Το ΟΛΕΘΡΙΟ “κυρίαρχο αφήγημα”…
Του Θανάση Κ.
Το “κυρίαρχο αφήγημα” στην Ελλάδα για την Τουρκία είναι συνοπτικά το εξής:
— Η Τουρκία είναι μια “ισχυρή χώρα” με γεωπολιτικό βάρος μεγαλύτερο από εκείνο της Ελλάδας.
— Άρα σε μια διαμάχη Τουρκίας- Ελλάδας, η διεθνής κοινότητα (και ιδιαίτερα η δυτική) θα στηρίξει τελικά την Τουρκία (ως “πιο σημαντική”, λέει).
— Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα πλαίσια της ίδιας της Ευρώπης, όπου ενώ η Τουρκία δεν ανήκει βέβαια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι ωστόσο ο πιο “απαραίτητος” νατοϊκός σύμμαχος για την αντιμετώπιση της Ρωσίας στα ανατολικά – πολύ περισσότερο μετά την διαφαινόμενη άμεση “αποχώρηση” των Αμερικανών από την Ευρώπη…
— Επίσης η Τουρκία επεκτείνει συνεχώς την επιρροή της και την προβολή ισχύος της στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, από τη Λιβύη ως τη Συρία…
Συμπέρασμα (του “αφηγήματος”): όταν η Τουρκία διεκδικεί κάτι από την Ελλάδα, η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να βρει κάποιον συμβιβασμό με την Τουρκία. Ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνει “οδυνηρές” παραχωρήσεις!
“Ακόμα κι αν μας πουν μειοδότες” – που θα ‘λεγε κάποιος…
Κάθε άλλη προσέγγιση είναι ΜΗ “ρεαλιστική” και αυτοχειριαστική για την Ελλάδα, μας λένε!
Όλα αυτά βέβαια, είναι ένα συνονθύλευμα από “μισές αλήθειες”!
Κι όπως ξέρουμε, μισές αλήθειες ισοδυναμούν με ολόκληρο ΨΕΜΑ!
Και να γιατί:
— Η Τουρκία είναι πράγματι “μεγάλη χώρα” (γεωγραφικά 5,5 φορές πιο μεγάλη από την Ελλάδα και πληθυσμιακά 8 φορές πιο πολυπληθέστερη). Αλλά το γεωπολιτικό βάρος μιας χώρας δεν είναι μόνο συνάρτηση μετρήσιμων μεγεθών (εδάφους πληθυσμού κλπ.)
Το Ισραήλ, για παράδειγμα, κατάφερε να γίνει η πιο ισχυρή χώρα της ευρύτερης Μέσης Ανατολής, ενώ είναι δεκάδες φορές μικρότερη και σε έκταση και σε πληθυσμό από τα αραβικά κράτη με τα οποία συγκρούστηκε, κατά καιρούς, τα τελευταία 77 χρόνια. Και μάλιστα χωρίς να διαθέτει (μέχρι πρόσφατα) πλουτοπαραγωγικούς πόρους (πετρέλαιο αέριο) κλπ. όπως όλοι οι “εχθροί του¨, γύρω του…
Για την ακρίβεια το Ισραήλ είναι πολύ μικρότερο και από την Ελλάδα! Έχει έκταση όσο η,,, Πελοπόννησος, με πληθυσμό το 80% του Ελληνικού περίπου…
Πολύ μικρότερη και πολύ πιο “επισφαλής χώρα το Ισραήλ από την Ελλάδα – περικυκλωμένη από εχθρούς τριγύρω της.
Και ταυτόχρονα, όμως – πολύ πιο ισχυρή και υπολογίσιμη γεωπολιτικά.
— Δεύτερον η Τουρκία ούτε υπήρξε ιστορικά, ούτε παραμένει σήμερα “αξιόπιστος” σύμμαχος για τη Δύση.
— Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πήγε με την πλευρά των “Κεντρικών δυνάμεων” (που τελικά συνετρίβησαν) Και τότε τελείωσε οριστικά – και διαμελίστηκε – η Οθωμανική Τουρκία.
— Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η – Κεμαλική, πλέον – Τουρκία κράτησε αυστηρή ουδετερότητα (και φλέρταρε για κάποιο διάστημα με τον “Άξονα”).
— Στον Ψυχρό Πόλεμο η Τουρκία βρισκόταν σταθερά στο πλευρό της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Τότε όμως, υπήρξε μακροχρόνια “αντιπαράθεση”, αλλά ΔΕΝ υπήρξε πολεμική σύγκρουση.
— Μετά την κατάρρευση του ψυχροπολεμικού διπολισμού, η Τουρκία παρέμεινε τυπικά στο ΝΑΤΟ, αλλά αυτονομήθηκε από τη Δύση.
Μάλιστα, κατά τη “συμμαχική επίθεση στο Ιράκ” (2003), η Τουρκία αρνήθηκε να προσφέρει “πέρασμα” στους δυτικούς συμμάχους από τα εδάφη της προς το Βόρειο Ιρακ – πράγμα που κλόνισε τότε την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στην “συμμαχική αξιοπιστία” της Τουρκίας
— Αυτή η αυτονόμηση της Τουρκίας, εντάθηκε στο έπακρο μετά το 2010, όταν το καθεστώς Ερντογάν ταυτίστηκε με την “Αραβική Άνοιξη” (2010-11) και άρχισε να στρέφεται σταδιακά – προσεκτικά, αλλά σταθερά – προς τον “Ευρω-ασιατισμό”.
— Η Δύση αρχικά στήριξε κι αυτή την “Αραβική Άνοιξη”, νομίζοντας ότι θα φέρει δημοκρατία στον αραβικό κόσμο, παραμερίζοντας τα “αυταρχικά κοσμικά καθεστώτα”.
— Η Τουρκία διέβλεψε τότε σωστά, ότι η ανατροπή των “κοσμικών” καθεστώτων στην Μέση Ανατολή θα έφερνε στην επιφάνεια (και ενδεχομένως, στην εξουσία) Ισλαμιστικά καθεστώτα – όχι “εκδημοκρατισμό”.
Αποδείχθηκε ότι τότε η Τουρκία είχε δίκιο!. Κι έκτοτε η Άγκυρα στράφηκε πια στην νεο-Οθωμανική στρατηγική, επιδιώκοντας να γίνει αυτή το κέντρο επιρροής σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο – κυρίως τον Σουνιτικό. Όπως ήταν επί Οθωμανικού Χαλιφάτου.
Η Δύση κατάλαβε το λάθος της μόνο μετά την κλιμάκωση του εμφυλίου στη Συρία, όπου η Τουρκία στήριζε ποικιλοτρόπως τους τρομοκράτες του ΙΣΙΣ, ενώ η Δύση άρχισε να στρέφεται εναντίον τους (ιδιαίτερα μετά τις ανατριχιαστικές σφαγές αμάχων στις οποίες επιδόθηκαν).
— Στη συνέχεια – και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν το 2016 – η Τουρκία άρχισε να στρέφεται πιο φανερά υπέρ της Ρωσίας. (Λέγεται άλλωστε, ότι από τη Μόσχα ειδοποιήθηκε ο Ερντογάν για το επικείμενο πραξικόπημα εναντίον του τότε).
Η Ρωσία έφτιαξε πυρηνικό εργοστάσιο στην Τουρκία (η οποία ήδη παρήγγειλε και δεύτερο), η Τουρκία ζητάει στο μέλλον αυτή να διοχετεύει το ρωσικό αέριο στην Ευρώπη (αντικαθιστώντας του κατεστραμμένους αγωγούς από τη Βόρειο Θάλασσα), αγόρασε ρωσικούς πυραύλους S-400, και – τελικά μετά το 2022 – η Τουρκία αρνήθηκε να εφαρμόσει τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας για το Ουκρανικό.,.
