Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο! Σας μιλά ο Ραδιοφωνικός Σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. “
Πέρασαν 43 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία μεγάλη επανάσταση του Έλληνα, το Πολυτεχνείο μωρέ, αυτό το καημένο που το θυμόμαστε μονάχα στις 16, στις 17 και στις 18 Νοεμβρίου. 43 χρόνια από την τελευταία φορά που τιμήσαμε τους προγόνους μας.
Αρματολοί, αντιστασιακοί και αντιχουντικοί ήταν οι πεσόντες, δεν χρειάζονται στεφάνια και τραγούδια, για αγώνες και αίμα διψάει η αιώνια ψυχή τους. Οι νέοι γίνανε γέροι και ξέχασαν, βολεύτηκαν στις δουλίτσες τους και όσοι γεννήθηκαν μετά το 73 αδιαφόρησαν για το “γελαστό παιδί”.
Δύσκολα χρόνια εκείνα της Χούντας, της Αντίστασης και της Τουρκοκρατίας. Περιορισμός ελευθερίας, προπαγάνδα, φτώχεια και ανομία επικρατούσε σε όλη την χώρα. Ευτυχώς που εν έτη 2016 δεν υπάρχουν αυτά, η Δημοκρατία επέστρεψε και εγκαταστάθηκε μόνιμα στον θρόνο της και μάλιστα στην χώρα που την ανέδειξε. Γιατί όταν εσείς τρώγατε βατόμουρα, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη, που έλεγε και παλαιότερα ο Χάρρυ Κλυν.
Τώρα μερικοί κακοήθεις θα μιλήσουν για τις τηλεοπτικές άδειες αλλά και τον περιορισμό των πανελλαδικών ραδιοφώνων, κάποτε θα το λέγαμε προπαγάνδα, τώρα είναι εσωτερική και ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Ίσως κάποιοι άλλοι να μιλήσουν για τους ένα εκατομμύριο συνανθρώπους μας που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αλλά και για τα ποσοστά ανεργίας, κάποτε θα το λέγαμε φτώχεια, τώρα είναι Οικονομική Πολιτική. Τώρα η πρώτη κατοικία των ανθρώπων βγαίνει σε πλειστηριασμό, κάποτε θα ήταν επίταξη, τώρα είναι νόμιμο και απόφαση των θεσμών, όχι δικιά μας φυσικά. Τα προγράμματα γίνανε μνημόνια, τα ΟΧΙ γίνανε ναι και το ΜΕΛΛΟΝ έγινε παρελθόν.
[irp posts=”80226″ name=”Πολυτεχνείο: Όλες οι εκδηλώσεις”]
Ο Λαμπράκης έγινε οδός που βγάζει στο γήπεδο της ΠΑΟΚάρας μας, ενώ ο Καραϊσκάκης έγινε γήπεδο της Ολυμπιακάρας μας. Το Πολυτεχνείο έγινε επανάσταση του κυβερνοχώρου και οι πορείες έγιναν μπινελίκια στα σχόλια του youtube για το ποιος είναι πιο αριστερός από τον Λένιν. Τι θα έλεγε άραγε “ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο” για την σημερινή αριστερή πολιτική σκηνή και πως θα αντιδρούσε ο Μάνος Χατζηδάκις με όλα αυτά τα ρατσιστικά περιστατικά που ζούμε καθημερινά και σπιλώνουν το όνομα και την ταυτότητα μας. Ο Μάνος θα έγραφε για τον ήλιο της δικαιοσύνης ή θα έκαιγε το σπλάχνο του μόλις μάθαινε με ποιο πολιτικό κόμμα ταυτίστηκε;
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 43 χρόνια μετά, πιο επίκαιρο από ποτέ.
Υ.Γ. Σοκαρισμένοι παρακολουθήσαμε την εκλογή του Ντοναλντ Τράμπ λες και δεν είχαμε πεισθεί τόσο καιρό για το ποιόν του Αμερικανικού λαού και την αγάπη του για την βία και τον ρατσισμό. Με την ίδια ευκολία που ο καθένας μπορεί να κουβαλάει ένα όπλο να μπει σε ένα σχολείο και να θερίσει 50 άτομα, μπορεί λοιπόν να γίνει και πλανητάρχης. Το American Dream ζει ακόμα ρε. Αλλά στον αντίποδα θα πείτε πως και η Χίλαρι είναι 25 χρόνια μέσα στα κόλπα και στο όλο σύστημα και μάλιστα ευθύνεται για πάρα πολλές αιματηρές επιθέσεις σε άλλες χώρες. Το σύστημα το ξέρουμε λοιπόν, πάμε να δοκιμάσουμε κάτι άλλο τώρα και όπου μας βγάλει θα μου πείτε, στο όνειρο με βάρκα την ελπίδα. Κάτι μου θυμίζουν εμένα όλα αυτά τώρα, αλλά δεν θέλω να κακολογηθώ.
