Μια φορά στο Καπνεργοστάσιο…
Του Θανάση Κ.
Ο Κώστας Καραμανλής και ο Βαγγέλης Βενιζέλος μίλησαν χθες στο Καπνεργοστάσιο για την κρίση της Δημοκρατίας – και περιέγραψαν αυτό που τόσον καιρό επισημαίνουμε – κι εμείς και πολλοί άλλοι βέβαια: ότι το σύστημα δεν λειτουργεί πια. Και δεν μπορεί να αυτό-διορθωθεί.
Στην εκδήλωση για τα 15 χρόνια της εφημερίδας “Δημοκρατία”, με παρουσία και του Αντώνη Σαμαρά, ο Κώστας Καραμανλής και ο Ευάγγελος Βενιζέλος – περιέγραψαν την κατάσταση της Δύσης, της Ευρώπης και της Ελλάδας σαν ταυτόχρονη κρίση θεσμών, νομιμοποίησης και κυβερνησιμότητας.
Ένας πρώην Πρωθυπουργός της ΝΔ κι ένας πρώην αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, παρουσία κι ενός ακόμα πρώην Πρωθυπουργού και πρώην αρχηγού της ΝΔ, περιέγραψαν ένα πρόβλημα, όχι συγκυριακό, όχι απλά πολιτικό, όχι μονο γεωπολιτικό, αλλά απόλυτα υπαρξιακό.
Και για τη Δύση συνολικά – και για την Ελλάδα πολύ περισσότερο, όπως θα δούμε…
Και το πιο ενδιαφέρον;
Η περιγραφή τους είναι κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρότι ΔΕΝ την κατονόμασαν. Γιατί ό,τι είπαν, αντικειμενικά, φωτογραφίζει την απόλυτη τύφλωση της σημερινής εξουσίας απέναντι στην κρίση, την απόλυτη αδυναμία της να κατανοήσει τι συμβαίνει γύρω της – και την ακόμη μεγαλύτερη αδυναμία της να αντιδράσει.
Ο Καραμανλής μίλησε για:
τη θεσμική κόπωση της Δύσης,
την από-νομιμοποίηση των ηγεσιών,
τη διάρρηξη της κοινωνικής εμπιστοσύνης
και το έλλειμμα στρατηγικής σε έναν κόσμο που γίνεται πιο θορυβώδης, πιο επικίνδυνος και λιγότερο προβλέψιμος.
Ο Βενιζέλος από τη δική του σκοπιά τόνισε:
«Η χώρα είναι μη κυβερνήσιμη»
Οι θεσμοί δεν λειτουργούν.
Το πολιτικό σύστημα δεν παράγει σταθερότητα ούτε κοινωνική συνοχή.
Η Ευρώπη βυθίζεται σε κρίση ηγεσίας και συνεκτικού οράματος.
Η Δύση συνολικά δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της – ούτε πολιτικά, ούτε γεωπολιτικά, ούτε αξιακά.
Οι οπτικές τους δεν ήταν ίδιες.
— Ο Καραμανλής είναι πιο “αποστασιοποιημένος” από αυτό που καταρρέει σήμερα.
— Ο Βενιζέλος πιο “ταυτισμένος” με το “αφήγημα” που καταρρέει…
Και οι δύο τους, ωστόσο, περιέγραψαν την αδιαμφισβήτητη πλέον κατάρρευσή του.
Και οι δύο, περιέγραψαν την ίδια εικόνα:
ένα σύστημα που δεν διορθώνει τα λάθη του, γιατί έχει πάψει να έχει ανακλαστικά.
Πράγμα που προ πολλού έχει επισημάνει με τις παρεμβάσεις του και ο Αντώνης Σαμαράς…
Αν ισχύουν όσα είπαν – και ισχύουν – τότε:
Το πολιτικό σύστημα είναι ήδη δυσλειτουργικό.
Δεν μπορεί να αλλάξει από μόνο του.
Η κρίση δεν οφείλεται σε «μερικούς ανίκανους», αλλά σε δομική εμπλοκή όλων των μηχανισμών.
Η χώρα είναι μη κυβερνήσιμη, σε μια στιγμή που ο κόσμος γύρω μας μπαίνει σε αντίστοιχη κρίση νομιμοποίησης.
Και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο σημείο:
Η Ελλάδα δεν είναι οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Είναι η μόνη με άμεση, διακηρυγμένη απειλή από γείτονα. Από την Τουρκία…
Όταν τα θεμέλια της Δύσης τρίζουν, όταν η Ευρώπη παραπαίει, όταν οι ΗΠΑ με την Ευρώπη βρίσκονται σε ιστορικό διχασμό, εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια:
ούτε να κάνουμε μόνο “αποστασιοποιημένες διαπιστώσεις”,
ούτε να περιμένουμε “τους αυτοματισμούς του συστήματος”.
