Σύλληψις Αγίας Άννης,
Μητρός Υπεραγίας Θεοτόκου.
ο Μεσσίας δεν ήρθε ; θα έρθει ;
«Κοντά στον πατέρα του ψεύδους, (τον διάβολο),
το μεν σκοτάδι για εξαπάτηση δεικνύεται φως,
αντιστρέφονται δε ψευδώς μεταξύ τους μαζί με
τα πράγματα τα ονόματα, το λοξό και το ορθό».
( αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)1
Τήν εναλλαγή του ορθού σε λοξού, εξυπηρετεί το περιοδικό του Μητροπ. Ναού της Μητροπ. Αλεξανδρουπόλεως ; Δημοσίευσε εσχάτως δυο «δίδυμα» ως προς κάποιες από τις θέσεις τους άρθρα, το ένα μετά το άλλο, τα οποία ανήκουν σε αλλότριους χώρους. το πρώτο, στην πλειονότητά του (κατά τα 3/4 της έκτασής του) συκοφαντεί, υβρίζει τους Ορθοδόξους Χριστιανούς του Ελλαδικού χώρου, διακατέχεται από πολύ εμπάθεια, και προβάλλει πλανεμένες αντιχριστιανικές ιδέες2, ενώ το δεύτερο είναι ανυπόγραφο, αγνώστου «πατρότητος» 3 με τον… πομπώδη τίτλο : «ποιος από εμάς είναι ο Μεσσίας ; ». 4 το τελευταίο είναι ένα κείμενο αντιχριστιανικό, νεοεποχίτικο, με προβαλλόμενο μήνυμά του : «ο Μεσσίας δεν ήρθε, αλλά θα έρθει».
πως Ορθόδοξο ( ; ) Χριστιανικό ( ; ) περιοδικό διαφημίζει την αντιχριστιανική βλασφημία, ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, που ήρθε πριν δύο χιλιάδες χρόνια, αλλά θριαμβολογεί το σιωνιστικό όραμα ότι ο Μεσσίας θα έρθει ; ο αναμενόμενός τους όμως θα είναι ο Αντίχριστος. Συμφωνούν οι υπεύθυνοι του περιοδικού ; αν ναι, τότε «τώρα είναι γεμάτη η Εκκλησία από κρυφούς αιρετικούς»5 σύμφωνα με τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων. τι θα απαντήσουμε λοιπόν σε αυτά και σε τέτοιου είδους κείμενα ; «’Ότι είναι μακάρια τα αυτιά που δεν σας άκουσαν και οι καρδιές που διαφυλάχθηκαν άτρωτες από τα λόγια σας»6, όπως λέγει ο Μέγας Βασίλειος.
Εμείς θα ασχοληθούμε με το δεύτερο κείμενο. Είναι μυθοπλαστικό και περιστρέφεται γύρω από ένα μοναστήρι που καταρρέει. Έχουν απομείνει μόνο τέσσερις μοναχοί με τον ηγούμενό τους. Άπαντες άνω των εβδομήκοντα ετών. ο τελευταίος (ο ηγούμενος) δεν συμβουλεύεται τον επίσκοπό του η κάποιον συναγωνιστή του, αλλά ένα ραβίνο, ο οποίος χρησιμοποιούσε πότε-πότε μια καλύβα στην άκρη του δάσους.
