Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται ότι ανακτούν σταδιακά το χαμένο έδαφος μετά τη φθορά που είχαν υποστεί λόγω της τραγωδίας των Τεμπών, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί εάν είχαν αποκαλυφθεί εγκαίρως τα “παραμύθια” που… ξεφούρνισαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης με… πρωτοπόρους τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Κυριάκο Βελόπουλο.
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Η Πλεύση Ελευθερίας και η Ελληνική Λύση, τελικώς δεν… έριξαν την κυβέρνηση, αλλά μάλλον προκάλεσαν μεγαλύτερη ζημιά σε όμορους χώρους, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην κεντροαριστερή “πολυκατοικία”, όπου ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ παρατηρούν με… σοκ και δέος το… κατάντημα τους! Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι η κυβέρνηση έχει απομείνει… μόνη της με τα προβλήματα, καθώς δεν υπάρχει συντεταγμένη και σοβαρή αντιπολίτευση, αλλά η αντιπολίτευση του… καφενείου από τους πολίτες!
Αναμφίβολα, οι γελοιότητες των σημερινών κομμάτων κάνουν ακόμη μεγαλύτερο το χάσμα μεταξύ Μητσοτάκη και… λοιπών, αλλά σε κάθε περίπτωση, η καθημερινότητα των πολιτών είναι αυτή, η οποία διαμορφώνει τους πολιτικούς συσχετισμούς. Βέβαια, εκεί βρίσκεται ένα πολύ λεπτό σημείο, καθώς η αντίδραση των πολιτών, αν… στραβώσουν πολύ τα πράγματα, μπορεί να είναι εντελώς απρόβλεπτη. Η… λογική ότι “εγώ είμαι τελειωμένος, να τελειώσουν και οι άλλοι” αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη αντίληψη που έχουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, η οποία στο τέλος θα βλάψει πολύ περισσότερο αυτούς, καθώς θα σβήσει κάθε ελπίδα τους για να σηκώσουν κεφάλι!
Η ακρίβεια και η καθημερινότητα
Το πρόβλημα της ακρίβειας εξακολουθεί να ταλανίζει το μέσο νοικοκυριό, αν και καταγράφονται τάσεις σχετικής εξισορρόπησης το τελευταίο διάστημα.
Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αντίληψη του μέσου πολίτη για τα αίτια της ακρίβειας. Η εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία που τροφοδότησε μια άνευ προηγουμένου κρίση στις τιμές της ενέργειας, είναι κάτι που… αγνοούν οι πολίτες. Επιπλέον, ο μέσος πολίτης δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι η αύξηση των μισθών ωθεί υψηλότερα τις τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών. Δυστυχώς, σε μια χώρα οικονομικά αναλφάβητων αποτελεί τεράστιο… κατόρθωμα να πείσεις τους πολλούς πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί της αγοράς.
Δυστυχώς, αποτελούν μειοψηφία όσοι έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί με τις υψηλές τιμές, κάτι που φυσικά δεν αποτελεί μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά παγκόσμιο. Ωστόσο, το πρόβλημα αυτό καλείται να το μετριάσει κατά το δυνατόν η κυβέρνηση, ξετυλίγοντας μια εναλλακτική πολιτική πλατφόρμα με μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, οι οποίες θα έχουν ως κύριο συστατικό την περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών, ώστε να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και να επωφεληθεί ο καταναλωτής.
Ο… πειρασμός στον οποίο δεν ενδίδει ο Κυριάκος
Πέραν της ακρίβειας, συντριπτικά μεγάλο είναι και το ποσοστό όσων πιστεύουν ότι τα μνημόνια… πέρασαν και ως εκ τούτου, πρέπει να επιστρέψουμε στις εποχές της δημοσιονομικής ασυδοσίας και αναρχίας, που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται ότι για να τιθασευτεί το τεράστιο δημόσιο χρέος της χώρας, θα απαιτηθούν τουλάχιστον 30 χρόνια! Γι αυτό ο Μητσοτάκης, ασκώντας μια απολύτως υπεύθυνη πολιτική, έχει ανακοινώσει ότι θα προχωρήσει στην πρόωρη αποπληρωμή των δανείων του πρώτου μνημονίου, για να μειωθεί το βάρος που θα πέσει στις πλάτες των επόμενων γενιών. Θα μπορούσε φυσικά να μοιράσει όλο αυτό το χρήμα στον κόσμο και να βγει με τα… τσαρούχια το 2027!
