Ο «ερωτισμός» στη… ρωμαϊκή αρένα με τα θηρία!
Θανάσης Κ.
[Ένα μικρό διάλειμμα από τα ελληνοτουρκικά, που μας απασχόλησαν, όλες τις επόμενες μέρες – και θα μας απασχολήσουν αρκετά ακόμα…]
Από προχθές συζητάμε τον τηλεοπτικό «Μεγάλο Αδελφό».
Του γίνεται έτσι – έστω και αρνητική – διαφήμιση…
Πρόκειται για μια αθλιότητα, όπου ένα βλάκας, από τους «έγκλειστους» του τηλε-σκουπιδιού, είπε δημόσια ότι θέλει μια γυναίκα τη μέρα για να… αδειάζει, και αν δεν του «κάθεται», τη βιάζει!
Φυσικά έγινε χαμός και τον έδιωξαν κακήν-κακώς!
Και καλώς τον έδιωξαν.
Θα μπορούσε το πράγμα να τελειώσει εκεί. Άντε, γιατί μέρες που είναι έχουμε και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε…
Δυστυχώς, όμως το πράγμα δεν τελειώνει εκεί…
* Πρώτον, δεν είναι το μόνο αηδιαστικό που συμβαίνει μέσα σε αυτό το τηλεσκουπίδι – και άλλα αντίστοιχα τηλεσκουπίδια, γιατί υπάρχουν η ετοιμάζονται κι άλλα. Μη ξεχνιόμαστε….
* Δεύτερον, γενικά όταν η τηλεοπτική κάμερα γίνεται… «κλειδαρότρυπα» που απαθανατίζει και βάζει μέσα σε κάθε σπίτι, όσα γίνονται και λέγονται ανάμεσα σε νεαρά άτομα που βρίσκονται έγκλειστα σε ένα χώρο και οι παρουσιαστές μας προετοιμάζουν για τα «φλερτ» που «ψήνονται» ή έχουν «προχωρήσει», περιμένοντας να μας αποκαλύψουν «λεπτομέρειες» , τι περιμένετε να δείτε και να ακούσετε;
Νεαρές γυναίκες και νέους άνδρες να ξεκατινιάζονται! Για να «ρίξουν» το αντικείμενο του πόθου τους, για να «τη σπάσουν» στον ανταγωνιστή ή στην ανταγωνίστριά τους, για να παραμείνουν οι ίδιοι στον επόμενο γύρο και να διώξουν τους αντιπάλους τους.
Κι όλα αυτά όχι «για τα μάτια» του καλού ή της καλής τους. Αλλά για να τα δει το «κοινό», που θα έχει αποφασιστική γνώμη για το ποιος μένει, ποιος φεύγει και ποιος ή ποια θα κερδίσει τελικά…
Το φλέρτ και το ερωτικό παιγνίδι γίνονται… ρωμαϊκή αρένα!
Προβάλλονται ως θέαμα, ως σύγκρουση ανάμεσα σε «θηρία».
Ή σε αποθηριωμένα άτομα…
Βγαίνει η χειρότερη πλευρά των ανθρώπων που πρωταγωνιστούν.
Και βγάζουν τα χειρότερα ένστικτα των ανθρώπων που παρακολουθούν…
* Τρίτον, δεν ήταν μόνο η αποτρόπαια κουβέντα που είπε ο μαλάκας…
Και δεν είναι μόνο η κουλτούρα του βιασμού…
Και το υπόλοιπο ξεκατίνιασμα αποτρόπαιο είναι!
Σε αυτόν τον κόσμο δεν είμαστε άνδρες από τη μία και γυναίκες από την άλλη, που αγωνιζόμαστε ποιος θα «υποτάξει» τον άλλο!
Ούτε η αρρενωπότητα «εμπεριέχει το βιασμό»! Μη λέμε χονδροειδείς ανοησίες…
Οι βιαστές είναι αποκτηνωμένα άτομα. Όσοι ανέχονται το βιασμό δεν είναι πολύ καλύτεροί τους…
Ένας σωστός, υγιής άνδρας θέλει να είναι «επιθυμητός» από τις γυναίκες! Όχι να τους επιβάλλεται με το ζόρι…
Αλλά δεν είναι μόνο η κουλτούρα του βιασμού. Η συμπεριφορά των υπόλοιπων «παικτών» – αρσενικών και θηλυκών – σας φαίνεται «αποδεκτό» θέαμα;
Δεν σας προσβάλλει; Την προσωπικότητά σας;
Την αισθητική σας; Κάτι. τέλος πάντων; Όλα καλά;
* Τέταρτον, σε άλλο διαφημιζόμενο reality έρχεται ένας νέος άνδρας – εργένης – κι απέναντί του στήνονται 20 κορίτσια που προσπαθούν να τον «ξελογιάσουν»! Η καθεμιά για λογαριασμό της. Και με τα «κόλπα» της…
Αυτό από μόνο του, ως concept τι είναι;
Δεν είναι, άραγε, απολύτως υποτιμητικό για τη γυναίκα;
Πώς το ανέχεστε;
Όλοι εμείς που είχαμε μανάδες (που κι εκείνες υπήρξαν δροσερά κορίτσια κάποτε) και αδελφές και συζύγους και αγαπημένες και κόρες, δεν πρέπει να οργιζόμαστε; Δεν έχουμε δικαίωμα να νοιώθουμε απολύτως προσβεβλημένοι;
Και για μας τους άνδρες, κατά σύμπτωση, τα μισά αγαπημένα μας πρόσωπα (για πολλούς, πάνω από τα μισά) είναι γυναίκες!
