ΘΑΝΑΣΗΣ Κ.
Πριν 27 ακριβώς χρόνια σαν και σήμερα κορυφωνόταν η κρίση των Ιμίων.
Τρείς Έλληνες αξιωματικοί, έβρισκαν το θάνατο, σε συνθήκες που παραμένουν ακόμα όχι πλήρως διευκρινισμένες:
Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός.
Η κρίση εκτονώθηκε τότε με την αποχώρηση των Τούρκων καταδρομέων από τη νησίδα και με τη συμφωνία και των δύο χωρών να μην αποστέλλουν πλοία, ούτε στρατό, ούτε σημαίες. Και με τη δέσμευση και των δύο χωρών να μην επιστρέψουν εκεί σημαίες.
Η Ελλάδα ως τότε είχε κυριαρχία στο νησί!
Το καταδεικνύουν και οι επίσημοι ΝΑΤΟϊκοί χάρτες της εποχής.
Η Τουρκία δεν είχε κυριαρχία, ούτε είχε διανοηθεί να ζητήσει ως τότε…
Η Ελλάδα και η Τουρκία δεσμεύτηκαν πριν 27 χρόνια, να μην βάλουν στρατό ή σημαίες σε ένα νησάκι που ως τότε ήταν μέρος της ελληνικής κυριαρχίας…
Προφανώς δεν επρόκειτο για έντιμο “συμβιβασμό”!
Επρόκειτο για μονομερή ελληνική υποχώρηση.
* Ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο της εποχής (μεταξύ των οποίων ο τότε Πρωθυπουργός Σημίτης και ο τότε υπουργός Εξωτερικών Πάγκαλος) επέμεναν “καθησυχαστικά” ότι επιστρέψαμε στο “προηγούμενο καθεστώς” χωρίς Πόλεμο, δηλαδή στο status quo ante…
Δεν έλεγαν την αλήθεια!
— Δεν είχαμε επιστρέψει στο “προηγούμενο καθεστώς”. Είχαμε χάσει κυριαρχία…
— Μετά μας είπαν ότι ναι, όντως, είχαμε χάσει ελάχιστη κυριαρχία: μια βραχονησίδα στην οποία ζούσε μόνο ένα κοπάδι αιγοπρόβατα…
Κι αυτό ήταν ένα πελώριο ψέμα!
Αμέσως μετά την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί των Ιμίων, η επίσημη Τουρκία, δηλαδή η τότε κυβέρνηση της και όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν, αμφισβητούσαν πλέον ευθέως την ελληνική κυριαρχία επί 200 και πλέον νησίδων (μέχρι και την…Γαύδο, νοτίως της Κρήτης).
Τώρα πια αμφισβητούν και την κυριαρχία της Ελλάδας επί των κατοικημένων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου!
Δεν χάσαμε τότε κυριαρχία μόνο “σε ένα βράχο με κάτι κατσίκες”…
Τότε αποδεχθήκαμε να “γκριζάρει” από την πλευρά της Τουρκίας το μισό Αιγαίο!
— Σήμερα φτάσαμε στο ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ να ισχυρίζονται κάποιοι ότι “καλύτερα 3 νεκροί παρά 1003 νεκροί“!
Δηλαδή καλύτερα να παραχωρούμε κυριαρχία αμαχητί, παρά να υπερασπιζόμαστε την κυριαρχία μας με τα όπλα!
Πράγμα βέβαια, που αποτελεί ανοιχτή πρόσκληση στην Τουρκία να το επαναλάβει!
Κατά τα άλλα στο ζοφερό πολιτικό τοπίο του 2023 κάποιοι αναρωτιούνται αν “μένουμε ακόμα Ευρώπη“!
Για το αν “μένουμε Ευρώπη” δεν ξέρω να σας πω…
Την Ελλάδα όμως, την εγκαταλείπουμε σιγά-σιγά, έ;
* Τα επόμενα χρόνια, όσοι δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα το γκριζάρισμα του μισού Αιγαίου, έσπευσαν να στηρίξουν και το Σχέδιο Ανάν στην Κύπρο! Δηλαδή την πλήρη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής του 1974!
Μετατρέποντας ολόκληρη την Κύπρο σε προτεκτοράτο της Τουρκίας!
Μας απειλούσαν μάλιστα, ότι χωρίς το Σχέδιο Ανάν η Κύπρος δεν θα έμπαινε ποτέ στην Ευρώπη.
Ευτυχώς ο Κυπριακός Ελληνισμός απέρριψε το Σχέδιο Ανάν…
Και πάλι όσοι απορρίπταμε το Σχέδιο (δηλαδή η συντριπτική πλειονότητα και των Κυπρίων και του Ελληνικού λαού) χαρακτηριστήκαμε ως “εθνικιστές” και “αντι-ευρωπαίοι”.
