Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς
Είναι απίστευτο ότι η Αθήνα αντιστέκεται ακόμα στην εισβολή και την αισθητική της «μπούρκας» που η πολιτική του SIRIZA βιαίως επιβάλει στην Πόλη μας.
Την Παρασκευή, γύρω στις 9 το βράδυ, χιλιάδες καλοντυμένων αστών ανηφόριζαν την οδό Αποστόλου Παύλου κατευθυνόμενοι στον μαγικό χώρο του Ηρωδείου κάτω από την φωτισμένη Ακρόπολη και το σεληνόφως για να ταξιδέψουν στο όνειρο μέσα από τους ήχους και τις εικόνες της υπέροχης παράστασης της Aida του Verdi, όπου η αιώνια σύγκρουση του «καθήκοντος προς την πατρίδα» με τον «έρωτα» καταλήγει στον θάνατο και την λύτρωση. Ένας νυχτερινός περίπατος αργότερα, μέσα στην ζωντανή ιστορία της Πόλης, δίπλα στην Πύλη του Αδριανού, τις στήλες του Ολυμπίου Διός και τον μοναδικό χώρο του Ζάππειου, αναγεννά στο θυμικό τα ερωτηματικά που αφορούν την αιώνια αντιπαράθεση των «Ηρωικών Πράξεων» με τον «συμβιβασμό και την καθημερινότητα».
Σε πόσες άραγε πόλεις του κόσμου, με εξαίρεση ίσως την Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη και την Ιερουσαλήμ, θα μπορούσαν οι τυχεροί κάτοικοι να βιώνουν στην καθημερινότητά τους ένα ταξίδι στο παρελθόν μέσα στην ζωντανή χρονομηχανή της πόλης-μνημείου των; Εδώ όμως παρά την ανεπανάληπτη τύχη μας να ζούμε σε μια ιστορική πόλη, βασιλεύει η παράνοια και η τρέλα. Την ίδια στιγμή που η Πόλη ζει την ιστορία της, οι κρατικοί και δημοτικοί προπαγανδισταί της μεσαιωνικής μπούρκας και του φασιστικού διεθνισμού, προσπαθούν απεγνωσμένα να μας πείσουν ότι η αιωνία Πόλις του Ελληνισμού δεν είναι ιστορική, δεν άφησε το ίχνος της στον χώρο και τον χρόνο, δεν είχε απολύτως καμία επίδραση στην διαμόρφωση του σύγχρονου κόσμου.
Εδώ, μετά το τέλος της παράστασης της Aida, στην στάση των λεωφορείων του Ζαππείου, η χρονομηχανή μας προσγειώθηκε απότομα στον κόσμο του SIRIZA. Εκεί, στον μεγάλο διαφημιστικό χώρο της στάσης, διαβάσαμε στην Αγγλική γλώσσα, με μαύρα μεγάλα κεφαλαία γράμματα την πληρωμένη διαφήμιση κάποιας ΜΚΟ, από τις εκατοντάδες που εδώ και χρόνια σαπίζουν τα σπλάχνα της χώρας μας με κρατική ανοχή και ενθάρρυνση, «BEFORE COMING HERE I DID NOT EVEN KNOW THAT A COUNTRY CALLED GREECE EXISTED», δηλαδή, «Πριν έλθω εδώ, δεν ήξερα καν ότι υπήρχε μία χώρα με το όνομα Ελλάς».
Εδώ, τα μηνύματα της νέας τάξης πραγμάτων εκπέμπονται και προπαγανδίζουν μέσα από τον διαφημιστικό χώρο μιας δημοσίας ΔΕΚΟ που ελέγχεται από το Ελληνικό Κράτος, ή του Δήμου, όπως είναι ο χώρος της στάσης των λεωφορείων στο Ζάππειο. Εύλογα διερωτάται ο καθείς, αν θα μπορούσε αυτό να συμβεί σε κάποια άλλη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Η απάντηση είναι σαφώς αρνητική. Η Ελλάδα αποτελεί μία «ανωμαλία» στον Ευρωπαϊκό χώρο, η οποία βαίνει διαρκώς αυξανόμενη με τον SIRIZA στην εξουσία. Το πολιτικό μήνυμα της άγνωστης ΜΚΟ και του SIRIZA, ο οποίος ενθαρρύνει την όποια αποδομητική ενέργεια, είναι σαφές: «Η πόλη σας, έστω και αν είναι βυθισμένη μέσα σε μια θάλασσα ιστορικών μνημείων, δεν είναι σημαντική, δεν είναι ιστορική, δεν είναι ιερή, αφού εγώ ο επισκέπτης από την έρημο ή την στέπα, δεν γνωρίζω ότι υπάρχει καν κάποιος λαός και κάποια χώρα που ονομάζονται Έλληνες και Ελλάς αντίστοιχα. Και αφού η χώρα σας είναι άγνωστη και η πόλη σας ασήμαντη ιστορικά, αρχιτεκτονικά και πολιτισμικά, είναι απολύτως φυσιολογικό, εγώ ο επισκέπτης της στέπας, να έχω τα ίδια δικαιώματα με εσάς τους αιωνίους κατοίκους αυτής της πόλης και χώρας και συνεπώς, δύναμαι να τον εποικίσω ελεύθερα και να εγκατασταθώ εδώ, επιβάλλοντας τον πολιτισμό μου, αφού εσείς είστε ένα τίποτα».