Αυτοί δεν λειτουργούν. Αν λειτουργούσαν, δεν θα βρισκόμασταν εδώ.
Το είχαμε πει κι εδώ ως εξής:
— Αν η Ελλάδα περνούσε τέτοια κρίση μόνη της, αλλά με τον υπόλοιπο κόσμο σταθερό γύρω της, θα είχαμε κάπου να πιαστούμε για να σηκωθούμε στα πόδια μας ξανά….
— Αν ο κόσμος γύρω μας πέρναγε τέτοια κρίση, αλλά μ’ εμάς σταθερούς στο εσωτερικό μας, θα μπορούσαν να θωρακιστούμε κάπως από τα απόνερα.
Αλλά με την Ελλάδα και όλο τον γεωπολιτικό της περίγυρο σε ταυτόχρονη κρίση, το πρόβλημα για μας είναι πια υπαρξιακό, όπως και για όλους τους γύρω μας.
Δύο κρίσεις – μια έξω και μια μέσα – δεν “αθροίζονται” απλώς… Πολλαπλασιάζονται!
Άρα, τι χρειάζεται; Υπέρβαση.
Κι εδώ εμφανίζονται τρία τεράστια ερωτήματα – που δεν τέθηκαν έτσι ακριβώς αλλά υπονοήθηκαν σαφώς:
Πώς υπερβαίνεις μια ΜΗ λειτουργική δημοκρατία με δημοκρατικούς τρόπους;
Πώς αντικαθιστάς ένα σύστημα που έχει απονομιμοποιηθεί, χωρίς να διαλύσεις τη δημοκρατία;
Και πώς παραμένεις Δυτικός σε μια Δύση που οι ίδιοι οι ηγέτες της ομολογούν ότι βρίσκεται σε ταυτοτική κρίση;
Ξέρουμε ότι αυτό που έχουμε πια δεν λειτουργεί.
Αλλά δεν ξέρουμε:
πώς να το αλλάζουμε,
πώς να το αλλάζουμε χωρίς να γκρεμίσουμε ό,τι επιτεύχθηκε ως τώρα,
και πώς να το αλλάζουμε, ενώ γύρω μας καταρρέει η ίδια η Δύση που υποτίθεται ότι μας παρέχει πλαίσιο ασφάλειας. Και τώρα η Ευρώπη – η καθ’ ημάς Δύση – νοιώθει η ίδια απολύτως ανασφαλής και απολύτως αβέβαιη για τον εαυτό της.
* Και μέσα σε όλα αυτά – η κυβέρνηση Μητσοτάκη:
Η χθεσινή συζήτηση, χωρίς οι να το πουν ρητά, ήταν η πιο θεσμική, η πιο αποστασιοποιημένη, αλλά η πιο σκληρή καταδίκη της σημερινής κυβέρνησης.
Διότι:
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε μπορεί να αντιληφθεί την κρίση.
Ούτε φυσικά μπορεί να την αντιμετωπίσει.
Η ίδια είναι σύμπτωμα της κρίσης.
Η ίδια βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης.
Η ύπαρξή της αποδεικνύει ότι το σύστημα δεν μπορεί να αυτο-διορθωθεί.
Και αυτό ακριβώς είπαν – με τον δικό τους τρόπο – δύο άνθρωποι που εκπροσωπούν το πιο «βαρύ» και το πιο «συστημικό» κομμάτι του πολιτικού κόσμου.
Κι αυτό κάνει την παραδοχή τους ακόμη πιο ηχηρή.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ΔΕΝ είναι “εγγύηση” και “προπύργιο” σταθερότητας, όπως η ίδια διαφημίζει τον εαυτό της.
Είναι η απόδειξη της αστάθειας και διαιώνιση της ΑΠΟσταθεροποιησης.
— Όταν ο κόσμος εγκαταλείπει μαζικά τις κάλπες, όταν οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους όχι “για να πάρουν κάτι παραπάνω”, αλλά γιατί απειλείται η ίδια η ύπαρξή τους πλέον – και οδηγούνται σε μαζική εγκατάλειψη της υπαίθρου.
— Όταν ξεσπάνε σκάνδαλα από την ίδια της Ευρωπαία εισαγγελέα που απειλεί να λειτουργήσει σαρωτικά για το πολιτικό μας σύστημα.
— Όταν νέα κύματα ακρίβειας ξεσπάνε, ως αποτέλεσμα και του αγροτικού και του ενεργειακού – και της ανικανότητας που επιδεικνύει η κυβέρνηση και στα δύο.
