Πανικός…
Του Θανάση Κ.
Το άρθρο του Σαμαρά, το περασμένο Σάββατο, στα “ΝΕΑ” έπεσε σαν βόμβα.
Δεν εξήγγειλε κόμμα. Απλώς έκανε μια επίκαιρη παρέμβαση για την εξωτερική πολιτική.
Και επισήμανε όσα λένε (χαμηλοφώνως) και παρα πολλοί άλλοι…
Κι όμως, κάποιοι έπαθαν ΠΑΝΙΚΟ – όχι για όσα είπε, αλλά για όσα φοβούνται.
Οι ίδιοι που πριν λίγες μέρες έλεγαν ο Σαμαράς «δεν πρόκειται να κάνει τίποτα».
Αν το πίστευαν, δεν θα αντιδρούσαν καν.
Κανείς δεν πολεμά το… “ανύπαρκτο”.
Άρα, κάτι φοβούνται.
Φοβούνται γιατί ξέρουν ότι υπάρχει σήμερα πρωτοφανές πολιτικό ΚΕΝΟ.
Και “ξορκίζουν” τον Σαμαρά, παραπέμποντας στην “Πολιτική Άνοιξη”, πριν τριάντα τρία χρόνια, εκεί τη δεκαετία του ’90.
Ξεχνάνε βέβαια ότι το τώρα δεν έχει καμία σχέση με το τότε. Για την ακρίβεια το τώρα είναι η “αντεστραμμένη εικόνα” του τότε.
Ας δούμε γιατί:
* Τη δεκαετία του ’90, το ελληνικό πολιτικό σύστημα ήταν ασφυκτικά διπολικό. Δύο κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, άθροιζαν πάνω από 85%.
Ο Σαμαράς το 1992 βγήκε έξω τον διπολικό σύστημα που τότε λειτουργούσε και πόλωνε τους πάντες.
Τον λοιδορούσαν. Τον πολεμούσαν.
Νόμιζαν ότι τον “εξαφάνισαν”, αλλά ένδεκα χρόνια αργότερα επέστρεψε!
Και τρία χρόνια αργότερα κυβέρνησε.
Στις πιο δύσκολες στιγμές για τη χώρα…
Και το ρόλο του για τη χώρα και την παράταξη τον αναγνώρισαν εκ των υστέρων ακόμα και εκείνοι που σήμερα επιχειρούν να τον “αποδομήσουν”!
* Το ίδιο πολιτικό σύστημα που τότε κάλυπτε τα πάντα
τώρα είναι… σκορποχώρι.
Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα πριν τριάντα χρόνια άθροιζαν 85% – τώρα πια σε πρόθεση ψήφου δεν ξεπερνάνε το 45%!
Και το ακόμα πιο σημαντικό:
Το 2004 ψήφιζαν κοντά 7,5 εκατομμύρια — σήμερα 4 με 5!
Και κάποιοι από αυτούς, ψηφίζουν τώρα βρίζοντας και φτύνοντας, απογοητευμένοι.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 υπήρχε “πολιτικό ΑΔΙΑΧΩΡΗΤΟ” στην Ελλάδα. Σήμερα υπάρχει τεράστιο πολιτικό ΚΕΝΟ. Εκπροσώπησης και όχι μόνο…
Και δεν είναι μόνο το πολιτικό κενό που υπάρχει μέσα στη χώρα…
Άλλαξε και η ΤΑΣΗ, διεθνώς…
* Τη δεκαετία του ’90 -και όλες τις επόμενες δεκαετίες – οι δυτικές κοινωνίες μετακινούνταν αριστερότερα.
Σήμερα μετακινούνται δεξιότερα.
Τότε ο Σαμαράς ήταν “εκτός κλίματος”.
Σήμερα το “κλίμα” έρχεται προς τις θέσεις του.
— Τότε, ήταν «εμμονικός» γιατί μιλούσε για εθνικά συμφέροντα και εθνική ταυτότητα – σε μια περίοδο που άρχιζε η “παγκοσμιοποίηση”.
