Ευτύχιος Αλεξανδράκης. Ένας άνθρωπος που ήταν η καρδιά του πιο εμπορικού δρόμου της Αθήνας. Ένας άνθρωπος που έζησε σχεδόν έναν αιώνα και είδε την Ερμού καρόδρομο, μετά δρόμο και στην συνέχεια πεζόδρομο και βίωσε την ακμή και την παρακμή της. Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ο παλαιότερος έμπορος της Αθήνας, η εμβληματική μορφή της Ερμού με το γνωστό κατάστημα γυναικείων ενδυμάτων, πέθανε σε ηλικία 98 ετών.
Η κηδεία του Ευτύχιου Αλεξανδράκη θα γίνει αύριο Παρασκευή στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
«Ήταν ένα κόσμημα για την οδό Ερμού»
«Ο κ. Αλεξανδράκης ήταν πολύ αγαπητός. Ήταν η επιτομή του εργατικού ανθρώπου. Δούλευε μέχρι τελευταία στιγμή. Ήταν πολύ κύριος. Ήταν ένα κόσμημα για την οδού Ερμού. Ήταν απο τους τελευταίους παλιούς κλασικούς εμπόρους της Αθήνας. Ερχόταν ανελλιπώς στο μαγαζί του. Δεν καταλάβαινε τίποτα». Αυτό δήλωσε μεταξύ άλλων στο newsit.gr o κ. Γιώργος Μακριάδης καταστηματάρχης στην οδό Ερμού.
Η κα Μαρία μίλησε για τον Ευτύχιο Αλεξανδράκη, εκφράζοντας τον απέραντο σεβασμό που έτρεφε απέναντι του.
«Τον γνώριζα τον κύριο Αλεξανδράκη. Ήταν ένας κύριος, ένας μεγάλος επιχειρηματίας, χρόνια στην Ερμού. Έρχονταν μέχρι και τώρα στο μαγαζί του. Από τις 9.30 το πρωι μέχρι τις 5 το απόγευμα, όπου και ερχόταν η κόρη του να τον παρει. Μίλαγε με όλο τον κόσμο ήταν προσιτός. Ήταν εργατικός και το βασικότερο, ένας παρα πολυ καλός άνθρωπος».
Ποιος ήταν ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης
Ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης, ήταν ένας άνθρωπος με περίσσεια φυσική ευγένεια που αμέσως σε μαγνήτιζε με το λόγο του αλλά και με την εμφάνισή του. Αριστοκράτης και διανοούμενος. Ήταν η ψυχή της οικογενειακής επιχείρησης «Αλεξανδράκης». Μιας επιχείρησης που εδώ και 150 χρόνια, διακρίνεται για την υψηλή ποιότητα, την κομψότητα, και τη μοναδικότητα στα ρούχα, που προσφέρει στο εκλεκτό και πιστό του κοινό, στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ερμού 27. Του έχουν αποδοθεί τίτλοι, όπως «βασιλιάς της Ερμού», «έμπορος των Αθηνών», «δανδής του εμπορίου».
Ο ίδιος περιέγραφε πως ιδρύθηκε το μακροβιότερο εμπορικό κατάστημα της Αθήνας.
«Η επιχείρηση ιδρύθηκε το 1860 από έναν έμπορο που λεγόταν Καρυοφύλλης εις τον οποίον ο πατέρας μου, Δημήτριος Αλεξανδράκης, με καταγωγή από Άνδρο, Κρήτη και Αμοργό ηργάσθη ως υπάλληλος του. Έως τότε το κατάστημα πουλούσε αντρικά κουστούμια και κάλτσες. Ήταν ικανότατος άνθρωπος και αγαπητός, γι’ αυτό ο κ. Καρυοφύλλης του πρότεινε να του δώσει την επιχείρηση, με τον όρο να παντρευτεί την ανιψιά του. Εκείνος δεν είχε παιδιά. Ο πατέρας μου, του απάντησε «ευχαριστώ αλλά δεν με συγκινεί η πρόταση», διότι ήταν συνδεδεμένος με μία νέα, τη μητέρα μου, η οποία τότε ήταν μόλις 17 ετών. Τελικά, ο πατέρας μου το αγόρασε το μαγαζί το 1907. Από τότε είναι στο όνομα Αλεξανδράκης, δηλαδή προ 109 ετών, αλλά η επιχείρηση ιδρύθηκε το 1860 προ 156 ετών».
