Εορτολόγιο: Αρσένιος, Αρσένης, Αρσενία, Αρσίνα, Αρσινόη * Εραστός, Εράστη, Εραστή Ηρωδίων, Ροδίων, Ηρωδιάς, Ηρωδιάδα Ροδίων, Ρόδιος, Ροδής, Ρόδος, Ηρωδίων, Ηρωδιανός, Ροδιά, Ροδούλα, Ροδίτα, Ρόζα, Ροζαλία, Ροζίτα, Ροζίνα, Ροζάνα Σωσίπατρος, Σώπατρος, Σωπάτρα, Σωπατρία, Πάτρα, Πατρούλα, Πατρίτσα * Μίλος, Μίλης, Μίλων Ορέστης, Ορεστιάς, Ορεστία, Ορεστιάδα * Ωρίων, Ωρίωνας, Ωριώνης, Ωριώνη.
10 Νοεμβρίου: Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης – Ο Οσιότατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 μ.Χ. στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιο Αρσένιο).
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιο Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχε ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος.
Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.
Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου (Ζιντζί-Ντερέ) όπου αργότερα εκάρη Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παΐσιος ο Β’, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα Φάρασα για να μάθει γράμματα στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυο προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισαρεία πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.
Άρχισε πια η πνευματική του δράση να γίνεται μεγαλύτερη και να απλώνεται. Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, τον άνθρωπο και όχι στον εαυτό του, διότι, όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε αδιάκριτα τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιο δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη Χάρη του Θεού. Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού τις διάβαζε ευχή ή έδιδε «φυλακτό» που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες ευχές που τις έγραψε ο ίδιος. Διάβαζε το Άγιο Ευαγγέλιο σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως στους τυφλούς, βουβούς, χωλούς παραλυτικούς, δαιμονιζομένους και γινόντουσαν καλά, μόλις τελείωνε την ανάγνωση. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι είχαν θεραπευθεί, αφού πήραν χώμα από το κατώφλι του κελιού του και αναμιγνύοντάς το με λίγο νερό το έπιναν, πιστεύοντας ότι θα εθεραπεύοντο και η πίστη τους που είχαν στον Άγιο, έκανε το θαύμα. Χρήματα φυσικά δε δεχόταν ποτέ ούτε κι έπιανε στα χέρια του.
Συνήθιζε να λέγει «η πίστη μας δεν πουλιέται».
Βίωνε ολοκληρωτικά και «έπασχε τα Θεία». Ζούσε με αυταπάρνηση, διότι αγαπούσε πολύ πρώτα τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον πλησίον. Αιματηρούς αγώνες και προσπάθειες κατέβαλε για να διατηρήσει τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες του στην πίστη, για να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις που δεχόντουσαν από τους Τούρκους, αλλά και από διάφορους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, που προσπαθούσαν να ποιμάνουν την ποίμνη του Χριστού.
Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο. Ζούσε μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου.
Σε αυτό, καθώς και για τα θεία του κατορθώματα, πολύ τον βοηθούσαν οι δύο ημέρες (η Τετάρτη και η Παρασκευή) που έμενε έγκλειστος στο κελί του, προσευχόμενος. Οι οποίες καρποφορούσαν περισσότερο πνευματικά τότε, διότι αγίαζαν και την εργασία των άλλων ημερών. Ώρες έμενε γονατιστός προσευχόμενος στον Θεό για τον λαό Του, που τον είχε εμπιστευθεί στα ασκητικά χέρια του δούλου Του Αρσενίου. Η μεγάλη ευαισθησία του Αγίου Πατρός δεν άντεχε να κάνει κανένα κακό στην πλάση. Ιδιαίτερα στα ζώα. Ποτέ του δεν κάθισε σε ζώο να το κουράσει, για να ξεκουράσει τον εαυτό του. Προτιμούσε πάντοτε να βαδίζει πεζός και όπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Είχε πάντοτε μπροστά του τον Χριστό που ποτέ Του δεν κάθισε σε ζώο – μόνο μια φορά – και όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «Εγώ που είμαι χειρότερος και από το γαϊδουράκι, πως να καθίσω σ’ αυτό;» Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ’ ορισμένες «ιδιοτροπίες». Παρουσιαζόταν σαν σκληρός θυμώδης, οξύθυμος, απόπαιρνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη γι’ αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλνουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: «Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγηρο που τον υπηρετούσε γυναίκες, δεν είναι καλόγηρος».
