Για να εξομολογηθώ την αμαρτία μου, αλλά όλα αυτά τα «προειδοποιητικά» περί «παντοδυναμίας Μητσοτάκη» στις εκλογές της 25ης Ιουνίου, εάν κι εφόσον οι πολίτες ( ναι, η αστική δημοκρατία έχει πολίτες, λαό έχουν οι ηγεμονίες της Ανατολής και οι διάφοροι πουτινοερντογανικοί ακόλουθοι) επιλέξουν να του προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα, δεν μπορώ να τα καταλάβω, για να μην πω κάτι χειρότερο.
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Η εκλογική διαδικασία σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δυτικού τύπου είναι δυνατό, ανάλογα με τη συγκυρία και τα προτάγματα, να οδηγήσει σε αποτελέσματα «υπερβολικά», στην Ελλάδα έχει ξανασυμβεί με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ( τον κανονικό), τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κώστα Σημίτη, χωρίς να τεθεί ποτέ εν αμφιβόλω η κρίση των πολιτών ή η ουσία της δημοκρατίας, δηλαδή ο έλεγχος της κυβέρνησης.
Η λογική των απανταχού Κυρτσο-Σπηλιωτόπουλων με ολίγη από Αντώναρο « να εμποδίσουμε την παντοκρατορία Μητσοτάκη», με βάση την οποία ο διαλυμένος σε δεκάδες μικροκομματίδια και τιμάρια ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να κινηθεί προεκλογικά, εκτός του ότι είναι μια κατασκευή ταραγμένων από τις συνεχόμενες πολιτικές φάπες μυαλών, είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική, απειλητική της ουσίας της δημοκρατίας, που είναι η ανόθευτη έκφραση της θέλησης των πολιτών.
Στην ουσία, εκτός από την βαθύτατα αντιδραστική της άποψη, σχετικά με την ικανότητα των πολιτών να επιλέγουν κόμμα και πρωθυπουργό με τη σοφία που τους διακρίνει, αυτή η «κατασκευή» των Αντώναρων αμφισβητεί το ίδιο το δικαίωμα των πολιτών σε μια επιλογή, όταν δήθεν αυτή μπορεί να οδηγήσει σε εκλογικά ποσοστά τα οποία, κατά τους ίδιους «δεξιο-Συριζαίους», είναι προϋποθέσεις παντοδυναμίας.
Υπενθυμίζεται πως ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην πρώτη μετεκλογική συνέντευξή του φρόντισε μετ΄ επιτάσεως να ακυρώσει αυτό το νεοσυριζαίϊκο αφήγημα, απαρνήθηκε τρις την προοπτική των 180 εδρών, δήλωσε πως «δεν την επιθυμεί» και στήριξε με φανατισμό τη λογική των ευρύτερων συνεργασιών και για καίριες υποθέσεις, όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος.
Πολιτικές δεσμεύσεις άνευ νοήματος, σε μια εκλογική διαδικασία η οποία θα εξελιχθεί εν πολλοίς έξω και πέρα από τις βασικές επιθυμίες των πολιτικών σχηματισμών. Η κοινωνία των πολιτών είναι από καιρό σε μια εξελισσόμενη κίνηση που υπερβαίνει τις κομματικές αναλύσεις, οι επιλογές της είναι εξαιρετικά προωθημένες, κάποιες από αυτές ακραία τολμηρές και σε κάποιες περιπτώσεις έχει πάρει αποφάσεις ανεξάρτητα από τους κομματικούς επικοινωνιολόγους ή τους διάφορους περιφερόμενους εκβιαστές της θέλησης της.
Σε απλά ελληνικά αν οι πολίτες αποφασίσουν (θεωρώ πως εν πολλοίς το έχουν αποφασίσει) να προσφέρουν με την ψήφο τους στον Κυριάκο Μητσοτάκη την διαχείριση του κοινοβουλευτικού ορίου των 180 βουλευτών η επιθυμία τους θα είναι απόλυτα σεβαστή, δεν θα απειλεί κανένα άλλο πλην των υπόλοιπων προέδρων-χαβαλέδων, θα είναι απολύτως συμβατή με την ουσία της δημοκρατικής επιλογής και δεν θα επιτρέπει σε κανένα να την αμφισβητήσει ή να την κατηγορήσει, ως προϊόν δήθεν συναλλαγών ή μειωμένης κατανόησης.
