Η ενίσχυση του ρόλου της Τουρκίας, λόγω της ιδιαιτέρως θερμής σχέσης Τραμπ-Ερντογάν και το “σπάσιμο” της σχέσης του Αμερικανού προέδρου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, αλλάζει σημαντικά τα δεδομένα για την Ελλάδα.
Η Τουρκία απαλλαγμένη από τον εσωτερικό εχθρό των Κούρδων και με ενισχυμένη θέση στη Συρία, έχοντας τις… πλάτες του Τραμπ, μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Μέχρι και πριν από λίγα… εικοσιτετράωρα, όλοι πίστευαν ότι οι επαφές Μητσοτάκη με τον Νετανιάχου, τον Σίσι της Αιγύπτου και τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη της Κύπρου, είχαν ως βασικό στόχο τη συγκρότηση ενός ισχυρού ενεργειακού “μπλοκ” χωρών, οι οποίες “τρέχουν” τις εξελίξεις με εντολή των Αμερικανών. Ο άξονας Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου-Ελλάδας παραμένει ισχυρός και σταθερά φιλικός προς τις ΗΠΑ, οι οποίες στηρίζουν πολλά για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Ο έλεγχος των υδρογονανθράκων (κυρίως του φυσικού αερίου) στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτελεί αμερικανική και ευρωπαϊκή υπόθεση. Ωστόσο, τα νέα δεδομένα και η εμπλοκή της Τουρκίας, ίσως να σηματοδοτούν ένα νέο σημείο καμπής στην περιοχή μας…
ADVERTISING
Η μεγάλη σφήνα της Άγκυρας στο γεωπολιτικό παζλ της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, μέσω και του τουρκολιβυκού μνημονίου, μπορεί να εξελιχθεί σε μια επικίνδυνη και πολύ δυσάρεστη υπόθεση για τα συμφέροντα της Ευρώπης. Ο Ερντογάν είναι επισήμως ο τοποτηρητής της περιοχής με τις ευλογίες του Τραμπ και αυτό είναι επικίνδυνο για τα εθνικά συμφέροντα, αλλά και για τα συμφέροντα της Ευρώπης.
Η διείσδυση των ΗΠΑ στους ουκρανικούς ορυκτούς πόρους και η απόπειρα ελέγχου των εξελίξεων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, θέτουν τις Βρυξέλλες σε ύψιστο συναγερμό. Μια Ευρώπη που θα έχει δίπλα της το φυσικό αέριο και άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά υπό τον πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ, δεν θα είναι Ευρώπη. Έτσι, το γεωπολιτικό παίγνιο γίνεται επικίνδυνο, σε μια περίοδο, όπου η απειλή του Πούτιν είναι εδώ και η πίεση για τη στρατιωτική θωράκιση της Ευρώπης είναι ζωτικής σημασίας κάθε λεπτό που περνάει.
Την περασμένη Δευτέρα, ο νέος Καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς υποδέχθηκε στο Βερολίνο τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με τον οποίο έχει εξαιρετικές σχέσεις, αλλά σε ορισμένα ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, αλλά και τα ελληνοτουρκικά, τα πράγματα, ίσως να μην είναι τόσο αισιόδοξα, όπως μπορεί να φανταστεί κάποιος. Η Τουρκία μπορεί να μην αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αυτή τη στιγμή είναι η μεγαλύτερη χώρα του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, από πλευράς στρατιωτικής ισχύος. Μάλιστα, έχει φέρει στο προσκήνιο με… επιθετικό τρόπο τον αναθεωρητισμό της. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα, προσπαθεί να βρει “γέφυρες” με τον Λευκό Οίκο, βλέποντας παράλληλα τον παραγκωνισμό του Νετανιάχου από τον Τραμπ και την εκτίναξη των “μετοχών” του Ερντογάν, με τις ευλογίες του Αμερικανού προέδρου!
Η μόνη επιλογή του Μητσοτάκη, με βάση τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται στην περιοχή μας είναι η προσέλκυση επιχειρηματικών κολοσσών από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, καθώς μόνο έτσι θα στηθεί μια πρώτη “ομπρέλα” προστασίας για την εθνική μας ασφάλεια. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν μας ότι οι ΗΠΑ, η Γερμανία και άλλες χώρες δεν έχουν πρόβλημα πώλησης εξοπλισμών τελευταία γενιάς στην Τουρκία, τότε για την ελληνική κυβέρνηση δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την πρόσκληση επιχειρηματικών ομίλων τεραστίου βεληνεκούς προκειμένου να επενδύσουν στη χώρα μας. Βέβαια, τέτοιου είδους επενδύσεις δεν έχουν μόνο επιχειρηματικό χαρακτήρα, αλλά κατευθύνονται και με βάση κεντρικές πολιτικές των κυβερνήσεων των χωρών απ΄ όπου προέρχονται.
Ειδικά στον τομέα της ενέργειας, έχουμε την ευκαιρία να προσελκύσουμε ακόμη περισσότερους ισχυρούς “παίκτες” από ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία και Μεγάλη Βρετανία. Είναι ένα αντίβαρο, μπροστά στον επικίνδυνο αναθεωρητισμό του Ερντογάν, ο οποίος είναι προφανές ότι από δω και πέρα δεν θα… κρατιέται με τίποτα, καθώς έχει εξασφαλίσει την πλήρη στήριξη από τον Αμερικανό πρόεδρο. Αυτό ίσως αποτελεί κακό οιωνό, σε σχέση με τις ανοικτές εκκρεμότητες που έχουμε με τον προαιώνιο εχθρό. Ο Τραμπ κλείνει τα deals με ωμό και κυνικό τρόπο, οπότε στην περίπτωση των διαφορών της χώρας μας με την Τουρκία, δεν μπορεί να έχουμε προσδοκίες ότι μονά-ζυγά θα είναι δικά μας…
Ο Μητσοτάκης καλείται να κάνει μια οικονομική ρελάνς απέναντι στις τελευταίες κινήσεις που γίνονται με άξονα την Τουρκία και ευνοούν σαφέστατα τον Ερντογάν. Η συνεχής ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων σίγουρα περιορίζει την… όρεξη της άλλης πλευράς, αποτελώντας στρατηγικό στόχο της χώρας μας. Ωστόσο, γύρω από την ενίσχυση του αξιόμαχου της χώρας, ώστε να ενισχυθεί η εθνική ασφάλεια, υπάρχει και ο δρόμος του… χρήματος. Η προσέλκυση ικανών ποσοτικών και κυρίως ποιοτικών κεφαλαίων από τους μεγαλύτερους κολοσσούς του πλανήτη αποτελεί μονόδρομο για την κυβέρνηση, καθώς τα οφέλη θα είναι πολλαπλά. Φανταζόμαστε, ότι ο πρωθυπουργός της χώρας και η κυβέρνηση γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πώς μπορούν να επιτύχουν τους συγκεκριμένους στόχους, γιατί οι καιροί έχουν γίνει… επικίνδυνα πονηροί!
