Αγρότες–Μητσοτάκης:Η κυβέρνηση «ανοίγει» προς τα μπλόκα πριν ανάψουν τα Χριστούγεννα-Η εικόνα που χτίζει το Μαξίμου τις τελευταίες ώρες είναι ξεκάθαρη: θέλει να «προλάβει» τη χειμερινή κλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων, πριν αυτή μετατραπεί σε πολιτικό πρόβλημα μεγάλης κλίμακας. Και γι’ αυτό το άνοιγμα δεν είναι πια γενικόλογο – έχει συγκεκριμένα σημεία, που μπαίνουν στο τραπέζι ως βάση διαλόγου.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Θεοχάρης – tilegrafimanews.gr
Πρώτο και πιο ηχηρό: η συζήτηση για αφορολόγητο πετρέλαιο στην αντλία. Το ζήτημα δεν είναι απλώς δημοσιονομικό· είναι σημείο-κλειδί για το κόστος παραγωγής, ειδικά σε περιοχές που «καίνε» χιλιάδες λίτρα κάθε σεζόν. Στο παρασκήνιο, η συνεννόηση με την ΑΑΔΕ δεν είναι τυπική – είναι κρίσιμη, γιατί εκεί «κουμπώνουν» οι μηχανισμοί ελέγχου, τα κριτήρια και το πώς (και σε ποιους) θα περνάει η ελάφρυνση χωρίς να τιναχτεί στον αέρα η εφαρμογή.
Δεύτερο: το αγροτικό ρεύμα. Η συζήτηση με τη ΔΕΗ δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί δεν μιλάμε για ένα απλό «κοινωνικό μέτρο» αλλά για ένα μείγμα τιμολογίων, κόστους παραγωγής και στήριξης που πρέπει να βγει χωρίς να φορτώσει ζημιές σε προμηθευτές και δίκτυα. Όμως πολιτικά, η κυβέρνηση χρειάζεται να δείξει ότι δεν μιλά μόνο για «ενισχύσεις», αλλά για δομικές αλλαγές στο κόστος.
Τρίτο: ο ΕΛΓΑ. Το αίτημα για αποζημιώσεις 100% δεν είναι καινούργιο· είναι διαχρονικό, ειδικά μετά από παγετούς, πλημμύρες, χαλαζοπτώσεις, καύσωνες. Αν όμως η κυβέρνηση βάλει επίσημα στο τραπέζι αλλαγές στον κανονισμό του ΕΛΓΑ, τότε δημιουργεί μια νέα γραμμή συζήτησης: όχι «τι θα δώσετε φέτος», αλλά «τι αλλάζει στο σύστημα» για να μην επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο το ίδιο αδιέξοδο.
Η «στιγμή Μητσοτάκη» και το πολιτικό timing
Το κεντρικό ερώτημα που αιωρείται πάνω από τις εξελίξεις είναι ένα: θα υπάρξει κίνηση από τον ίδιο τον πρωθυπουργό; Η πληροφορία που κυκλοφορεί έντονα είναι ότι το πρόγραμμα επιτρέπει πολιτικό χειρισμό «πρόσωπο με πρόσωπο» – και ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις του και πριν από το επόμενο διεθνές ταξίδι, έχει παράθυρο να μπει στο κάδρο.
Αυτό δεν σημαίνει αυτόματα «συνάντηση με μπλόκα». Σημαίνει όμως ότι το Μαξίμου ζυγίζει εάν θα υπάρξει σαφής αναφορά με πολιτικό μήνυμα (και δεσμεύσεις), γιατί γνωρίζει πως, σε τέτοιες κρίσεις, ο διάλογος σε επίπεδο υπουργών έχει όριο: όταν η βάση ζητά «σήμα», αυτό το σήμα συνήθως πρέπει να έρθει από την κορυφή.
Παράλληλα υπάρχει κι ένα δεύτερο, πιο εσωτερικό κίνητρο: η αποφόρτιση των κυβερνητικών βουλευτών. Σε αγροτικές περιφέρειες, πολλοί «τρώνε το πολιτικό ξύλο» απευθείας από παραγωγούς που βλέπουν λογαριασμούς, καύσιμα, ζωοτροφές και ζημιές να τους πιέζουν. Αν η κυβέρνηση δεν δώσει χειροπιαστά σημεία άμυνας, η γκρίνια γίνεται εσωτερική κρίση.
«Ελβετικό» την Πέμπτη: μια ρύθμιση που θα κριθεί στη λεπτομέρεια
Στο οικονομικό πεδίο, το μέτωπο των δανείων σε ελβετικό φράγκο επιστρέφει με ένταση, καθώς –σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα– οι διατάξεις κατατίθενται στη Βουλή την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου. Η κυβέρνηση παρουσιάζει τη ρύθμιση ως «γενναία» και οριζόντια, με κλιμάκωση κουρέματος και επιτοκίων ανά κατηγορία.
