Εορτολόγιο: Μηνάς Βικέντιος, Βικέντης, Βικεντία Βίκτωρ, Βίκτωρας, Βίκτορας, Βικτωρία, Βικτορία Δράκων, Δράκοντας, Δράκος, Δρακούλης, Δρακούλα.
11 Νοεμβρίου: Άγιος Μηνάς «ο εν τω Κοτυαείω» ο Μεγαλομάρτυρας – Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες.
Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών.
Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά και αυτοκαταστροφικά προσκολλημένος στη φθορά και το σκοτάδι. Οι αυτοκράτορες της Ρώμης άρχισαν και πάλι «πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26,14). Ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός διέταξαν διωγμό εναντίον των λογικών προβάτων του Χριστού, διωγμό ο οποίος κράτησε από το 303 έως το 311 μ.Χ. Έτσι, οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να τυραννούν τους χριστιανούς προσπαθώντας να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Αυτή ήταν και η πρώτη κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ο Μηνάς κλήθηκε να πει «το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Η πίστη του στον Χριστό νίκησε την κοσμική «σύνεση» και λογική.
Ο Άγιος δεν άντεξε, πέταξε στη γη την στρατιωτική του ζώνη απεκδυόμενος μ’ αυτόν τον τρόπο την ιδιότητα του στρατιώτη – διώκτη των χριστιανών, και διέφυγε στο παρακείμενο όρος. Εκεί ασκήτευε, προτιμώντας την συντροφιά των θηρίων της φύσης από την συντροφιά των αποθηριωμένων ειδωλολατρών. Εκεί, «ἐν ἐρημίαις πλανώμενος καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταὶς ὀπαὶς τῆς γῆς» (Προς Εβραίους 11,38), έζησε επί αρκετό διάστημα με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Η ασκητική ζωή και η ησυχία εθέρμαναν την καρδιά του ανάβοντας τον θείο έρωτα και τον πόθο του μαρτυρίου.
Έτσι, σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, μετά από θεία αποκάλυψη ότι είχε φτάσει η ώρα του μαρτυρίου, κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα ειδωλολατρικού πανηγυριού και με παρρησία, εν μέσω των μαινομένων ειδωλολατρών, ομολόγησε τον Χριστό ως τον ένα και αληθινό Θεό, μυκτηρίζοντας τα κωφά και αναίσθητα είδωλα. Συνελήφθη και σύρθηκε δερόμενος μπροστά στον Πύρρο, τον διοικητή της πόλεως. Εκεί, μιλώντας με θάρρος, αποκάλυψε το όνομά του, την καταγωγή του, το στρατιωτικό του παρελθόν και, φυσικά, διεκήρυξε με τόλμη και αταλάντευτη επιμονή την πίστη του στον Χριστό. Οδηγήθηκε στη φυλακή και το πρωί της επομένης ημέρας, μετά το πέρας του ειδωλολατρικού πανηγυριού, τον παρουσίασαν και πάλι ενώπιον του ηγεμόνος ο οποίος τον κατηγόρησε ότι εξύβρισε τους θεούς και μάλιστα μπροστά του και ότι λιποτάκτησε από τον στρατό. Ο Άγιος αποδέχθηκε τις κατηγορίες χωρίς δισταγμό.
Ο Πύρρος, ευλαβούμενος στην αρχή την ηλικία και την ευκοσμία του, προσπάθησε με λόγια και υποσχέσεις αλλά και με απειλές στη συνέχεια, να τον αποσπάσει από την πίστη του Χριστού. Όταν οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην σταθερή άρνηση του Αγίου, διέταξε να τον υποβάλουν σε ανυπόφορα βασανιστήρια. Οι δήμιοι τον μαστίγωσαν τόσο πολύ ώστε άλλαξαν δύο και τρεις φορές οι μαστιγωτές του. Τον κρέμασαν και τον έγδερναν μέχρι που άρχισαν να φαίνονται τα εσωτερικά όργανα του Αγίου. Έπειτα, σαν να μην έφθαναν αυτά, έτριβαν το καταπληγωμένο του σώμα με τρίχινο ύφασμα και στο τέλος τον έσερναν γυμνό και κατακρεουργημένο πάνω σε μεταλλικά αγκάθια. Όλα τα υπέμενε με γενναιότητα και καρτεροψυχία ο Μάρτυς του Χριστού, εφαρμόζοντας το Ευαγγελικό «καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτείναι» (Ματθαίος 10,28).