το πρώτο μήνυμα που αναδύεται είναι ότι καλώς έπραξε ο ηγούμενος. αν δεχθούμε όμως αυτό τότε σε ανάλογες περιπτώσεις, ιερείς και λαϊκοί, θα αγνοούν τους επισκόπους και τους ιερείς τις ώρες των προβλημάτων και θα ανατρέχουν στων «αλλοτρίων την φωνήν», 7 σε μάγους, γκουρού, η σε κάποια καφετζού. Αλλά ας επανέλθουμε στο δημοσίευμα. ο ραβίνος του πρότεινε ένα από τα κύρια που περιέχει η καρδιά του, γιατί «εκ του περισσεύματος της καρδίας το στόμα λαλεί»8. «Ένας από εσάς είναι ο Μεσσίας», είπε. ας σημειωθεί ότι η λέξη Μεσσίας, στο κείμενο, είναι με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, καταδεικνύει δηλαδή πρόσωπο, και ακολουθείται, πάντα από το άρθρο «ο» που καταδεικνύει ΕΝΑ συγκεκριμένο πρόσωπο, ενώ αναφέρεται στο κείμενο επτά φορές, σε αυτή τη μορφή και γραφή : «ο Μεσσίας». στο άκουσμα «της αθέσμου συμβουλής», οι. «μοναχοί», «είδαν τον καρπό ότι ήταν καλός εις βρώσιν»9. Άκριτα και αβασάνιστα, κατάπιαν ο, τι τους σέρβιρε ο καλός ραβίνος. το δηλητήριο έφθασε στο νου και στην καρδιά τους. στον προβληματισμό τους ποιος απ’ αυτούς να είναι ο Μεσσίας, δεν δίστασαν να συμπεριλάβουν και τον εαυτό τους στο παιχνίδι της αναζήτησης, γι’ αυτό, σύμφωνα με το άρθρο, έλεγαν : «Αναμφίβολα ο ραβίνος δεν εννοούσε εμένα.. και αν υποθέσουμε ότι εννοούσε εμένα ; αν υποθέσουμε πως είμαι ο Μεσσίας ; ω Θεέ μου, όχι εγώ. δεν αξίζω και τόσο πολύ για Σένα ! η μήπως αξίζω άραγε ; ». 10 ποιος σώφρων διερωτάται, και μάλιστα πάνω από τα εβδομήντα του χρόνια, μήπως αυτός είναι ο Μεσσίας ; Στ’ αλήθεια, ποιος είναι ο Μεσσίας ; Είναι ανάγκη να αποδείξουμε ποιος είναι ο πραγματικός Μεσσίας, τι σημαίνει Χριστός, από πότε είναι Χριστός, ότι ο Χριστός θα ξαναέλθη, όχι από τη γη που θα έλθη ο Αντίχριστος, αλλά από τον ουρανό και ποιος στα έσχατα θα συστηθεί ότι είναι ο Μεσσίας. με τη γνώση όλων αυτών θα κατανοήσουμε ότι το πονηρότατο δημοσίευμα εξυπηρετεί αντιχριστιανικές σκοπιμότητες.
ποιος είναι ο αληθής Μεσσίας ;
α) το βροντοφωνάζει απ΄τή χαρά του ο Άγιος Ανδρέας ο πρωτόκλητος και εμείς τον χειροκροτούμε. «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν. ο έστι μεθερμηνευόμενον (που σημαίνει) Χριστός». 11
β) το αποκάλυψε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας, και εμείς τον προσκυνούμε. Είπε η Σαμαρείτιδα στον Ιησού Χριστό : «οίδα (γνωρίζω) ότι Μεσσίας έρχεται ο λεγόμενος Χριστός. όταν έλθη εκείνος, αναγγελεί ημίν πάντα. λέγει αυτή ο Ιησούς. εγώ ειμι ο λαλών σοι» ( εγώ είμαι που σου μιλάω). 12
ο Ιησούς, λοιπόν, είναι ο αναμενόμενος από τους τότε Ιουδαίους ο Μεσσίας, που σημαίνει Χριστός.