Όταν ύψωνε τα χέρια του για να παρακαλέσει για κάτι τον Θεό, άρχιζε να τον παρακαλεί προσευχόμενος και φωνάζοντας, «Θεέ μου!» λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς πώς έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν του έκανε το αίτημά του. «Εμείς», όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες, «στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλά αν τα πούμε στους εντόπιους, τους φαίνονται παράξενα».
Εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πως θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 μ.Χ. με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτός θα συνέβαινε σ’ ένα νησί.
Η αγία του μορφή συνέχεια σκοπούσε Χάρη και παρηγοριά.
Το πρόσωπό του έλαμπε από την ασκητική γυαλάδα, που έμοιαζε σαν το χρώμα του φτιασμένου κυδωνιού.
Είχε πια εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιο του, που το ποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας.
Τρεις μέρες πριν την εκδημία του ήλθε η Παναγία, τον γύρισε σ’ όλο το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια, τους Ναούς που τόσο επιθυμούσε να δει και δεν είχε αξιωθεί και του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα παρουσιαστεί στον Κύριο, που τόσο πολύ αγάπησε και έδωσε όλο του τον εαυτό σ’ Αυτόν.
Κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1924 μ.Χ. στην Κέρκυρα.
Με λίγα λόγια αυτός ήταν ο Άγιος Αρσένιος. Ας έχομε όλοι τις Αγίες του Ευχές.
Σημείωση: Από την Κέρκυρα, το 1958 μ.Χ., τα λείψανα του μεταφέρθηκαν από τον μοναχό Παΐσιο στην Κόνιτσα και το 1970 μ.Χ. από τον ίδιο Αγιορείτη μοναχό στο γυναικείο μοναστήρι – Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή, όπου ο Άγιος μετά τον θάνατό του έκανε πολλά θαύματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αγιοκατέταξε στις 11 Φεβρουαρίου 1986 μ.Χ.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν Ὁσίων τὸν βίον ἐκμιμησάμενος, ἐν ἐσχάτοις τοὶς χρόνοις, Πάτερ Ἀρσένιε, ἐπληρώθης δωρεῶν τοῦ θείου Πνεύματος, καὶ θαυμάτων γεγονός, θεοφόρε αὐτουργός, παρέχεις ἐνὶ ἐκάστω, τᾶς ἐκ Θεοῦ χορηγίας, ταὶς ἰκεσίαις σου πρὸς Κύριον.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον του Παρακλήτου, Ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσι παρέχεις ταχείαν βοήθειαν, Πάτερ ’Οσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Καππαδοκίας τὸ νεόφυτον ἄνθος, καὶ ἀρετῶν τὸ πολυτίμητον σκεῦος, ὁ ἱερὸς Ἀρσένιος ὑμνείσθω μοί, οὗτος γὰρ ὡς ἄγγελος, ἐν σαρκὶ βιοτεύσας, σύσκηνος ἐγένετο, τῶν Ἁγίων ἁπάντων, μεθ’ ὧν πρεσβεύει πάντοτε Χριστῷ, ἠμὶν διδόναι, πταισμάτων συγχώρησιν.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
1202 – Δ΄ Σταυροφορία: Παρά την απαγόρευση από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄, που απειλεί με αφορισμούς, οι καθολικοί σταυροφόροι αρχίζουν την πολιορκία της καθολικής πόλης Ζάρα (σημερινή Ζαντάρ στην Κροατία).
1444 – Μάχη της Βάρνας: Οι δυνάμεις των σταυροφόρων του βασιλιά Βλάντισλαβ Γ΄ της Βάρνας (γνωστός και ως Ουλάζλο Α΄ της Ουγγαρίας και Βλάντισλαβ Γ΄ της Πολωνίας) συνθλίβονται από τους Τούρκους του σουλτάνου Μουράτ Β΄. Ο Βλάντισλαβ σκοτώνεται στη μάχη.
