Να που η αγάπη δεν έχει σύνορα – Ιδού η Γωγώ από το Καστελλόριζο και ο Κερέμ από την Τουρκία

Ελλάδα – Τουρκία: Να που η αγάπη δεν έχει σύνορα – Ιδού η Γωγώ από το Καστελλόριζο και ο Κερέμ από την Τουρκία
Ειδήσεις: Η Γωγώ από το Καστελλόριζο και ο Κερέμ από την Τουρκία, συναντήθηκαν, αγαπήθηκαν και θέλησαν να ζήσουν μαζί! Τι κι αν βρήκαν εμπόδια, τα ξεπέρασαν, κλέφτηκαν, η Γωγώ μ’ ένα καράβι τούρκικο πήγε στην Τουρκία, ο έρωτας κράτησε, κι ο γάμος τους θα γίνει στο Καστελλόριζο και θα είναι θρησκευτικός.
Διαβάστε όλες τις ειδήσεις από το tilegrafimanews.gr
Είναι η δύναμη της αγάπης, που και βουνά κινεί! Ήταν αλλιώς να γίνουν τα πράγματα, ήταν να γίνουν πιο σύντομα, αλλά ο κορωνοίος είναι που αποφασίζει και για την ώρα έχει κλειστά τα τουρκικά παράλια.
Η Γωγώ Καρυδογιάννη, βλέπει τα πλοία τα ελληνικά από το σπίτι της στο Κας, τα φώτα, την κίνηση και της έρχεται να δώσει μια και να φτάσει στο νησί της. Αλλά είναι ο Κερέμ που τη γαληνεύει, όταν τον ακούει να λέει τα ελληνικά που του έμαθε, όταν της μαγειρεύει το διάσημο τούρκικο πιλάφι, όταν σχεδιάζουν το γάμο τους στο νησί, με δόξα και τιμή.
Η Γωγώ, που βρήκε τρόπο να διαφημίζει το νησί της ακόμα κι από εκεί αφού έγινε η διαχειρίστρια της Ομάδας Φίλοι του Καστελλορίζου-Μεγίστη και μαζί με τον Χρήστο Δούλο και την Ευανθία Ντίλη, αναδεικνύουν αφιλοκερδώς το νησί!
«Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, του Ιουνίου του 2019 ήμουν υποψήφια δημοτική σύμβουλος, στο Καστελλόριζο, μου λέει. Εκεί μεγάλωσα, εκεί πήγα σχολείο, εκεί είναι όλοι οι φίλοι μου. Εξωτερικά δείχνω να είμαι δυναμική, μέσα μου όμως είμαι σαν ένα κλαράκι που όταν το σπάσεις, τελειώνει. Από 10-11 χρονών με θυμάμαι να πιάνω στο ράδιο, αμανέδες. Μ’ άρεσε να τους ακούω κάτι με πήγαινε προς την Ανατολή».

Στο Καστελλόριζο γνώρισες τον Κερέμ;
Τελειώνοντας οι εκλογές ξεκίνησα να δουλεύω σ’ ένα εστιατόριο. Στις 19 Ιουνίου έπιασα δουλειά, στις 20 Ιουνίου τον γνώρισα! Είναι μηχανικός στο πλοίο που πηγαινοερχόταν κάθε μέρα με τουρίστες, από το Κας. Ερχόταν συνέχεια στο εστιατόριο, είχαν γίνει φίλοι με το Νικόλα Ασβέστη, τον ιδιοκτήτη. Εγώ τον έβλεπα πρώτη φορά. Μου ζήτησε να του φτιάξω φραπέ. Δεν ήταν και τόσο φιλικά τα αισθήματά μου γενικά και μάλιστα του έβαλα στο φραπέ όχι παγωμένο εμφιαλωμένο νερό όπως κάνουμε στο Καστελλόριζο, αλλά νερό της βρύσης!
Το ίδιο έκανα και την επόμενη μέρα και τη μεθεπόμενη, με τον καφέ του. Μέχρι που ήρθε στην κουζίνα και πολύ ευγενικά είναι η αλήθεια, μου ζήτησε να του βάζω εμφιαλωμένο. Αγρίεψα, του λέω «τώρα θα μου πεις ότι δεν φτιάχνω και καλό καφέ»! Έβλεπα όμως από τις προηγούμενες μέρες ότι όταν μου απευθυνόταν άλλαζε το βλέμμα του, ο τόνος της φωνής του…
Τι σου είπε τελικά και ήρθατε πιο κοντά;
«Εγώ μπορεί να είμαι Τούρκος, μουσουλμάνος, κι εσύ Ελληνίδα χριστιανή, αλλά το ίδιο αγαπάμε, το ίδιο πονάμε και θέλω να σε κάνω γυναίκα μου, σ’ έχω ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που σε είδα…». Γέλασα.