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός γνωρίζει ότι οι αγορές είναι αμείλικτες και αν κάνουμε την παραμικρή… ανοησία, τότε θα… μαρτυρήσουμε την ώρα και τη στιγμή! Αφήστε που τέτοιες σκέψεις, δεν τις κάνει ο Κυριάκος ούτε για… αστείο. Το κόστος ενός δημοσιονομικού εκτροχιασμού θα έχει τεράστιες συνέπειες για τους πολίτες της χώρας, αλλά πολύ περισσότερο θα μπορούσε να “κάψει” εντελώς την όποια θετική προοπτική για τις επόμενες γενιές.
Τα “ψιλά γράμματα” των επιτυχιών στην οικονομία και η απειλή της… τρελής ψήφου
Τα προαναφερόμενα είναι “ψιλά γράμματα” για τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, οι οποίοι τα φέρνουν δύσκολα, αλλά δεν είναι και σε θέση να… ακούσουν γιατί φτάσαμε ως εδώ και τι θα συμβεί αν η γκρίνια μετατραπεί σε… ανοησία την ώρα που θα βρεθούμε μέσα στο… παραβάν
Επιπλέον, ελάχιστοι είναι αυτοί, οι οποίοι μπορούν να αντιληφθούν πόσο σημαντικός είναι ο περιορισμός της φοροδιαφυγής, αν θέλουμε να έχουμε πιο ενισχυμένο τον τομέα της υγείας, καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια, πιο αποτελεσματικό κράτος. Το ίδιο ισχύει και σε σχέση με τις… γκρίνιες για την Ψηφιακή Κάρτα Εργασίας. Όταν έχεις μάθει αλλιώς, είναι πάρα πολύ δύσκολο να… ξεμάθεις!
Φυσικά, υπάρχουν και όλοι αυτοί οι οποίοι αντιδρούν στον περιορισμό των… ελευθεριών τους. Δύσκολα ένας νέος θα πειστεί ότι πρέπει να είναι δρακόντειοι οι νόμοι για τη βία και την κυκλοφορία στους δρόμους. Για τον λόγο αυτό, αυτό το τμήμα της κοινωνίας, το οποίο δεν λες ότι έχει και την πιο… προχωρημένη κριτική σκέψη, προτιμά την Πλεύση Ελευθερίας από τη Νέα Δημοκρατία! Σε πρόσφατη δημοσκόπηση οι ηλικίες από 17-34 ετών προτιμούν την Κωνσταντοπούλου! Είναι οι ίδιες που προτιμούσαν στο παρελθόν τον Τσίπρα, με… ολίγη από Βαρουφάκη! Ευτυχώς, που υπάρχουν οι γονείς και οι παππούδες τους για να διορθώσουν την… κακοτοπιά των παιδιών και των εγγονών! Ευτυχώς, που η Νέα Δημοκρατία κρατάει υψηλά ποσοστά άνω των 65 ετών, αλλά και στην ηλικιακή ομάδα 45-54 ετών. Όπως και να το κάνουμε, η απειλή για την ψήφο της… τρέλας είναι στο… τραπέζι και γι αυτό η κυβέρνηση οφείλει να λάβει υπόψιν της αυτήν την παράμετρο, αποφεύγοντας τον πολιτικό… αυτοχειριασμό της!
Η τεράστια ζημιά που έχουν προκαλέσει στη χώρα το ΠΑΣΟΚ και ο (τουρίστας) Τσίπρας
Η τσογλανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, την οποία…. σφυρηλάτησε ο Τσίπρας (είτε όταν ήταν στην αντιπολίτευση, είτε όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση) αποτελεί μια “βαριά” κληρονομιά για τη χώρα και το μέλλον της. Σήμερα δεν υπάρχει Τσίπρας, αλλά η νεολαία αναζητεί έναν σαν τα… μούτρα του, αγνοώντας τους κινδύνους στους οποίους μπορεί να μπει, αν κάνει μια τέτοια επιλογή. Η γνωστή επωδός “είδαμε και τους άλλους”, αποτελεί το χειρότερο “κριτήριο”, το οποίο μάλιστα, δεν περιορίζεται μόνο στις μικρές ηλικίες. Μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που ανήκουν στο ηλικιακό εύρος 40-59 ετών, θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή να κάνουν τη… ζημιά! Είναι όλοι αυτοί που ήταν… βρέφη ή… σχολιαρόπαιδα επί Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αποτελεί και τον πρώτο διδάξαντα της δημοσιονομικής εκτροπής και της κοινωνικής απόκλισης.
