Συγκινητικές οι δημόσιες (μερικές εκ των οποίων εντελώς θεατρικές) αναφορές των πραιτωριανών του Στέφανου Κασσελάκη «υπέρ της εισόδου στη Βουλή του προέδρου, έστω και δια της τεθλασμένης, ήτοι της διαδοχικής παραίτησης πέντε υποψηφίων του ψηφοδελτίου επικρατείας, ώστε να εκπληρωθεί «η τελευταία βουλευτική επιθυμία του ιστορικότερου αργόσχολου του Κοινοβουλίου, του κ. Όθωνα Ηλιόπουλου, η θητεία του οποίου στα βουλευτικά έδρανα υπήρξε συνώνυμο της κοπάνας».
Οι υποδείξεις, δια της αθώας προτροπής, προς τους προηγούμενους «πέντε» του ψηφοδελτίου Επικρατείας επιχειρούν να νοηματοδοτήσουν μια κοινοβουλευτικά παρανοϊκή ερμηνεία του εκλογικού νόμου, σύμφωνα με την οποία στη θέση του παραιτούμενου βουλευτή εξ Εσπερίας πρέπει να καταλάβει έτερος βουλευτής με την ίδια γεωγραφική αφετηρία, συνεπώς ο κ. Κασσελάκης είναι ο μόνος που ικανοποιεί αυτή τη συνθήκη.
Του Χρήστου Υφαντή
Ότι ο εκλογικός νόμος άλλα πρεσβεύει ουδόλως τους απασχολεί, άλλωστε, σύμφωνα με την πάγια νοοτροπία των ιδεοληπτικών της Κουμουνδούρου « το θέμα είναι πολιτικό, εσωτερικό του κόμματος κι έτσι πρέπει να λυθεί, ώστε να αποκατασταθεί η κομματική νομιμότητα».
Βεβαίως, ο καημός των αγωνιούντων σφουγγοκωλάριων του κ. Κασσελάκη είναι άλλος: η είσοδος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, όπου «παίζεται» το 90% των πολιτικών εξελίξεων, έστω και … μέσω ΗΠΑ, είναι το τελευταίο χαρτί μιας προεδρίας τουριστικού περιεχομένου με κωδικό « ποδόλουτρο στη γούρνα», ώστε να κεφαλαιοποιήσει την θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενόψει των διεργασιών στην ευρύτερη αριστερά, αλλιώς «θα τον φάει το σκοτάδι» και θα παραμείνει έως το 2027 ένας περιφερόμενους τουρίστας».
Στις διεργασίες αυτές ο κ. Κασσελάκης χρειάζεται ( για να διαπραγματευθεί από θέση ισχύος το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου) απαραιτήτως τα «προνόμια» της βουλευτικής ιδιότητας, ώστε και τον κομματικό ρόλο του να αναβαθμίσει και να εγγραφεί ως ο βασικός αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η εικόνα ενός «Κασσελάκη ορυόμενου και καταγγέλλοντος την ανάλγητη κυβέρνηση από του βήματος της Βουλής» είναι απολύτως απαραίτητη προϋπόθεση για να επιβιώσει ο ίδιος και ο ΣΥΡΙΖΑ, να διατηρηθεί (όσο γίνεται) μια επίπλαστη ενότητα στην Κουμουνδούρου), να περιθωριοποιηθεί η δυνατότητα παρέμβασης του Αλέξη Τσίπρα και να ελεγχθούν οι εξελίξεις στην κεντροαριστερά, ειδικά αν στο ΠΑΣΟΚ κερδίσει «αυτή η πασιονάρια της σοσιαλδημοκρατίας» Άννα Διαμαντοπούλου.
Τυχόν «αποτυχία» του κ. Κασσελάκη να επιβάλλει την επιθυμία του, με την επίκληση μιας δήθεν κομματικής νομιμότητας, η οποία πηγάζει από το γεγονός πως όλες οι εξελίξεις συμβαίνουν εντός του ψηφοδελτίου Επικρατείας «το οποίο ανήκει στο κόμμα»(!!!), θα είναι η ταφόπλακα της παρουσίας του στην Κουμουνδούρου και στην πολιτική ζωή της χώρας, στην οποία τόσο θεαματικά εισήλθε ή μάλλον τον έμπασαν μερικοί επιχειρηματικώς ανησυχούντες ιδρυματιστές.
Ένας Κασσελάκης ανίκανος να επιβάλλει την προεδρική επιθυμία στο ίδιο του το κόμμα, είναι ένας πρόεδρος «της πλάκας», αποδυναμωμένος και ανίσχυρος, τουρίστας και ασόβαρος, αδύναμος και λοιδωρούμενος, σε κάθε περίπτωση «μια χαμένη υπόθεση», συνεπώς «πάμε για άλλα» στον ΣΥΡΙΖΑ κι εκεί ετοιμάζεται να βγει επίσημα στο κυνήγι ο Παύλος Πολάκης.
Με τα έως τώρα δεδομένα η απόπειρα του κ. Κασσελάκη δεν πρόκειται να ευοδωθεί, αρχής γενομένης από την κυρία Τσαπανίδου και με κατάληξη την κυρία Ζωρζέτα Λάλη, η οποία ευθέως και δυναμικά τοποθετήθηκε απολύτως αρνητικά σε αυτή την προοπτική τον περασμένο Μάρτιο, πριν εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ και προστεθεί στο δυναμικό της Νέας Αριστεράς.
Ένας Κασσελάκης εκτός Βουλής (και μετά από τόσο ντόρο) «συμφέρει» τους πάντες: Τον Πολάκη επειδή θα αποτελεί, εν τοις πράγμασι, τη μόνη διάδοχη λύση στην κομματική ηγεσία, τους «87+» που θα βρουν την καλύτερη δικαιολογία για να παίξουν τα χαρτιά τους με τελευταίο (αν χρειάζεται) την θεαματική αποχώρηση, τη Νέα Αριστερά που θα έχει να αντιπαλαίψει έναν «Πολακικό ΣΥΡΙΖΑ», το ΠΑΣΟΚ που θα διασφαλίσει την αυτόνομη πορεία του απέναντι στις φαντασιώσεις ενός Δούκα και την κυβέρνηση που θα βρει τον ιδανικό αντίπαλο για να εδραιώσει την εκλογική της νίκη το 2027, ακόμη και τον Τάϊλερ, που θα επαναποκτήσει το μονοπώλιο του ενδιαφέροντος του συζύγου του.
Ότι «δεν συμφέρει» στον κ. Κασσελάκη ουδένα άλλον πλην του ίδιου απασχολεί. Οπότε, ας ετοιμαζόμαστε να δούμε τον χειρότερο χρηματιστή στην ιστορία της αμερικάνικης χρηματοοικονομίας να μας χαιρετάει εν ευθέτω χρόνω και τον κ. Πολάκη να ηγεμονεύει σε ένα νέο απόκομμα της Κουμουνδούρου.
Όσο για τα «ορφανά του Αλέξη Τσίπρα» κάτι θα βρεθεί να κάνουν κι αυτοί. Το περιβόλι της αριστεράς να είναι καλά …
