“Σύνδρομο Βαϊμάρης”…
Του Θανάση Κ.
Επειδή ακούγεται τελευταία ότι η όλο και περισσότερες χώρες αναγνωρίζουν το “δικαίωμα” των ομοφύλων ζευγαριών στο γάμο και στην τεκνοθεσία,
κι ότι αυτό είναι λέει, “αναμφίβολα, ένδειξη προόδου και εκσυγχρονισμού”, ας δούμε μια άλλα διάσταση, για την οποία δεν μιλάει κανείς.
Και δεν αφορά πλέον ούτε μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια, ούτε μόνο την τεκνοθεσία. Αφορά στο τι ακριβώς ονομάζουμε “πρόοδο” και πού διαφέρει η “ιστορική τάση” από το εφήμερη μόδα.
Και πώς ξεχωρίζουμε την αληθινή πρόοδο από την εκφυλιστική παθογένεια…
* Πρώτα-πρώτα το ζήτημα του γάμου των ομοφύλων ζευγαριών έχει τεθεί ΜΟΝΟ σε “δυτικές” χώρες. Από τις 192 που υπάρχουν στον ΟΗΕ μόνο 37 το έχουν αναγνωρίσει. Κι είναι όλες δυτικές…
Ανάμεσα στις υπόλοιπες δεν υπάρχουν μόνο “υπανάπτυκτες”. Υπάρχουν και πλούσιες δημοκρατικές χώρες όπως η Ιαπωνία, για παράδειγμα. Αλλά το θέμα εκεί θεωρείται αδιανόητο, ακόμα και για να τεθεί…
Γενικώς σε Κίνα Ρωσία, Ινδία, σε ολόκληρη την Ασία, σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο, σε ολόκληρη την Αφρική και μέρος της Λατινικής Αμερικής, για διαφορετικούς λόγους, το θέμα θεωρείται αδιανόητο…
Ακόμα κι εκεί που έχει τεθεί (όπως στις ΗΠΑ) ήδη υπάρχουν (σε διάφορες πολιτείες τουλάχιστον) τάσεις αναθεώρησης (Πολιτείες Φλόριντα, Τέξας κι έρχονται άλλες τριάντα περίπου…)
* Δεύτερον, ας δούμε όμως τι ΑΛΛΟ συμβαίνει στις χώρες όπου έχουν αποδεχθεί το γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφύλων ζευγαριών.
Σε όλες σχεδόν, ανεβαίνει ραγδαία η ακροδεξιά!
Όχι βέβαια, κατ’ ανάγκην γι αυτό. Μη τρελαθούμε κι όλα…
Αλλά παντού σχεδόν ανεβαίνει η δεξιά και η ακροδεξιά…
— Στη Γαλλία μάλιστα που πριν μερικά χρόνια επιβλήθηκε (ως αποτέλεσμα της εξίσωσης του “δικαιώματος” των ομοφύλων σε γάμο) ο επίσημος τίτλος “Γονέας ένα και Γονέας δύο”, το δεξιό-ακροδεξιό κόμμα της κας. Λεπέν είναι σήμερα καθαρά πρώτο στις δημοσκοπήσεις και η ίδια θεωρείται η επικρατέστερη υποψήφια για την Προεδρία το 2027. Πράγμα αδιανόητο μέχρι πριν πέντε χρόνια…
— Στην Σουηδία και στη Φιλανδία, δύο σκανδιναβικές χώρες που θεωρούνταν η επιτομή της Σοσιαλδημοκρατίας, τα ακροδεξιά κόμματα εμφανίστηκαν από το πουθενά, ανέβηκαν ραγδαία, βγήκαν στην πρώτη και τη δεύτερη θέση και σήμερα συμμετέχουν στην διακυβέρνηση της χώρας. Πράγμα επίσης αδιανόητο δέκα χρόνια πριν…
— Στη Γερμανία όπου ο γάμος και η τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια θεσπίστηκαν το 2017, το ακροδεξιό κόμμα AfD έχει σχεδόν τριπλασιάσει τη δύναμή του από τότε, το κεντροδεξιό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU-CSU) που ΔΕΝ είχε ψηφίσει στην πλειονότητά του τη ρύθμιση τότε, έκανε στροφή ακόμα δεξιότερα και σήμερα βρίσκεται δημοσκοπικά στην πρώτη θέση, το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα καταποντίζεται, ενώ το Αριστερό κόμμα DeLinke διασπάστηκε και το τμήμα που αποσπάστηκε (της κας Wagenkneht) υιοθέτησε στα “κοινωνικά θέματα” (λαθρομετανάστευση, anti-wokism) θέσεις αντίστοιχες με αυτές της σκληρής δεξιάς! Και στις δημοσκοπήσεις παίρνει πλέον πολύ περισσότερες ψήφους σήμερα απ’ ό,τι το ενιαίο DeLinke πριν τη διάσπασή του!
Στη Γερμανία η στροφή στα δεξιά έχει συμπαρασύρει ολόκληρη την κοινωνία, ακόμα και μεγάλο μέρος της… Αριστεράς!