Αλλά η Κύπρος μπήκε κανονικά στην Ευρώπη, χωρίς να πληρώσει το “τίμημα” πλήρους υποταγής της στην τουρκική επικυριαρχία.
Και πάλι αποδείχθηκε ότι είχαμε δίκιο, κι ότι το λόμπι της υποταγής στην Αθήνα ούτε ήξερε ούτε καταλάβαινε…
* Τότε διαμορφώθηκε η άποψη ότι η Ελλάδα θα λύσει τα προβλήματα της, με την Τουρκία, προωθώντας την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ.
— Πίστευαν ότι η πλήρης ένταξη στην Ευρώπη ήταν υψίστη προτεραιότητα για την Τουρκία.
— Πίστευαν ακόμα, ότι η Άγκυρα θα έκανε ο,τιδήποτε για να μπει στην Ευρώπη ως πλήρες μέλος, μεταξύ άλλων θα αναδιπλωνόταν και από την κατοχή της Κύπρου και από το “γκριζάρισμα” του Αιγαίου. Αν όχι αμέσως, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου.
— Πίστευαν τέλος, ότι ακόμα κι αν η Τουρκία έδειχνε απρόθυμη να κάνει τέτοιες οδυνηρές “παραχωρήσεις”, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, πιστοί στις “αρχές της Ευρώπης”, λέει, και στην “απαρέγκλιτη τήρηση του Διεθνούς Δικαίου”, θα πίεζαν την Τουρκία να συμμορφωθεί…
Έπεσαν έξω σε όλα!
* Στο μεταξύ η Τουρκία άρχισε ήδη να στρέφεται προς τον Ευρωασιατισμό!
Αντί να πολιτεύεται με υψίστη προτεραιότητα να γίνει πλήρες μέλος της Ευρώπης, άρχισε να στρέφεται προς το Σουνιτικό Ισλάμ,
ύστερα προσπάθησε να καπελώσει την “αραβική Άνοιξη”,
ύστερα προσπάθησε να ανακτήσει την Οθωμανική επιρροή, και τα “σύνορά της καρδιάς της”, πράγμα που σήμαινε ότι επιζητεί πλέον ισότιμη σχέση με την ΕΕ – κι όχι να ενταχθεί στην ΕΕ ως ένα, ακόμα, μέλος.
Σήμερα η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που αμφισβητεί όλες τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, προσδένεται στη Ρωσία όλο και περισσότερο, καθυβρίζει ή ειρωνεύεται τους Ευρωπαίους ηγέτες, αρνείται τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ κι έχει τσακωθεί με όλους τους γείτονές της, ενώ βρίσκεται σε παροξυσμό επιθετικότητας έναντι της Ελλάδας.
Και στο μεταξύ οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν πίεσαν ποτέ την Τουρκία! Τουλάχιστον για τα ζητήματα που αφορούν στο “γκριζάρισμα” του Αιγαίου, και στην προσπάθεια υφαρπαγής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας…
Σε κάποιοι ζητήματα υπήρξαν “επικριτικοί” (για τις πιο ακραίες προκλήσεις της Τουρκίας), σε κάποια άλλα υπήρξαν “ανεκτικοί” (μέχρι παρεξηγήσεως), γενικά δεν είχαν ενιαία στάση, ούτε βέβαια έδειξαν μεγάλη “πρεμούρα” για τήρηση “ευρωπαϊκών αρχών” ή του Διεθνούς Δικαίου.
Συνηθέστατα έπαιρναν “ίσες αποστάσεις” ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία…
Η “Ευρώπη”, όπως αποδείχθηκε ΔΕΝ ήταν ο “μοχλός” που θα έφερνε την Τουρκία “στα συγκαλά” της.
Η “Ευρώπη” ΔΕΝ ήταν ο “θηριοδαμαστής” που θα “εξημέρωνε το θηρίο Τουρκία”, για λογαριασμό της Ελλάδας…
Εμείς μένουμε πάντα Ευρώπη! Αλλά η Ενωμένη Ευρώπη ΔΕΝ ήταν αυτό που περίμεναν κάποιοι ευφάνταστοι στην Ελλάδα…
* Στο μεταξύ η Ευρώπη δεν έχει ενεργειακή πολιτική, αγωνιά αν θα βγάλει το χειμώνα (και χαίρεται που μάλλον θα τα καταφέρει, αν δεν πέσει πολύ η θερμοκρασία), αλλά για μετά το χειμώνα δεν ξέρει τι θα απογίνει με τιμές ενέργειας υπερδιπλάσιες – στην καλύτερη περίπτωση – απ’ ό,τι πριν την πανδημία.
