Για συνθήκες και τεχνικές παραμέτρους που φέρνουν έναν ανθρώπινο οργανισμό στο απόλυτο όριο έκανε λόγο ο έμπειρος δύτης, εκπαιδευτής και οργανωτής ιδιαίτερα απαιτητικών καταδύσεων, Κώστας Θωκταρίδης…
περιγράφοντας τις προσπάθειες των ειδικών στις αυτοδύσεις, που είναι σε εξέλιξη στη μακρινή Ταϊλάνδη, με στόχο των απεγκλωβισμό μαθητών και του ενήλικα συνοδού τους σε δίκτυο σπηλαίων.
Πρόκειται για “υψηλού ρίσκου επιχείρηση” όπως είπε χαρακτηριστικά, μιλώντας στον ρ/σ “Πρακτορείο 104,9FM”.
“Είναι μια τιτάνια προσπάθεια που συντονίζουν οι αρχές με βάση πολύπλοκα σενάρια. Οι παράμετροι, το βάθος, οι αποστάσεις οι στάθμες των νερών, όλα αυτά μεταβάλλονται συνεχώς..” σχολίασε ο κ.Θωκταρίδης που αναφέρθηκε στο επιχειρησιακό σενάριο όπου ψυχικά και σωματικά οι εμπλεκόμενοι “είναι στα όρια”.
“Τα παιδάκια αυτά δεν είναι αυτοδύτες και η σπηλαιοκατάδυση είναι η Formula 1 των καταδύσεων, δηλαδή ό,τι πιο δύσκολο υπάρχει” ανέφερε χαρακτηριστικά ο πλέον πεπειραμένος Έλληνας δύτης, γνωστός για σειρά απαιτητικών καταδύσεων στην Ελλάδα τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
“Ακόμη και για έναν έμπειρο δύτη που έχει κάνει σπηλαιοκατάδυση, που πολλοί λίγοι έχουν κάνει, το να κινείται σε μηδενική ορατότητα και απλά να ψηλαφεί τον μίτο, διότι αυτό είναι που συμβαίνει εκεί τώρα, είναι τρομακτικό. Απλά αναπνέει και προσπαθεί να είναι ήρεμος” συμπλήρωσε ενώ ως πλέον ιδιαίτερο παράγοντα προσέθεσε την ηλικία των παγιδευμένων.
“Οταν έχεις λοιπόν μαζί σου ένα παιδάκι, δεν ξέρω με ποιον τρόπο θα εφαρμόζουν οι full face μάσκες (σ.σ μάσκες κατάδυσης για τέτοια επιχείρηση) σε αυτά τα παιδιά γιατί το πρόσωπο τους δεν έχει αναπτυχθεί όπως σε έναν ενήλικα, όπως και το πώς θα διατηρήσουν την ψυχραιμία τους σε αυτό το πολύ δύσκολο ταξίδι ζωής, είναι κάτι πραγματικά πολύ εντυπωσιακό και μια ευθύνη” προσέθεσε ο Έλληνας εκπαιδευτής που παράλληλα τόνισε πως ο χρόνος για την ομάδα των παγιδευμένων ατόμων είναι πλέον εκ των συνθηκών περιορισμένος.
“Οι συνθήκες (οξυγόνου) είναι το όριο. Κάτω από το 16% ο εγκέφαλος αρχίζει να μη λειτουργεί σωστά. Αυτό (σ.σ το χαμηλό επίπεδο οξυγόνου) οφείλεται στο ότι είναι μια κοιλότητα αυτή στην οποία επί μέρες αναπνέουν τα παιδιά. Απορροφούν το οξυγόνο που υπάρχει στην κοιλότητα αυτή και παράλληλα αποβάλουν αυτό που είναι το καύσιμο του οργανισμού, το διοξείδιο του άνθρακα” εξήγησε ο κ.Θωκταρίδης.