— Στην Ολλανδία, από τις πρώτες που υιοθέτησαν την woke culture στην Ευρώπη, σήμερα πρώτο κόμμα είναι το ακροδεξιό του Wim Vilders, με 20% πριν τρείς μήνες και σήμερα δημοσκοπικά βρίσκεται στο 32%, ενώ δεξιά στροφή έκαναν και τα “κεντρώα” κόμματα εκεί για να επιβιώσουν…
— Στις ΗΠΑ τώρα, που είναι η “πατρίδα” του wokism, σήμερα η δεξιά και η ακροδεξιά ανεβαίνουν καλπάζοντας! Σε κάθε δημοσκόπηση η “δεξιά” των Ρεπουμπλικανών εκπροσωπούμενη από τον Τράμπ, εμφανίζεται ισχυρότερη όχι μόνο εν όψει των Προεδρικών εκλογών, αλλά και εν όψει την εκλογών για την ανανέωση της Βουλής (στο σύνολό της) του ενός τρίτου της Γερουσίας και του ενός τρίτου των Κυβερνητών στις Πολιτείες. Μετά τον Νοέμβριο η δεξιά αναμένεται να κυριαρχήσει στις ΗΠΑ…
Συμπέρασμα, η επιβολή του wokism, της θεωρίας της αποδόμησης των πάντων, του δικαιωματισμού και της “Πολιτικής ορθότητας”, οδηγεί μετά από λίγα χρόνια σε απότομη στροφή προς τα δεξιά ή σε σεισμικές ανατροπές του πολιτικού σκηνικού (πάντα προς τα δεξιά), σε μέχρι πρόσφατα σταθερές και ευημερούσες δυτικές δημοκρατίες.
Δεν είναι μόνο το wokism, δεν είναι μόνο τα identity politics, δεν είναι μόνο η σταδιακά επιβολή της “Πολιτικής Ορθότητας” – αυτής της σύγχρονης ιδεολογικής τρομοκρατίας – δεν είναι μόνο η τρομολογανία της “κλιματικής κρίσης” και η βιαστική υιοθέτηση ανέφικτων “πράσινων στόχων”…
Είναι όλα αυτά μαζί που έχουν δημιουργήσει τεράστιες κοινωνικές αναστατώσεις, και αδιανόητες μετακινήσεις του εκλογικού σώματος προς τα Δεξιά, σε πολύ μεγάλη γκάμα δυτικών κοινωνιών!
Το wokism λειτουργει πια σαν ένα είδος “πανδημίας” στη Δύση (και μόνο στη Δύση). Με νοσηρά συμπτώματα και με νοσηρές αντιδράσεις.
Δεν είναι “πρόοδος”. Είναι ασθένεια.
Παντού οι κοινωνίες αντιδρούν. Χωρίς να ξέρουμε πόσο θα χρειαστεί για να κάνει η “ασθένεια” των κύκλο της, πόσο θα ταλαιπωρηθούν μέχρι να την ξεπεράσουν και πόσα νοσηρά κατάλοιπα θα τους αφήσει…
Δεν είναι “πρόοδος”! Δεν είναι καν “μόδα”…
Είναι αρρώστια!
ΥΓ. 1 Την επαύριον των ευρωεκλογών – σε λίγους μήνες από τώρα – μην απορείτε για τα αποτελέσματα σε όλη την Ευρώπη. Τότε κάποιοι θα αναρωτιούνται “τι ακριβώς πήγε στραβά”;
Αυτοί ακριβώς που χειροκροτούσαν την παθογένεια ως “πρόοδο”, αυτοί ακριβώς που έσπευδαν να προσχωρήσουν στην παθογένεια, θα αναρωτιούνται τότε “τι δεν πήγε καλά”…
ΥΓ. 2 Ήδη σήμερα στις ΗΠΑ ο Τράμπ συνεχώς ανεβαίνει δημοσκοπικά, παρά το γεγονός ότι του έχουν φορτώσει τον… μισό Ποινικό Κώδικα! Και αναρωτιούνται τι ακριβώς “δεν πάει καλά”, την ώρα που στα αμερικανικά πανεπιστήμια τσακώνονται για το… ποιές “αντωνυμίες” θα χρησιμοποιούν μεταξύ τους, για το αν το Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Κάντ, ο Τόμας Τζέφερσον, ο Μαρκ Τουαίην, ο Γούντροου Ουίλσον και ο Ερνεστ Χέμινγουαιη υπήρξαν “σεξιστές”, “ρατσιστές” και “πατριαρχικά καθάρματα”…
Και την ώρα που λογοκρίνουν την “Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά”
γιατί καλλιεργεί, λέει, “ρατσιστικά στερεότυπα”!
Πρόκειται ίσως για το πιο πολιτικά “επιδραστικό” μυθιστόρημα των τελευταίων δύο αιώνων, που έστρεψε την αμερικανική κοινωνία υπέρ του abolition. Δηλαδή υπέρ άμεσης κατάργησης της δουλείας. Για την οποία χρειάστηκε ένας αιματηρός εμφύλιος Πόλεμος.