Εσύ τι του απάντησες;
Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ασπαστώ ούτε τον Αλλάχ, ούτε τον Βούδα. Το δέχτηκε!
«Δεν θα σε πιέσω ποτέ…», μου είπε.
Μετά από την κουβέντα αυτή μου έκανε πρόταση να μπω στο ημερόπλοιο και να έρθω εδώ στην Τουρκία, να δω πώς ζει. Πήρα ρεπό μία μέρα για λίγες ώρες και ήρθα. Μου έκανε το τραπέζι, μου έβαλε ελληνική μουσική. Ξέρεις, εδώ στο Κας όλοι ακούνε ελληνική μουσική στα σπίτια τους, κι οι κοινοί μας φίλοι κάθε φορά προς τιμήν μου βάζουν ελληνική μουσική ακόμα κι όταν μιλάμε στο τηλέφωνο. Ο Κερέμ ακούει Άννα Βίσση, και του αρέσει πολύ η Χάρης Αλεξίου. Ακούει το «λυγαριά-λυγαριά», του αρέσουν τα νησιώτικα, του αρέσει ο Πάριος.
Οι δικοί σου άνθρωποι στο Καστελλόριζο, οι γονείς σου, πώς το δέχτηκαν;
Από τα τέλη Ιουνίου που ξεκίνησε να υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον έως το τέλος Αυγούστου, δεν ήξερε κανείς τίποτα και βέβαια δεν είπα τίποτα στη μητέρα μου και στον πατέρα μου μέχρι τις 31 Αυγούστου που είναι τα γενέθλιά μου και κάνω πάντα ένα πάρτι. Αυτή τη φορά το έκανα στο εστιατόριο που δούλευα και λίγο πριν είπα στη μητέρα μου ότι θα υπάρχει κι ένας έξτρα καλεσμένος που θέλω να γνωρίσετε. Είχα καλέσει και τον Κερέμ ο οποίος ήρθε κι έκατσε μόνος του σ’ ένα τραπεζάκι. Η μάνα μου αμέσως κατάλαβε! Ο Κερέμ αισθανόταν άβολα, έσβησα τα κεράκια και προς μεγάλη μου έκπληξη μου είπε να μεταφράσω στα ελληνικά αυτά που θα πει. Έβγαλε ένα κουτάκι που είχε μέσα έναν ασημένιο σταυρό με αλυσίδα και είπε ότι: « μπορεί να είμαι μουσουλμάνος, αλλά δεν μας χωρίζει τίποτα, ούτε οι πολιτικές, ούτε η θρησκεία, μόνο η γλώσσα μας χωρίζει. Έχετε να κάνετε μ’ έναν άνθρωπο σαν κι εσάς…»!
Οι αντιδράσεις τους ποιες ήταν;
Ο Κερέμ έφυγε πίσω στην Τουρκία, εγώ στο σπίτι στο Καστελλόριζο σε μία δύσκολη κατάσταση όπου ο πατέρας μου το πήρε πολύ βαριά και η μητέρα μου προσπαθούσε να ηρεμεί τα πράγματα. Από την πρώτη στιγμή όμως αυτός που με στήριξε ήταν ο παππούς μου ο Καστελλοριζιός και η γιαγιά μου. «Παρ’ τον, μου λέει, κι αν θες να φύγεις μαζί του, να φύγεις…»! Ο παππούς είχε ταλαιπωρηθεί από τους Τούρκους, είχε φάει και ξύλο, αλλά με στήριξε σ’ αυτό. Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο πατέρας μου δέχτηκε τελικά την πρόταση του Κερέμ να συζητήσουν οι δυό τους. Δεν άλλαξε κάτι όμως. Μου είπε «αν φύγεις, η πόρτα κλείνει για εσένα»! Άρχισα να βάζω στο μυαλό μου ότι θα φύγω κρυφά από το Καστελλόριζο. Βρέθηκα στο τελωνείο και η συνέχεια ήταν να επιβιβαστώ στο τούρκικο πλοίο. Μπήκα στο πλοίο με συνοδεία της ελληνικής αστυνομίας.
Τι σκεφτόσουν εκείνη την ώρα;
Πως όταν τα πράγματα ηρεμήσουν θα ξαναδώ την οικογένειά μου. Έκλεισα το κινητό τηλέφωνο για μία εβδομάδα και στη συνέχεια μου έστειλε μήνυμα η μητέρα μου. Όταν ήρθαμε για πρώτη φορά μαζί με τον Κερέμ στο Καστελλόριζο, τους ζήτησε συγνώμη για τον τρόπο που φύγαμε και αγκάλιασε τον παππού μου πιο σφιχτά από όλους.