Σ΄ ένα κράτος και μια κοινωνία όπου οι λογικοί είναι πολύ λιγότεροι από τους… λιγότερο λογικούς, προσπαθεί να βάλει τάξη ο Μητσοτάκης, πηγαίνοντας το “έργο” είτε στο μοτίβο του “λάου-λάου”, είτε στη γνωστή… πεπατημένη “άστο για αργότερα”! Είναι σαν να προσπαθούν δέκα λογικοί να βάλουν σε τάξη ένα… φρενοκομείο! Δύσκολο το εγχείρημα και πολλές οι… παγίδες, στις οποίες μπορεί να πέσει κάποιος. Στο τέλος ή θα γίνει όμοιος με τους τρόφιμους ή θα εγκαταλείψει την προσπάθεια, αφήνοντας ακυβέρνητο το… καράβι στο έλεος των μποφόρ!
Η… ιερή “προίκα” του ελληνικού success story, που λίγοι μπορούν να αντιληφθούν
Η Ελλάδα από παρίας της Ευρώπης και… νούμερο ολόκληρου του πλανήτη, εδώ και 71 μήνες, έχει περάσει σε μια άλλη φάση, αποτελώντας πλέον παράδειγμα προς μίμηση.
Ο Μητσοτάκης και οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, περνώντας “δια πυρός και σιδήρου”, λόγω πανδημίας, τουρκικών απειλών, ρωσικής εισβολής, ενεργειακής κρίσης και κοινωνικής δοκιμασίας από την ακρίβεια, πέτυχε ένα διπλό άθλο: παγίωσε την πολιτική σταθερότητα και πάνω σε αυτή “οικοδόμησε” το οικονομικό success story, για το οποίο μιλάει ολόκληρος ο πλανήτης. Βέβαια, οι παράμετροι που συνθέτουν αυτό το story, γίνονται αντιληπτές από ένα περιορισμένο ακροατήριο, ενώ σε μια… κανονική χώρα με σκεπτόμενους πολίτες, θα έπρεπε να έχει λυθεί προ πολλού το θέμα του νικητή των εκλογών έως το 2035!!!
Δυστυχώς, ελάχιστοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει η επιστροφή της ελληνικής οικονομίας σε επενδυτική βαθμίδα, μετά από σχεδόν 14 “πέτρινα” μνημονιακά χρόνια. Το ίδιο μικρός είναι και ο αριθμός αυτών που μπορούν να συλλάβουν τη σημασία που έχει το γεγονός ότι το επιτόκιο του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου είναι χαμηλότερο από το αντίστοιχο των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά και της Ιταλίας! Μιλάμε για 4 από τις χώρες που ανήκουν στο κλαμπ των 7 πιο ισχυρών του πλανήτη, του γνωστού G-7! Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, ελάχιστοι μπορούν να αντιληφθούν τι σημαίνει η κάθετη μείωση του δημοσίου χρέους κάτω από το 150% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος, το οποίο ουσιαστικά είναι και κοντά στο 135%, αν λάβουμε υπόψιν μας τα ρευστά διαθέσιμα που έχει το Δημόσιο “κλειδωμένα” σε κάποιο ηλεκτρονικό αρχείο ενός υπολογιστή!
Πάμε και λίγο παραπέρα. Το 2024, η ελληνική οικονομία παρουσίασε για πρώτη φορά από το 1971 πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό! Βέβαια, τότε το δημόσιο χρέος ήταν κάπου στο 15% του ΑΕΠ και σήμερα είναι στο 150%, δηλαδή 10 φορές παραπάνω (ας όψεται η “Αλλαγή” και όσοι δεν μπόρεσαν να την… αλλάξουν, βαδίζοντας στα χνάρια της)! Σήμερα, η ελληνική κυβέρνηση είναι σε θέση να παρουσιάσει στις αγορές… προκλητικά θετικά αποτελέσματα, ενώ από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο μέρος από αυτό που περισσεύει μετά την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, επιστρέφει στην κοινωνία.
Μια μεγαλύτερη… διείσδυση στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, συμπεριλαμβάνει και το γεγονός ότι το Χρηματιστήριο της Αθήνας βρίσκεται στο υψηλό 15 ετών! Βέβαια, ούτε αυτό λέει κάτι στους πολίτες, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων, μάλλον προσπάθησαν κατά την περίοδο 1996-1999 να γίνουν… πλούσιοι σε μια νύχτα, αλλά τελικώς, έμειναν με τον… μουτζούρη στο χέρι! Σήμερα, το Χρηματιστήριο, μπορεί να αποτελεί τον “καθρέφτη” της θετικής πορείας της οικονομίας, ωστόσο, είναι σχετικά πολύ περιορισμένος ο αριθμός αυτών που ασχολούνται και κερδίζουν ή έχουν κερδίσει σημαντικές υπεραξίες.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση του ελληνικού success story, τις τιμές των ακινήτων, οι οποίες αφορούν τους πάντες. Εκεί ο μέσος πολίτης, πιθανόν να αντιλαμβάνεται πόση αξία έχουν για την περιουσία του, το δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της χώρας, το αξιόχρεο και όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Αν κάποιος “διαβάσει” από την… ανάποδη τη στεγαστική κρίση και τα υψηλά επιτόκια, εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα ότι οι υψηλές αξίες των ακινήτων, έχουν τη βάση τους στις οικονομικές επιτυχίες της κυβέρνησης, οι οποίες έχουν επιτευχθεί σε συνθήκες πολιτικής σταθερότητας. Βέβαια, όλα αυτά τα θετικά στοιχεία, μπορεί να εκλαμβάνονται από έναν ενοικιαστή ως… πρόβλημα, καθώς καλείται να μισθώσει μια κατοικία με μηνιαία ποσά που του “τρώνε” το μεγαλύτερο μέρος των μηνιαίων αποδοχών του.