γ) Επιβεβαίωσαν την Σαμαρείτιδα οι συντοπίτες της και εμείς συνηγορούμε. «ουκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν. αυτοί γαρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτος εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (ο Μεσσίας). 13
δ) Λόγω της έντονης προσμονής και αναμονής του αναμενόμενου Χριστού (Μεσσία), οι Ιουδαίοι αποστέλλουν ιερείς και Λευΐτες να ερωτήσουν τον ασκητή της ερήμου, Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. «συ ποιος είσαι ; ». ο επίγειος άγγελος ωμολόγησε ότι «δεν είμαι εγώ ο Χριστός» και κατέδειξε τον Ιησούν Χριστόν. 14
ε) Όταν ο απόστολος Φίλιππος πρωτογνώρισε τον αναμενόμενο Μεσσία, το ανακοίνωσε με ενθουσιασμό στον Ναθαναήλ. «Αυτόν που έγραψε ο Μωϋσής στο νόμο και οι προφήτες, ευρήκαμεν Ιησούν…. έρχου και ίδε», ( έλα να δεις μόνος σου). 15
στ) ο Ναθαναήλ συγκλονισμένος ομολογεί και εμείς συνομολογούμε. «συ είσαι ο υιός του Θεού, συ είσαι ο βασιλεύς του Ισραήλ». 16
ζ) Βεβαιωτικά επισφραγίζει ο απόστολος Πέτρος. «συ είσαι ο Χριστός, (ο Μεσσίας) ο υιός του Θεού ζώντος». 17
η) η Μάρθα κατέθεσε τη μαρτυρία της. «εγώ πεπίστευκα ότι συ ει ο Χριστός, ο υιός του Θεού ο εις τον κόσμον ερχόμενος». 18
θ) Είπε ο αρχιερέας στον Ιησούν. «σε εξορκίζω εις το όνομα του αληθινού Θεού, να μας πεις αν εσύ είσαι ο Χριστός (ο Μεσσίας) ο υιος του Θεού». ο Ιησούς του απάντησε. «συ είπας». (Δηλαδή, Εγώ είμαι όπως το είπες). 19
ι) ο Ηρώδης συνήγαγε τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού και ζήτησε να τον πληροφορήσουν που ο Χριστός (ο Μεσσίας) γεννάται. Αυτοί του είπαν. «εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, γιατί έτσι έχει γραφεί από τον προφήτη»20. (Μιχαία). 21
ποιος όμως θα μας πει πότε ο Ιησούς ονομάστηκε Χριστός ; ο πρώτος που θα απαντήσει είναι ο Άγιος Κύριλλος του Πατριαρχικού Θρόνου της Αλεξανδρείας Πρόεδρος. «ο μονογενής Λόγος του Θεού, όταν έγινε άνθρωπος ωνομάσθηκε Χριστός». 22 ο εκ Δαμασκού Άγιος Ιωάννης καταθέτει για το θέμα αυτό τον δικό του κρυστάλλινο λόγο. «Έγινε Χριστός ο υιος και Λόγος του Θεού, από τη στιγμή που εσκήνωσε μέσα στην κοιλία της Αγίας Αειπαρθένου, και έγινε σάρκα χωρίς μεταβολή, και επήρε η σάρκα το χρίσμα από την θεότητα». 23
«Επειδή όμως οι Ιουδαίοι παρεξέκλιναν από την αλήθεια, περιμένουν ακόμη τον Χριστό (τον Μεσσία) να έλθη», 24 λέγει ο Άγιος Αθανάσιος. ο Άγιος Κύριλλος, Πατριαρχών Ιεροσολύμων το καύχημα, προαναγγέλλει. «οι απόγονοι των Ιουδαίων, αρνούμενοι αυτόν που ήλθε και περιμένοντας κακώς αυτόν που θα έρθει (τον Αντίχριστο), εγκατέλειψαν τον αληθινόν Χριστό, και περιμένουν τον πλάνο οι πλανηθέντες, για να αποδειχθεί και σ’ αυτό αληθινός ο Σωτήρας, που είπε. Εγώ ήρθα στο όνομα του πατέρα μου και δεν με δέχεσθε, εάν όμως έρθει άλλος στο όνομα του εαυτού του, εκείνον θα τον δεχθείτε(Ιωάν. 5, 43)». 25 ο χρυσολόγος Ιωάννης σχολιάζει. «οι Ιουδαίοι εξαιτίας της άγνοιας των χρόνων έκαναν το μεγάλο σφάλμα. Γιατί αν άκουαν τον Πατριάρχη που λέει, δεν θα εκλείψει άρχοντας από τη φυλή του Ιούδα, ούτε αρχηγός από τη γενιά του, μέχρι να εκπληρωθούν αυτά που πρόκειται να γίνουν, 26 και αν παρατηρούσαν με ακρίβεια τα χρόνια της παρουσίας, δεν θα είχαν εκπέσει από τον Χριστό και δεν θα έπεφταν στον Αντίχριστο». 27