— Η Τουρκία φιλοδοξεί πια να γίνει αυτή ηγέτιδα δύναμη των ισλαμιστών παντού στην Μέση Ανατολή, πράγμα που εκφράστηκε ιδιαίτερα κατά την τουρκική παρέμβαση στην Συρία πριν λίγους μήνες, και την φέρνει σε τροχιά σύγκρουσης με όλα τα καθεστώτα της περιοχής που θεωρούν τους ισλαμιστές “θανάσιμο υπαρξιακό κίνδυνο” για τα ίδια. Δηλαδή με χώρες όπως το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα, η Ιορδανία και η Αίγυπτος του Σίσι. Όπως τη φέρνει σε τροχιά σύγκρουσης και με δυτικές χώρες που δεν θέλουν επιρροή των ισλαμιστών στην Ανατολική Μεσόγειο (όπως η Γαλλία).
Η πολυπραγμοσύνη της Τουρκίας στην περιοχή της ΔΕΝ είναι στοιχείο “ισχύος”! Έχει φτάσει ήδη στα όρια της “υπέρ-επέκτασης” και εξελίσσεται ήδη σε Αχίλλειο πτέρνα της…
— Και το πιο σημαντικό: η Τουρκία στρέφεται πια προς τον Ευρωασιατισμό! Πράγμα που την οδηγεί σε πλήρη στρατηγική απόκλιση από τη Δύση.
Η πρόσφατη φυλάκιση του Ιμάμογλου, δείχνει ότι ο ίδιος ο Ερντογάν αρχίζει από τώρα να ελέγχει την “ΜΕΤΑ- Ερντογάν” εποχή. Η αντιπολίτευση προς τον Ερντογάν ΔΕΝ είναι “πιο δημοκρατική”, ΔΕΝ είναι λιγότερο “εθνικιστική”, απλώς πιθανολογείται πιο “φιλοδυτική”! Και εξουδετερώνοντας τον Ιμάμογλου, το καθεστώς Ερντογάν προσπαθεί να διασφαλίσει ότι και την επόμενη δεκαετία η Τουρκία θα συνεχίσει να απομακρύνεται από τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Δύσης και θα συνεχίσει να προσεγγίζει τον Ευρωασιατισμό.
Άρα η Δύση δεν μπορεί να υπολογίζει πια στην Τουρκία! Κι αν, ιδιαίτερα η Ευρώπη, ποντάρει σε “αυτή” την Τουρκία ως “ασπίδα” κατά της Ρωσίας, σημαίνει ότι εξακολουθεί να μη βλέπει πέρα από τη μύτη της – όπως άλλωστε, το έχει αποδείξει πολλές φορές ως τώρα….
Η Δύση χρειάζεται πλέον, άλλα ερείσματα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Που να παρακάμπτουν την Τουρκία γεωγραφικά – και να ανακόπτουν την επέκταση της Τουρκικής επιρροής γεωπολιτικά.
Κι εκεί μπαίνουν στην “εικόνα”: και η Ελλάδα (μαζί με την Κύπρο) και το Ισραήλ και η Αίγυπτος (που ελέγχει το Σουέζ – μη το ξεχνάμε)
* Το δυτικό αφήγημα υπέρ της Τουρκίας είναι στον αέρα. Μια επικίνδυνη φαντασίωση! ΜΗ ρεαλιστικό, αδιέξοδο, και αυτοκαταστροφικό…
Γιατί αν η Δύση ταυτίζεται πολύ με την Τουρκία, ουσιαστικά “αποξενώνει” όλες τις υπόλοιπες φιλοδυτικές χώρες της περιοχής – κυρίως το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τελικά και την Ελλάδα. Αλλά και τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα.
