Δεν μπορεί να έχετε παράπονο, γίνονται «πραγματάκια» ενόψει εκλογών που σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνονται εντελώς ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά μια προσεκτικότερη ματιά οδηγεί σε βάσιμες εκτιμήσεις πως ξεκίνησε, δημιουργείται και εκδηλώνεται κάθε μέρα που περνάει ένα «αντί-Μητσοτάκης» μέτωπο με κοινό το ενδιαφέρον «να χάσει ο Κυριάκος τις εκλογές και μετά τα βρίσκουμε».
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Η διαχείριση των δισεκατομμυρίων του Ταμείου Ανάκαμψης είναι ένας από τους πιο προφανείς λόγους συγκρότησης αυτού του «να φύγει ο κερατάςο Κυριάκος» μετώπου.
Πίσω του και γύρω του διασυνδέονται με μόνιμο, σχεδόν, τρόπο η αριστερίλα της μεταπολίτευσης που δίνει μια σκληρή μάχη οπισθοφυλακών για να συνεχίσει την ιδεολογική (και πολιτική) κυριαρχία της, οι παραδοσιακοί κρατιστές «της ήσσονος προσπάθειας» και του «που είναι το κράτος;», οι φοβικοί κάθε αλλαγής επειδή νιώθουν πως δεν θα τα καταφέρουν απέναντι στο νέο και απαιτητικό που έρχεται και οι επαγγελματίες μπάχαλοι ( στην ουσία αναρχο-δολοφόνοι), που αναζητούν με μανία «έναν νεκρό από σφαίρα μπάτσου» για να δικαιωθεί η ύπαρξη τους, μέσα από την ιδεολογία της καταστροφής «του αστικού συστήματος».
Το γεγονός πως απέναντι στα πολλά δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάπτυξης η εγχώρια παραδοσιακή «επενδυτική τάξη» κατέστη, λόγω της παλαιολιθικής υποδομής της και της νεοοθωμανικής λογικής της ( «με το γκουβέρνο» λεβέντες, «με το γκουβέρνο» του αείμνηστου Μποδοσάκη) αδύναμη και ξωπετάχτηκε «ως ακατάλληλη προς επιλογή», κινητοποίησε, αντί του κανονικού ανταγωνισμού, την παλιά καλή συνταγή της ακύρωσης κάθε μετασχηματισμού από την ώρα που οι εγχώριοι νονοί της δήθεν επιχειρηματικότητας δεν μπορούν να τον ελέγξουν.
Οι κυρίαρχοι αυτής της ιστορικά παρασιτικής τάξης των «εξυπηρετητών» διεθνών συμφερόντων, κανονικοί μεταπράτες και αιώνιοι διαμεσολαβητές, δεν επιθυμούν σε καμία περίπτωση την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου, ούτε πρόκειται να συναινέσουν στις απαραίτητες αλλαγές, η εποχή της τεχνητής νοημοσύνης που έρχεται τους προκαλεί ίλιγγο και απέχθεια, η εικόνα των δισεκατομμυρίων που «φεύγουν για άλλες πολιτείες, τεχνολογικές» είναι καρφί στην καρδιά τους.
Κάπου εκεί ξεκίνησε να κινητοποιείται ένας επικοινωνιακός μηχανισμός με υποδόριο χαρακτήρα και με σαφή τη διάθεση να αποδομηθεί, με «το μαρτύριο της σταγόνας» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, να ακυρωθούν βασικές επιλογές του, να «μαζευτούν» συνεργάτες του, να «βάλει μυαλό το Μητσοτακέϊκο», ο εστί μεθερμηνευόμενο « να ξοδεύει τα λεφτά, αφού μας ρωτάει πρώτα».
