Ο μέσος πολίτης αντιλαμβάνεται ότι οι Ευρωεκλογές προσφέρονται για να σταλούν κάποια μηνύματα στην κυβέρνηση, αλλά όχι για να δημιουργηθεί πολιτικό πρόβλημα και να σημειωθούν ανατροπές, οι οποίες θα είναι εις βάρος του.
Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης θεωρείται καταλληλότερος για πρωθυπουργός σε ποσοστό κατά πολύ υψηλότερο από αυτό που λαμβάνει η Νέα Δημοκρατία, λέει πάρα πολλά. Το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης θεωρούνται ως καταλληλότεροι για πρωθυπουργοί σε ποσοστό που είναι σχεδόν το μισό από το ποσοστό που λαμβάνουν τα κόμματα τους, λέει πολλά περισσότερα.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Ο Μητσοτάκης έχει την προσωπικότητα ενός ηγέτη που εμπνέει όσους έχουν… μυαλό, ενώ από την άλλη πλευρά, οι βασικοί του αντίπαλοι τους μόνους που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν είναι οι… σεναριογράφοι!
Η κυριαρχία Μητσοτάκη σε όλους τους τομείς, είτε με μεγάλη είτε με πολύ μεγάλη διαφορά σε σχέση με τους αντιπάλους του, αποδεικνύει ότι υπάρχουν αυτός και το… χάος! Ο πρωθυπουργός έχει απέναντι του ένα φαιδρό και κωμικό πρόσωπο, τον Στέφανο Κασσελάκη, για τον οποίο δεν χρειάζεται να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες. Αγνοεί βασικά πράγματα, είναι επιρρεπής στις γκάφες και βαδίζει σταθερά στον ολισθηρό δρόμο του λαϊκισμού.
Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, κρίνεται ως ανεπαρκής και δεν συγκεντρώνει την παραμικρή… υπόνοια ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική για τη χώρα. Αν μη τι άλλο, οφείλει κάποιος να του αναγνωρίσει ότι είναι ασύγκριτα πιο σοβαρός, πιο προσεκτικός και πιο μετρημένος σε σχέση με τον αμετροεπή και φαιδρό Κασσελάκη.
Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει και ο… Βελόπουλος, ως αποδέκτης της δυσαρέσκειας μιας μερίδας δεξιών ψηφοφόρων. Ο Κασσελάκης και ο Βελόπουλος αποτελούν αναμφίβολα πρόσωπα με “ειδικό βάρος” στην… ανοησία, με δεδομένες τις θέσεις που εκφράζουν και τα κωμικά ενσταντανέ, από τα οποία πιστεύουν ότι κερδίζουν πόντους σε ένα κοινό που αν και είναι περιορισμένο, εντούτοις είναι κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν τους.
Από την άλλη πλευρά, τον Κουτσούμπα για λόγους… συμπάθειας μπορείς να τον αποδεχθείς μόνο ως συνδαιτημόνα σε ταβέρνα της Βάρης ή της Χασιάς, ενώ την Κωνσταντοπούλου ως ένα πρόσωπο που ανεβάζει την πολιτική… λίμπιντο και δοκιμάζει τις αντοχές του παρασυμπαθητικού και συμπαθητικού νευρικού συστήματος!
Αξιοπρεπής αλλά εκτός τόπου και πραγματικότητας ο αρχηγός της Νίκης, σχετικά σοβαρός ο επικεφαλής της Νέας Αριστεράς, αλλά λόγω του προηγούμενου συριζαίικου παρελθόντος τρώει… άκυρο, ενώ για τους Σπαρτιάτες ταιριάζει το γνωστό ρητό “να ζήσουμε να τους θυμόμαστε”. Όσο για τα κόμματα της ακροαριστεράς και τους τόσους γραφικούς που υπάρχουν, το μόνο που μπορούμε να εκφράσουμε είναι η συμπαράσταση μας στο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν! Μοναδική όαση αποτελούν οι Δημοκράτες του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος, με όρους σύγχρονης πολιτικής αντίληψης και κατάρτισης βρίσκεται μακράν απ΄ όλους αυτούς που… μαλλιοτραβιούνται, προκειμένου να αποδείξουν ότι είναι περισσότερο αντι-μητσοτακικοί!
Η χώρα έχει την… τύχη να διαθέτει αυτό το πολιτικό σκηνικό που βλέπουμε σήμερα. Και είναι πραγματική τύχη να έχει ο Μητσοτάκης απέναντι του όλες αυτές τις… φιγούρες, οι οποίες μέσα από τη γραφικότητα και το γέλιο που σκορπούν έχουν βάλει πλάτη για να πάει η χώρα παραπέρα! Αν δεν είχαμε τα κόμματα που έχουμε στην αντιπολίτευση, η πολιτική σταθερότητα στη χώρα θα αποτελούσε ζητούμενο.
