Ο Μητσοτάκης ίσως έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει την αυτοδυναμία στις εκλογές του 2027, καθώς έως το 2031 πρέπει να ληφθούν πολύ δύσκολες αποφάσεις σε διάφορα επίπεδα διακυβέρνησης
Το ασφαλιστικό αποτελεί μια “ωρολογιακή βόμβα” για το δημόσιο χρέος και σε ολόκληρη την Ευρώπη λαμβάνονται ή πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις για αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 68 και ακολούθως στα 70 έτη. Ένα κόμμα δεν μπορεί να σηκώσει τέτοιο βάρος, καθώς μπορεί να… αφανιστεί.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Βέβαια, ο Μητσοτάκης έχει απέναντι του ιδιαιτέρως αδύναμους αντιπάλους και δεν μπορεί να είναι για πάντα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Φαίνεται ότι ο Πρωθυπουργός επιδιώκει μια τρίτη θητεία σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια θα αποχωρήσει, ανοίγοντας τον δρόμο σε κάποιον άλλον.
Στο θέμα του ασφαλιστικού ζητήματος πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν “μαγικές” λύσεις και μάλλον είναι αναγκαία η συστράτευση κομμάτων που έχουν κυβερνήσει, με εξαίρεση τον ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, οι αποφάσεις μπορούν να ληφθούν μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με βάση και το προηγούμενο της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Το ΠΑΣΟΚ θα πιεστεί από τον διεθνή παράγοντα, αλλά και από στελέχη του, τα οποία είναι εκτός εξουσίας από το 2014. Η ΝΔ θα αποτελέσει τον κορμό της επόμενης κυβέρνησης, από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης δεν αλλάζει τον εκλογικό νόμο και πολύ περισσότερο το όριο εισόδου στη Βουλή, το οποίο σήμερα είναι στο 3%. Αν το ΠΑΣΟΚ επιμείνει στην άρνηση, τότε η χώρα θα πέσει στην ακυβερνησία, που σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει… ανεκτή από τους διεθνείς εταίρους της χώρας. Προφανώς εκεί βασίζεται ο Μητσοτάκης, ο οποίος θέλει να ενισχύσει περαιτέρω το κεντρώο προφίλ του, διεμβολίζοντας το ΠΑΣΟΚ και καταλαμβάνοντας ένα χώρο που θα εκτείνεται από τις παρυφές της Αριστεράς έως αυτές της Δεξιάς.
Η απειλή ανατροπής της πολιτικής σταθεροποίησης στη χώρα, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Όταν τα πράγματα οδηγηθούν σε πολιτικό αδιέξοδο, τότε όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Το ελληνικό success story, μία δεκαετία μετά την απειλή εξόδου της χώρας από το ευρώ το 2015, δεν μπορεί να αφεθεί στην τύχη του και αυτό είναι κάτι που περνάει μέσα από την επιρροή του διεθνούς παράγοντα στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις. Η Ελλάδα αποτελεί μια ουσιαστική πολιτική σταθερά στην Ευρώπη, καθώς έχει κλείσει τον δρόμο στον αντιευρωπαϊσμό και στον “πουτινισμό”, που εκπροσωπούνται από τα κόμματα του περιθωρίου. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η χώρα δεν μπορεί να έχει καμία τύχη με “προοδευτική” κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-Νέας Αριστεράς, ούτε με… πειράματα, στα οποία θα συμμετέχουν ως “υλικά”, η Κωνσταντοπούλου, ο Βελόπουλος και οι λοιποί (εθνικά επικίνδυνοι) συγγενείς!
