τραγωδία των Τεμπών, εξελίσσεται σε επιτακτική ανάγκη όχι μόνο για τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και για τη συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων που σκέφτονται με το μυαλό και όχι με… υπολείμματα φαιάς ουσίας.
Ψηλά ο πήχυς για τη χώρα
Ο Μητσοτάκης και η σημερινή κυβέρνηση ανέβασαν πολύ ψηλά τον πήχυ για το πολιτεύεσθαι, ενώ οι “μετοχές” της χώρας είναι στο υψηλότερο επίπεδο από κάθε άλλη περίοδο των τελευταίων δεκαετιών.
Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν αρκεί να περιγράφονται, να αναλύονται και να ωραιοποιούνται τα αυτονόητα. Δεν έχουν κανένα νόημα, οι συγκρίσεις αν δεν κεφαλαιοποιηθούν μέσα στο παραβάν, κατά την ιερή διαδικασία της ψηφοφορίας, που αποτελεί την πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Εκεί θα ζυγίσουμε ως πολίτες το ενδιαφέρον μας για την προκοπή της χώρας ή θα συμβιβαστούμε με την επιλογή της αυτοκτονικής ψήφου. Μπορεί να μην βρισκόμαστε στο 2015, αλλά οι νέες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα είναι πολύ πιο σύνθετες και ξεπερνούν τα όρια ακόμη και του σφιχτού πλαισίου που οριοθετούσε διαφορετικά τις ζωές μας, μέσα από τις ειδικές συνθήκες στην εποχή των μνημονίων.
Η εκλογική διαδικασία της 21ης Μαΐου θα είναι μια απόδειξη για τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, σε μια χώρα, όπου παραδοσιακά το 55%-60% των πολιτών της, έχει αντιδεξιά χαρακτηριστικά. Εδώ δεν πάμε στις εκλογές για να δείξουμε ποιος είναι πιο δεξιός ή πιο αριστερός, ούτε να αναμετρηθούμε με το κακό παρελθόν μας, το οποίο έχει κρίνει οριστικά τα λάθη όσων δεν σεβάστηκαν την Ιστορία μας.
Στις εκλογές αυτές, ψηφίζουμε για να υπάρξει συνέχεια σε επίπεδο πολιτικής σταθερότητας, πολλαπλασιαστική ισχύς για το μέλλον και αδρανοποίηση των βαριδιών που μας φέρνουν πίσω. Η χώρα δεν μπορεί να πάει μπροστά με Τσίπρες και… λοιπούς συγγενείς. Αντιθέτως, μόνο προς τα πίσω, θα πάει. Αυτά τα περί “προοδευτικής διακυβέρνησης” είναι πυροτεχνήματα, προκειμένου να… κουκουλωθούν η ένδεια σοβαρών και ρεαλιστικών θέσεων, η διαχειριστική ανεπάρκεια ή ανικανότητα, η ταύτιση με την παρακμή και η προστασία των παρασιτικών νοοτροπιών του χθες. Η φρικώδης τραγωδία των Τεμπών αποτελεί την κορωνίδα της χρεοκοπημένης Πασοκικής χρεοκοπίας, η οποία μας “δηλητηριάζει” στις διάφορες περιόδους της μεταπολίτευσης, αλλά μετά τη δεκαετία του ΄80.
Η χώρα πρέπει να ξεπεράσει το σκόπελο της πρώτης εκλογικής αναμέτρησης με την απλή αναλογική και να περάσει στο δεύτερο εκλογικό διακύβευμα που θα είναι η προστασία των κεκτημένων μέσω μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης. Ακόμη και αν από τη δεύτερη κάλπη, δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ας καταλάβουν κάποιοι, ότι πρέπει να βάλουν πλάτη για να “τρέξουμε” γρηγορότερα προς το μέλλον. Το πώς θα τρέξουμε είναι κάτι που δεν μπορεί να τεθεί υπό πολιτική συζήτηση με βάση τον παραμορφωτικό φακό του σοσιαλιστικού αφηγήματος, αλλά μόνο υπό το πρίσμα της ρεαλιστικής πραγματικότητας που επιβάλλουν οι συνθήκες και οι ανάγκες της χώρας.
Εν κατακλείδι, όποιος νομίζει ότι με σοσιαλιστικής εμπνεύσεως πολιτικές, θα αποφύγει η χώρα νέες περιπέτειες στο μέλλον, πρέπει να είναι… θανάσιμα βλαμμένος. Εν τέλει, όλοι θα κριθούμε για τις επιλογές μας. Απλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι αν οι επιλογές αυτές ξεφύγουν από το πλαίσιο των αρχών και των στόχων που έχει η χώρα, τότε πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε και το τίμημα…
