Όπως αναφέρει σε δήλωσή του:
«H κα. Αχτσιόγλου επιδεικνύει, φοβάμαι, ασύγγνωστη άγνοια σε σχέση με τις αποφάσεις τις Ε.Ε. και τους σχετικούς υπό διαμόρφωση κοινοτικούς κανονισμούς. Η αναλογία άμεσης βοήθειας που αφορά τρέχουσες δαπάνες Covid (το πρόγραμμα Re-act EU, ύψους, για την Ελλάδα, 2,3 δισ. ευρώ) και επενδύσεων και μεταρρυθμίσεων (Πρόγραμμα του Ταμείου Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης, ύψους 16,3 δισ. ευρώ επιδοτήσεων και μέχρι 12,7 δισ. ευρώ δανείων), έχει ήδη προαποφασιστεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το περασμένο καλοκαίρι. Αποτελεί, συνεπώς, ευρωπαϊκή προϋπόθεση, που συνοδεύει αυτά τα κονδύλια.
Σε ό,τι αφορά τη διαπίστωση ότι η χώρα βαδίζει σε «τεντωμένο σκοινί», φαίνεται ότι είναι δύσκολο στην κα. Αχτσιόγλου να συνειδητοποιήσει ότι, όταν βρισκόμαστε στο μέσο της μεγαλύτερης παγκόσμιας ύφεσης από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και με τη χώρα να έχει –με συνδρομή της καταστροφικής περιόδου ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το πρώτο εξάμηνο του 2015 όσο και στη συνέχεια–, μόλις βγει από τη βαθύτερη και μακρότερη ύφεση της μεταπολεμικής μας ιστορίας, απαιτείται σύνεση και σωφροσύνη στη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών. Αν το συνειδητοποιούσε δεν θα προσυπέγραφε την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να ξοδέψουμε πάνω από 30 δισ. ευρώ(!) στην αρχή της πανδημίας, την οποία, αν είχαμε ακολουθήσει, θα οδηγούσαμε τη χώρα σε πλήρη εκτροχιασμό, όπως ακριβώς συνέβη με το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο του 2015.
Όσο για τη θεωρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «υποστηρίζει τους πολλούς», να θυμίσω ότι επί τέσσερα συναπτά έτη, ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρούσε τον κατώτατο μισθό κάτω από τα 534 ευρώ. Ποσό που, στις πρόσφατες δηλώσεις της, η κα. Αχτσιόγλου ονόμασε «επίδομα φτωχοποίησης».
Να θυμίσω, τέλος, ότι το σύνολο των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων που δουλεύουν με μερική απασχόληση και λαμβάνουν σήμερα –όταν είναι σε αναστολή– τα 534 ευρώ, είχαν, επί κας. Αχτσιόγλου υπουργού Εργασίας, μέσο μισθό κάτω από 400 ευρώ».