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική σταθερότητα στη χώρα περνάει μέσα από μια ισχυρή ΝΔ, έστω και χωρίς αυτοδυναμία το 2027, αλλά για να κρατήσει η κυβέρνηση αξιοσημείωτα ποσοστά, πρέπει να διορθώσει πολλά από τα κακώς κείμενα που εμφανίζει σήμερα. Ειδικότερα:
Ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του πρέπει επειγόντως να ξαναρίξουν τις γέφυρες με τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Δεν εννοούμε μόνο για τις φοροελαφρύνσεις που πρέπει να γίνουν, αλλά κυρίως για τα διαρθρωτικά ζητήματα που άπτονται της κτηματαγοράς. Δεν γίνεται να πιστεύεις ότι για τα υψηλά ενοίκια ευθύνονται οι βραχυχρόνιες μισθώσεις και να βλέπεις μια φιλελεύθερη κυβέρνηση να φορτώνει με επιπλέον επιβαρύνσεις και περιορισμούς κομμουνιστικού τύπου όσους επενδύουν ή θα ήθελαν να επενδύσουν στην ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης. Σήμερα, όσοι επενδύουν σε αυτή τη μορφή αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, θεωρούνται περίπου ως… εγκληματίες! Αυτό το απαράδεκτο γεγονός για φιλελεύθερη κυβέρνηση, πρέπει να αποκατασταθεί… χθες, καθώς δεν αποτελεί την πηγή του κακού για τη στεγαστική κρίση.
Μελέτη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών που δημοσιεύτηκε χθες, αποδεικνύει ότι το Airbnb επηρέασε σε πάρα πολύ μικρό βαθμό στην αύξηση των ενοικίων. Το βασικό πρόβλημα είναι οι κλειστές κατοικίες, οι οποίες, σύμφωνα με τη μελέτη, ανέρχονται σε 2,28 εκατομμύρια!!! Η κυβέρνηση “φόρτωσε” επιπλέον επιβαρύνσεις ή εισήγαγε… κομμουνιστικά μέτρα περιορισμού των βραχυχρόνιων μισθώσεων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει τους περισσότερους από αυτούς που την ψήφισαν, χωρίς να κερδίσει αντίστοιχα κάτι από τους ενοικιαστές. Ελπίζουμε στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης να έχουν αντιληφθεί από αυτήν τη δεξαμενή θα πέσει γερό… χαστούκι στις προσεχείς εκλογές, αν δεν αλλάξει ρότα!
Από την άλλη πλευρά, εκατομμύρια ιδιοκτήτες γης αισθάνονται ότι η σημερινή κυβέρνηση απαξιώνει την αξία τους, καθώς τα μετατρέπει σε χωράφια, αφού δεν έχουν κάποια αξία για οικιστική ανάπτυξη. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το Νέο Οικοδομικό Κανονισμό και τη δόμηση στους μικρούς οικισμούς κάτω των 2.000 κατοίκων, μπορεί να εμπεριέχει μια σειρά από συνταγματικές και νομικές επιταγές, ωστόσο, αυτά δεν τα καταλαβαίνει ο μέσος πολίτης, που βλέπει το οικόπεδο του να μετατρέπεται σε χωράφι, το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να καλλιεργήσει.
Η κυβέρνηση πρέπει να λάβει υπόψιν την κατάρρευση της οικοδομικής δραστηριότητας και να προβληματιστεί. Ο νόμος Παπασταύρου δεν έχει τη δυναμική για να εμπεδωθεί η ασφάλεια επενδυτικού δικαίου, ενώ τα τοπικά πολεοδομικά σχέδια θα καθυστερήσουν 2-3 χρόνια. Το “φρένο” στην οικοδομή προέκυψε φυσιολογικά λόγω των παραπάνω, αλλά είναι προφανές ότι κινείται εκτός λογικής. Θέλουμε περισσότερες κατασκευές με αυστηρούς ενεργειακούς όρους, ώστε να αυξηθεί η προσφορά ακινήτων και να αμβλυνθούν οι συνέπειες της στεγαστικής κρίσης. Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε την τεράστια ανάγκη για ταχεία ανανέωση του κτιριακού αποθέματος, καθώς κατοικούμε σε μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη.
Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι η κυβέρνηση κινείται ένα βήμα μπρος και δύο πίσω ή φέρνει στροφές… 360 μοιρών, σαν τον… πιωμένο που τον έχει… βαρέσει στο κεφάλι ένα νοθευμένο ποτό. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα για μια φιλελεύθερη κυβέρνηση, καθώς χωρίς ισχυρή οικοδομική δραστηριότητα δεν επιτυγχάνονται υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και δεν εισρέουν περισσότερα έσοδα στο δημόσιο ταμείο. Γιατί χωρίς τις προηγούμενες προϋποθέσεις δεν μπορούμε να μιλάμε για ταχεία αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους. Δεν ξέρουμε πού το πάνε ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει η σκέψη για να διατηρούνται ανοικτά μέτωπα με το πρώτο και μεγαλύτερο “κόμμα” στη χώρα, που δεν είναι άλλο από αυτό των ιδιοκτητών!
Στα παραπάνω φλέγοντα ζητήματα, προστίθενται τα καρκινώματα της ηλεκτρονικής γραφειοκρατίας, οι παθογένειες του Κτηματολογίου, η πολυνομία και πολλά ακόμη. Είναι άλλο πράγμα να ζητάς περισσότερα φορολογικά έσοδα από την οικοδομική δραστηριότητα και την αγορά ακινήτων και εντελώς διαφορετικό πράγμα να προσπαθείς να ισορροπήσεις ανάμεσα σε δύο βάρκες, αφήνοντας όλους τους εμπλεκόμενους δυσαρεστημένους.
Η κυβέρνηση πρέπει μέσα στους επόμενους 20 μήνες έως τις εκλογές να αποδείξει ότι είναι αναφανδόν υπέρ της στήριξης της επιχειρηματικότητας, καθώς αυτή αποτελεί τον “αιμοδότη” των δημοσίων εσόδων. Η μεσαία τάξη και κυρίως οι αυτοαπασχολούμενοι παρείχαν ισχυρή στήριξη στις εκλογές του 2019 και του 2023, αλλά αισθάνονται ότι βρίσκονται υπό διωγμό. Αν η κυβέρνηση δεν λάβει δυναμικές πρωτοβουλίες, τότε στις εκλογές του 2027 θα… παραμιλάει. Πολλά πράγματα δεν πάνε καλά και η κυβέρνηση πρέπει να δει τι φταίει, γιατί δεν θα έχει μόνο αυτή πρόβλημα, αλλά ολόκληρη η χώρα, στην περίπτωση που στρέψει περισσότερους σε ψήφο διαμαρτυρίας.
Το Μεταναστευτικό και η αντιμετώπιση των φαινομένων αναρχοαυτόνομης αριστερής υστερίας αποτελούν δύο κορυφαία ζητήματα, για τα οποία η κυβέρνηση θα αξιολογηθεί αυστηρά. Τα μηνύματα για τη λαθρομετανάστευση είναι απολύτως καθαρά, αλλά θα κριθούν στην πράξη, ενώ από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση φαίνεται ότι συνεχίζει να είναι όμηρος του αριστερού φασισμού.
Η περίπτωση της παρεμπόδισης Ισραηλινών τουριστών ώστε να επισκεφθούν τη Σύρο έπιασε στον ύπνο την κυβέρνηση και ήδη θα έπρεπε να έχουν… ξηλωθεί όλοι οι εμπλεκόμενοι που επέτρεψαν σε μια χούφτα φασίστες και τραμπούκους να κάνουν ό,τι γουστάρουν, καταλύοντας την έννοια του κράτους. Αφήστε που στοιχειοθετούν και κατηγορίες με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Στην κυβέρνηση πρέπει να καταλάβουν ότι όλα κρίνονται στην πρόληψη και επί του… πεδίου. Τους υπουργούς δεν θέλουμε να τους βλέπουμε στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, να παριστάνουν τους αναλυτές και τους… αμπολοφιλόσοφους! Δεν είναι εκεί για να διαπιστώνουν, αλλά για να προλαμβάνουν και να δρουν κατασταλτικά.