— Όταν μάρτυρες εξεταζόμενοι από τα δικαστήρια ομολογούν ότι κατά τις καταθέσεις τους στην Εξεταστική της Βουλής πήγαν “δασκαλεμένοι” – και δεν κουνιέται φύλο…
— Όταν νέες απειλές και νέες προκλήσεις έρχονται στα ελληνοτουρκικά (Πενταμερής κλπ.) – και θα τις αντιμετωπίσει ο υπουργός που έμεινε στην Ιστορία από τη φοβερή του δήλωση… “κι ας με πουν μειοδότη”…΄
Δεν είναι μόνο η διάχυτη ανικανότητα και η επίσης διάχυτη διαφθορά – είναι ότι το σύστημα συνολικά από-νομιμοποιείται και κραυγάζει πλέον ότι ΔΕΝ έχει ανακλαστικά, δεν έχει μηχανισμούς αυτοδιόρθωσης.
Γι’ αυτό και όλα τα υπάρχοντα κόμματα υποχωρούν δημοσκοπικά, γι’ αυτό και οι πολίτες ζητούν “νέα Κόμματα” και οι δημοσκόπου μετρούν κόμματα που… δεν υπάρχουν!
Αυτά που είπαν χθές Καραμανλής και Βενιζέλος είναι πολύ κοντά σε όσα επισημαίνει εδώ και καιρό ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος βρισκόταν στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου και τον αναγνώρισαν και οι δύο με σεβασμό.
Ποτέ στο παρελθόν δύο πρώην Πρωθυπουργοί (και μάλιστα από την κυβερνώσα παράταξη) κι ένας πρώην αρχηγός και πρώην Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από το άλλο ιστορικό κόμμα της χώρας, δεν συνέπεσαν σε τόσο σοβαρές διαπιστώσεις και τόσο υπαρξιακές για τη χώρα προειδοποιήσεις.
Ποτέ!
Και είναι προφανές ότι η κυβέρνηση ενοχλήθηκε σφόδρα…
Γιατί ως τώρα νόμιζε ότι μπορεί να απομονώνει – ή να “διαγράφει” – τους επικριτές της.
Και τώρα οι επικρίσεις και οι επικριτές της συγκλίνουν!
Προχθές στο Καπνεργοστάσιο, Κώστας Καραμανλής και Βαγγέλης Βενιζέλος μίλησαν κι αυτοί για “Υπέρβαση” όρο που χρησιμοποιεί ο Αντώνης Σαμαράς εδώ και χρόνια.
Κι αυτός ο όρος δεν αφορά πια μόνο υπέρβαση παλαιών “διαχωριστικών γραμμών”, δεν είναι μόνο υπέρβαση τοξικότητας – άρα και προσκλητήριο ενότητας.
Είναι πρόσκληση να υπερβούμε τις αδράνειες ενός πολιτικού συστήματος που πια δεν πείθει, δεν λειτουργεί – δεν εκπροσωπεί και δεν αυτό-διορθώνεται – άρα αυτοδιαψεύδεται.
Επικαλείται τη “Δημοκρατία”, την οποία το ίδιο ακυρώνει.
Επικαλείται την “Ευρώπη”, την οποία το ίδιο αναιρεί.
Επικαλείται την Ευημερία και τη Σταθερότητα, που το ίδιο υπονομεύει.
Την ώρα που οι αγρότες πηγαίνουν μαζικά στα μπλόκα, στο Καπνεργοστάσιο οι πιο θεσμικοί εκπρόσωποι της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα, συνέκλιναν στην ανάγκη να ξεπεραστεί το αδιέξοδο του σημερινού πολιτικού συστήματος, χωρίς να αναφέρουν λέξη – ούτε για την κυβέρνηση Μητσοτάκη ούτε για τα μπλόκα.
Κι αυτό ήταν, ίσως, ο πιο ισχυρός κόλαφος για την Κυβέρνηση…
ΥΓ. Λίγες ώρες πριν μιλήσει ο Κώστας Καραμανλής στο Καπνεργοστάσιο, η κυβέρνηση αποδοκίμαζε την κυβέρνηση Καραμανλή των ετών 2004-2009, στην οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν εκλεγμένος βουλευτές (και η αδελφή του υπουργός).΄
Ένα χρόνο πριν είχε αποδοκιμάσει και την κυβέρνηση Σαμαρά των ετών 2012-15 διαγράφοντας τον Σαμαρά, του οποίου ο Κυριάκος διετέλεσε και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και υπουργός.
Με δύο λόγια η σημερινή κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αποδοκιμάσει όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ της προηγούμενης 20ετίας!
Και πολλές φορές με επιχειρήματα του τότε ΠΑΣΟΚ!
Αυτή η κυβέρνηση – πέραν όλων των άλλων – έχει και πρόβλημα ταυτότητας.
Γιατί ΝΔ πια δεν είναι…