Σήμερα, όλοι παραδέχονται ότι η ¨παγκοσμιοποίηση” τελείωσε! Και ότι η μεταναστευτική κρίση είναι πρόβλημα ταυτότητας και ασφάλειας.
— Τότε, τον χλεύαζαν που μιλούσε για κοινό νου, για παιδεία, για αξίες.
Σήμερα, όλοι προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από τη woke ιδεοληψία που επέβαλαν.
–Τότε, το “πράσινο” είχε αρχίσει να γίνεται μόδα. Κι αυτό συνεχίστηκε όλα τα επόμενα χρόνια. Μέχρι που κυριάρχησε διεθνώς…
Σήμερα, το Green Deal αναθεωρείται επειδή προκάλεσε ενεργειακό χάος, ακρίβεια διαρκείας, και συνεχή υποβάθμιση ανταγωνιστικότητας των δυτικών οικονομιών…
Ο Σαμαράς δικαιώνεται σήμερα για όσα είπε και έκανε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Και αυτή η δικαίωσή του τρομάζει τους αντιπάλους του. Γιατί εκείνοι λέγανε τα αντίθετα και τώρα κάνουν κολοτούμπες.
Κι έτσι ο Σαμαράς τους τρομάζει, είτε μιλάει είτε παραμένει σιωπηλός…
Αυτή η αντίθεση τότε-τώρα δείχνει πολλά.
Μεταξύ άλλων ότι το σήμερα είναι η αντεστραμμένη εικόνα του τότε.
Είναι απόδειξη ότι ο Σαμαράς δεν επαναλαμβάνει παλιά τραγούδια,
αλλά παίζει σήμερα το βασικό “ρυθμό”.
Δεν παραπέμπει στο χθες. Τους δείχνει το μέλλον…
Γι’ αυτό τον φοβούνται.
Άλλωστε αυτό που φοβούνται – να αφαιρέσει την αυτοδυναμία – η ΝΔ το έχει ήδη υποστεί ΠΡΙΝ μιλήσει ο Σαμαράς. Στις δημοσκοπήσεις βρίσκεται σήμερα σε πρόθεση ψήφου στο 25%, δηλαδή 5 μονάδες πιο κάτω από όσα της έδιναν τις παραμονές των ευρωεκλογών (30%) ! Και πήρε ακόμα χαμηλότερα τότε, αν θυμάστε (28,3%)…
Ο κόσμος φεύγει από τη ΝΔ ανεξαρτήτως Σαμαρά. Όπως φεύγει και από τα υπόλοιπα κόμματα εξουσίας, γιατί κι αυτά είναι μέρος του προβλήματος.
Από τον Μάϊο του 2023 ως τις ευρωεκλογές του 2024, εγκατέλειψαν το εκλογικό σώμα 2 εκατομμύρια ψηφοφόροι
Από τους οποίους 1,3 εκατομμύρια έφυγαν από τη ΝΔ και γύρω στις 700 χιλιάδες από τα υπόλοιπα κεντροαριστερά- αριστερά κόμματα.
Και σήμερα νομίζουν ότι ο… Σαμαράς τους απειλεί την αυτοδυναμία. Τόσα καταλαβαίνουν…
Ο Σαμαράς δεν εξήγγειλε κόμμα.
Έγραψε ένα άρθρο.
Κι όμως όλοι αντέδρασαν λές και… ανακοίνωσε κυβέρνηση.
Αυτό λέει πολλά.
Δείχνει πως ο ίδιος δεν είναι “παρελθόν”.
Είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ.
Γιατί τα ζητήματα που έθεσε — μεταναστευτικό, αντίθεση στη woke agenda, αντίθεση στη “βεβιασμένη” πράσινη μετάβαση — είναι αυτά που σήμερα προκαλούν ιστορικές μετατοπίσεις σε όλη τη Δύση.