Μάλιστα, την ώρα του μαρτυρίου, κάποιοι παλιοί συστρατιώτες του τον προέτρεπαν να θυσιάσει στα είδωλα λέγοντας ότι ο Θεός του θα τον δικαιολογήσει βλέποντας τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλλαν. Ο Άγιος αρνήθηκε αποφασιστικά και τους απάντησε ότι προσφέρει θυσία ακόμη και τον εαυτό του στον Χριστό, ο οποίος τον ενδυναμώνει για να υπομένει τις πληγές.
Ο ηγεμόνας, θαυμάζοντας την ευστοχία και την σοφία των απαντήσεων του Μάρτυρα, τον ρώτησε απορημένος πώς είναι δυνατόν ένας τραχύς στρατιώτης σαν αυτόν να μπορεί να απαντά κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και ο Άγιος, με τη φώτιση του Θεού, του αποκρίθηκε ότι αυτή την ικανότητα την χαρίζει στους μάρτυρές του ο Χριστός, όπως έχει υποσχεθεί στο Ευαγγέλιο: «ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τᾶς συναγωγᾶς καὶ τᾶς ἀρχὰς καὶ τᾶς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε. Τὸ γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τὴ ὥρα ἃ δεῖ εἰπειν» (Λουκά ιβ’, 11-12).
Τότε, απελπισμένος ο τύραννος, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Βαδίζοντας προς τον τόπο της εκτέλεσης ο Άγιος πρόλαβε να ζητήσει από κάποιους κρυπτοχριστιανούς να μεταφέρουν το λείψανό του στην Αίγυπτο.
Ο αποκεφαλισμός του έγινε την 11η Νοεμβρίου στις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. (πιθανότατα το 304 μ.Χ.) και έτσι η ψυχή του πέταξε χαρούμενη προς τον Σωτήρα Χριστό τον οποίο τόσο επόθησε ο Άγιος και για τον οποίο θυσιάσθηκε. Οι δήμιοι άναψαν φωτιά για να κάψουν το σώμα του.
Ότι κατάφεραν οι χριστιανοί να περισώσουν από την πυρά το μετέφεραν στην Αίγυπτο και το έθαψαν κοντά στην Μαρεώτιδα λίμνη, νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας.
Στο σημείο εκείνο σταμάτησε, κατά την παράδοση, η καμήλα που μετέφερε τα λείψανα αρνούμενη πεισματικά να προχωρήσει. Έτσι οι χριστιανοί κατάλαβαν ότι ήταν θέλημα Θεού να ενταφιασθούν εκεί τα λείψανα του Αγίου.
Η περιοχή του τάφου πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε προσκυνηματικό – λατρευτικό κέντρο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Μέγας Αθανάσιος, ανήγειρε ναό πάνω στον τάφο του Αγίου. Σε λίγα χρόνια δημιουργήθηκε εκεί εκτεταμένο κτιριακό συγκρότημα το οποίο περιελάμβανε δύο ναούς, μοναστήρι, ξενώνες και άλλες εγκαταστάσεις.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Στρατείαν κατέλιπες τὴν κοσμικήν, ἀθλητά, οὐράνιον εἴληφας τὴν κληρουχίαν, σοφέ, καὶ στέφος ἀμάραντον, δόξαν ἀποδιώξας βασιλέως γηϊνου, ἄθλους δὲ διανύσας μαρτυρίου γενναίου. Διό, μεγαλομάρτυς Μηνᾷ, πρέσβευε σωθήναι ἠμᾶς.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Tρισάριθμον σύνταγμα τῶν ἀθλητῶν τοῦ Χριστοῦ συμφώνως τιμήσωμεν ὡς καθαιρέτας ἐχθροῦ, Μηνᾶν τὸν ἀοίδημον, Βίκτωρα τὸν γενναῖον καὶ Βικέντιον ἅμα, τούτοις συνευφημοῦντες στεφανίδα τὴν θείαν. Αὐτῶν, Χριστέ, ἱκεσίαις πάντας ἐλέησον.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τους μεγίστους αγώνας του μαρτυρίου σου, καρτεροψύχως ανύσας Μεγαλομάρτυς Μηνά, ουρανίων δωρεών λαμπρώς ηξίωσαι, και θαυμάτων αυτουργός, εκ Θεού αναδειχθείς, προστάτης ημίν εδόθης, και βοηθός εν ανάγκαις, και αντιλήπτωρ εναργέστατος.
Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τρισάριθμον σύνθημα, των αθλοφόρων Χριστού, υμνήσωμεν άσμασι, χαριστηρίοις πιστοί, Μηνάν τον αοίδιμον, Βίκτωρα τον γενναίον, και Βικέντιον θείον, πλάνην την των ειδώλων, καταργήσαντας πίστει. Αυτών ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῆς στρατειᾶς ἥρπασε, τῆς ἐπικήρου, καὶ ἀφθάρτου ἔδειξε, σὲ Ἀθλοφόρε κοινωνόν, Μηνᾶ Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ τῶν Μαρτύρων ἀκήρατος στέφανος.
Ὁ Οἶκος
Μεγάλης πρόξενος ἡμῖν, ὑπάρχει θυμηδίας, ἡ μνήμη τῶν Μαρτύρων, κατὰ παθῶν ἀνδρείαν, καὶ ἀριστείαν κατ’ ἐχθρῶν ἐπιδεικνυμένη, ἐν φαιδρᾷ καὶ προσηνεῖ ὁμολογίας χάριτι· Δεῦτε οὖν ἐν ταύτῃ, φιλέορτοι πάντες εὐφρανθῶμεν, τῆς προσκαίρου εὐφροσύνης τὴν κρείτονα καὶ τελεωτέραν, Μηνᾶ τοῦ Ἀθλητοῦ τὴν μνήμην τελοῦντες, καὶ λαμβάνοντες παθῶν δῶρον τὴν λύσιν, τούτων δὲ δοτήρ, Χριστὸς ὁ Θεὸς ὑπάρχει, ὁ τῶν Μαρτύρων ἀκήρατος στέφανος.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν.
Ἡ τὸ πρὶν ἀγνωσίας σκότει δεινῷ, κρατουμένη θεόφρον, Μάρτυς Μηνᾶ, Αἴγυπτος ἀνέτειλε, σὲ φωστῆρα παγκόσμιον, ἀθεΐας νύκτα, συντόνως ἐλαύνοντα, ταῖς βολίσι Μάκαρ, τῶν θείων ἀγώνων σου· ὅθεν τὴν φωσφόρον, καὶ σεπτήν σου ἡμέραν, φαιδρῶς ἑορτάζοντες, ἐκτενῶς σοι κραυγάζομεν, Ἀθλητῶν ἐγκαλλώπισμα, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
308 – Ο επίτιμος αυτοκράτορας Διοκλητιανός συσκέπτεται στο Καρνούντο με τον Γαλέριο, αύγουστο της Ανατολής, και τον Μαξιμιανό, πρώην αύγουστο της Δύσης, σε μία προσπάθεια να τερματίσουν τους εμφύλιους πολέμους της Τετραρχίας.
1100 – Ο Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας παντρεύεται τη Ματθίλδη της Σκωτίας, κόρη του Μάλκολμ Γ΄ της Σκωτίας και απόγονο του Σάξονα βασιλιά Έντμουντ του Σιδηρόπλευρου.
1215 – Συνεδριάζει η Δ΄ Σύνοδος του Λατερανού, καθορίζοντας το δόγμα της μετουσίωσης, δηλαδή τη διαδικασία με την οποία ο άρτος και ο οίνος μετατρέπονται σε σώμα και αίμα του Ιησού Χριστού.
1500 – Συνθήκη της Γρανάδας: Ο Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας και ο Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας συμφωνούν να διαιρέσουν μεταξύ τους το Βασίλειο της Νεαπόλεως.
1572 – Ο Τύχο Μπράχε παρατηρεί τον υπερκαινοφανή αστέρα SN 1572.
1675 – Ο Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς εισάγει τον ολοκληρωτικό λογισμό για πρώτη φορά για να βρει την έκταση υπό τη γραφική παράσταση y=ƒ(x).
1750 – Ταραχές ξεσπούν στη Λάσα μετά τη δολοφονία του αντιβασιλέα του Θιβέτ.
1826 – Η Αίγινα γίνεται πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
1831 – Ο Νατ Τέρνερ απαγχονίζεται στην Ιερουσαλήμ της Βιρτζίνια αφού υποκίνησε μία βίαιη εξέγερση σκλάβων.