Η ουσία όμως δεν βρίσκεται στις ανακοινώσεις. Βρίσκεται στα ψιλά γράμματα: ποιος θεωρείται «εύπορος», πώς μετριούνται εισοδήματα και περιουσία, τι γίνεται με καταθέσεις, πώς λαμβάνεται υπόψη η σύνθεση νοικοκυριού και, κυρίως, πώς αποφεύγεται μια νέα γενιά ενστάσεων και δικαστικών μαχών. Η κοινωνία θέλει λύση, αλλά η αγορά θέλει προβλεψιμότητα. Αν η φόρμουλα δεν «πατήσει» σωστά, θα έχουμε μια νέα περίοδο γκρίνιας – από δανειολήπτες που θεωρούν ότι αδικούνται και από τράπεζες που δεν θέλουν να ανοίξουν ρήγματα στα χαρτοφυλάκια.
Το «βουβό» deal Μυλωνά για τα «ασημικά» και το μήνυμα στην αγορά
Στον τραπεζικό χώρο, το ενδιαφέρον εστιάζει στην Εθνική και στον Παύλο Μυλωνά, όχι μόνο για τις ασφαλιστικές συνεργασίες που ωριμάζουν, αλλά και για μια κίνηση με καθαρή λογική ισολογισμού: την επιστροφή ακινήτων που μίσθωνε η ίδια η τράπεζα και που αποτελούσαν «βαρίδι» σε λειτουργικά κόστη. Το πολιτικό ενδιαφέρον εδώ είναι χαμηλό, αλλά το οικονομικό υψηλό: τέτοιες συμφωνίες δεν είναι εντυπωσιακές επικοινωνιακά, είναι όμως κλειδί για το πώς «σφίγγουν» ή «ανοίγουν» οι τράπεζες στην πραγματική οικονομία.
Γιατί όταν μια μεγάλη τράπεζα μειώνει δομικά κόστη, κερδίζει χώρο. Και όταν κερδίζει χώρο, επιλέγει πού θα τον διαθέσει: σε επιτόκια, σε χορηγήσεις, σε επενδύσεις, σε νέες υπηρεσίες. Η αγορά διαβάζει τέτοιες κινήσεις σαν προμήνυμα στρατηγικής.
Τούμπα: το εμφανές deal που μπορεί να γίνει game changer στη Θεσσαλονίκη
Και μετά έρχεται η Τούμπα. Οι πληροφορίες για εταιρεία ειδικού σκοπού (SPV), για κεφάλαια εκκίνησης και για την πιθανότητα ανάθεσης στη ΜΕΤΚΑ δεν είναι «αθλητική κουβέντα». Είναι επένδυση πόλης. Είναι έργο που επηρεάζει ακίνητα, υποδομές, εμπορικές ζώνες, μετακινήσεις, μικρές επιχειρήσεις, ακόμη και πολιτικές ισορροπίες.
Αν το σχήμα Μυτιληναίου–Σαββίδη πάρει τελικά μορφή, τότε μιλάμε για μια σύμπραξη που κουβαλά και τεχνικό βάρος και κεφαλαιακή δύναμη, αλλά και τη δυνατότητα να ξεπεραστούν εμπόδια που «έπνιξαν» άλλες αναπλάσεις στο παρελθόν. Το ερώτημα δεν είναι μόνο ποιος θα χτίσει. Είναι πόσο γρήγορα θα βγουν άδειες, πώς θα «κουμπώσουν» οι δημόσιες υπηρεσίες, τι θα γίνει με κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και τι είδους πολιτική κάλυψη θα υπάρξει κεντρικά και τοπικά.
Το νήμα που ενώνει όλα τα παραπάνω
Από τους αγρότες και το πετρέλαιο στην αντλία, μέχρι το «ελβετικό» και τα μεγάλα deals, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: η κυβέρνηση επιχειρεί να κερδίσει χρόνο και να δείξει σχέδιο. Άλλοτε με μέτρα που αγγίζουν την καθημερινότητα, άλλοτε με ρυθμίσεις που καθαρίζουν παλιές εκκρεμότητες και άλλοτε με μια «σιωπηρή» ώθηση σε επενδύσεις-σύμβολα.
Το αν θα πετύχει, θα κριθεί σε δύο επίπεδα: στην κοινωνία, όπου το κόστος ζωής και παραγωγής δεν περιμένει, και στην αγορά, όπου η αξιοπιστία μετριέται σε εφαρμογή – όχι σε εξαγγελίες. Και εκεί, ο δείκτης δεν είναι οι τίτλοι: είναι το αποτέλεσμα, που στο τέλος καταγράφεται και στους θεσμούς, από την Τράπεζα της Ελλάδος μέχρι την πραγματική οικονομία.