Σε ό,τι αφορά τις επιλογές, αυτές είναι περιορισμένες με βάση τις συνθήκες και την ανθρώπινη βιολογία: “έχουμε μια αύξηση διοξείδιου του άνθρακα και μια μείωση του οξυγόνου, αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος τελειώνει και η μόνη επιλογή που έχουν είναι μια και διττή. Αφενός να κάνουν εξαέρωση (σ.σ ventilation) στην αίθουσα κάτι που δεν είναι και εύκολο τεχνικά, (κατάσταση που) είναι όπως τα υποβρύχια, μια ατμόσφαιρα που είναι λόγω του νερού κλειστή. Αφετέρου, η κατάδυση, που ήταν μάλλον μονόδρομος αφού απλά σε λίγο τα παιδιά θα χάσουν τη ζωή τους λόγω έλλειψης οξυγόνου” εξήγησε ο κ.Θωκταρίδης.
‘Ετερος συντελεστής τέλος που αυξάνει τη δυσκολία για μια επιχείρηση διάσωσης όπως αυτή της Ταϊλάνδης σύμφωνα με τον κ.Θωκταρίδη είναι και η ψυχολογία. “Με τρομάζει πολύ η ιδέα του να πάρεις ένα μικρό παιδί και να του κάνεις κατάδυση ενώ βρισκόταν σε ένα σπήλαιο, είναι γνωστό ότι όταν μένεις στα σπήλαια πολύ καιρό επηρεάζεται πάρα πολύ η ψυχολογία σου” εξήγησε ενώ ανέφερε πως οι έρευνες επιβεβαιώνουν τις προκλήσεις.
“Χαρακτηριστικά πριν από μερικά χρόνια η σύζυγος κορυφαίου σπηλαιοδύτη έμεινε πειραματικά έξι μήνες μέσα σε ένα σπήλαιο και μετά βγήκε σχιζοφρενής και έβαλε τέλος στη ζωή της” ανέφερε ο Έλληνας ειδικός που τόνισε πως το να παραμείνει κάποιος άνθρωπος “σε ένα τέτοιο περιβάλλον για πάρα πολλές ώρες αλλάζει δραματικά την ψυχολογία του”, δεδομένο που γίνεται ακόμη πιο σύνθετο όταν πρόκειται για ένα μικρό παιδί.
“Είναι πολύ δύσκολο γιατί το να κινείσαι σε ένα περιβάλλον με μηδενική ορατότητα κρατώντας ένα σχοινάκι, με το οποίο μπορεί και να μπερδευτείς. Το να κολυμπάς, να περπατάς ενώ υπάρχει περιορισμένη ορατότητα και αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα, συνδυασμένο με το τι έχουν τραβήξει αυτά τα μικρά παιδιά, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Για εμένα τρομακτικό και εντυπωσιακό ταυτόχρονα, εφόσον έχει καλή έκβαση” τόνισε.
Σωματική ή ψυχική είναι περισσότερο η πρόκληση; “Και τα δύο, αφού και τα δύο είναι στα όρια και είναι ένα πολύ μεγάλο ρίσκο που παίρνουν και αυτός είναι ο λόγος που τον τελευταίο καιρό αποφεύγουν να κάνουν συνδέσεις και να δίνουν εικόνα, έδιναν εικόνες μόνο στην αρχή, καθώς είναι θεωρώ υψηλού ρίσκου αυτή η επιχείρηση” κατέληξε.
Η άλλη λύση ήταν η χρήση αναπνευστικής συσκευής μέσα στο περιβάλλον αυτό (σ.σ μια συσκευή όπως αυτή που χρησιμοποιούν οι πυροσβέστες σε κατασβέσεις).
Οι φιάλες δεν περιέχουν οξυγόνο αλλά ατμοσφαιρικό αέρα, διότι το οξυγόνο μετά τα έξι μέτρα βάθος λειτουργεί τοξικά και προκαλεί σπασμούς, οπότε στη συνέχεια επέρχεται πνιγμός.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
