Η κατάσταση στην Κουμουνδούρου και πέριξ αυτής είναι εξαιρετικά απλή και διαρθρώνεται σε δύο επίπεδα: Πρώτο επίπεδο, ο Στέφανος σιχαίνεται, σαν την χειρότερη αμαρτία του, ο,τιδήποτε ήταν και συνεχίζει να παραμένει «Σύριζα».
Ο τυπάκος «εμείς στο Αμέρικα», με το αξάν του νεοέλληνα μετανάστη τη δεκαετίας του 60, που γυρίζει στο χωριό από το οποίο έφυγε ξυπόλητος και πειναλέος, κουνάει το δάχτυλο στους χωριάτες με τα «δεν ξέρω πως το λέτε εσείς εδώ» και με μερικά dollars στην τσέπη και νομίζει πως μπορεί να αγοράσει ιστορία και επιβεβαίωση επειδή κάτι ιδρύματα τον βρήκαν μπόσικο και τον έκαναν να πιστέψει πως θα γίνει πρωθυπουργός, εκδηλώνει την δομική σιχασιά του με κάθε πρόσφορο μέσο.
Του Χρήστου Υφαντή
Η υπόθεση με την «ΑΥΓΗ» είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική: Ο τυπάκος θεωρεί (και το λέει) δημοσίως πως η εφημερίδα του Λεωνίδα, του Γρηγόρη, του Σοφιανού, ο φάρος της ενημέρωσης στην περίοδο της πολύπαθης (και στην αλήθεια) αριστεράς υπήρχε τόσο καιρό επειδή «ήταν συνδεδεμένη με μαύρο χρήμα».
Κι επειδή ο ίδιος, όπως επανειλημμένα τονίζει, «μισεί το μαύρο χρήμα» αποφάσισε, στον «δικό του ΣΥΡΙΖΑ !!!» (λες και τον κληρονόμησε από τον πατέρα του μαζί με τις εταιρείες που χρωστάνε εκατομμύρια στο δημόσιο και κανένας δεν τα εισπράττει), αυτόν που τον έχει δηλώσει στο Κασσελακίστικο Ε9 της εγχώριας πολιτικής με εμβαδόν και αντικειμενική αξία, «ΑΥΓΗ γιοκ» με αποκλειστικά δική του απόφαση, τους υπόλοιπους περιέργους του χώρου τους έχει εγγεγραμμένους εκεί ακριβώς που σκέφτεστε.
Η απόφαση για την «ΑΥΓΗ» είναι η σιχασιά του κυρίου κυρ Στέφανου απέναντι σε ό,τι ακόμη θυμίζει τις παραδόσεις, έστω και κολοβές, της ανανεωτικής αριστεράς, σε ο,τιδήποτε συνδέει αυτό το «πράμα» που παραμένει εγκατεστημένο στην Κουμουνδούρου με το ιστορικό παρελθόν του και τα πρόσωπα που το διαχειρίστηκαν, σε όσους και όσες δίδαξαν (γιατί συνέβη και αυτό) εντιμότητα, ήθος και πολιτική ηθική στην ελληνική κοινωνία.
Ο Στέφανος είναι ένας πολιτικός αγύρτης, ένας σαλτιμπάγκος, ένα επικοινωνιακό νούμερο που περιφέρεται από πρωινάδικο σε μεσημεριανό με ένα πουκάμισο δυο μεγέθη μικρότερο δήθεν για να επιδεικνύει τη γραμμωτή κορμάρα του, ένας μισαλλόδοξος εισβολέας που υποτιμά βαθύτατα τους γηγενείς, ένας «μπόσης» τσίπης και περιδεής. Ότι σιχαίνεται την ίδια την ιστορία του χώρου που υποτίθεται πως εκπροσωπεί από την προεδρική καρέκλα και απαξιώνει πρόσωπα, σύμβολα, ιστορικές διαδρομές και αξίες συνδέοντας τες με «μαύρο χρήμα», είναι η ευτυχέστερη εκδίκηση που μπορούσαν ποτέ να λάβουν τα όνειρα όσων πολέμησαν με πάθος την μετάλλαξη του Συνασπισμού σε ένα αριστερίστικό, απολίτικο και μισαλλόδοξο και αντιανθρώπινο μόρφωμα την εποχή Τσίπρα.
Δεύτερο επίπεδο, ο Κασσελάκης μισεί βαθύτατα τον Τσίπρα. Το μίσος αυτό είναι που τον οδηγεί σε ακραίες ρήξεις με το παρελθόν που κληρονόμησε, στις καθημερινές διαφοροποιήσεις με ο,τιδήποτε συνδέεται με την περίοδο του Τσίπρα, με τα πρόσωπα, τα σύμβολα, τις πολιτικές που οδήγησαν αυτή την λαϊκίστικη εκδοχή μιας κάποτε αριστεράς έως την κυβέρνηση.
Κι επειδή μισεί θανάσιμα τον Τσίπρα και του αποδίδει την παγίδα στην οποία τον οδήγησε, να παραμένει εγκλωβισμένος, παρέα με μια Όλγα και με κάτι ιθαγενείς που έχουν περίεργα γούστα και αναμασάνε συνεχώς κάτι για «Όργανα», ψάχνει τον ασφαλέστερο τρόπο για να ξεριζώσει από την καθημερινότητα της Κουμουνδούρου και τα τελευταία ίχνη του Αλέξη Τσίπρα και τον τρόπο να τον παραδώσει στην επικοινωνιακή πυρά ως διαχειριστή μαύρου χρήματος, άρα ελεγχόμενο και «υπήκοο» όσων μπορούσαν να τροφοδοτήσουν υπόγεια την παρέα Τσίπρα με άδηλα εκατομμύρια ευρώ.
Γιατί κάτι μου λέει πως ο επόμενος που θα τα ακούσει αυτά τα ανακοινωθέντα λέγεται Νίκος και είναι Παππάς;
Πριν καν τις ευρωεκλογές είχα αναφερθεί στην επικέίμενη να διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ με τα ορφανά του Τσίπρα να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και να εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο πλοίο.
Κάποιοι είχαν αντιδράσει, άσχημα πολλοί, επικαλούμενοι εγγενή προφητισμό και κακή ανάγνωση των δεδομένων. Επέμενα, όπως αποδεικνύεται και πάλι έχω δίκιο.
Η διάσπαση ΣΥΡΙΖΑ είναι απλώς θέμα χρόνου. Ο Κασσελάκης θα μείνει στην Κουμουνδούρου με όσους δικούς του του απομείνουν, οι υπόλοιποι θα κόψουν ρόδα μυρωμένα κι η «μεγάλη κεντροαριστερά» θα τους περιμένει μαζί με τον Duke Harry του Athens Hall, στο πρόσωπο του οποίου ανακαλύφθηκε νέα φλέβα χρυσού για απεγνωσμένα αφελείς και πολιτικά ανεγκέφαλους.
Κι ύστερα από όλα αυτά θα αναρωτιούνται όλοι, μού κι αντάμα, «τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» και «γιατί ο Μητσοτάκης δεν χάνει».
Τον εαυτό τους στον καθρέφτη τον έχουν κοιτάξει ποτέ;