Σκεφτόσασταν να παντρευτείτε με θρησκευτικό γάμο και να μείνετε στο Καστελλόριζο! Τι έγινε από τότε;
Ήρθε ο κορωνοϊός και έκλεισαν όλα τ’ άλλα. Έκλεισε η γραμμή, κι εγώ έμεινα στο Κας να κοιτάζω το Καστελλόριζο, να βλέπω τα φώτα του, μόνο ενάμιση μίλι είναι μακριά. Καμιά φορά σκέφτομαι σαν τους Σύρους, να πάρω κι εγώ μια βάρκα πλαστική να με βγάλει απέναντι!
Πώς ήταν τα πράγματα με τον κορωνοϊό, στο Κας;
Αρρώστησε πολύς κόσμος και μεταφερόταν σε νοσοκομεία της Αττάλειας, τώρα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα και προσδοκούσα να ανοίξει η γραμμή, αλλά δεν έχω μάθει κάτι τέτοιο ακόμα. Έχω εγκλωβιστεί στο Κας και τον Σεπτέμβριο θα κλείσω τα δύο χρόνια εδώ. Έχω ψάξει όλους τους πιθανούς τρόπους για να πάω στο Καστελλόριζο, αλλά δεν γίνεται. Στην Τουρκία είναι μεγάλη η γραφειοκρατία, κι επίσης δεν θέλω να γίνει ο γάμος εδώ, θέλω να έρθω να γίνει χριστιανικά στο Καστελλόριζο!
Είναι φορές που λύγισες, που κατάλαβες ότι ήταν πιο δύσκολο απ’ ότι το περίμενες;
Κάποιες φορές λύγισα, κυρίως όταν είχα την πίεση των δικών μου, πριν έρθω εδώ. Υπήρχαν μέρες που έκανα τρεις μέρες να κοιμηθώ. Κι όταν ήρθα, να μην ξέρω τη γλώσσα, να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε ακριβώς στα αγγλικά, με τον Κερέμ… Δικαιώθηκα όμως, είναι ο άνθρωπός μου. Η αγάπη φέρνει ειρήνη, το μίσος πόλεμο. Εγώ διάλεξα στρατόπεδο. Οι άνθρωποι εδώ μας αισθάνονται φίλους, ακούνε τη μουσική μας, πίνουν τη ρακί «Βαρβαγιάννης» περισσότερο από τη δική τους τη «Γιενί ρακί», εμείς έχουμε το τζατζίκι αυτοί έχουν το τζατζίκ ένα τελευταίο γράμμα λείπει μόνο παρόμοια η γεύση, το δικό μας έχει αγγούρι, το δικό τους δυόσμο… Παίζουμε τάβλι με τον Κερέμ, έχουμε στον κήπο τα κηπευτικά μας, εκείνος μαγειρεύει το διάσημο πιλάφι της Τουρκίας και φτιάχνουμε πάντα φραπέ και για τους δυό μας. Μόνο ο μουεζίνης που καλεί για προσευχή μου θυμίζει πού βρίσκομαι. Το Κας, είναι παράλια που δεν έχουν καμία σχέση με τις πόλεις εσωτερικά της Τουρκίας.
Πέρυσι το καλοκαίρι ήταν δύσκολο! Το Καστελλόριζο ήταν στο στόχαστρο των Τούρκων και ένα απόγευμα συνέβησαν απρόσμενα πράγματα στον ουρανό του! Πώς το βίωσες εσύ ενώ βρισκόσουν στην απέναντι πλευρά;
Φοβήθηκα πάρα πολύ όταν εκείνο το απόγευμα άκουσα τη μάνα μου στο τηλέφωνο να κλαίει και να μου λέει «εμείς θα πεθάνουμε, οι Τούρκοι είναι πάνω από τα κεφάλια μας, εσύ να προσέχεις»! Όμως εδώ οι άνθρωποι μου έλεγαν «μη φοβάσαι, εμείς θα σε προστατέψουμε, τίποτα δεν θα γίνει, σαν το σκύλο με τη γάτα είναι…». Αυτό που αντιλαμβάνομαι κάθε μέρα εδώ είναι ότι οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Ή πρόκειται για τις υπηρεσίες εδώ ή για τους απλούς ανθρώπους όταν ακούνε ότι είμαι ελληνίδα, είναι πολύ φιλικοί. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Δεν τους ενδιαφέρουν ούτε οι θάλασσες, ούτε οι στεριές, τους ενδιαφέρουν οι ψυχές.
Τι περιμένεις τώρα;
Περίμενα τη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, αλλά δεν βλέπω να παίρνουν κάποια απόφαση για άνοιγμα της γραμμής. Έχω απογοητευτεί! Το σπίτι μας είναι ψηλά και βλέπω το νησί. Λέω στον Κερέμ «τόσο κοντά, αλλά τόσο μακριά…»…. Βλέπω τα πλοία, βλέπω τα φώτα. Βλέπω ν’ ανεβαίνω στο βουνό να παίρνω αλεξίπτωτο, να δίνω μια και να βγαίνω στο Καστελλόριζο!
Πηγή: rodiaki.gr