Το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού που προσπαθεί να προβληθεί μόνο μέσα από τις αντι-μητσοτακικές και αντι-νεοδημοκρατικές φανφάρες, αποδεικνύει περίτρανα την ένδεια λογικών προτάσεων, που να αποτυπώνονται με ρεαλιστικό τρόπο σε ένα χαρτί με αριθμούς. Ο κόσμος αυτό καταλαβαίνει. Ακόμη και αυτοί που δεν ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία ή είναι απέναντι στον Μητσοτάκη, κατά βάθος πιστεύουν ότι η χώρα έχει ηγεσία και αυτοί που θέλουν να αυτο-διαφημιστούν ως εναλλακτική λύση, δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από ένα μάτσο διασκεδαστές, που δεν πείθουν ότι μπορούν να πράξουν κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτά που πράττει σήμερα ο Μητσοτάκης. Μην ξεχνάμε ότι το σύστημα μας είναι πρωθυπουργοκεντρικό και το πρόσωπο παίζει καθοριστικό ρόλο.
Ο Μητσοτάκης, αν δεν υποπέσει σε ολισθήματα ή χοντρά λάθη, μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι ο μοναδικός του αντίπαλος είναι ο… κακός του εαυτός! Οι πολίτες μπορεί να μην αισθάνονται πλούσιοι επειδή ανεβαίνει το Χρηματιστήριο ή να μη συνειδητοποιούν τι έχει συμβεί τα τελευταία 5 χρόνια και έχει εκτιναχθεί η αξία των περιουσιακών τους στοιχείων. Προφανώς το θέμα της ακρίβειας δεν γίνεται να μην κυριαρχεί στην πρώτη γραμμή της καθημερινότητας. Άλλωστε δεν είναι μόνο ελληνικό χαρακτηριστικό, αλλά απασχολεί ολόκληρο τον αναπτυγμένο και αναπτυσσόμενο κόσμο.
Μέσα σε συνθήκες αυξημένης πίεσης λόγω της ακρίβειας, οι πολίτες δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει περιθώριο για αστεία. Άλλωστε τα… αστεία τα πληρώσαμε πανάκριβα το 2015. Ο Τσίπρας, μέσα στα τόσα αρνητικά, προσέφερε στη χώρα και κάτι θετικό: καταλάβαμε τι σημαίνει λαϊκισμός και ξέρουμε να εκτιμούμε περισσότερο τους σοβαρούς, αφήνοντας στο περιθώριο τους γελοίους…
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αποτελούν μια ραψωδία υπέρ του Μητσοτάκη, αλλά τη βάση για την ανάπτυξη της συλλογικής σκέψης και την τόνωση της συλλογικής μνήμης, ώστε να δούμε ως λαός, προς ποια κατεύθυνση οφείλουμε να κινηθούμε στο μέλλον. Οι… χορηγοί του Μητσοτάκη με τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους δείχνουν έναν δρόμο. Η χώρα έχει αρκετό δρόμο για να διανύσει ώστε να γίνει σύγχρονη και ευρωπαϊκή. Προχθές, στο συνέδριο του Κύκλου Ιδεών, ο οξυδερκής επιχειρηματίας Ευάγγελος Μυτιληναίος έθεσε ως νέο ορόσημο για τη χώρα το έτος 2032. Είναι τότε που θα αρχίσουμε να πληρώνουμε περισσότερα για να ξοφλήσουμε το μνημονιακό δάνειο προς τους ευρωπαίους εταίρους μας.
Η χώρα έχει ανάγκη από πολιτική σταθερότητα, σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Αυτά, όπως έχει αποδειχθεί, μπορούν να ικανοποιηθούν με τη συνέχιση της διακυβέρνησης από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μία θητεία ακόμη για τον Μητσοτάκη, πέραν της τρέχουσας, δηλαδή έως το 2031, δεν αρκεί για τη χώρα.
Οι συνθήκες και οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι είναι τόσοι πολλοί που δεν επιτρέπουν πισωγυρίσματα και λαϊκισμούς. Τα έχουμε πληρώσει πανάκριβα αυτά και δεν έχουμε περιθώριο για να ξαναζήσουμε ανώμαλες καταστάσεις, οι οποίες εν τέλει στέλνουν τον τελικό λογαριασμό στον λαό. Γιατί μόνο όταν πληρώνεις το τίμημα των κακών επιλογών, βάζεις μυαλό και δεν επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη…