Όσοι, ίσως από άγνοια, υποστηρίζουν ότι «πρέπει να μιλάμε μόνο για τον Χριστό και ποτέ για τον Αντίχριστο και τα έσχατα», δεν γνωρίζουν ότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μίλησε για τον Αντίχριστο και για τα έσχατα. η προσεγμένη αναφορά του Ιησού Χριστού για τα θέματα αυτά, έγινε με σκοπό : α) να ενημερώση για να μην πλανηθούν «βλέπετε μη τις υμάς πλανήση»…. Έτσι προστατεύει και ασφαλίζει τα παιδιά του, όλων των εποχών, από του ψευδόχριστους (ψευδομεσσίες). β) να ενθαρρύνει. «οράτε μη θροείσθε» (προσέξτε, μην τρομάζετε). γ) να προετοιμάσει όσους θα είναι στα χρόνια του Αντιχρίστου, να μην πλανηθούν από τα ψευδοθαύματά του και τον ακολουθήσουν. Αναφέρθηκε, περί αντιχρίστων που θα εμφανίζονται διαχρονικά, και περί του Αντιχρίστου ειδικά. 28 Επικύρωσε τα υπό του προφήτου Δανιήλ σχετικά, και αποκαλεί τον Αντίχριστο με την ίδια προσωπωνυμία που χρησιμοποίησε ο προφήτης γι’ αυτόν. «βδέλυγμα της ερημώσεως». 29 Εξηγεί το πάγχρυσο στόμα της Εκκλησίας, Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «Βδέλυγμα στην Αγία Γραφή ονομάζεται αυτό που είναι άξιο μίσους και αποστροφής». 30
«οι μαθητές ζήτησαν να πληροφορηθούν από τον Χριστό τον χρόνο του τέλους και τα σημάδια της παρουσίας του για να μην πλανώνται», αναφέρει ο Μ. Αθανάσιος αλλά να διδάξουν και στους άλλους. με το να πληροφορηθούν λοιπόν, διόρθωσαν τους Θεσσαλονικείς, οι οποίοι θα επλανούντο. 31 ο Απόστολος Παύλος, όταν ήταν μαζί με τους Θεσσαλονικείς, τους είχε πει για την δεύτερη παρουσία του Χριστού. τους τα γράφει επιγραμματικά πάλι, εφιστώντάς τους την προσοχή, «ότι δεν πρέπει να πιστεύουν αυτούς που λένε ότι έφθασε η ημέρα αυτή. τους είπε ότι δεν θα γίνει αυτό αν δεν φανερωθεί πρώτα ο άνομος, ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας. Αυτός, θα εναντιωθεί και θα σηκώσει κεφάλι μπροστά σε κάθε τι που λέγεται Θεός η είναι αντικείμενο λατρείας. θα το κάνει αυτό, για να στήσει ο ίδιος το θρόνο του στο ναό του Θεού, προσπαθώντας να αποδείξει πως είναι Θεός…. θα έρθει με την ενέργεια του σατανά. θα κάνει κάθε είδους θαυματουργικές δυνάμεις με απατηλά σημεία και με κάθε είδος απάτης του κακού». 32
Κατηχεί ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων. «Αυτός ο Ιησούς Χριστός που αναλήφθηκε, θα έρθει πάλι από τον ουρανό, όχι από τη γη. και είπα, όχι από τη γη, επειδή από τη γη πρόκειται να έρθουν πολλοί αντίχριστοι… και πρόκειται λοιπόν, να έρθει το βδέλυγμα της ερημώσεως, που θα διεκδικήσει ψευδώς το όνομα του Χριστού για τον εαυτό του. Εσύ όμως, σε παρακαλώ, να περιμένεις τον αληθινό Χριστό, τον Μονογενή υιο του Θεού, που δεν έρχεται πια από τη γη, αλλά από τον ουρανό, ο οποίος θα φανεί σ’ ολόκληρη την οικουμένη σαν αστραπή33 και φωτεινή λάμψη και θα συνοδεύεται από αγγέλους, για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, και να εγκαθιδρύσει βασιλεία ουράνια, αιώνια και ατελείωτη. Μείνε λοιπόν ασφαλής και σ’ αυτό(τό δόγμα)». 34
για τη δευτέρα του Χριστού παρουσία και τα περί Αντιχρίστου έχουν γράψει διεξοδικά ο Άγιος Κύριλλος πατρ. Ιεροσολύμων35 και ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, 36 αλλά ελλείψει χώρου δεν μπορούν να παρουσιαστούν και σχολιασθούν εδώ.
