Το σχέδιο είναι απλό και είναι … (Γιώργο)τσιπρο-πολακικό! Ενόψει του συνεδρίου του κόμματος και με τον σκληρό πυρήνα του μηχανισμού να παραμένει «ανεξέλεγκτος» (ακόμη και μετά τις εκατοντάδες αποχωρήσεις προς τους «Τζανακόπουλους») και να έλκεται οργανωτικά και πολιτικά, είτε από τα ορφανά του Αλέξη Τσίπρα, είτε από τον θορυβώδη και ενθουσιώδη Τεμπονέρα η σώφρων επιλογή είναι «για να πάρουμε το κόμμα πρέπει να αλλάξουμε γήπεδο».
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Να μεταφέρουμε, δηλαδή, την διαδικασία παραγωγής θέσεων, δηλαδή την παραγωγή πολιτικής σε ένα άλλο, πλην της Κεντρικής Επιτροπής, σώμα, το οποίο (και όσοι το αποτελούν) «κάτι έχει να χάσει», ώστε μπροστά στην πιθανή επώδυνη απώλεια να παρουσιαστεί «λογικό και αποφασισμένο» να υποκύψει στη νέα τάξη πραγμάτων στο ΣΥΡΙΖΑ, την οποία διαμορφώνει η «τετράς της Κουμουνδούρου» Πολάκης, Γ. Τσίπρας, Τζάκρη, Αυγέρη.
Αυτό το σώμα, εκλογικά νομιμοποιημένο και, στην ουσία, ό,τι «σοβαρότερο» (εξ ανάγκης, για να μην γίνονται ρεζίλι) έχει απομείνει στην αξιωματική αντιπολίτευση, είναι η κοινοβουλευτική ομάδα. Όσοι την αποτελούν ομνύουν έμπρακτα ( καθώς παρέμειναν και δεν αποχώρησαν) στον «κύριο κυρ Στέφανο και στην παρέα του», η ανατροπή της σημερινής κομματικής πολιτικής και οργανωτικής ιεραρχίας, όπως το καταστατικό την προβλέπει, σε αυτούς θα στηριχτεί, η βουλευτική τους ιδιότητα προσφέρεται για να υπερκεραστεί ένα σώμα πλεμπαίων (πολιτικά) όπως είναι η Κεντρική Επιτροπή, συνεπώς «βουρ στον πατσά και πιάσε μια Σπετσιώτα και δυο μπύρες κρύες».
Περί αυτού πρόκειται! Τα υπόλοιπα που λέγονται και γράφονται για να δικαιολογήσουν τις «αμερικανιές» των πολυεθνικών με τα τριήμερα μήτιγκ (εκεί είναι μετά «δημοσίων θεαμάτων και ανακουφιστικών θεραπειών», εδώ μάλλον για νηστεία πάει), τις εισηγήσεις με power point και διαγράμματα και την προεδρική φιλοξενία στους «πτωχούς» της κοινοβουλευτικής ομάδας, είναι για να περνάει η ώρα!
Ο Στέφανος Κασσελάκης υιοθέτησε την άποψη να φέρει τα πάνω-κάτω στην κομματική ιεραρχία, είτε για να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις ενός μη ελεγχόμενου συνεδριακού σώματος, είτε για να το ακυρώσει εντελώς δια της μεταθέσεως σε ένα αβέβαιο μέλλον, ώστε να αφοπλίσει την Κεντρική Επιτροπή και όσους μετέχοντας σε αυτή, είτε ονειρεύονται την παλινόρθωση της «κινηματικής αριστεράς» (Τεμπονέρας), είτε εξακολουθούν να δίνουν καθημερινή αναφορά στον «πρόεδρο Αλέξη» και να έλκονται από την κυβερνητική παράδοση του ΣΥΡΙΖΑ (Γεροβασίλη και λοιποί παλαιοπροεδρικοί).
Η επιλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ να ενισχύσει το ηγετικό του προφίλ δια μιας ελεγχόμενης κοινοβουλευτικής ομάδας και να αποδυναμώσει, σε βαθμό ακύρωσης, τα ιστορικά κομματικά όργανα, στην ουσία να ξεπεράσει δια της τεθλασμένης τις καταστατικές αγκυλώσεις σε μια περίοδο που «δεν τον παίρνει» να τα βάλει και με το καταστατικό, κρίνεται ήδη και από ότι φαίνεται είναι ικανή να οδηγήσει σε τεράστιες αντιπαραθέσεις σε ό,τι απόμεινε στην Κουμουνδούρου, πολύ πιθανό και σε μια νέα διάσπαση.
Απέναντι σε μια κοινοβουλευτική ομάδα 36 νοματαίων, η οποία μπορεί να αποδειχθεί ευεπίφορη σε ένα κομματικό και εκλογικό «πάρε-δώσε» και να υποκύψει στην γοητεία της εξουσίας θα βρεθεί, εκ των πραγμάτων και της ιστορίας της αριστεράς, το σκληρό κομματικό σώμα, μια Κεντρική Επιτροπή που δεν δείχνει καθόλου διατεθειμένη να απωλέσει τον καθοδηγητικό πολιτικά και οργανωτικά ρόλο της και στις τάξεις της οποίας εξακολουθούν να παρεπιδημούν φιλόδοξοι νέο-λενινιστές και ικανοί ραδιούργοι, οι οποίοι «τόχουν με τους αριθμούς», άρα είναι σε θέση να ελέγξουν το όργανο, συνεπώς και τις αποφάσεις του.
Θα αποδώσει η επιλογή Κασσελάκη ( στο τέλος-τέλος αυτός τη χρεώνεται); Ο κουρνιαχτός που έχει ήδη σηκωθεί δεν δικαιολογεί ιδιαίτερη αισιοδοξία, αλλά αυτό δεν πολυνοιάζει την «αγία τετράδα» του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία εμφανίζεται πλέον αποφασισμένη να αποκαθηλώσει πολιτικά και την διακυβέρνηση Τσίπρα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Άλλωστε, είναι αυτή που επιμένει, ενόψει συνεδρίου, στην «αυτοκριτική» με ορίζοντα δεκαετίας, σε αντίθεση με τους κλασσικούς «τσιπρισκούς» που περιορίζουν τον χρόνο της ομφαλοσκόπησης στην τετραετία 2019/2023.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει ολοταχώς προς μια νέα σύγκρουση, όπως ήταν βέβαιο πως θα συμβεί, από την ώρα που οι διάφορες ομάδες στο εσωτερικό του αντιμάχονται, για πολιτικούς, οργανωτικούς και φιλοτομαριστικούς λόγους, μια αδύναμη προεδρική εξουσία με ψήγματα «καλοκαιρινής επιθεώρησης στο Δελφινάριο».
Στην ουσία, ο κ. Κασσελάκης παίζει το τελευταίο του χαρτί για να εδραιωθεί οργανωτικά σε ένα κόμμα «κι ας είναι και απόκομμα» και την ίδια ώρα γνωρίζει άριστα πως το εκλογικό του μέλλον με ορίζοντα τις ευρωεκλογές αναμένεται εξαιρετικά θολό. Άρα ό,τι κερδίσει τώρα θα του επιτρέψει να κρατήσει την καρέκλα του και μετά τις 9 Ιουνίου 2024.
Την ίδια ώρα η Νέα Αριστερά οργανώνεται και περιμένει! Παραμένει, εξάλλου, η πρώτη εναλλακτική όσων «του πειράζει το κύμα και δεν μπορούν να ταξιδέψουν στις Σπέτσες» ή προτιμούν «την Καρδίτσα, τον Βόλο και την Εύβοια».