Στο μεταξύ η Ευρώπη δεν έχει ούτε ανεξάρτητη αμυντική υπόσταση κι έχει επιστρέψει πλήρως στην αμυντική ομπρέλα του ΝΑΤΟ, το οποίο τσακώνεται για να στείλει μερικές δεκάδες σύγχρονα άρματα μάχης στην Ουκρανία, η οποία χρειάζεται πολλές εκατοντάδες για να “αντέξει” στην Ρωσική επίθεση…
Στο μεταξύ η Ευρώπη δεν έχει ούτε ενιαία πολιτική για το τεράστιο θέμα των παράνομης “μετανάστευσης” που η Τουρκία εκμεταλλεύεται συστηματικά για να εκβιάζει τους Ευρωπαίους (διαλύοντας σταδιακά την κοινωνική τους συνοχή και ανατρέποντας τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες τους).
Στο μεταξύ η Ευρώπη δεν έχει ενιαία στάση ούτε έναντι της Κίνας, που αποτελεί την επόμενη μεγάλη γεωπολιτική πρόκληση για τη Δύση.
Θέτει στόχους για μηδενικούς ρύπους ως το 2050, αλλά στο μεταξύ επιστρέφει στο… κάρβουνο και οι ρύποι αυξάνονται!
Αποφασίζει να “φυλάξει” τα σύνορά της (από τα κύματα εργαλειοποιημένων παράνομων μεταναστών) και ύστερα βγάζει ψηφίσματα ενάντια σε όσους φυλάσσουν τα σύνορα!
Θέλει να πατάξει τη διαφθορά, αλλά συνεχίζει να υπερασπίζεται τις ΜΚΟ, που αποδεδειγμένα διαφθείρουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους της.
Γενικά η Ευρώπη μοιάζει να μην ξέρει σήμερα που πατάει και που βρίσκεται…
Κατά τα άλλα, εμείς μένουμε Ευρώπη!
Η Ευρώπη πού ακριβώς πηγαίνει;
Η Ευρώπη ΔΕΝ είναι “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” που θεραπεύει πάσα νόσον κλπ. κλπ…
Και δεν είναι ένα πράγμα. Είναι πολλά – και διαφορετικά…
Εμείς δεν μένουμε Ευρώπη φαντασιώνοντας μιαν Ευρώπη που ΔΕΝ υπάρχει!
Δεν μένουμε Ευρώπη διαλέγοντας τα “καλά” και κλείνοντας τα μάτια στα “άσχημα”.
Δεν μένουμε Ευρώπη, για λόγους γεωπολιτικούς (και μόνο).
ΕΙΜΑΣΤΕ Ευρώπη!
Κι αυτό είναι ταυτοτικό πρόταγμα: Είναι ο πυρήνας της συλλογικής μας ταυτότητας όπως διαμορφώθηκε ιστορικά – μέσα σε χιλιετίες.
Δεν είναι “εφήμερη” επιλογή…
Με την Ευρώπη ήμασταν πάντα ταυτισμένοι.
Δεν υπήρξαν ποτέ ταυτισμένοι με κάθε ευρωπαίο επικυρίαρχο ή με κάθε Ευρωπαίοι τύραννο. Ήμασταν ταυτισμένοι με την Ευρώπη!
Και η Ευρώπη που υπάρχει σήμερα δεν είναι τωρινό φαινόμενο…
Διαμορφώθηκε τα τελευταία 1300 χρόνια αντιστεκόμενη στην εισβολή του Ισλάμ.
— Με πρώτο σταθμό το 717-18 όταν οι Βυζαντινοί (Λέων ο Γ’ ο Ίσαυρος) σταμάτησαν την Ισλαμική πλημμυρίδα των Αράβων στην Κωνσταντινούπολη,
— Με επόμενο σταθμό το 732 όταν ο Φράγκος ηγεμόνας Κάρολος Μαρτέλ (ο παππούς του Καρλομάγνου) σταμάτησε τους Άραβες στο Πουατιέ,
— Με ενδιάμεσους σταθμούς πέντε αιώνες Reconquista στην Ιβηρική χερσόνησο…
— Και με τελευταίο σταθμό το 1683, όταν ο Πολωνός πρίγκιπας Iωάννης Σομπιέσκι σταμάτησε (και διέλυσε) τους Οθωμανούς στην Βιέννη.
Επί χίλια χρόνια οι Ευρωπαίοι πολεμούσαν συνεχώς μεταξύ τους, αλλά ενώνονταν να σταματήσουν την εισβολή του Ισλάμ!
Τους χωρίζουν πολλά, τους Ευρωπαίους, αλλά έχουν τρείς κοινές και πανίσχυρες πολιτιστικές καταβολές:
Τον Χριστιανισμό, το Ρωμαϊκό Δίκαιο, και την Κλασσική Ελληνική Σκέψη.
