Και ξανά προς τη δόξα (δηλαδή ολοταχώς προς την διάλυση) ο ΣΥΡΙΖΑ τραβά. Στο δρόμο αυτό η κάθε επιλογή συνδέεται ευθέως με την εξόντωση του εσωκομματικού αντιπάλου ή την πολιτική περιθωριοποίηση του σε μια παραδοσιακή του χώρου ανθρωποφάγα διαδικασία ισορροπιών μεταξύ πολικά ημιθανών και ανύπαρκτων, για την ύπαρξη των οποίων δεν δίνει δεκάρα η κοινωνία των πολιτών.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Ότι οι ίδιοι βαυκαλίζονται πως απασχολούν την πολιτική επικαιρότητα ή εγγράφουν υποθήκες για ένα νέο κυβερνητικό μέλλον, όταν και εάν κάποτε μια νέα κρίση απειλήσει την κανονικότητα (η οποία, ως γνωστόν, δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά) έχει σχέση με τις κληρονομικές μανίες που επανέρχονται περιοδικά και στοιχειώνουν την αριστερή παραδοξότητα, δεν πειράζει, η επιστήμη στο μέλλον θα βρει τις λύσεις και γι΄ αυτές τις «ασθένειες».
Η διαδικασία επιλογής υποψηφίου για τον Δήμο της Αθήνας δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από την ώρα που καρμικά την επέλεξε ένας οργανισμός εμποτισμένος στην ίντριγκα και στον ακραίο βυζαντινισμό με τις φράξιες, τις ομαδούλες, τις συνιστώσες και κάθε πικραμένο να κάνει γυροβολιές γύρω από τον εαυτό του και να φαντασιώνεται πως είναι το κέντρο του κόσμου.
«Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» την αποκαλούν οι πολίτες, αλλά αυτό ουδόλως επηρεάζει τους κομματικούς ινστρούχτορες της Κουμουνδούρου, αυτή την μοναδική στον πλανήτη νομενκλατούρα των επαγγελματιών άεργων μιας δήθεν προς των πυλών επανάστασης, οι ονειρώξεις των οποίων έχουν ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προοπτικές, καθώς τι στο καλό επαναστάτης είναι ένας Ζαχαριάδης αν δεν «απειλεί» ευθέως με το πολιτικό μπόϊ του την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον διεθνή καπιταλισμό;
Το νέο στοιχείο στην οδυνηρή πορεία αυτού του μορφώματος προς την ολική επαναφορά στο 3% είναι η ταχύτητα με την οποία οι επίγονοι ξεπέρασαν τον άχαστο ηγέτη που τους εγκατέλειψε και ιδιωτεύει ( μεταξύ μας πάντα «ιδιώτης» ήταν) στα Αμέρικας (όχι θα κάτσει να σκάσει) παρέα με την Περιστέρα και κάτι νεόκοπους Τσε Γκεβάρα και οδήγησαν την επιλογή του, τον κ. Νίκο Παππά, στον Καιάδα με συνοπτικές διαδικασίες και υπέρ-φραξιονιστικές συσπειρώσεις!
Ότι έχει απομείνει από τον Τσίπρα στην Κουμουνδούρου θεωρείται πλέον «άρρωστο» και πρέπει να ξεριζωθεί, η κληρονομιά του είναι μια γραφική υπόμνηση, κανένας δεν ασχολείται μαζί του και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να βάλει τον κεφάλι του στον ντορβά για να υπερασπιστεί τις επιλογές ενός κατασκευασμένου ηγέτη, για τις οποίες ποτέ δεν ρωτήθηκε, δεν χρειάζονταν άλλωστε.
Εννοείται πως στάθηκαν απέναντι στην επιλογή Τσίπρα για τον κ. Νίκο Παππά κάτι τύποι που έτρεχαν πρώτοι-πρώτοι για να τους δει ο αρχηγός και να τους αποδώσει τα εύσημα όταν τους οδηγούσε στην Κεντρική Επιτροπή να ξαναψηφίσουν επειδή «δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν την πρώτη φορά», κάτι αποδέλοιποι της κομμουνιστικής ορθότητας, που έγιναν νοματαίοι σέρνοντας και γλείφοντας, αλλά η κανονικότητα τη αριστεράς αυτή είναι και δεν αλλάζει. Οποιανού του αρέσει, με γεια του με χαρά του!
Είναι άγνωστο αν από τας Αμέρικας ο κ. Τσίπρας ενημερώθηκε για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και για τις ειδικές συνεργασίες που οδήγησαν σε αυτό, αλλά μικρή έως καθόλου σημασία έχει. Η αποκαθήλωση του είναι το ζητούμενο και η ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται ερήμην του, καθώς αυτοί που υποτίθεται πως έμειναν πίσω «πιστοί τοις εκείνου ρήμασι» είναι πια μια αμελητέα μειοψηφία, ελάχιστοι τους υπολογίζουν, φυλλοροούν συνεχώς και οδηγούνται στην πολιτική εξαέρωση.
Η πορεία τους περιγράφει με σαφήνεια και την τύχη που θα έχει η υστεροφημία του άχαστου ηγέτη όταν θα έρθει η ώρα να κριθεί!
Που βρίσκεται μέσα σε όλα αυτά ο Δήμος Αθηναίων; Μα, στα χέρια του κ. Μπακογιάννη, ο οποίος παίζει τον δήμαρχο στα ερείπια της πόλης χωρίς αντίπαλο και κάνει και πλάκα στο πόπολο φωτογραφιζόμενος με τον χιλιοτραγουδισμένο κ Βουλγαράκη, για τον οποίο μάθαμε έκπληκτοι πως διαθέτει και δημοτική παράταξη! Οι υπόλοιποι αγωνίζονται σκληρά για … να καταγραφούν!
Οι ίδιες οι Αυτοδιοικητικές Εκλογές θα είναι το πρώτο μεγάλο τράκο της κυρίας Αχτσιόγλου, αν με το καλό επιβεβαιώσει τις προβλέψεις και διαδεχθεί στο θρόνο τον σύντροφο της Περιστέρας. Η υπονόμευση του υποψηφίου της ( δικός της είναι ο κ. Ζαχαριάδης) δεν θα έχει σύνορο, στην ουσία θα είναι μια από τις κορυφαίες, αν όχι η κορυφαία, στιγμή σύγκρουσης της νέας ηγεσίας με την εγκαθιδρυμένη με τόνους «αριστερής καρεκλίτιδας» κομματική νομενκλατούρα των επαγγελματιών σωτήρων του πλανήτη!
Κατά τα άλλα υπομονή να έχουμε και διάθεση για γέλιο, θα πέσει πολύ στο δρόμο για την εκλογή προέδρου και τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, γελάνε από τώρα τα πλακάκια της πλατείας με αυτά που αναμένονται!
