Η πρώτη (και δυσκολότερη) φάση στη διαδικασία διάλυσης (και όχι διάσπασης) του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εξελίχθηκε «ομαλότατα», δηλαδή όπως ακριβώς την ανέμεναν οι δημιουργοί του «φαινομένου» Κασσελάκης.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Οι Τσακαλωτο-Βούτσηδες απήλθαν από αυτό που συμβατικά ονομάζεται ακόμη «ΣΥΡΙΖΑ», ηττημένοι βαρύτατα από την τακτική Πολάκη «να τους πιέσουμε έως ότου ξεκουμπιστούν μόνοι τους», αλλά και εγκαταλειμμένοι από τους «συμμάχους τους», η ωφελιμίστρια Έφη παρέμεινε «με το ένα πόδι εκτός» εν αναμονή «προσφορότερων συνθηκών αποχώρησης» κι ένας φέρελπις κύριος Τεμπονέρας αναμένει «να χιονίσει για να δει άσπρη μέρα».
Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: να αποχωρείς καταγγέλλοντας την εγκατάλειψη της αριστεράς (την οποία δηλώνεις πως θα επανασυγκροτήσεις κάποια στιγμή στο μέλλον) ή να παραμένεις καταγγέλλοντας τον Πολάκη (αυτή η αστειότητα με τον Κασσελάκη να σταματήσει, απλό ενεργούμενο είναι το παλληκάρι) για «ακροδεξιά» ρητορεία, ώστε ή να προκαλέσεις σε ύστερο χρόνο και τη δική σου αποπομπή και να μην χαθείς πίσω από την αποχώρηση Τσακαλώτου ή να διεκδικήσεις (σε ένα είδος συνεννόησης) την αυτόνομη ύπαρξη σου και την διακριτή πορεία σου.
Από την Έφη όλα να τα περιμένεις κανείς, ο ωφελισμός της είναι σε έξαρση, ξέρει ότι «ελέγχει» 7 βουλευτές (μαζί με την ίδια), άρα διαπραγματεύεται διαφορετικά από τον κακομοίρη Τσακαλώτο που κατάντησε να κουλαντρίζει όλη την γερουσία «χωρίς βουλευτικό κέρδος, κέρατα». Σε αυτή την προοπτική ακόμη και μια μελλοντική συμφωνία με την ομάδα των πάλαι ποτέ «προεδρικών» του Τσίπρα είναι πιθανή. Ο λόγος; Κι αυτοί (οι διάφοροι Παππάδες, Γεροβασίληδες και άλλα κομματικά υποζύγια) ξεκίνησαν να αντιλαμβάνονται πως η υπόγεια (προς το παρόν) αντιπαράθεση του Πολάκη με τον Τσίπρα θα φέρει και τους ίδιους σε θέση κατηγορουμένου πολύ σύντομα και θα τους αναγκάσει (παρέα με τον αριστερό «Βούδα») να αποφασίσουν για τη ζωή τους σε συνθήκες ακραίας πίεσης.
Κανείς δεν πρέπει να ξεπερνάει αβρόχοις ποσίν το γεγονός πως σε αυτή την υπέροχη κωμωδία της Κεντρικής Επιτροπής (σε ένα ξενοδοχείο που ονομάζεται President) ο Πολάκης δεν έστερξε να υπακούσει ούτε στις εντολές Τσίπρα και να ανακρούσει πρύμναν για το «δημοψήφισμα», έκανε ό,τι ακριβώς είχε σχεδιάσει κι έστειλε το σαφές μήνυμα προς την πλευρά του τέως προέδρου «να καθίσει ήσυχα και να μην έχει πολλές απαιτήσεις γιατί θα τον πάρει και θα τον σηκώσει και τον ίδιο».
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, πλέον, «Παυλάρας και τα σκυλιά δεμένα». Ο ιδεολογικός σύντροφος του ψεκασμένου Καζάκη με τις «διαγραφές του επονείδιστου χρέους» και τις θολερές αναζητήσεις δανείων και οικονομικής βοήθειας από τη Μόσχα στο Πεκίνο κι από εκεί στη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική, ελέγχει, πλέον, απολύτως την Κουμουνδούρου, αφού επένδυσε στην πιο δημοφιλή τακτική όλων των επίδοξων ‘αυτοκρατόρων»: είπε με τη μεγαλύτερη πειθώ τα μεγαλύτερα ψέματα κι έπιασαν τόπο οι απειλές του.
Τι περιμένει ο Παυλάρας τώρα; Τη συμμαχία Αχτσιόγλου-Τεμπονέρα-Παππά (με ολίγη από Γεροβασίλη και Ζαχαριάδη), η οποία θα συμπτυχθεί στο όνομα και για την διασφάλιση της υστεροφημίας του τέως προέδρου, με απώτερο στόχο την σωτηρία και την επιβίωσή τους εντός του ΣΥΡΙΖΑ και εν αναμονή πιθανών σημαντικών εξελίξεων μετά τις ευρωεκλογές και τη σφαλιάρα που θα προκύψει εκλογικά. Εκτιμάται αρμοδίως πως θα είναι τέτοιος ο θόρυβος που θα φτάσει μέχρι το Μαϊάμι!
Έως τότε η νέα «αγία τριάδα» (με σκαμπανεβάσματα και δυσκολίες) θα οργανώνεται και θα αποκρυσταλλώνει τη νέα ιδεολογική ταυτότητα με την οποία ελπίζει να ανατινάξει τον πολιτικό και ιδεολογικό χυλό του Πολακισμού, προοπτική που σήμερα τους συνέχει και αύριο ευελπιστούν πως θα τους δώσει την εξουσία στο πιάτο.
Ο Πολάκης γνωρίζει άριστα τι συμβαίνει πίσω από την πλάτη του, οργανώνεται και αναμένει (μετά βεβαιότητας) την αντεπίθεση Τσίπρα, καθώς ο τέως πρόεδρος δεν αισθάνεται καθόλου καλά παρατηρώντας τα σημάδια να τον περικυκλώνουν. Ευελπιστεί (ο Παυλάρας), είναι σχεδόν βέβαιος, πως μέχρι τότε θα έχει αποκαταστήσει πλήρως την κυριαρχία του στο κόμμα, θα έχει ενισχύσει σε ακραίο βαθμό την προσωπική του εξουσία, θα έχει διαμορφώσει τους όρους της νέας λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ, άρα θα έχει διασφαλίσει πως η όποια αντεπίθεση θα είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Τι άλλο θα κάνει; Αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει στην κεντρική σκηνή: να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική της καθημερινής καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής για κάθε θέμα, για όλα τα θέματα, ακόμη και τα πλέον ευαίσθητα εθνικά, να ανακαλύπτει παντού σκάνδαλα, να επενδύει στο ακραίο ψέμα (επειδή γίνεται πιο εύκολα πιστευτό) για να επωφεληθεί από το ποσοστό των ψεκασμένων που κυκλοφορούν και να διαμορφώσει τον νέο πολακικό λαϊκισμό στο όνομα όλων των βαρεμένων εθνικο-ιδεοληπτικών.
Α, και να καταστρέψει (τόσο μυαλό έχει) το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, επειδή του δυσκολεύει τη ζωή και θα του τη δυσκολέψει ακόμη περισσότερο.
Είπαμε: καναπές, ποπ κορν, καλή διάθεση και… το έργο μόλις ξεκίνησε!