Και ταυτόχρονα ποντάρει σε μια Τουρκία ή οποία συνδέεται όλο και περισσότερο με Ρωσία, με Κίνα και με ισλαμιστές φονταμενταλιστές στην περιοχή, ενώ επιμένει να στέλνει κατά καιρούς εκατομμύρια παράνομους μετανάστες σε δυτικές χώρες. Και να τις αποσταθεροποιεί συνεχώς…
* Κι εδώ έρχονται “υποστηρικτικά” οι “πληροφορίες” που κυριαρχούν για τη Τουρκία στο δυτικό τύπο – και επαναλαμβάνονται από τους δυτικούς προπαγανδιστές του “κυρίαρχου αφηγήματος” – και οι οποίες αποτελούν “μισές αλήθειες”.
— Για παράδειγμα διαφημίζεται παντού ο “δυναμισμός” της Τουρκικής Οικονομίας. Όντως, το Τουρκικό ΑΕΠ αυξήθηκε δυόμιση φορές (σε σταθερές τιμές – δηλαδή πραγματική αύξηση χωρίς τον πληθωρισμό) από το 2003 μέχρι τώρα. Αληθινό επίτευγμα. Πράγματι…
Εκείνο που ΔΕΝ μας λένε ωστόσο, είναι ότι την ίδια περίοδο η ισοτιμία της τουρκικής λίρας κατέρρευσε (και συνεχίζει να καταρρέει με επιταχυνόμενους ρυθμούς): από 1,5 – 2 λίρες προς δολάριο και ευρώ το 2023 σε σημερινές “αβυσσαλέες” ισοτιμίες: 38 λίρες το δολάριο και 44 το ευρώ! Δηλαδή διολίσθησε 22 φορές σε 22 χρόνια! Τέτοια ασταμάτητη νομισματική “κατολίσθηση”, επί 22 χρόνια συνεχώς, δεν έχει προηγούμενο (με εξαίρεση failed states, όπως η Βενεζουέλα).
— Εκείνο που επίσης δεν λέγεται είναι ότι η Τουρκία με βάση τους αποδεκτούς διεθνείς κανόνες θα έπρεπε να έχει συναλλαγματικά αποθέματα σήμερα 150 με 200 δισεκατομμύρια δολάρια! “Θεωρητικά” διαθέτει γύρω στα 150 δισεκατομμύρια, αλλά πραγματικά “διαθέσιμα” δεν έχει πάνω από 30 δισ., ίσως και λιγότερα (κάποιες στιγμές φτάνει να έχει αρνητικά διαθέσιμα…)
Τα υπόλοιπα είναι “δάνεια” από τρίτες χώρες, καταθέσεις τρίτων χωρών σε συνάλλαγμα και συμφωνίες swaps νομισμάτων. Δηλαδή τα έχει ως “λογιστικές εγγραφές” στα “αποθέματά” της, αλλά δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει – δεν είναι “διαθέσιμα”!
Από αυτά, τα 100 δισεκατομμύρια περίπου προέρχονται από τη Ρωσία και την Κίνα! Με άλλα λόγια οι αντίπαλοι της Δύσης ήδη ΕΛΕΓΧΟΥΝ νομισματικά την Τουρκία και μπορούν να την αποσταθεροποιήσουν όποια στιγμή το θελήσουν.
Κι αυτό δεν είναι “συγκυριακό ατύχημα” – που μπορεί αύριο να αντιστραφεί…
Είναι “εξάρτηση” από τον Ευρωασιατισμό, που τον επέλεξε η Τουρκία εδώ και χρόνια. Είναι η ΑΝΤΙ-δυτική στρατηγική της σημερινής Τουρκίας, την οποία ο Ερντογάν προσπαθεί να διαιωνίσει – γι’ αυτό και εξοντώνει τους πολιτικούς αντιπάλους του, όπως ο Ιμάμογλου, που θα μπορούσαν μελλοντικά να αμφισβητήσουν αυτή τη στροφή.
Συμπέρασμα:
— Η Τουρκία δεν είναι πια “μέρος της Δύσης”. Ούτε μπορεί να παίξει ρόλο σε οποιαδήποτε μελλοντική δυτική στρατηγική. Όσο κι αν το προσπαθούν ή βαυκαλίζονται κάποιοι…
— Η Τουρκία προσανατολίζεται σταθερά στον Ευρωασιατισμό και την ίδια στιγμή επιχειρεί “υπέρ-επέκταση” γύρω της, σε όλες τις κατευθύνσεις (από Βαλκάνια και Λιβύη μέχρι Συρία και Γάζα – και Ελλάδα και Κύπρο, βεβαίως).
