Ο Ανδρέας Παπανδρέου αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο λίγοι.
Είχε ορκισμένους φίλους και ακόμη πιο ορκισμένους εχθρούς.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι είχε τη στόφα του “μεγάλου ηγέτη” και πράγματι ήταν ένας από τους τελευταίους…Το αποτύπωμά του έμεινε για πάντα στην ιστορία!
Έφυγε στις 23 Ιουνίου 1996 και στο τελευταίο αντίο τον συντρόφευσε κυριολεκτικά μια “λαοθάλασσα”, σαν αυτή που έδινε πάντα το παρών στις συγκεντρώσεις του και στις εμφανίσεις του.
Ωστόσο, σήμερα που συμπληρώνονται 19 χρόνια από τον θάνατό του, στο τρισάγιο που τέλεσε στο Α΄ Νεκροταφείο η Δήμητρα Λιάνη, ο κόσμος δεν ήταν απλά λίγος…ήταν ανύπαρκτος. Μετρημένοι στα δάχτυλα οι φίλοι που στάθηκαν στο πλευρό της χήρας του Ανδρέα.
“Εχω ιστορική ευθύνη να ακουστεί επιτέλους η αλήθεια” δήλωσε η Δήμητρα Λιάνη
Οπως δήλωσε η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου “εδώ και 19 χρόνια ο Ανδρέας ζει, είναι ζωντανός στη μνήμη μας και στην καρδιά μας. Θα έλεγα οτι μας οδηγεί με την πολιτική του σκέψη, μας εμπνέει, μας οδηγεί.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου θα κυκλοφορήσει το βιβλίο μου “η οργή του Ανδρέα και η πολιτική του παρακαταθήκη”. Ένας πολύμηνος μόχθος και η ανταπόκριση στην ιστορική ευθύνη που έχω να ακουστεί επιτέλους η αλήθεια”.
Για την ιστορία πάντως, ούτε στο τρισάγιο που τέλεσαν χθες Κυριακή, τα παιδιά του Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε συμμετοχή του κόσμου.