Σε όλα τα παραπάνω, πρέπει να δούμε και την παράμετρο της μείωσης της ανεργίας στο 8,3% τον περασμένο Απρίλιο, με προοπτική να πάει ακόμη και στο 7% στο τέλος του 2026. Και δεν είναι μόνο η πτώση του δείκτη, αλλά το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες “ορφανές” θέσεις, καθώς λείπουν από όλους τους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας εργατικά χέρια. Οι δουλειές στον ιδιωτικό τομέα έχουν “αβγατίσει” και όσοι έχουν δεξιότητες και εξειδίκευση, βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα από τους ανειδίκευτους, οι οποίοι γκρινιάζουν για τις χαμηλές αποδοχές τους και για το γεγονός ότι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα.
Αναμφίβολα, η οικονομία είναι αυτή που θα αποτελέσει τον ρυθμιστή στην κάλπη του 2027. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης με τα απελπισμένα “γιουρούσια” τους, προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική τους αδυναμία, δηλαδή, την απουσία υπεύθυνης, ουσιαστικής και μετρήσιμης οικονομικής πολιτικής. Αναλίσκονται σε… μπουρδολογίες και προσπαθούν να πιαστούν είτε από τα Τέμπη (όπου “έφαγαν τα μούτρα τους”), είτε από τη… Γάζα, σαν να έχει κάνει εισβολή ο… Μητσοτάκης! Τα κόμματα που παρασύρονται από τον λαϊκισμό και αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το μέλλον ακόμη και της Ευρώπης εξερτάται από τη στρατηγική θέση και σχέση με το Ισραήλ, είναι εντελώς εκτός του πλαισίου των συμφερόντων της χώρας.
Ο Μητσοτάκης και το… χάος
Ο Μητσοτάκης με τη συνολική στρατηγική θεώρηση των ευρω-ελληνικών σχέσεων έχει καταστεί κρίσιμος “παίκτης” στο διεθνές παίγνιο.
Με τον αέρα του νικητή στο μέτωπο των οικονομικών στόχων, έχει ανεβάσει πολλά επίπεδα και την ελληνική διπλωματία. Αναμφίβολα, η καθημερινότητα παρουσιάζει πλήθος προβλημάτων και εκεί πρέπει να ρίξει η κυβέρνηση το βάρος της. Οι επιτυχίες της στους προαναφερόμενους τομείς, αποτελούν τη βάση για να σκεφτεί ο μέσος πολίτης ότι η καθημερινότητα του, δεν θα γίνει καλύτερα έχοντας απέναντι του επιλογές όπως το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν συζητούμε βεβαίως για σενάρια… καταστροφής, με τα υπόλοιπα πολιτικά “ρετάλια”, που πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν ρυθμιστές των πολιτικών εξελίξεων, κεφαλαιοποιώντας την αντίδραση ή παίρνοντας με το μέρος τους, τους αντιδραστικούς και τους νεοελληνο-τσαμπουκάδες!
Η πολιτική είναι μια δύσκολη άσκηση που γίνεται επί του πεδίου και όχι σε… προσομοιωτές μιας εικονικής πραγματικότητας. Το ζήτημα αυτό αφορά πρωτίστως την κυβέρνηση, η οποία, πρέπει να φέρει αποτελέσματα. Όσον αφορά την αντιπολίτευση, ίσως θα την ενδιέφερε πολύ περισσότερο, αν θέλει να αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Όμως, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Συνεπώς, το παίγνιο είναι ξεκάθαρα στα χέρια του Μητσοτάκη. Άλλωστε είναι και ο μόνος που έχει κάνει πολλούς πρώην κεντροαριστερούς να δηλώνουν και να γράφουν ότι μετά από αυτόν υπάρχει το… τίποτα!