Αυτό βρήκαν να λογοκρίνουν ως… “ρατσιστικό”! Οι ηλίθιοι…
Κι αναρωτιούνται σήμερα γιατί έρχεται ξανά ο Τράμπ καλπάζοντας, ποιοί;
Οι μεγαλύτεροι… “χορηγοί” του Τράμπ!
Και το μόνο που δεν τους περνάει από το μυαλό είναι πώς όχι, δεν είναι στραβός ο γιαλός! Αυτοί στραβά αρμενίζουνε…
ΥΓ. 3 Κάποιοι αναρωτιούνται: και στην Ελλάδα τι γίνεται;
Εδώ σε μας το pattern είναι ότι οι εξελίξεις της Δύσης μας έρχονται με κάποια καθυστέρηση. Αλλά όταν έρχονται εμφανίζονται με κάποια υπερβολή. Στην αρχή δεν παίρνουμε χαμπάρι. Κι ύστερα πάμε ορμητικά στο άλλο άκρο:
Για παράδειγμα το 1968-69, όταν όλη η Ευρώπη συγκλονιζόταν από το “Γαλλικό Μάη” και τα παράγωγα κινήματα στις υπόλοιπες δυτικοευρωπαίκές χώρες, ενώ οι ΗΠΑ συγκλονίζονταν κι αυτές από τα κινήματα κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ, εδώ στην Ελλάδα δεν πήραμε χαμπάρι τίποτα! Είχαμε χούντα τότε…
Όμως, λίγα χρόνια αργότερα έπεσε η χούντα κι ήλθε η Μεταπολίτευση. Και τότε στην Ελλάδα έγινε μια στροφή προς τα αριστερά που συμπαρέσυρε τους πάντες – ακόμα και τη Δεξιά της εποχής – και κράτησε μια γενιά. Και πλέον…
Σήμερα παντού στον δυτικό κόσμο, έρχεται η ακριβώς αντίθετη στροφή:
Προς τα δεξιά αυτή τη φορά…
— Ο τραγικός ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στον εσωτερικό σπαραγμό του και τις αλλεπάλληλες εσωτερικές συγκρούσεις και διασπάσεις του, δεν έχει πάρει χαμπάρι απολύτως τίποτα…
— Το ΠΑΣΟΚ της πρωτοφανούς αφασίας, επίσης δεν έχει χαμπάρι τίποτα.
Και η αλαζονική κυβέρνηση της ΝΔ στον κόσμο της.
— Δεν μπόρεσε να ρίξει φώς στην τραγωδία των Πρεσπών (όπου συντελέσθηκε η απόλυτη συγκάλυψη ευθυνών),
— δεν μπόρεσε καν να ρίξει φως ούτε στην τραγωδία του Ματιού (επί προηγούμενης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), όπου επίσης υπήρξε συγκάλυψη,
— δεν μπόρεσε να βγάλει τις κουκούλες από τους ψευδομάρτυρες της Novartis (πρόκειται για τη μεγαλύτερη απόπειρα διασυρμού πολιτικών αντιπάλων στην πρόσφατη ιστορία),
— δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τα τετελεσμένα της Τουρκίας (την οποία “ξεπλένει”),
— δεν μπορεί να λειτουργήσει την περιβόητη “Πανεπιστημιακή Αστυνομία” (την οποία θέσπισε κι ύστερα αμέσως… παρόπλισε),
— δεν μπόρεσε να ελέγξει τις ροές των λαθρομεταναστών (τους οποίους νομιμοποιεί σταδιακά),
— δεν μπόρεσε να ελέγξει την ακρίβεια κι ιδιαίτερα στα τιμολόγια ενέργειας που για να τα καταλάβει κανείς θέλει… τέσσερα διδακτορικά – και πάλι ζορίζεται!),
και μέσα σε όλα αυτά που ΔΕΝ κατάφερε να κάνει,
εξαντλεί το “μεταναστευτικό της οίστρο” θεσπίζοντας τον… “γάμο και την τεκνοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια”.
Μην βλέποντας καν τι συμβαίνει στις άλλες χώρες που προηγήθηκαν…
Όχι εδώ δεν είναι καν στραβός ο γιαλός.
Ούτε στραβά αρμενίζουνε…
Εδώ είναι κάτι μεταξύ “τρικυμία σε ποτήρι”, “τρικυμία εν κρανίω”, ή – ακόμα χειρότερα – “σύνδρομο Βαϊμάρης”!
Και στη μεσοπολεμική Γερμανία πανηγύριζαν ότι έγιναν, επιτέλους “φιλελεύθερη δημοκρατία”, λέει, την ώρα που το πολίτευμά τους βυθιζόταν σε παράλυση και η κοινωνία τους σε απόγνωση.
Μέχρι που εξέλεξαν τον Χίτλερ… “δημοκρατικά”!
Και τους πήρε ο διάολος όλους.
