Για πολλοστή φορά θα επιμείνουμε στην ανάδειξη της μεγάλης εικόνας για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, αφήνοντας κατά μέρος τα μικροσυμφέροντα, τα παράπονα και τα προσωπικά… χατίρια του καθενός που δεν γίνονται πράξη
Γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης
Τα μικρά και καθημερινά έχουν μεγάλη σημασία και αξία για όλους, ωστόσο, τα μεγάλα είναι αυτά που καθορίζουν τη μοίρα μιας χώρας και του λαού της. Μπορεί ο μέσος πολίτης να μην αντιλαμβάνεται τι σημαίνει η αναβάθμιση του Χρηματιστηρίου Αθηνών στις αναπτυγμένες αγορές, ωστόσο, ο επενδυτής, ημεδαπός και αλλοδαπός, ξέρει και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Η εγχώρια κεφαλαιαγορά αποτελεί τον καθρέφτη της οικονομίας και αν τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα και ορατά για τον καθένα εξ ημών, εντούτοις αποτελούν την πυξίδα, η οποία μας δείχνει τον δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου. Απλά να σημειώσουμε ότι ο Γενικός Δείκτης κινείται σε υψηλό 14 ετών, έχοντας τριπλάσιο ποσοστό ανόδου σε σχέση με την περίοδο διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Χθες, ο αμερικανικός τραπεζικός κολοσσός JP Morgan έστειλε το μήνυμα προς τις αγορές ότι πρέπει… οπωσδήποτε να τοποθετηθούν στις μετοχές των ελληνικών τραπεζών. Μάλιστα, έδωσε νέες απίστευτα υψηλές τιμές-στόχους, πιστεύοντας στις προοπτικές τους και γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η Ελλάδα έχει γυρίσει σελίδα. Αυτό δεν μπορεί να το αντιληφθεί ο μέσος πολίτης. Ούτε πρόκειται να καταλάβει τι έχει συμβεί, όταν η χώρα μας δανείζεται από τις αγορές με χαμηλότερο επιτόκιο δεκαετούς ομολόγου, έναντι του αντίστοιχου τίτλου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας.
Αλλού γι’ αλλού…
Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών δεν είναι σε θέση να γνωρίζει την τεράστια σημασία που έχει η επίτευξη πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό.
Οι πολλοί δεν μπορούν καν να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα του μεγέθους, το οποίο επιτρέπει την υλοποίηση φοροελαφρύνσεων, οι οποίες όμως χαρακτηρίζονται ως… ψίχουλα. Αδυνατούν να κατανοήσουν στοιχειώδη πράγματα πολιτικής οικονομίας, πιστεύοντας ότι ο Μητσοτάκης… κρύβει τα λεφτά και δεν θέλει να μας τα δώσει για να τα φάμε! Από την άλλη, η πλειονότητα των πολιτών δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί τι σημαίνει η ταχεία αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους, το οποίο, αν δεν υπάρξει κάποιο “ατύχημα”, θα βρεθεί σε 4-5 χρόνια κοντά στο 100% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος έναντι 210% που ήταν το 2020, ως αποτέλεσμα της μεγάλης ύφεσης, λόγω της πανδημίας.
Επίσης, οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η εκτίναξη της αξίας της ακίνητης περιουσίας οφείλεται στην πολιτική σταθερότητα και στο μείγμα οικονομικής πολιτικής των τελευταίων 6 ετών. Ακόμη και ο δείκτης της ανεργίας που οδεύει έως τις εκλογές κάτω από το 7% ή και 6%, δεν φαίνεται να… συγκινεί και τόσο τους πολίτες. Ούτε καν το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλές δεκαετίες, ο εργαζόμενος διαλέγει τη δουλειά που θέλει και ανάλογα με τα προσόντα του, να έχει πολύ καλύτερη οικονομική και εργασιακή μεταχείριση. Εν ολίγοις, με βάση τα παραπάνω, οι περισσότεροι είναι αλλού γι αλλού και στα απανταχού… καφέ της ελληνικής επικράτειας, ρίχνουν και την ατάκα “να γίνουν όλα στάχτη και μπούρμπερη”…
Αναμφίβολα, το πρόβλημα της ακρίβειας, το οποίο είναι παγκόσμιο έχει επιδράσει με τέτοιο τρόπο ώστε να θολώσει η λάμψη των επιτευγμάτων των τελευταίων ετών. Όμως αυτό, οφείλεται κυρίως σε εξωγενείς παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτό που δεν πρέπει να αγνοήσουμε με τίποτα, είναι ότι η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα μιλάει για το ελληνικό success story.