— Η “υπέρ-επέκταση” της Τουρκίας δημιουργεί εχθρούς για την Τουρκία παντού στην περιοχή.
— Το Ισραήλ το έχει καταλάβει αυτό. Η Αίγυπτος το ίδιο. Η Σαουδαραβία το ίδιο. Οι χώρες αυτές επιχείρησαν κατά καιρούς να τα βρουν με την Τουρκία, αλλά τελικά όλες οι προσπάθειες απέτυχαν! Και μετά τα τελευταία γεγονότα της Συρίας η Τουρκία έχει πλέον περισσότερους εχθρούς στην περιοχή από ποτέ.
— Η Ελλάδα, αν θέλει να βρει “δυνητικούς συμμάχους” κατά της Τουρκίας στην περιοχή της μπορεί εύκολα να το πετύχει. Σχεδόν την περιμένουν. Κάποιες φορές την “παρακαλάνε” κι όλα…
Αντίθετα, αν η Ελλάδα συνεχίσει να “καλοπιάνει” την Τουρκία (η οποία την Ελλάδα απειλεί πρωτίστως και συνεχώς), θα απομονωθεί!
— Η Δύση μπορεί κατά καιρούς να “καλοπιάνει” την Τουρκία, αλλά η καχυποψία της απέναντι στο καθεστώς Ερντογάν αυξάνεται σταδιακά. Εδώ οι συγκρουσιακές τάσεις Τουρκίας – Ισραήλ που έχουν αναπτυχθεί τους τελευταίους μήνες είναι χωρίς προηγούμενο (παρά δύο μεγάλες προσπάθειες να τα βρουν – το 2016 και ξανά το 2021-22).
— Την Ελλάδα, αν εμφανίζεται ως “φίλη” της Τουρκίας, δεν την υπολογίζει πια κανείς! Αλλά αν εμφανιστεί ως “έτοιμη και αποφασισμένη” να αντισταθεί στις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας, μπορεί να γίνει επίκεντρο των γεωπολιτικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο.
Γιατί “μέτωπο” κατά του νεο-Οθωμανικού “αναθεωρητισμού” της Τουρκίας δεν μπορεί να υπάρξει εύκολα χωρίς την Ελλάδα. Ενώ, αν υπάρξει, είναι η Ελλάδα που θα ωφεληθεί πρωτίστως…
Γι’ αυτό η απροσχημάτιστος “Κατευνασμός”, η Πολιτική “φιλίας” με μια Τουρκία που συνεχώς μας προκαλεί, δεν είναι απλώς “φοβική” – είναι ΠΑΡΑΛΟΓΗ και αυτοχειριαστική!
Το κυρίαρχο αφήγημα που εξακολουθεί να επικρατεί στην Ελλάδα – υποστηριζόμενο από το διαβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ και όχι μόνο – έχει οδηγήσει την Ελλάδα σε απόλυτο γεωπολιτικό αδιέξοδο.
Πάμε με τους…εχθρούς, απομακρύνουμε τους φίλους μας, αποξενώνουμε τους δυνητικούς συμμάχους μας, ενθαρρύνουμε όσους μας απειλούν, και διακηρύσσουμε την ετοιμότητά μας να κάνουμε “μείζονες παραχωρήσεις” φτάνει… να μην μας πολυ-ενοχλούν!
Μια χώρα που έτσι συμπεριφέρεται, καταντάει να έχει ΜΗΔΕΝΙΚΟ γεωπολιτικό εκτόπισμα. Με απολύτως δική της επιλογή και ευθύνη!
Χρειαζόμαστε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ αλλαγή γραμμής.
Και αλλαγή ΗΓΕΣΙΑΣ, εδώ που τα λέμε.