Από όσα προαναφέρθηκαν «αναφάνηκε, σαν από κάποιο γεωμετρικό πόρισμα»37, η αλήθεια, και η αλήθεια ελευθερώνει. «Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώση υμάς». 38 Δυστυχώς σήμερα «ωλιγόστευσαν αι αλήθειαι από τους υιούς των ανθρώπων». 39 η αλήθεια, όπως αποδείχθηκε από την αδιαμφισβήτητη τεκμηρίωση, είναι ότι : α) Μεσσίας σημαίνει Χριστός. β) ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Μεσσίας δηλαδή. γ) Χριστός είναι από την ώρα που ο Λόγος σαρξ εγένετο (την στιγμή της εκ Πνεύματος Αγίου σύλληψις της Θεοτόκου). δ) Όσοι περιμένουν Μεσσία, αυτός θα είναι ψευδομεσσίας. θα έρθει από τη γη, (θα είναι άνθρωπος δηλαδή) και θα είναι ο Αντίχριστος. ε) ο Ιησούς Χριστός θα ξαναέρθη όχι από τη γη, (που θα έρθει ο Αντίχριστος), αλλά ενδόξως από τον ουρανό. θα κρίνει ζώντας και νεκρούς, και η Βασιλεία του θα είναι αιώνια (ατελεύτητη).
οι μωαμεθανοί δεν ενοχλούντο από τις Χριστιανικές γιορτές, αιώνες τώρα. με το ψευδές πρόσχημα ότι ενοχλούνται, απαγορεύουν να ακούγονται οι λέξεις «Χριστούγεννα» και «Πάσχα» ! τις μετονομάζουν «γιορτές του χειμώνα» και «γιορτές της άνοιξης» ( η «του καλοκαιριού»). Είναι λοιπόν, ολοφάνερο ότι η αντίδραση για τις Χριστιανικές γιορτές προέρχεται από κύκλους που αναμένουν μέχρι σήμερα Μεσσία, που θα είναι ο Αντίχριστος, και προετοιμάζουν γι’ αυτό την κοινή γνώμη για την έλευσί του. Σ’ αυτό διολοισθαίνει, συμβάλλει η και συμπαρατάσσεται και το περιοδικό του μητροπολιτικού ναού της Αλεξανδρουπόλεως με το δημοσίευμα «ποιος από μας είναι ο Μεσσίας ; ». δεν θα γιορτάσουν Χριστούγεννα, δηλαδή τη γέννηση του Χριστού ( : του Μεσσία) ; τι θα γιορτάσουν ; Απλά, «Ιησούγεννα» ; Μόνο τη γέννηση του Ιησού ; Όχι τη γέννηση του Ιησού Χριστού, του Μεσσία ; οι λέξεις «Ιησούς Χριστός» είναι συνακόλουθες και συμπληρωματικές. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα γιορτάσουμε Χριστούγεννα (Χριστού γέννα), τη γέννηση του Μεσσία, του Ιησού Χριστού. Κλείνουμε τ’ αυτιά μας σε «παράτονες φωνές»40, φάλτσες δηλαδή και σε συμβουλές που προέρχονται από «των αλλοτρίων τις φωνές» και τα στόματα, όπως του προαναφερθέντος στο άρθρο του περιοδικού που σχολιάσαμε.
