Αφήστε κάτω μολύβια (οι παλιοί) και πληκτρολόγια (οι νέοι). Έχουμε νικητή και μάλιστα αδιαμφισβήτητο!
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Στον αδυσώπητο αγώνα εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ (με ή χωρίς ΠΣ) που διεξάγεται για την προεδρική καρέκλα σε «ένα πτώμα σεσηπός και τυμπανιαίο» πολιτικά και ιδεολογικά, υπάρχει νικητής, είναι «η αγία οικογένεια Τζανακόπουλου».
Ο σύζυγος Δημήτρης, ο αποκαλούμενος και «καρεκλοσπάστης» και η συμβία κυρία Έφη Αχτσιόγλου, η μούσα, η πρωθιέρεια της αριστερής ιερής αγανάκτησης για τον «δολοφόνο Μητσοτάκη», που μεταφράζεται «σε ευκαιρία για την αριστερά» διέλυσαν κάθε αντίσταση που βρήκαν μπροστά τους, ένας αριστερός Daniel στην Κουμουνδούρου και πήραν στα χέρια τους τον άδολο, τον ανόθευτο, τον καθαρό αριστερούλικο λαϊκισμό, αφήνοντας τον Πολάκη στη δεύτερη θέση να μάχεται υπέρ του Κασσελάκη με τα φτερά πεσμένα.
Όλο αυτό το διάστημα που ο Αλέξης Τσίπρας δοκίμαζε τις αντοχές του συστήματος της Κουμουνδούρου εγκαθιστώντας στο προσκήνιο τον εκπρόσωπο του εφοπλιστικού σοσιαλισμού με ορατές τις επιρροές από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, βασικά συνθήματα του οποίου τροποποίησε και λανσάρισε (σ.σ. «αν εκλεγώ εγώ, τελειώνει το 41%», κατ΄αναλογία με το «στις 18 σοσιαλισμό», του γίγαντα Κουτσόγιωργα), ο Τζανακόπουλος, «επάγγελμα σύζυγος υποψηφίας Προέδρου» σχεδίασε και υλοποίησε την μεγαλύτερη επίθεση που έγινε ποτέ από αριστερό πρωτοκλασάτο στέλεχος στην κοινή νοημοσύνη, την οποία έχουν περί πολλού στην αριστερά.
Κι επειδή δεν γίνεται «εκατό η αλεπού, εκατόν-ένα τα αλεπουδάκια», δηλαδή δεν μπορεί ένας εξ Αμερικής καταγέλαστος και πολιτικά χαρωπός να εμφανίζεται από πουθενά, φυτευτός δηλαδή, να απειλεί την «υγιή τάξη» των ορόφων του μαγαζιού και να καλοβλέπει το γραφείο του 7ου ορόφου, ως διάδοχος του Αλέξη Τσίπρα, η κυρία Αχτσιόγλου αποφάσισε, με συζυγική εντολή «βουρ στον πατσά του λαϊκισμού» και διέλυσε κάθε αμφιβολία για το ότι είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει σε κανένα να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της, την οποία με πολύ κόπο και ιδρώτα (πολιτικό εννοείται» έχτισε πάνω στην αποδόμηση του Αλέξη Τσίπρα και στην ήττα του, που τόσο μαεστρικά βοήθησε να γίνει πρωτοφανής.
Είχαν προηγηθεί εκ μέρους του ζεύγους Τζανακόπουλου – Αχτσιόγλου επίμονες και επίπονες προσπάθειες προς την πλευρά του Αλέξη Τσίπρα με αίτημα να παραμείνει ουδέτερος στη διαδικασία διαδοχής, να μην προσφέρει δαχτυλίδι σε κανένα άλλο υποψήφιο, έστω και έμμεσο και να μην πριμοδοτήσει, ακόμη και επιλεκτικά τον εξ ΗΠΑ φανταχτερό και πλουμιστό υποψήφιο, προσδοκώντας σε μια ιστορική νέα διάσπαση που θα του επιτρέψει (σ.σ. του Τσίπρα) να βγει ξανά στο κυνήγι για ένα νέο σοσιαλιστικό φορέα αποκαθαρμένο από τις αμαρτίες των γερόντων του ΣΥΡΙΖΑ.