Ο πατέρας μου ήταν σοβαρός και δημιουργικός άνθρωπος, και του άρεσε η καλαισθησία. Ανέπτυξε την επιχείρηση και κυρίως κατόρθωσε να αποκτήσει καλό όνομα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Είχαμε πάρα πολύ καλές εμπορικές σχέσεις με Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία».
Η μεταφορά στην Ερμού 27
Το 1933 το κατάστημα μεταφέρεται στη σημερινή του διεύθυνση στην Ερμού 27. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Στάμο Παπαδάκη. Η χαρακτηριστική του αρχιτεκτονική, εμπνευσμένη από την περίοδο Bauhaus, τα πρωτοποριακά του σχέδια, αναφέρονται σήμερα στα αρχεία του πανεπιστημίου της Βοστόνης. Το ιδιαίτερα καλλιτεχνημένο εσωτερικό του προσφέρουν μέχρι σήμερα μοναδικό καταφύγιο αισθητικής και αρμονίας στην καρδιά της Αθήνας. Το ισόγειο, το υπόγειο και οι τρεις όροφοι του κτιρίου φιλοξενούν, όχι μόνο ρούχα κλασσικά και προσεγμένα, αλλά και πίνακες του αδελφού του, Αλέξανδρου Αλεξανδράκη. Μία γκαλερί Τέχνης και κομψότητας.
Το πρώτο κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων στην Αθήνα
«Είναι το πρώτο κατάστημα ετοίμων ενδυμάτων στην Αθήνα διότι την εποχή που ιδρύθη, δεν υπήρχαν έτοιμα ενδύματα, ο κόσμος ραβόταν. Εκείνη την εποχή η Ερμού ήταν καρόδρομος ανάμεσα σε μονώροφα ή διώροφα σπίτια. Ήταν όμως από τότε ο πρώτος εμπορικός δρόμος της Αθήνας, συνδεδεμένος με την οδό Πειραιώς και δίαυλος όλων των εμπορευμάτων που ερχόντουσαν στο λιμάνι του Πειραιά», διηγιόταν ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης.
Ο ίδιος ανέλαβε την επιχείρηση το 1954
Το 1954 ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης ανέλαβε επίσημα την επιχείρηση. Εργαζόταν από πολύ νωρίς με τον πατέρα του σπουδάζοντας παράλληλα Οικονομικά και Πολιτικές επιστήμες. Η κόρη του Κατερίνα είναι η διάδοχός του. Πολύ δυνατή στα εμπορικά, σύμφωνα με τον ίδιο. Γνωρίζει 5 γλώσσες και υπάρχει και ο εγγονός, ο οποίος σπουδάζει στην Αμερική.
Οι δυσκολίες στον πόλεμο
Θυμόταν, ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης: «Στον πόλεμο ο πατέρας μου, πούλησε όλα τα εμπορεύματα, διότι υπήρχαν πολλοί πελάτες, οι οποίοι ζητούσαν να αγοράσουν ρούχα και η πλειονότητα των εμπόρων τα έκρυβε. Μείναμε 4 χρόνια κατά τη διάρκεια του πολέμου χωρίς εμπόρευμα. Παράλληλα, είχαμε δελεαστικές προτάσεις να πουλήσουμε το μαγαζί. Ο πατέρας μου όμως, ήταν πολύ έξυπνος και συνετός στη σκέψη του και το απέκλειε λέγοντας μου ότι «τουλάχιστον να ερχόμαστε να πίνουμε ήσυχα το καφέ μας». Πίστευε ότι πρέπει να έχεις πρώτα στέγη επαγγελματική και μετά στέγη για την οικογένεια. Ήταν, όμως, μαύρη περίοδος, έβλεπες τη δυστυχία παντού. Όλα τα μαγαζιά κλειστά. Εδώ ήταν κατεβασμένα τα ρολά. Ανοίγαμε, μεν, κάθε μέρα και κάθε μεσημέρι κλείναμε, αλλά φεύγοντας πηγαίναμε τοίχο-τοίχο μήπως τρώγαμε καμία αδέσποτη».
Η εποχή της μεγάλης ακμής για την επιχείρηση Αλεξανδράκη
Όταν τελείωσε ο πόλεμος, το μαγαζί ξανάνοιξε κανονικά. Έγραψαν στους ξένους προμηθευτές στην Αγγλία, Γαλλία κλπ, και εκείνοι πρόθυμοι τους εφοδίασαν με εμπορεύματα. Ο ίδιος πήρε πρωτοβουλίες και από τότε το κατάστημα γνώρισε μεγάλη ακμή. Οι συνεργασίες με ξένους οίκους πολλές, ανάλογα με το τι επιτάσσει η μόδα και η εποχή, όπως με το μεγάλο αγγλικό οίκο Μοnrey ή με τον επίσης αγγλικό οίκο Smendley, με ιστορία από το 1725.
