Πρόσωπο αρχαίας τραγωδίας θύμιζε χθες στο κοιμητήριο της Μεταμόρφωσης η μητέρα του Παντελή Παντελίδη, θρηνώντας το αδικοχαμένο της παλικάρι σα να μην πέρασε ούτε μία μέρα από το δυστύχημα της 18ης Φεβρουαρίου που έκοψε βίαια το νήμα της ζωής του.
Εμφανώς καταβεβλημένη και έχοντας στήριγμα τη μητέρα της και γιαγιά του Παντελή, αλλά και πολλά συγγενικά πρόσωπα να την αγκαλιάζουν προσπαθώντας να τη συνεφέρουν, έκλαιγε κοιτώντας επίμονα τον τάφο του παιδιού της, μη μπορώντας να διανοηθεί ότι το χώμα τον χωρίζει από την αγκαλιά της εδώ κι έξι μήνες.
Oι λέξεις μοιάζουν φτωχές να περιγράψουν τη φιγούρα της Αθηνάς, της μητέρας του Παντελή, όπως και των στενών συγγενών της οικογένειας. Η μητέρα, βυθισμένη στον πόνο αλλά και στις αναμνήσεις, σαστισμένη, άλλοτε στεκόταν όρθια πάνω από το μνήμα του Παντελή της και άλλοτε, μη μπορώντας να κρατηθεί στα πόδια της, καθόταν στην άκρη του μνήματος, έχοντας διαρκώς δίπλα της τους δικούς της, να της ρίχνουν λίγο νερό και να της κρατούν τα χέρια.