Οι Ευρωπαίοι όρισαν να ξανά-ορίσουν τον εαυτό τους – από το Θωμά τον Ακινάτη ως το Λούθηρο κι από τον Ισαάκ Νεύτωνα μέχρι τον Χομπς και τον Λοκ και τον Ρουσσώ και τον Βολτέρο και τον Κάντ και τον Μιλς και τον Μαρξ ακόμα – ψάχνοντας και εξελίσσοντας αυτές τις τρείς μεγάλες πολιτιστικές κληρονομιές.
Όσοι τις αρνούνται, δεν “μένουν Ευρώπη”!
Όσοι ανοίγουν τα σύνορα στους εργαλειοποιημένους, προδίδουν την Ευρωπαϊκή παράδοση.
Όσοι διαδίδουν fake news για κοριτσάκια που δήθεν πεθαίνουν στον Έβρο, προδίδουν την Ευρωπαϊκή παράδοση.
Όσοι καλοπιάνουν τον επεκτατισμό της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας (και όχι μόνο), προδίδουν την Ευρώπη.
Όσοι εκχωρούν ελληνική κυριαρχία (ή κυριαρχικά δικαιώματα) ενός Ευρωπαϊκού κράτους, όπως η Ελλάδα ή η Κύπρος, στην Τουρκία, δεν… “μένουν Ευρώπη”!
Έχουν εγκαταλείψει κι έχουν προδώσει την Ευρώπη!
Ευρώπη ΔΕΝ είναι τα “μνημόνια” που μας επέβαλλαν οι Ευρωπαίοι τα τελευταία δέκα χρόνια.
Ευρώπη ΔΕΝ είναι τα ΕΣΠΑ που μας δίνουν οι Ευρωπαίοι.
Ευρώπη ΔΕΝ είναι τα σκάνδαλα του Ευρωκοινοβουλίου…
Ευρώπη ΔΕΝ είναι τα… φωτοβολταϊκά ή τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ή τα gay parades.
Ευρώπη δεν είναι τα καμώματα της κυρίας Φον Ντερ Λάϊεν, ή οι εκάστοτε – συχνά αντιφατικές – αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου…
Ευρώπη είναι όλα αυτά που νοσταλγούμε όταν βγαίνουμε εκτός Ευρώπης – κι ας περνάμε καλύτερα εκεί…
Ευρώπη είναι οι Πατρίδες (εις πληθυντικόν αριθμό) που έχουμε και που είναι οι ρίζες μας και μας ορίζουν.
Ευρώπη είναι η διάθεση αντίστασης σε όσους απειλούν την Ελευθερία μας.
Υπέρτατη “Ευρώπη” είναι η πατρίδα της – και ο λαός που τη γέννησε…
Για όσους το ψάχνουν σε βάθος, στη μυθολογία, Ευρώπη ήταν η πανώρια κόρη του βασιλιά Αγήνορα (ή του Φοίνικα) και της Τηλέφασσας που την ερωτεύθηκε ο Έλληνας Θεός Δίας, και της έκανε τρείς γιούς: Τον Μίνωα, το Ροδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.
Αργότερα η Ευρώπη παντρεύτηκε το βασιλιά της Κρήτης Αστερίωνα, και οι Έλληνες την ανέδειξαν σε θεότητα με το όνομα Ελλωτίς (με δύο λάμδα, όπως η Ελλάδα)…
Αυτή την αρχαία Ελληνική “θεότητα” διάλεξαν οι Ευρωπαίοι ως κοινή τους ταυτότητα.
Δεν τους την επέβαλλε κανείς. Μόνοι τους τη διάλεξαν…
Κι αυτή η ταυτότητα τους καθορίζει – μας καθορίζει!
Δεν μένουμε, δεν φεύγουμε – ΕΙΜΑΣΤΕ Ευρώπη!
Κι όσο υπερασπιζόμαστε τις πατρίδες μας, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ Ευρώπη…
(Όταν δεν τις υπερασπιζόμαστε, απλώς προδίδουμε την Ευρώπη. Αλλά εκείνη εξακολουθεί να μας καθορίζει)…
ΥΓ. Με αυτή την έννοια, πιο “Ευρωπαίοι” είναι όσοι θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της πατρίδας τους.
Ανάμεσά τους, ο Καραθανάσης, ο Βλαχάκος και ο Γιαλοψός.
Που σαν σήμερα τους χάσαμε.
Τρείς ήρωες που μας στοιχειώνουν.
Γιατί αυτοί κέρδισαν την αιωνιότητα.
Αλλά εμείς ακόμα ψαχνόμαστε… “αν μένουμε Ευρώπη”!