Και νοιώθουμε αηδία όταν εμφανίζουν τις γυναίκες ως ξαναμμένα τσουλιά, έτοιμα να… τσουρομαδηθούν για να ξελογιάσουν τον μαλάκα…
Όπως νοιώθουμε οργή για όποιον λέει ότι όσες δεν του κάθονται τις βιάζει. Γιατί αν επικρατήσει αυτή η λογική, θα κινδυνεύσουν και γυναίκες που λατρεύουμε εμείς. Και που αν πάθαιναν τίποτε, θα είμασταν έτοιμοι να κάνουμε αυτά που ο νόμος ρητά απαγορεύει. Αλλά έλα τότε να μας το πεις…
Γενικά όλη αυτή η υπερεκχειλίζουσα «βαρβατίλα» των αγοριών μαζί με την αντίστοιχη «πουτανιά» των κοριτσιών, δεν σας ενοχλεί;
Εντάξει, «παιγνίδι» είναι, θα μου πείτε. Παίζουν «ρόλους»…
Οι περισσότεροι και οι περισσότερες μπορεί να μην πιστεύουν καν όσα κάνουν εκεί μέσα…
Αλλά αυτά τα πρότυπα που αναπαράγονται και προβάλλονται και περίπου εκθειάζονται εκεί μέσα, δεν σας ενοχλούν;
* Πέμπτο, οι σημερινοί νέοι άνθρωποι, τα παιδιά μας, ΔΕΝ είναι έτσι! Κι ούτε θα καταφέρουν να τα κάνουνε έτσι, όσο και να το προσπαθούν…
Τα σημερινά παιδιά, σπουδάζουν και εργάζονται και έχουν τις αγωνίες τους, κάνουν τα λάθη τους (όπως τα κάναμε κι εμείς στην ηλικία τους)…
Δεν σέρνονται σε καναπέδες ψάχνοντας απεγνωσμένα πως θα βγάλουν το μάτι ό ένας του αλλού ή η μια της άλλης, για να κερδίσουν τη γκόμενα ή το γκόμενο…
Ναι, ερωτεύονται και ζευγαρώνουν και χαίρονται τη ζωή. Αλλά δεν το κάνουν έτσι, και δεν είναι η μοναδική τους έννοια, και περιφρονούν όσους συνομηλίκους τους έτσι φέρονται…
Όπως όλες οι ωραίες γυναίκες δεν είναι πλαστικοποιημένα δίμετρα μοντέλα…
Όπως όλοι οι γοητευτικοί άνδρες, δεν είναι υπερμυώδη «ντούκια»…
Όπως όλες οι ώριμες γυναίκες παραμένουν γοητευτικές, χωρίς αναγκαστικά να έχουν «τραβηχτεί» σαν μούμιες, για να «ισιώσουν» (οι ρυτίδες)…
Έτσι κι όλα τα νέα παιδιά που κυκλοφορούν γύρω μας, δεν είναι αυτά τα «αγρίμια» που εμφανίζονται στα reality…
Τέτοια θεάματα προσβάλλουν τη νεολαία, δηλαδή τα παιδιά μας.
Και προκαλούν αηδία στα περισσότερα…
* Έκτο, κάποτε έλεγαν ότι είσαι πραγματικά ερωτευμένος, όταν συνειδητοποιήσεις ότι αγαπάς και τις «ατέλειες» στο κορμί της αγαπημένης σου…
Αυτό τον έρωτα ύμνησε η Ποίηση από πάντων των Αιώνων: Από την Οδύσσεια του Ομήρου, όπου η θεά (νύμφη) Καλυψώ εμφανίζεται γυμνή μπροστά στον Οδυσσέα που θέλει να γυρίσει στην Ιθάκη του (και στην Πηνελόπη του) και του λέει:
Κοίτα τι θεϊκό κορμί έχω! Σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί μου, η θνητή γυναίκα σου…
Κι ο Οδυσσέας παραδέχεται ότι μια θεά δεν μπορεί να συγκριθεί με μια θνητή, αλλά ευγενικά την απορρίπτει και επιμένει ότι λαχταρά να γυρίσει στην πατρίδα του. Τελικά και στη γυναίκα του!