Δημοσιεύματα « για τις επιλογές της γενιάς Χ και τι ψηφίζει», αναφορές «σε προβλήματα με την εξέλιξη της επένδυσης στο Ελληνικό», « δολοφονικές περιγραφές των κακών μπάτσων που απειλούν τα καλά παιδιά με τις κουκούλες, τα οποία τι έκαναν; έριξαν δέκα μολότοφ και ένα φορτηγό πέτρες πάνω στο περιπολικό, σιγά τώρα το θέμα, πως κάνετε έτσι;», γλαφυρές περιγραφές για ένα κράτος διαλυμένο και μια κοινωνία σε απόγνωση, στάσεις εργασίας στα ΜΜΜ με πρόσχημα την ασφάλεια των επιβατών από ένα μάτσο κρατικοδίαιτους συνδικάλες, συστηματικά ψέματα για όλες τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες συγκροτούν ένα επικοινωνιακό μπαράζ που συνδέεται άμεσα με τους μύθους των «εργατικών κατακτήσεων» και των « ιστορικών δικαιωμάτων» της συνδικαλιστικής συμμορίας του δημοσίου και των εργατοπατέρων της αριστερής τρομοκρατίας, ο στόχος είναι ένας «να ξεκουμπιστεί ο γιός του αποστάτη» και ο στόχος, επίσης, ένας, «τα υπόλοιπα θα τα βρούμε».
Σε όλο αυτό το σύστημα που αντιδράει μαζικά και σκληρά και που θα σκληρύνει ακόμη περισσότερο τις επιθέσεις του όσο θα πλησιάζει η μέρα των εκλογών ( ο νεκρός «αγωνιστής» από βόλι μπάτσου θα είναι «θείο δώρο» αν συμβεί) ο κ. Τσίπρας κολλάει εκεί ακριβώς που όλοι καταλαβαίνουν: είναι η κυβερνητική επιλογή μιας συνομοταξίας οικονομικών, ιδεολογικών και πολιτικών συμφερόντων, που παλεύουν στα μαρμαρένια αλώνια της τελευταίας σοβιετίας της Ευρώπης ( την βλέπει ο Πούτιν και ξερογλείφεται) για να μην χαθεί ο ανατολίτικος και νεοοθωμανικός ελληνικής κοπής καπιταλισμός των νταβατζήδων και της ιογενούς αριστερίλας που τον στηρίζει με μανία.
Πόσο σημαντικό είναι να συνεχιστεί η πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό και να ενδυναμωθεί ο μετασχηματιστικός οίστρος, ώστε να οδηγήσει σε ένα νέο κράτος που θα μπορεί να υποστηρίξει βάσιμα μια νέα οικονομία και τις απαραίτητες κοινωνικές αλλαγές φαίνεται από το πόσο δυναμώνουν καθημερινά οι επιθέσεις των ιδεολογικών και πολιτικών κατσαπλιάδων στον Μητσοτάκη.
Παρά το γεγονός πως ο πρωθυπουργός είναι η δεδομένη και κοινά αποδεκτή επιλογή όλου του διεθνούς παράγοντα (οικονομικού και γεωστρατηγικού) – πλην των κάθε λογής Πουτιναράδων και των ονειροπαρμένων υπέρ μιας νέας συμφωνίας των Πρεσπών, στο Αιγαίο αυτή τη φορά- παρότι γύρω από τον Μητσοτάκη κινήθηκε σε ένα υπολογίσιμο βαθμό η Ευρωπαϊκή Ένωση σε βασικές επιλογές της, παρά το γεγονός πως η οικονομία είναι έτοιμη να κερδίσει επενδυτική βαθμίδα (μετά από 12 αναβαθμίσεις από τα «σκουπίδια» που την παράτησε το 2019 ο Τσίπρας), το εγχώριο σύστημα εξουσίας δεν λέει να το βάλει κάτω, δίνει τον υπέρ των δισεκατομμυρίων αγώνα με όλα τα διαθέσιμα μέσα.
Τι αναμένεται στο επόμενο διάστημα; Απόπειρα «σοβαρού» ΜΜΕ- το πιθανότερο εντύπου για να έχει αυξημένο κύρος-, να στοχοποιηθεί ο ίδιος ο Μητσοτάκης, η βολή με την Τήνο ήταν προειδοποιητική.
Μετά το Πάσχα να ετοιμαζόμαστε για ομοβροντίες!!!
