ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΧΩΡΟ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ
Έζησε και εργάστηκε με αξιοπρέπεια επί 24 χρόνια στην Ελλάδα, όμως το πεπρωμένο του μοιάζει να είναι καταραμένο και άδικο…
Ο λόγος για τον 63χρονο Ρουμάνο Μάικραν Ώρεζ (Μicran Aurez), κάτοικο Ζαχάρως, ο οποίος χτυπήθηκε σκληρά από τον καρκίνο και βλέπει το καντήλι του να σώνεται μέσα σε μια τρώγλη, μακριά από συγγενείς, φίλους και γνωστούς, με μοναδική συντροφιά έναν συμπατριώτη του και ένα σκυλί…
Ο άτυχος άνδρας διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο στους πνεύμονες (κακοήθη νεοπλάσματα των βρόγχων και των πνευμόνων) και ύστερα από σειρά εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε, του χορηγήθηκε θεραπευτική-φαρμακευτική αγωγή και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.
Η επιστροφή όμως στο σπίτι ήταν η απαρχή της κόλασης… Κατάκειτος και αποδυναμωμένος, με ένα μελαγχολικό βλέμμα, προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν χώρο δίχως νερό, δίχως ρεύμα και δίχως μια τουαλέτα. Η δυσοσμία στο σπίτι είναι έντονη και αντιληπτή από την ώρα που κάποιος θα πατήσει στο πλατύσκαλο… Ο άνθρωπος που μένει μαζί του μερικές ώρες της ημέρας, δυστυχώς δεν έχει ούτε ο ίδιος τις αναγκαίες δεξιότητες για να συνδράμει στις ιατρικές ανάγκες του 63χρονου, με συνέπεια να περιμένουν αμφότεροι το μοιραίο…
Οι περίοικοι μίλησαν στην εφ.«Πατρίς» ζητώντας από τις αρχές να παρέμβουν με κάποιον τρόπο, ώστε ο 63χρονος Ρουμάνος να ζήσει σε ανθρώπινες συνθήκες και –αν τελικά είναι γραφτό του- να πεθάνει με αξιοπρέπεια σε ένα καθαρό κρεβάτι και όχι ανάμεσα σε μισογκρεμισμένους τοίχους, σκισμένες κουβέρτες και πεταμένα φάρμακα και χαρτιά…
«Ήρθαμε στη Ζαχάρω για διακοπές και έχουμε πληγωθεί από αυτήν την κατάσταση. Ένας άνθρωπος αβοήθητος, ανασφάλιστος, που δεν του δίνει κανένας σημασία. Ζει σε άθλιες συνθήκες και σε ελεεινη κατάσταση. Το νοσοκομείο μας είπε ότι δεν χρήζει νοσηλείας άλλο. Αν δεν χρήζει νοσηλείας ο ετοιμοθάνατος, ποιος χρήζει; Άμα ηταν δικος τους το ίδιο θα έκαναν;» αναρωτιέται στην εφ. «Πατρίς» ο Γ.Ερινιώτης, γείτονας του Μάικραν.
Η κα Γεωργία Μπουρογιαννοπούλου τονίζει στην εφ.«Πατρίς» ότι ο Μάικραν ήταν πάντοτε υπόδειγμα ανθρώπου και επαγγελματία. Μου μάζευε τις ελιές για χρόνια και ήταν πολύ καλός και εξυπηρετικός. Δυστυχώς όμως, φίλοι και γνωστοί -πλην ενός- έχουν εξαφανιστεί. Προσπαθούμε να βοηθήσουμε ώστε τουλάχιστον να πεθάνει αξιοπρεπώς. Στο νοσοκομείο είπαν ότι έχει 5 μέρες ζωή. Πώς το ξέρουν δηλαδή;»…
Ο Παναγιώτης Αλεξόπουλος, γείτονας του Μάικραν, υπογράμμισε τις άθλιες συνθήκες υγιεινής, ζητώντας από κάποιον αρμόδιο να τον μεταφέρει σε ένα μέρος όπου θα μπορούν να του προσφερθούν οι απαραίτητες βοήθειας υγείας και διαμονής.
Την παρέμβαση του υπουργείου Υγείας ζητά ο δήμος
Από την πλευρά του δήμου Ζαχάρως, η αρμόδια αντιδήμαρχος Αθηνά Γαλάνη επικοινώνησε με τη «Βοήθεια στο Σπίτι» για να βρεθεί τρόπος συμπαράστασης, ωστόσο οι αντικειμενικές δυνατότητες του δήμου υπερβαίνουν τις ανάγκες του ασθενούς σε υποδομές και ιατρική φροντίδα.
Όπως τόνισε στην εφ.«Πατρίς» η κα Γαλάνη, το να βρεθεί ίδρυμα να τον φιλοξενήσει δεν είναι κάτι που γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, για αυτό και ζήτησε από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας να παρέμβει ώστε να δοθεί μια λύση για την υγεία του ανθρώπου.
«Προ ημερών ο άνθρωπος διακομίστηκε με ασθενοφόρο από το νοσοκομείο στο σπίτι του, καθώς οι γιατροί τού έδωσαν εξιτήριο. Εκεί όμως οι συνθήκες είναι άθλιες. Ζητήσαμε να τον κρατήσουν λίγες ημέρες για να βρούμε ένα ίδρυμα, διότι δεν είναι απλή υπόθεση. Η κοινωνική υπηρεσία του δήμου ενημέρωσε και τις εισαγγελικές αρχές με επιστολή, ενώ εγώ τηλεφώνησα στο υπουργείο Υγείας, όμως δεν έχω πάρει καμία απάντηση. Από τη διοίκηση του Νοσοκομείου Πύργου μου είπαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες», δηλώνει στην εφ.«Πατρίς» η κα Γαλάνη, ζητώντας παρέμβαση για να σωθεί ή εστω να έχει αξιοπρεπές τέλος ο 63χρονος Μάικραν Ώρεζ.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε άμεσα κάτι παραπάνω. Ούτε σε ταξί μπορούμε να τον βάλουμε εμείς, ούτε γιατροί είμαστε για να του δώσουμε εμείς οξυγόνο. Νερό με το κουταλάκι του δίνουμε. Να αναλάβει η πολιτεία τις ευθύνες της. Επειδή δεν είναι Έλληνας ή επειδή είναι φτωχός και δεν έχει συγγενείς, πρέπει να τον αφήσουμε να πεθάνει στην ψάθα; Αν ήταν κάποιος δικός τους, θα τον είχαν εξυπηρετήσει αμέσως», επισήμανε η κα Γαλάνη.