Εδώ, η ανθελληνική κρατική προπαγάνδα και η εθνική αποδόμηση δεν είναι ούτε τυχαία ούτε αποσπασματική, ούτε είναι το αποτέλεσμα των πράξεων κάποιων ιδεοληπτικών καταθλιπτικών ψυχοπαθών μισανθρώπων που παίζουν με την πολιτική. Εδώ, ο ανθελληνισμός συνιστά μία μεθοδευμένη και συστηματική πράξη του ίδιου του κράτους, που σκοπό έχει να μειώσει τις αντιστάσεις του λαού και τα ψυχικά του αποθέματα απέναντι στην συστηματική ληστεία των περιουσιακών του στοιχείων από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ και τους ξένους τοκογλύφους.
Εδώ, την 18ην Μαΐου 2016, όταν μαζί με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Λιάκο κατηφορίζαμε το βραδάκι την οδό Σταδίου, η ίδια ανυπόγραφη ΜΚΟ, σε ένα αντίστοιχο πληρωμένο διαφημιστικό πόστο στάσης λεωφορείων της ίδιας κρατικής ΔΕΚΟ μας πληροφορούσε: «τα παιδιά των Αλβανών, Πακιστανών και Αφγανών υπόσχονται έναν καλλίτερο κόσμο». Εδώ, τον Ιούνιο εμφανίσθηκε στην Αθήνα, ταυτόχρονα με το αποκαλυφθέν σχέδιο της ματαιωθείσης Τουρκικής απόβασης στις Οινούσες, ένας κατακλυσμός προπαγανδιστικών αφισών ανυπόγραφων ΜΚΟ, που ανακοίνωναν στον Αθηναϊκό λαό ότι «Ελληνική υφαλοκρηπίδα 12 μιλίων δεν είναι παρά ένας Ελληνικός μύθος που δεν έχει καμία νομική βάση».
Θα ήταν ίσως ιστορική στρέβλωση και πολιτική αδικία εάν χρεώναμε μόνον στον SIRIZA την εντατική ανθελληνική προπαγάνδα και την σφοδρή αποδόμηση του «χωρικού και χρονικού εθνικού γίγνεσθαι» από τους καλοπληρωμένους πολιτικούς μισθοφόρους της νέας τάξης πραγμάτων και του φασιστικού διεθνισμού. Πράγματι, , 8-10 χρόνια νωρίτερα επί κυβερνήσεως ND, έκπληκτοι αντικρίζαμε με τον Χρίστο Γούδη την προπαγανδιστική αφίσα του Υπουργείου Εσωτερικών στον σταθμό του ΦΙΞ να απεικονίζει όλες τις φυλές της Γης, μαζί με μπούρκες και τουρμπάνια, που μας ενημέρωνε: «μαζί με τους μετανάστες μας κτίζουμε μια νέα Ελλάδα». Δηλαδή, οι «δεξιοί πατριώτες» της ND ήσαν δυσαρεστημένοι από την πολιτική και κοινωνική ποιότητα των εγχώριων ψηφοφόρων των και ευελπιστούσαν να χτίσουν μια «Νέα Ελλάδα» με εισαγόμενους ψηφοφόρους από τις απανταχού στέπες και τις ερήμους του πλανήτη, ίσως επειδή είχαν αντιληφθεί ότι οι αγαθοί ιθαγενείς είχαν αρχίσει να ξυπνάνε και να πονηρεύονται πολιτικά.
Οι πρακτικές εθνικής και ιδεολογικής αποδόμησης της χώρας, μεθοδικά και στοχευόμενα, αποτελούν την συνέχεια των πολιτικών πρακτικών του τύπου «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», που υιοθέτησε το πράσινο και ροζ παρακράτος των «σκουληκιασμένων πράσινων αυγών Bokanovski» την δεκαετία του 80, με σκοπό την αποδυνάμωση των εθνικών δομών, ώστε αυτοί ανενόχλητοι να διοχετεύουν τον εθνικό πλούτο στην τσέπη τους, αφού ο λαός ήταν απασχολημένος να κυνηγάει ανύπαρκτους «ταγματασφαλίτες και γερμανοτσολιάδες».
Τα αποτελέσματα της σαραντάχρονης κρατικής ανθελληνικής προπαγάνδας σήμερα εκδηλώνονται μέσω της μαζικής φτωχοποίησης του λαού, της μαζικής μετανάστευσης των νέων, του οικονομικού θανάτου, της ανεργίας, της απώλειας της ιδιωτικής περιουσίας, της προλεταριοποίησης του πληθυσμού, της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και της Δημοκρατίας, της εμπέδωσης του φόβου και της ανασφάλειας στην κοινωνία, της επιβολής της «μπούρκας» στον δημόσιο και εθνικό βίο της χώρας, της υποβάθμισης του αστικού τοπίου που εξαθλιώνει τον ψυχισμό του λαού, της μετατροπής των συντάξεων σε επιδόματα αλληλεγγύης, της όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων και της καταστροφής της μεσαίας τάξης από πολιτικούς και διαχειριστές εξουσίας που έχουν την εμφάνιση και την αισθητική Αλβανού δημοσίου υπαλλήλου.