Προχθές, ο κεντρικός τραπεζίτης της Bundensbank, ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα μας για επαφές με την κυβέρνηση και τον Διοικητή της Τραπέζης Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, μίλησε για το ελληνικό παράδειγμα, το οποίο πρέπει να ακολουθήσουν και οι Γερμανοί! Πριν από 10-15 χρόνια, ίσχυε το ακριβώς αντίστροφο! Πώς αλλάζουν οι καιροί και πόσο μεγάλη αξία έχουν τέτοιες δηλώσεις για τη χώρα μας…
Δεν επιτρέπεται το λάθος
Τα προαναφερόμενα δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο παρά γεγονότα, τα οποία στέλνουν το μήνυμα ότι στην Ελλάδα δεν… επιτρέπονται πολιτικά πειράματα.
Παρά τις πικρίες και τα παράπονα για την κυβέρνηση, το τμήμα αυτό του εκλογικού σώματος που παραμένει σκεπτόμενο, οφείλει να λάβει υπόψιν τη σημερινή εικόνα πριν εκφράσει τη βούληση του. Δεν μιλάμε για όσους είναι αμετανόητοι με τις αριστερές και ακροδεξιές… ανοησίες. Σε μια κανονική χώρα, οι πολίτες θα ήταν παντελώς αδιάφοροι για πρόσωπα όπως ο Τσίπρας, η Κωνσταντοπούλου, ο Κουτσούμπας, ο Χαρίτσης, ο Βελόπουλος, ο Νατσιός και οι λοιποί. Λαός που σκέφτεται και αντιλαμβάνεται τα μηνύματα των καιρών και αφομοιώνει τα αφηγήματα της συγκυρίας, δεν κάνει πειραματισμούς και δεν τρέχει πίσω από πολιτικά υποκείμενα που έχουν τοξικό λόγο και “ειδικεύονται” στις… αερολογίες!
Στις εκλογές του 2027 διακυβεύονται πολλά. Πολλά περισσότερα απ΄ όσα φανταζόμαστε, ζώντας σε έναν μίζερο μικρόκοσμο που κρύβει τη μεγάλη εικόνα. Δεν έχουμε δικαίωμα να γυρίσουμε πίσω και είμαστε καταδικασμένοι να κοιτάξουμε με αποφασιστικότητα και δυναμισμό το αύριο. Το αύριο δεν υπάρχει πουθενά έστω και ως… υπόνοια στον χώρο της αντιπολίτευσης.
Κάνουν την… πάπια!
Τα επιτεύγματα των τελευταίων 6 ετών έχουν ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη στο πολιτικό σύστημα.
Αναμφίβολα, κανείς από τους πολιτικούς αντιπάλους του Μητσοτάκη δεν πρόκειται να πει λέξη για τις συνεχείς αναβαθμίσεις του ελληνικού αξιόχρεου από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, το υψηλό 14ετίας του Χρηματιστηρίου Αθηνών, την ταχύτατη αποκλιμάκωση του δημοσίου χρέους που μας κυνηγάει από την εποχή του ΠΑΣΟΚ, την εκτίναξη των τιμών των ακινήτων, την τεράστια έλλειψη εργατικού δυναμικού ή το χαμηλότερο επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας, σε σχέση με αυτό που ισχύει σε 5 από τις 7 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη (G-7). Όλα αυτά αποτελούν… απαγορευμένες λέξεις και φράσεις για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, οπότε, αναγκαστικά πρέπει να κάνουν την… πάπια!