Για να μην τρελαθούμε εντελώς, τι είναι σωστό σε κάθε πολιτική συγκυρία για το παρόν και -πολύ περισσότερο- για το μέλλον τους το ξέρουν οι ίδιοι οι πολίτες και το εκφράζουν σε κάθε εκλογή, οι υπόλοιποι … και τα σκυλιά δεμένα!
Ανάλογα έκριναν οι πολίτες στις εκλογές της 21ης Μαΐου, πήγαν στις κάλπες και ψήφισαν ελεύθερα και δημοκρατικά και σας βεβαιώ το βράδυ, μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων κανένας δεν αισθάνθηκε να απειλείται ή να εκβιάζεται από το ποσοστό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τουναντίον, ψήφισαν θετικά, με βάση τον προγραμματικό λόγο που άκουσαν ή υποδορρίως κατάλαβαν, έκαναν μια εξαιρετικά σώφρονα επιλογή, την υποστήριξαν και την υποστηρίζουν και ουδεμία σημασία δίνουν σε διάφορα περιφερόμενα αδέσποτα του ιδεοληπτικού δεξιοαριστερισμού που αλυχτάνε επειδή έμειναν στην απέξω.
Κατανοώ πως η εξέλιξη δεν βολεύει, βρέθηκε ήδη το αφήγημα της «ισχυρής αντιπολίτευσης στην παντοκρατορία Μητσοτάκη» για να συνεγείρει δήθεν την κοινωνία. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί σε μια χώρα είναι πιθανό να μην υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση και όλα να πηγαίνουν μια χαρά.
Αν ισχυρή αντιπολίτευση είναι η Πόπη, η Περιστέρα, η Κατερίνα, η Ραλλία και η Νεοβασίλη, παρέα με τον Χρηστάρα τον Σπίρτζη, με τον 13-0 Παππά, με τον ειδικό στις φορολογικές δηλώσεις Ηλιόπουλο ( τώρα σοβαρά, είναι αυτός διάδοχος του Τσίπρα;) μη σώσει ποτέ και προκύψει.
Είναι τρομακτικό, αλλά αυτοί οι απίθανοι τύποι που αυτοπλασσάρονται επαναστάτες και αριστεροί εξακολουθούν ακόμη και μετά την μεγαλειώδη σφαλιάρα που έφαγαν, μετά την ιστορική εκλογική συντριβή τους να μην έχουν καταλάβει γρι από όσα έγιναν: Υποστηρίζω πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν φτάνει το μυαλό τους μέχρι εκεί, οι τύποι είναι λειψοί επειδή είναι επαγγελματικά ιδεοληπτικοί και εμμονικοί μιας νεκρής αριστεράς, άρα μειωμένης αντίληψης.
Δεν πειράζει, κανένας σοβαρός δεν πρόκειται να στενοχωρηθεί αν ο Τσίπρας συνεχίσει να ροβολάει τον κατήφορο και πλησιάζει επικίνδυνα τον Νικόλα. Η κοινωνία έχει πάψει προ πολλού να ασχολείται με πεθαμένες υποθέσεις, έχει ένα μέλλον να διεκδικήσει και να υποστηρίξει, στο κάτω-κάτω της γραφής τα έρμα πετάει ο καπετάνιος για να βρει τη ρότα του το καράβι.
Υ.Γ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συνεχίσει (και καλά θα κάνει) να υποστηρίζει πως δεν επιθυμεί η κοινοβουλευτική του ομάδα να φτάσει ή να ξεπεράσει το όριο των 180 βουλευτών, η κοινωνία των πολιτών είναι άλλη υπόθεση! Δικαιούται (χωρίς να πάρει άδεια από κανένα) να μην τον ακούσει!