1864 – Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την πορεία του προς τη θάλασσα, ο στρατηγός Τεκάμσε Σέρμαν δίνει διαταγή να καεί η Ατλάντα.
1889 – Η πολιτεία Ουάσινγκτον γίνεται η 42η πολιτεία των Η.Π.Α.
1912 – Η Εθνοσυνέλευση των Σαμίων κηρύσσει την ένωση της Σάμου με την Ελλάδα.
1912 – Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Καστοριά και τη Χίο από τους Οθωμανούς.
1918 – Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ανακωχή της Κομπιέν. Η Γερμανία υπογράφει συμφωνία ανακωχής με τους Συμμάχους σ’ ένα βαγόνι στο δάσος της Κομπιέν στη Γαλλία.
1918 – Ο Γιούζεφ Πιουσούτσκι αναλαμβάνει την στρατιωτική εξουσία στην Πολωνία. Συμβολική πρώτη ημέρα της πολωνικής ανεξαρτησίας.
1918 – Παραιτείται από την εξουσία ο αυτοκράτορας Κάρολος Α΄ της Αυστρίας.
1923 – Ο Αδόλφος Χίτλερ συλλαμβάνεται στο Μόναχο για προδοσία για το ρόλο του στο Πραξικόπημα της μπιραρίας.
1934 – Εγκαινιάζεται στη Μελβούρνη το Μνημείο Ηρώων της Αυστραλίας.
1940 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Αεροναυμαχία του Τάραντα. Το Βασιλικό Ναυτικό πραγματοποιεί επίθεση από αεροπλανοφόρο εναντίον του ιταλικού στόλου στον Τάραντα.
1940 – Το γερμανικό καταδρομικό Ατλαντίς καταλαμβάνει βρετανικό πλοίο όπου εντοπίζει άκρως απόρρητη αλληλογραφία, την οποία στέλνει στην Ιαπωνία.
1942 – Η τουρκική κυβέρνηση επιβάλει τον έκτακτο φόρο Βαρλίκ Βεργκισί, που θα αποφέρει μεγάλη οικονομική καταστροφή σε Έλληνες, Εβραίους και Αρμένιους.
1960 – Αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος κατά του προέδρου του Νοτίου Βιετνάμ.
1961 – Ανακοινώνεται η ανακάλυψη κρανίων και εργαλείων της προϊστορικής εποχής στο σπήλαιο Αλεπότρυπα της Μάνης.
1962 – Η Εθνοσυνέλευση του Κουβέιτ επικυρώνει το Σύνταγμα του Κουβέιτ.
1965 – Στη Ροδεσία (σημερινή Ζιμπάμπουε), η λευκή μειονοτική κυβέρνηση του Ίαν Σμιθ ανακηρύσσει μονομερώς την ανεξαρτησία της χώρας.
1966 – Η NASA εκτοξεύει το Τζέμινι 12.
1975 – Ανεξαρτησία της Ανγκόλας.
1981 – Η Αντίγκουα και Μπαρμπούντα γίνεται μέλος του Ο.Η.Ε.
2002 – Το Σχέδιο Ανάν, σχέδιο επίλυσης του Κυπριακού, που συνέταξε ο γενικός γραμματέας του Ο.Η.Ε. Κόφι Ανάν, παραδίδεται στην Κύπρο, την τουρκοκυπριακή πλευρά και τις εγγυήτριες δυνάμεις Ελλάδα, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο.
2004 – Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης επιβεβαιώνει το θάνατο του Γιάσερ Αραφάτ από άγνωστες αιτίες. Λίγα λεπτά αργότερα, εκλέγεται πρόεδρος ο Μαχμούντ Αμπάς.