ο Άγιος Γρηγόριος Αρχιεπ. Θεσσαλονίκης μας δείχνει τον δρόμο από ποιους να μαθαίνουμε τα της πίστεως μας. «οι μάγοι (που πήγαιναν τα δώρα στο Χριστό) επειδή ζητούσαν να μάθουν από τους Ιουδαίους, που γεννάται ο Χριστός κατά τις ιερές προρρήσεις, τους εγκατέλειψε ο θείος αστήρ, για να μας διδάξη να μην ζητούμε πλέον να μαθαίνουμε από Ιουδαίους τα σχετικά με τον νόμο και τους προφήτες, αλλά να ακολουθούμε την από τους ουρανούς διδασκαλία, για να μη εκπέσωμε από την άνωθεν Χάρι και φωτοχυσία». 41 ο έτερος Γρηγόριος και μέγας θεολόγος, στηλιτεύοντας τον αυτοκράτορα Ιουλιανό παιανίζει τον θρίαμβο του Χριστού : «Έχω και εγώ κάτι να ειπώ από τα ουράνια. εκείνος ο αστήρ εφανέρωσε την παρουσία του Χριστού. αυτός είναι ο στέφανος της νίκης του Χριστού». 42
Πολλοί ιερείς είναι οι ίδιοι ακατήχητοι και για τον λόγο αυτό δεν μπορούν να κατηχήσουν αυτούς που θέλουν και ενδιαφέρονται για την σωτηρία τους. Κάποια…. «Ορθόδοξα» περιοδικά αντί για λόγο Κυρίου, προσφέρουν λόγο θηρίου «του ωρυωμένου τίνα καταπίει»43. Αντί για θεολογία, διδάσκουν φιλοσοφία και λίγο μαγεία. Παραμύθια με μαγικές κολοκύθες (!), μαγικούς δίσκους (!), και μαγικά χαλιά(!), δεν απουσιάζουν. τα εξώφυλλά τους διανθίζονται με παιδικά δαιμονικά σκίτσα. Ίσως, προσεχώς, να δημοσιευθούν αποσπάσματα από σατανικές βίβλους η ακόμη και «ευαγγέλια» θρησκειών, επισύροντας επάνω τους το διπλό ανάθεμα γι’ αυτούς που θα κηρύξουν άλλο ευαγγέλιο απ’ αυτό που παραλάβαμε. 44
«Άλλο ευαγγέλιο μας φέρατε και άλλη διδασκαλία αντίθετη προς την του Χριστού και των μαθητών του», εκφράζουμε με πόνο, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Αγίου γρηγ. Παλαμά. ο προφήτης Αββακούμ απευθύνει ένα «αλλοίμονο σ’ εσάς». «ω ο ποτίζων τον πλησίον αυτού ανατροπή θολερά». 45
«Εξαποστελώ λιμόν (πείνα) επί την γην, ου λιμόν άρτων ουδέ δίψαν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι τον λόγον Κυρίου». 46
Συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές την άθλια αυτή εικόνα ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. «η άνοια και η παραφροσύνη είναι οι πονηροί γεννήτορες πονηροτέρων αιρέσεων. διότι, όταν αγνοή κανείς μερικά εκ των θείων, έπειτα δε όχι μόνο δεν πείθεται καθόλου στους ειδήμονες αλλά και ανθίσταται σ αυτούς, αυτός πρώτον μεν πλανά τον εαυτό του και έπειτα όλους τους οπαδούς του. Πολλοί λοιπόν τελευταία, επειδή ” όλοι σχεδόν επιζητούν τα δικά τους και όχι τα του Ιησού Χριστού ”, και αυτά που είναι στα χέρια τους, είτε λόγοι είναι, είτε αξιώματα, ακόμη και ιερά, καθιστούν μέσα βιοπορισμού και δόξης εκ μέρους ανθρώπων. τι ενδιαφέρον έχουν αυτοί για τέτοια ζητήματα ; ». 47
οι υπεύθυνοι του περιοδικού πρέπει να ζητήσουν δημοσίως συγνώμη, ιδιαιτέρως για την δημοσίευση αυτού του βλάσφημου κειμένου, με το οποίο ακροθιγώς ασχοληθήκαμε.
Κατακλείομε με κάτι που είχε αναφέρει ο Ουρανοφάντωρ και Μέγας, Βασίλειος, παραλλάσσοντάς το ελαφρώς. «Πιστεύομε ότι ο έλεγχος μας, και η έντονη διαμαρτυρία μας, από τρία αγαθά, θα επιτύχει τουλάχιστον το ένα. α) η θα απομακρύνει την πλάνη από όσους ήδη έχουν εκπέσει σ’ αυτή, β) η θα προφυλάξει εν τινι μέτρω, τους υγιαίνοντας, γ) η τουλάχιστον θα αμειφθούμε εμείς, διότι συνετελέσαμε στο να προτιμήσουν οι αδελφοί μας την αλήθεια». 48
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Παραπομπές-Σημειώσεις
1. Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ΕΠΕ, τομ. 6, σελ. 531.