1674 – Αγγλο-Ολλανδικός Πόλεμος: Όπως προβλεπόταν από τη Συνθήκη του Ουέστμινστερ, η Ολλανδία παραχωρεί τη Νέα Ολλανδία στην Αγγλία.
1775 – Ιδρύεται στη Φιλαδέλφεια (Πενσυλβάνια) το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ.
1836 – Ο βασιλιάς Όθων της Ελλάδας παντρεύεται την Αμαλία.
1871 – Ο Χένρι Μόρτον Στάνλεϊ εντοπίζει τον αγνοούμενο εξερευνητή και ιεραπόστολο Ντέιβιντ Λίβινγκστον κοντά στη λίμνη Τανγκανίκα, χαιρετώντας τον με την περίφημη φράση “Ο Δρ. Λίβινγκστον, υποθέτω;”.
1924 – Ταραχές και συγκρούσεις ξεσπούν στην Καβάλα, μεταξύ καπνεργατών από τη μία πλευρά και Χωροφυλακής από την άλλη. Στη διάρκεια των επεισοδίων σκοτώνονται μία εργάτρια κι ένας αξιωματικός της χωροφυλακής.
1938 – Νύχτα των Κρυστάλλων: Ο στόχος ήταν οι Εβραίοι πολίτες όλης της χώρας και αποτέλεσε την απαρχή του Ολοκαυτώματος.
1940 – Σεισμός πλήττει την περιοχή Βράντσεα της Ρουμανίας, σκοτώνοντας περίπου 1.000 άτομα και τραυματίζοντας πάνω από 4.000.
1942 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Η Ναζιστική Γερμανία εισβάλλει στη Γαλλία του Βισύ μετά τη συμφωνία του Γάλλου ναυάρχου Φρανσουά Ζαν Νταρλάν για ανακωχή με τις συμμαχικές δυνάμεις στη Βόρεια Αφρική.
1945 – Σκληρές μάχες διεξάγονται στη Σουραμπάγια μεταξύ των Ινδονήσιων εθνικιστών και των αποικιοκρατών που επέστρεψαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα εορτάζεται ως Ημέρα των Ηρώων.
1970 – Ο Δήμος Αθηναίων προωθεί δημοπρασία για την κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ αυτοκινήτων στην πλατεία Κλαυθμώνος.
1972 – Πραγματοποιείται αεροπειρατεία στην πτήση 49 της Southern Airways από το Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα) και, σε κάποιο σημείο, απειλείται με συντριβή σε πυρηνικές εγκαταστάσεις. Μετά από δύο ημέρες, το αεροπλάνο προσγειώνεται στην Αβάνα, στην Κούβα, όπου οι αεροπειρατές φυλακίζονται από τον Φιντέλ Κάστρο.
1975 – Το φορτηγό πλοίο SS Edmund Fitzgerald βυθίζεται κατά τη διάρκεια καταιγίδας στη λίμνη Σουπίριορ, σκοτώνοντας και τα 29 επιβαίνοντα μέλη του πληρώματος.
1979 – Εμπορική αμαξοστοιχία με 106 βαγόνια που μετέφεραν εκρηκτικές και δηλητηριώδεις χημικές ουσίες εκτροχιάζεται στο Οντάριο, δυτικά του Τορόντο, προκαλώντας τεράστια έκρηξη και τη μεγαλύτερη εκκένωση εν καιρώ ειρήνης στην ιστορία του Καναδά και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία της Βορείου Αμερικής.
1983 – Ο Μπιλ Γκέιτς παρουσιάζει τα Windows 1.0.
1989 – Ο επί πολλών ετών Βούλγαρος ηγέτης Τόντορ Ζίβκοβ απομακρύνεται από το αξίωμά του και αντικαθίσταται από τον Πέταρ Μλαντένοβ.