Γεννήσεις
1050 – Ερρίκος Δ΄, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
1154 – Σάντσο Α΄, βασιλιάς της Πορτογαλίας
1155 – Αλφόνσος Η΄, βασιλιάς της Καστίλης
1220 – Αλφόνσος, κόμης του Πουατιέ
1441 – Καρλόττα της Σαβοΐας, βασίλισσα της Γαλλίας
1748 – Κάρολος Δ΄, βασιλιάς της Ισπανίας
1821 – Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, Ρώσος συγγραφέας
1835 – Ματτίας Γιόχουμσσον, Ισλανδός συγγραφέας
1863 – Πωλ Σινιάκ, Γάλλος ζωγράφος
1864 – Πέρσιβαλ Γκριν Σπένσερ, Άγγλος αεροναυτικός
1869 – Βίκτωρ Εμμανουήλ Γ΄, βασιλιάς της Ιταλίας
1882 – Γουσταύος ΣΤ΄ Αδόλφος, βασιλιάς της Σουηδίας
1885 – Τζωρτζ Σμιθ Πάττον, Αμερικανός στρατηγός
1888 – Γιοχάνες Ίττεν, Ελβετός ζωγράφος
1896 – Κώστας Καρυωτάκης, Έλληνας ποιητής
1905 – Κονσταντίν Καντακουζηνός, Ρουμάνος αεροπόρος
1907 – Ορέστης Λάσκος, Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ποιητής
1911 – Βαάι Κολόνε, πρωθυπουργός της Σαμόα
1922 – Κουρτ Βόνεγκατ, Αμερικανός συγγραφέας
1928 – Κάρλος Φουέντες, Μεξικανός συγγραφέας
1942 – Σαρλ Κονάν-Μπανί, πρωθυπουργός της Ακτής Ελεφαντοστού
1945 – Γιάννης Καλαϊτζής, Έλληνας σκιτσογράφος
1945 – Ντανιέλ Ορτέγα, Νικαραγουανός πολιτικός
1948 – Βίνσεντ Σκιαβέλι, Αμερικανός ηθοποιός
1949 – Δημήτρης Κοκολάκης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
1954 – Αλεξάνδρα Παντελάκη, Ελληνίδα ηθοποιός
1955 – Γίγκμε Σίνγκγιε Βαντσούκ, βασιλιάς του Μπουτάν
1956 – Έντγκαρ Λούνγκου, πολιτικός της Ζάμπια
1958 – Λουθ Κασάλ, Ισπανίδα τραγουδίστρια
1962 – Γιώργος Μητσιμπόνας, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1962 – Ντέμι Μουρ, Αμερικανίδα ηθοποιός
1966 – Μπενεντίκτα Μπόκκολι, Ιταλίδα ηθοποιός
1970 – Ελίνα Κωνσταντοπούλου, Ελληνίδα τραγουδίστρια
1974 – Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Αμερικανός ηθοποιός
1981 – Γουλιέλμος, διάδοχος του μεγάλου δούκα του Λουξεμβούργου
1983 – Φίλιπ Λαμ, Γερμανός ποδοσφαιριστής
1986 – Γκρέτα Σαλόμε Στεφανσντότιρ, Ισλανδή τραγουδίστρια
1992 – Άννα Χούλη,Ελληνίδα φουρνάρισσα
Θάνατοι
405 – Αρσάκιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
826 – Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, Βυζαντινός μοναχός και συγγραφέας
875 – Τευτβέργα, βασίλισσα της Λοθαριγγίας
1028 – Κωνσταντίνος Η΄, Βυζαντινός αυτοκράτορας
1048 – Αδαλβέρτος, δούκας της Λωρραίνης
1130 – Θηρεσία, κόμησσα της Πορτογαλίας
1285 – Πέτρος Γ΄, βασιλιάς της Αραγωνίας
1331 – Στέφανος Ούρος Γ΄, βασιλιάς της Σερβίας
1855 – Σαίρεν Κίρκεγκωρ, Δανός φιλόσοφος
1910 – Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Έλληνας πολιτικός
1949 – Λουκάς Κανακάρης – Ρούφος, Έλληνας πολιτικός
1950 – Αλέξανδρος Διομήδης, Έλληνας τραπεζικός και πολιτικός
1976 – Αλεξάντερ Κάλντερ, Αμερικανός γλύπτης
1984 – Νικόλαος Χαρίτος, Έλληνας πολιτικός
1985 – Λιλή Ιακωβίδη, Ελληνίδα ποιήτρια
1990 – Αλέξης Μινωτής, Έλληνας ηθοποιός
1990 – Γιάννης Ρίτσος, Έλληνας ποιητής
1994 – Βασίλης Δουρίδας, Έλληνας οργανοπαίκτης
2003 – Μιχαήλ Γαλενιανός, Έλληνας πολιτικός
2004 – Γιάσερ Αραφάτ, Παλαιστίνιος πολιτικός
2015 – Φιλ Τέιλορ, Άγγλος ντράμερ (Motörhead)
2016 – Ρόμπερτ Βον, Αμερικανός ηθοποιός