Καθώς για τον Οδυσσέα, η Ιθάκη και η Πηνελόπη είναι ένα και το αυτό!
Έτσι περιγράφεται και αποτυπώνεται ο έρωτας στην Ελληνική παράδοση από πάντα…
Δεν είμαστε ο πιο «σεμνότυφος» λαός. Μάλλον το αντίθετο…
Ερωτιάρηδες είμαστε όσο δεν πάει. Από πάντα.
Όμως…λιγούρια δεν είμαστε, πείτε τους…
Και στη μεσαιωνική ποίηση, από την «Ερωφίλη» του Γεώργιου Χορτάτση και τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου,
και στην πιο πρόσφατη νεοελληνική ποίηση από τον Βαλαωρίτη, ως τον Γρυπάρη, τον Γιώζεφ Ελιγιά, τον Καβάφη, τον Εγγονόπουλο, τον Ελύτη, τον Γκάτσο, ο έρωτας αναδεικνύεται σε πάθος που απελευθερώνει και ταυτόχρονα υποδουλώνει…
Που καίει με το φλόγα της ζωής, αλλά ζεματάει κι όλα!
Που δημιουργεί τα ανείπωτα και παράγει τα αδύνατα!
Δεν είναι πιεστική… υδραυλική ανάγκη εκκένωσης βιολογικών ρευστών.
Κάποιοι τον έμπλεξαν με το κατούρημα! Μη πω τίποτε «βαρύτερο»…
Διαχρονικά ο Πολιτισμός αναδεικνύει τη φοβερή δύναμη του έρωτα και τις φοβερές αδυναμίες των ερωτευμένων – που είναι απολύτως ευάλωτοι, ακριβώς γιατί όταν ερωτεύθηκαν έγιναν πολύ δυνατοί.
Τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό που προκαλεί όταν φουντώνει και τη συνταρακτική συντριβή που επέρχεται όταν ξεφουσκώνει…
Διαχρονικά, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές μας ως έθνος, με τέτοια ερωτική ποίηση γαλουχηθήκαμε. Και τώρα τι;
Big brother, «αρσενική» κτηνωδία και κοριτσίστικα «ξεκατινιάσματα».
Την ώρα που η νεολαία είναι αλλού – και η κοινωνία εθίζεται να κοιτάει την ερωτική «αρένα» από την κλειδαρότρυπα.
Αν είχατε ως τώρα την παραμικρή αμφιβολία ότι σερνόμαστε σε Μεσαίωνα, τώρα πλέον μην το ψάχνετε. Αυτό είναι χειρότερο από «Μεσαίωνας»…
ΥΓ.1 Παρεμπιπτόντως, το Big Brother – και τα άλλα αντίστοιχα – τα στηρίζουν όσοι τα βλέπουν κι όσοι γίνονται χορηγοί τους. Είναι σημαντικό να καταλάβουν οι «χορηγοί», ότι έτσι δεν κερδίζουν δημοσιότητα για την εταιρία τους. Αηδία παράγουν. Και αηδία θα εισπράξουν…
ΥΓ.2 Τα κανάλια έχουν κάθε δικαίωμα να παρουσιάζουν τις εκπομπές που επιθυμούν. Εφ’ όσον βέβαια δεν παραβιάζουν τη νομοθεσία.
Οι αρχές οφείλουν να παρεμβαίνουν όταν παραβιάζεται η νομοθεσία. Και να παρεμβαίνουν αυστηρότατα. Όχι μόνο όταν θίγεται η «πολιτική ορθότητα»…
Κι εμείς έχουμε, ομοίως, κάθε δικαίωμα να επικρίνουμε και να απορρίπτουμε όσα νομίζουμε σκουπίδια. Η ελευθερία δεν είναι μονόδρομος…
ΥΓ.3 Πριν κάμποσα χρόνια, όταν είχε πρωτοεμφανιστεί το Big Brother (από τον ΑΝΤΕΝΑ), μαζί με ένα παραπλήσιο, το Party – από το Mega τότε – μια κίνηση πολιτών τους πήγε στα δικαστήρια. Η δίκη καθυστέρησε, αλλά έγινε τελικά. Και τα παντοδύναμα κανάλια τότε την έχασαν τη δίκη!
Έκτοτε τέτοια σκουπίδια δεν εμφανίστηκαν ξανά. Εμφανίστηκαν άλλα, όμως όχι τέτοια…
Τώρα ο «Μεγάλος Αδελφός» επανήλθε ακόμα χειρότερος από πριν. Όσοι θέλουν να κινηθούν νομικά, μπορούν να αναζητήσουν εκείνη την απόφαση. Ήταν σημαντική για την ελληνική δικονομία. Αλλά πέρασε στα «αζήτητα» και παρέμεινε άγνωστη. Όπως κι ό,τι σημαντικό συμβαίνει στον τόπο αυτό…