2. Περιοδικό «Σταγόνες πίστεως», Τεύχος 40 απρ. -Μάϊος-Ιούν. 2022, σελ. 8-9.
3. Πιθανώς προέρχεται από τον αφορισμένο Ρώσσο λογοτέχνη Λέοντα Τολστόϊ.
4. περ. Στ. πιστ., ε. α. σελ. 10-11.
5. αγ. Κυριλ. πατρ. Ιεροσολ., ΕΠΕ, τομ. 2, Κατήχηση φωτιζομ., ΙΕ΄σελ. 133
6. Μ. Βασιλ. ΕΠΕ, τομ. 3, σελ. 317.
7. Ιωάν. 10, 5.
8. ματθ. 12, 34.
9. Πρβλ. γεν. 3, 1-7.
10. Περιοδ. ε. α. σελ. 11.
11. Ιωαν. 1, 42.
12. Ιωάν. 4, 25-26.
13. Ιωάν. 4, 42.
14. Ιωάν. 1, 19-20, 26, 29.
15. Ιωάν. 1, 46, 47.
16. Ιωάν. 1, 50
17. ματθ. 16, 16. Ιωάν. 6, 69.
18. Ιωάν. 11, 27.
19. ματθ. 26, 63-64.
20. ματθ. 2, 3-5.
21. μιχ. 5, 1.
22. αγ. Κυριλ. Αλεξ., ΕΠΕ τομ. 11, σελ. 27
23. αγ. Ιωαν. Δαμασκ. ΕΠΕ, τομ. 1, εκδ. ακριβ. Ορθοδ. πίστεως, σελ. 431.
24. Μ. Αθαν. Πτρ. Αλεξανδρ. ΕΠΕ, τομ. 2, σελ. 257.
25. αγ. Κυριλ. Ιεροσ., ΕΠΕ, τομ. 1
26. γεν. 49, 10.
27. αγ. Ιωάν. χρυσ., ΕΠΕ, τομ. 8α, σελ. 357.
28. ματθ. κεφ. 24. μαρκ. κεφ. 13.
29. ματθ. 24, 15. μαρκ. 13, 14. Δανιήλ 9, 27.
30. αγ. Ιωάν. Χρυσοστ., ΕΠΕ, τομ. 12, σελ. 287.
31. Μ. Αθαν., ΕΠΕ, τομ. 2, σελ. 183-185.
32. β΄θεσ. 2, 1-10&αγ. Ιωάν. χρυσ., ΕΠΕ, τομ. 12, σελ. 20, 22, 51.
33. ματθ. 24, 27
34. αγ. Κυριλ. Ιεροσολ., ΕΠΕ, τομ. 1, Κατηχ. φωτ. δ΄σελ. 149.
35. ε. α., τομ. 2, Κατήχ. φωτιζ. ΙΕ΄σελ. 120-168.
36. αγ. Ιωάν. Δαμασκ., ΕΠΕ, τομ. 1, εκδ. ακριβής, σελ. 555-559.
37. αγ. γρηγ. Παλαμά, ΕΠΕ, τομ. 6, σελ. 451.
38. Ιωάν. 8, 32.
39. ψαλμ. 11, 2.
40. αγ. γρηγ. Παλαμά, ΕΠΕ, τομ. 5, σελ. 325.
41. α΄ Επιστ. πετρ. 5, 8.
42. αγ. γρηγ. Θεολ., ΕΠΕ, τομ. 3, σελ. 189-191.
43. αγ. γρηγ. Παλαμά, ΕΠΕ, τομ. 11, σελ. 471.
44. Γαλάτας 1, 8-9.
45. Αββακούμ, 2, 15.
46. Αμμώς, 8, 11
47. αγ. γρηγ. Παλαμά, ΕΠΕ, τομ. 3, σελ. 311.
48. Μ. Βασιλείου, ΕΠΕ, τομ. 10, σελ. 31.