Γεννήσεις
1278 – Φίλιππος Α΄, πρίγκιπας του Τάραντα
1433 – Κάρολος, δούκας της Βουργουνδίας
1443 – Αδόλφος Γ΄ του Νασσάου-Βήσμπαντεν, Γερμανός ευγενής
1483 – Μαρτίνος Λούθηρος, Γερμανός μοναχός και θρησκευτικός μεταρρυθμιστής
1489 – Ερρίκος Ε΄, πρίγκιπας του Βολφενμπύτελ
1620 – Τέοντοορ Μπουάιερμανς, Φλαμανδός ζωγράφος
1668 – Φρανσουά Κουπρέν, Γάλλος συνθέτης
1695 – Λουδοβίκος Αρμάνδος Β΄, πρίγκιπας του Κοντί
1697 – Ουίλλιαμ Χόγκαρθ, Άγγλος ζωγράφος, εικονογράφος και κριτικός
1759 – Φρίντριχ Σίλερ, Γερμανός συγγραφέας και ιστορικός
1889 – Κλοντ Ρέινς, Άγγλος ηθοποιός
1909 – Καίσαρ Αλεξόπουλος, Έλληνας φυσικός
1911 – Ειρηναίος Γαλανάκης, Έλληνας μητροπολίτης
1919 – Μιχαήλ Καλάσνικωφ, Ρώσος στρατιωτικός και σχεδιαστής όπλων
1919 – Σπύρος Πισσάνος, Έλληνας αεροπόρος
1923 – Χάτσικο, Γιαπωνέζικος σκύλος
1925 – Ρίτσαρντ Μπάρτον, Ουαλός ηθοποιός
1928 – Ένιο Μορικόνε, Ιταλός συνθέτης
1934 – Γιώργος Τσακανίκας, Έλληνας σφαιροβόλος
1937 – Κάρλο Λιεβόρε, Ιταλός ακοντιστής
1942 – Χανς-Ρούντολφ Μερτς, Ελβετός πολιτικός
1947 – Μπασίρ Τζεμαγιέλ, Λιβανέζος πολιτικός
1950 – Μπομπ Όρτον, Αμερικανός παλαιστής
1951 – Ντανίλο Μεδίνα, πολιτικός από τη Δομινικανή Δημοκρατία
1965 – Έντι Ιρβάιν, Βρετανός οδηγός αγώνων
1969 – Γενς Λέμαν, Γερμανός ποδοσφαιριστής
1969 – Έλεν Πομπέο, Αμερικανίδα ηθοποιός
1971 – Μάριο Άμπντο Μπενίτες, Παραγουανός πολιτικός
1981 – Ράιμπακ, Αμερικανός παλαιστής
1985 – Αλεξάνταρ Κολάροφ, Σέρβος ποδοσφαιριστής
1986 – Ηλίας Ηλιάδης, Έλληνας αθλητής του τζούντο
1986 – Τζος Πεκ, Αμερικανός ηθοποιός
1989 – Μπρέντον Χάρτλεϊ, Νεοζηλανδός οδηγός αγώνων
Θάνατοι
461 – Πάπας Λέων Α΄
1241 – Πάπας Κελεστίνος Δ΄
1444 – Βλάντισλαβ Γ΄ της Βάρνας, βασιλιάς της Πολωνίας
1495 – Δωροθέα του Βρανδεμβούργου, βασίλισσα της Δανίας
1520 – Λουδοβίκος, πρίγκιπας του Λα Ρος-συρ-Υόν
1549 – Πάπας Παύλος Γ΄
1619 – Σαφιγιέ, Οθωμανή σουλτάνα
1848 – Ιμπραήμ Πασάς, βαλής της Αιγύπτου
1891 – Αρθούρος Ρεμπώ, Γάλλος ποιητής
1931 – Κώστας Παρορίτης, Έλληνας συγγραφέας
1938 – Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός
1938 – Γεώργιος Στρατήγης, Έλληνας συγγραφέας
1946 – Λουδοβίκος Σούτερ, Ελβετός γυμναστής
1982 – Λεονίντ Μπρέζνιεφ, Σοβιετικός πολιτικός
1992 – Δανήλος Συντιχάκης, Έλληνας πολιτικός
1995 – Κεν Σάρο-Ουίουα, Νιγηριανός συγγραφέας και ακτιβιστής
2000 – Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός
2006 – Τζακ Πάλανς, Αμερικανός ηθοποιός
2007 – Νόρμαν Μέιλερ, Αμερικανός συγγραφέας
2009 – Νότης Περγιάλης, Έλληνας συγγραφέας
2010 – Νίκος Λαμπαδάρης, Έλληνας πολιτικός
2010 – Ντίνο ντε Λαουρέντις, Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός
2015 – Χέλμουτ Σμιτ, Γερμανός πολιτικός