Και, κατά σύμπτωση, μόνο ο Σαμαράς τα έχει υποστηρίξει και τα τρία,
εγκαίρως, ΠΡΙΝ δικαιωθούν διεθνώς:
πριν εκλεγεί ο Τραμπ,
πριν η Κομισιόν αναγκαστεί να ξαναδεί το Green Deal,
πριν το woke ξεφουσκώσει.
Και το πιο σημαντικό: Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά που θέτει ο Σαμαράς. Κανείς δεν προσπαθεί να απαντήσει στην κριτική του. Προσπαθούν μόνο να αποδομήσουν τον ίδιο. Προσωπικά.
Κι έτσι τον ενισχύουν. Γιατί μεγάλο μέρος της κοινωνίας δυσφορεί.
Και μόνοι τους αναδεικνύουν τον Σαμαρά στον πιο επίφοβο αντίπαλό τους.
Το κενό υπάρχει. Και δεν υπάρχει μόνο “στα δεξιά”…
Είναι και αυτοί που πια δεν ψηφίζουν. Δύο εκατομμύρια σε σχέση με πριν δύο ακριβώς χρόνια. Πάνω από ένα εκατομμύριο σε σύγκριση με πριν λίγα χρόνια…
Δεν είναι μόνο αριθμοί.
Είναι μήνυμα από την κοινωνία. Μήνυμα με νόημα.
Η χώρα χρειάζεται ρεαλισμό με πυξίδα. .
Παράταξη με ταυτότητα.
Ηγεσία με έρμα. Και σχέδιο!
Όχι “ό,τι πείτε…”
Αυτό εκφράζει ο Σαμαράς.
Γι’ αυτό πανικοβάλλονται.
Δεν φοβούνται τη “ζημιά”.
Φοβούνται τη λύση.
Γιατί οι ίδιοι είναι μέρος του προβλήματος…
ΥΓ Τα πιο θλιβερά είναι όταν επικαλούνται το …”γινάτι” του Σαμαρά.
Ο οποίος ΔΕΝ θυμάμαι να έδειξε “γινάτι” απέναντι στον Κυριάκο, ας πούμε…
Μάλλον ο Κυριάκος έδειξε αγνωμοσύνη απέναντι σε αυτόν που τον στήριξε σε πολλές περιπτώσεις.
Ο Σαμαράς δεν θυμάμαι να έδειξε “γινάτι” ούτε απέναντι στην κα. Ντόρα, η οποία έφυγε από την ΝΔ κι έκανε το δικό της Κόμμα, το 2010, για να ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο! Το οποίο ήταν “εντελώς λάθος” και δεν έβγαινε – καθ’ ομολογίαν και του ίδιου του ΔΝΤ αργότερα!
Το Κόμμα της πήγε “άπατο” στις εκλογές του Μαίου του 2012, αλλά ο Σαμαράς δεν έβαλε τρόλς να τη χτυπάνε, ούτε κράτησε “γινάτι” απέναντι της. Τη μάζεψε πίσω, χωρίς πολλά λόγια – και κυρίως χωρίς καμία εκδικητικότητα. Απλώς δεν της έδωσε σημασία…
Και αργότερα, στις εσωκομματικές εκλογές του 2016, η κα. Ντόρα ΔΕΝ στήριξε τον αδελφό της – για όποιον θυμάται.
Όπως ο Σαμαράς δεν κράτησε “γινάτι” κατά του ίδιου του Κυριάκου, ο οποίος δεν ψήφισε τον Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2015. Ο Σαμαράς δεν τον διέγραψε τότε – όπως θα έκανε, οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του. Τον κράτησε και αργότερα τον στήριξε κι όλας – όπως ΔΕΝ έκανε η αδελφή του τότε.
Αν κάποιος ΔΕΝ μπορεί να κατηγορηθεί για “γινάτι”, είναι ο Σαμαράς.
Το να μιλάνε αυτοί για “γινάτι” δεν είναι πια θλιβερό. Είναι γελοίο…