Όλοι οι πελάτες ήταν της «υψηλής κοινωνίας»
Θυμόταν ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης: «Οι πελάτες μας, αν μου επιτρέπετε την έκφραση ήταν όλοι της υψηλής κοινωνίας από απόψεως οικονομικής τουλάχιστον. Θυμάμαι, παιδάκι εγώ, ερχόντουσαν κυρίες με άμαξες, σταματούσαν έξω από το μαγαζί και τους πηγαίναμε τα ψώνια, γιατί δεν ήταν εύκολο να ανεβοκατεβαίνουν από την άμαξα. Τα ρούχα τότε ήταν δύσκολα ειδικά τα φορέματα. Ήταν, όμως, φινετσάτα και σε πολύ καλή ποιότητα ακόμα και τα εσώρουχα που είχαμε, τα οποία έφταναν μέχρι το γόνατο και έκλειναν με ένα πολύ ωραίο σατέν φιόγκο στο πλάι».
Πελάτες ο Ελευθέριος Βενιζέλος, η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Σοφία της Ισπανίας
Ανάμεσα στους πελάτες ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος ψώνιζε ο ίδιος ή έστελνε έναν ανθυπασπιστή του και ο γιος του ο Σοφοκλής. Η Κυβέλη, η Μαρίκα Κοτοπούλη, το ζεύγος Ζολώτα, η Σοφία της Ισπανίας μέχρι να παντρευτεί αλλά και η Αμαλία Καραμανλή, η οποία ψώνιζε η ίδια για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τα μάλλινα του Καραμανλή
«Θυμάμαι ότι θα πήγαιναν ένα επίσημο ταξίδι στην Ευρώπη και ανησυχούσε για το κρύο, γιατί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν φορούσε μάλλινα. Της σύστησαν το μαγαζί μας γιατί τότε είχαμε μάλλινα ρούχα και εσώρουχα. Τότε τα εσώρουχα ήταν μακριά. Ήρθε ψώνισε και μάλιστα προληπτικώς της δώσαμε για τον κύριο Καραμανλή και έχτρα μάλλινα ρούχα. Γενικότερα, οι επώνυμοι πελάτες μας δεν ήταν δύσκολοι αλλά με μία λέξη θα τους έλεγα ότι ήταν αρχοντάνθρωποι».
Το «όχι» σε πασίγνωστο οίκο
Όταν ο ιδιοκτήτης του οίκου Ηermes ζήτησε χώρο στο μαγαζί του για ένα πάγκο με αξεσουάρ ο κ. Αλεξανδράκης αρνήθηκε προκειμένου να μην μετακινήσει τα πορτρέτα των γονιών του, έργα του αδελφού του, Αλέξανδρου Αλεξανδράκη. Και τους απάντησε, «δεν πρόκειται να τα μετακινήσω έναντι οποιοδήποτε τιμήματος».
Δεν απέλυσαν ποτέ εργαζόμενο – Από εδώ όλοι παίρνουν σύνταξη
Περιγράφοντας το μυστικό της επιτυχίας της επιχείρησης ο Ευτύχιος Αλεξανδράκης έλεγε:
«Ποτέ δεν είπαμε ψέματα σε πελάτη για να υποστηρίξουμε ένα είδος, όταν δεν πιστεύαμε ότι ήταν το κατάλληλο. Μία ακόμα αρχή στο μαγαζί μας είναι ότι δεν πιέζουμε τον πελάτη και ειδικά τις κυρίες, οι οποίες γνωρίζουν πολύ καλά τι τους ταιριάζει. Αυτή ήταν και είναι η τακτική της επιχείρησης. Σταθερές τιμές, όχι παζάρια και σοβαρότητα. Και οι υπάλληλοι μου, οι οποίοι είναι πολλά χρόνια στο μαγαζί, είναι προσαρμοσμένοι στις αρχές της επιχείρησης και λειτουργούμε όλοι μαζί, χωρίς προβλήματα. Δεν απολύσαμε ποτέ εργαζόμενο. Από εδώ, όλοι παίρνουν σύνταξη. Και φυσικά υπάρχει επαφή με τους πελάτες. Ο περισσότερος κόσμος έρχεται να χαιρετήσει. Δεν το βλέπουμε τον πελάτη σαν νούμερο».