Συναφές με τα παραπάνω είναι το ζήτημα της αντιμετώπισης των φαινομένων αναρχίας και παραβατικότητας στα πανεπιστήμια. Ο έλεγχος της κατάστασης στα πανεπιστήμια δεν είναι απλά υποχρέωση της πολιτείας, αλλά συνιστά ύψιστη συνταγματική επιταγή, καθώς ο λογαριασμός των ζημιών φτάνει στους φορολογούμενους, είτε με τη μορφή επιπλέον επιβαρύνσεων, είτε με τη μορφή απώλειας πάσης φύσεως ενισχύσεων. Οι κάμερες, η αντιμετώπιση των τραμπούκων ως κακούργων και η συντριπτική επιβολή από τους θεματοφύλακες του νόμου δεν αποτελούν αυτονόητες κινήσεις, αλλά επιβεβλημένες πράξεις.
Οι ποσοτικοί και ποιοτικοί δείκτες στις δημοσκοπήσεις δημιουργούν εύλογο προβληματισμό, σχετικά με το πού το πάει ή θέλει να το πάει ο Μητσοτάκης. Έχει πείσει ότι αποτελεί τη μόνη επιλογή για τα συμφέροντα της χώρας, αλλά αυτό αναγνωρίζεται από τη σχετική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος. Ο Πρωθυπουργός πρέπει να εμπνεύσει και πάλι ευρύτερες κοινωνικές μάζες. Έχει ακόμη πολιτικό κεφάλαιο και ταυτόχρονα κρατάει το… μαχαίρι και το πεπόνι. Στο τέλος της τετραετίας, ο Μητσοτάκης θα συγκριθεί με το… χάος των κομμάτων της αντιπολίτευσης και μπορεί να κερδίσει. Ωστόσο, δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Αυτό που πρέπει να επιδιώξει, είναι η καθαρή θετική ψήφος για το ελληνικό success story, για την αύξηση της περιουσίας των πολιτών, την αντιμετώπιση της αναρχίας και της εγκληματικότητας, την αποφασιστική εφαρμογή των νόμων και τον έλεγχο των συνόρων.
Ο Μητσοτάκης πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να αποτελεί παθητικό δέκτη τετελεσμένων καταστάσεων, αλλά ενεργητικό “παίκτη” που διαμορφώνει τις εξελίξεις, οδηγώντας τον λαό προς το μέλλον. Δεν ξέρουμε εάν έχει αντιληφθεί τι πρέπει να πράξει, ωστόσο, πιθανολογούμε ότι ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας τι οφείλει να πράξει. Δεν θέλουμε να πιστεύουμε ότι νιώθει… κουρασμένος και δεν θέλουμε να διανοηθούμε ότι μπορεί να μείνει αδρανής, δημιουργώντας ζωτικό χώρο για την ανάπτυξη πολιτικών “ζιζανίων” στο πολιτικό φάσμα. Αν ξέρει τι πρέπει να πράξει έχει μπροστά του 20 μήνες για να πείσει, επιδεικνύοντας λογική, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Αν δεν μπορεί αυτός και οι υπουργοί του να προκαλέσουν ένα θετικό σοκ διακυβέρνησης, τότε ας είμαστε έτοιμοι να υποστούμε τις συνέπειες της αδράνειας και της οπισθοδρόμησης. Και πρέπει να πιστέψουμε ότι οι συνέπειες αυτές θα είναι ίσως πιο οδυνηρές απ΄ ότι μπορούμε να φανταστούμε σήμερα. Κυριάκο και λοιποί… ξυπνήστε, γιατί δεν είναι ώρα για ύπνο!