Στο τραπέζι έπεσαν ακόμη και οι παλιές υποσχέσεις Τσίπρα προς την «Εφούλα» για μια αναίμακτη διαδοχή, που έγιναν καπνός μετά τις εκλογές όταν αποκαλύφθηκε στην Περιστέρα η υπονόμευση του συντρόφου της για να αδειάσει τη γωνιά και να κάνει χώρο για το ταίρι του Δημήτρη Τζανακόπουλου.
Η άρνηση του κ. Τσίπρα να υπακούσει στους όρους Τζανακόπουλου και το άσβεστο μίσος με το οποίος αντιμετωπίζει πλέον την υποψηφιότητα Αχτσιόγλου (σ.σ. όποιος δεν έχει ζήσει την αριστερά των μεγάλων ρήξεων δεν έχει ιδέα για τι μίσος μιλάμε) οδήγησαν την κυρία Αχτσιόγλου να παίξει το τελευταίο της χαρτί. Να χτυπήσει τον εκλεκτό του κ. Τσίπρα εκεί ακριβώς που είναι το δυνατό του σημείο; Στον αριστερόστροφο λαϊκισμό, που δεν ορρωδεί προ ουδενός, ούτε απέναντι στους ψεκασμένους, αρκεί «να γίνει η δουλειά».
Από εκεί οι ασυνάρτητες δηλώσεις της για τις ευθύνες Μητσοτάκη που έπεσαν στη Ζαγορά 1000 τόνοι νερού ανά στρέμμα σε δώδεκα ώρες, η υιοθέτηση κάθε fake news που κυκλοφορούσε, η αναμετάδοση, μέσω ενός φερέφωνου ονόματι Καλπάκης, της κορυφαίας ψέκας πως «ο Μητσοτάκης γνώριζε τι θα συμβεί, αλλά το απέκρυψε από τους κατοίκους της Θεσσαλίας», δηλώσεις και αναφορές που προκαλούσαν τρόμο στην κλασική εχέφρονα αριστερά και προβλημάτιζαν με την ένταση της «την αριστερά Πολάκη».
Από εκεί και οι παλιές συνταγές αριστερής μαγειρικής με υπογραφές και δημόσιες επιθέσεις κατά όσων αμφισβητούν την κομματική γεροντοκρατία των διάφορων Δραγασάκηδων (ο Βούτσης πρόκανε και έκανε την γνωστή του δήλωση) και επιμένουν να στηρίζουν τον κ. Κασσελάκη, «το πουλέν του Πραϊάτ» για μερικούς.
Από εκεί η άκριτη υιοθέτηση κάθε δημόσιας ή ιδιωτικής παράνοιας και παλαβομάρας που διακινείται στο διαδίκτυο εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, με στόχο όχι την αποδόμηση Μητσοτάκη (αυτήν η Έφη δεν μπορεί να την διαχειριστεί), αλλά την διεμβόληση του κοινού του Παύλου Πολάκη και την ανατροπή των συσχετισμών στην κινούμενη μάζα του λαϊκισμού, που «έχει ψήφια και μεγάλη διείσδυση στο εκλογικό σώμα».
Που βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Με το ένα πόδι στον τάφο, την επομένη των εκλογών θα τα βάλει και τα δύο. Οι εκλογές θα επισημοποιήσουν το προφανές, οι τύποι, υποψήφιοι και σφουγγοκωλάριοι κάθε είδους, είναι, απόντος του Αλέξη Τσίπρα, «από δυο χωριά χωριάτες», τίποτε κοινό δεν τους συνδέει, η διάσπαση (σε πόσα κομμάτια είναι ζητούμενο) είναι η μόνη οδός για να μην τρέξει ποτάμι το αριστερό αίμα στην αρένα της πλατείας.
Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε, τι θα τον αντικαταστήσει είναι, προς το παρόν, άγνωστο, σίγουρα όμως είναι εξόχως κωμικό!