Η ζήλια τους είναι δεδομένη και τα πολιτικά αφηγήματα τους, εφόσον υλοποιούνταν, θα οδηγούσαν στα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα. Το σοσιαλιστικό μοντέλο της πλασματικής ευημερίας με τα δανεικά, μας οδήγησε στην υπερ-χρέωση και εν τέλει, κανείς από τις αγορές δεν θα συνέχιζε να μας δανείζει για να βγαίνουμε στη σύνταξη σε ηλικία 45 ή 50 ετών. Το πάρτι τελείωσε και μαζί τελείωσαν και όλες οι αριστερές και σοσιαλιστικές… ανοησίες. Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος για τη χρεοκοπία της σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής ιδεολογίας.
Η Ελλάδα έχει επιστρέψει στον ενάρετο κύκλο της σοβαρότητας, της υπευθυνότητας, της αποτελεσματικότητας και της κατάκτησης μετρήσιμων στόχων, που έχουν κολοσσιαία σημασία για την εικόνα της στο διεθνές περιβάλλον. Το 2027 η χώρα πρέπει να έχει και πάλι μια κυβέρνηση που θα δώσει συνέχεια και θα συμβάλλει ώστε να λάμψει ακόμη περισσότερο το ελληνικό success story. Όποιος πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να προέλθει από κάποιο ή κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης, τότε είναι μακριά… νυχτωμένος! Μπορεί η Νέα Δημοκρατία και ο Μητσοτάκης να μην αρέσουν στους πιο πολλούς, με βάση τις μετρήσεις των δημοσκόπων. Άλλο πράγμα το τι θα ήθελε ο καθένας ή τι του αρέσει και εντελώς διαφορετικό, τι χρειάζεται ο τόπος για να μην ξαναμπεί σε περιπέτειες.
Εθνικό ζήτημα η πολιτική σταθερότητα
Η πολιτική σταθερότητα και η αποφυγή του λάθους μέσα στο… παραβάν δεν αφορά μόνο την οικονομία, αλλά σχετίζεται με τη θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό και διεθνές γεωπολιτικό στερέωμα.
Τα… ήρεμα νερά στο πολιτικό μας σκηνικό αφορούν την εθνική μας υπόσταση και μάλιστα σε μια συγκυρία με έντονη και παρατεταμένη αβεβαιότητα, αλλά και πολλές απειλές. Γιατί η ρωσική απειλή προς την Ευρώπη είναι και απειλή προς την Ελλάδα, η οποία απειλείται διαρκώς από την Τουρκία. Η απομόνωση των λαϊκιστών και των άκρων στις εκλογές του 2027, δεν είναι ένα σύνθημα που σχετίζεται με την πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση. Δεν είναι θέμα διαχωρισμού ανάμεσα σε καλούς και κακούς.
Ο τελευταίος εχέφρων πολίτης στη χώρα (δεν μιλάμε γι αυτούς που δεν καταλαβαίνουν…) πρέπει να αντιληφθεί ότι η συνέχιση της πολιτικής σταθερότητας είναι ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας. Η θέση αυτή δεν αποτελεί υπερβολή και δεν συνιστά κινδυνολογία. Αν η διακυβέρνηση της χώρας πέσει σε λάθος χέρια, τότε δεν θα μιλάμε για “βόμβα” στα θεμέλια του ελληνικού οικονομικού success story. Θα μιλάμε για κινδύνους που θα απειλούν ευθέως τα εθνικά συμφέροντα.
Όσοι βρίσκονται στην αντιπολίτευση και απολαμβάνουν με άνεση την ασφάλεια της ανευθυνότητας, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό ώστε να παρασύρουν τους πολίτες σε επιλογές για τις οποίες είναι σίγουρο ότι θα μετανιώσουν πολύ πικρά. Αυτοί που είναι στην αντιπολίτευση και κόπτονται για τον ελληνικό λαό, εφόσον υπήρχε τρόπος να κάνουν πράξη αυτά που λένε, τότε θα οδηγούσαν τη χώρα και τον λαό σε δραματικά αδιέξοδα. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν όλοι εκ των προτέρων, γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ας έχουμε στο μυαλό μας ότι το 2015 είναι έτος ορόσημο στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Σηματοδότησε τη χρεοκοπία του αριστερού αφηγήματος και ανέδειξε πόσο επικίνδυνα είναι τα άκρα. Ας μη βγάλουμε τα μάτια μας για ακόμη μία φορά…
