Εορτολόγιο: Κασσιανός, Κασιανός, Κάσσιος, Κάσιος, Κάσσος, Κάσος, Κάσσης, Κάσης, Κασσιανή, Κάσσυ, Κασιανή, Κασσία, Κασία Σώζων, Σώζος, Σώζης, Σώζη, Σωζούσα, Σώζα.
7 Σεπτεμβρίου: Οσία Κασσιανή η Υμνογράφος – Η Οσία Κασσιανή (ή Κασσία ή Ικασία ή Εικασία) η Υμνογράφος γεννήθηκε μεταξύ του 805 και του 810 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Θεοφίλου (829 -842 μ.Χ.).
Όταν μεγάλωσε συνδύαζε τη σωματική ομορφιά με την εξυπνάδα της. Τρεις βυζαντινοί χρονικογράφοι, ο Συμεών ο μεταφραστής (βλέπε 9 Νοεμβρίου), ο Γεώργιος Αμαρτωλός και ο Λέων ο Γραμματικός, αναφέρουν ότι έλαβε μέρος στην τελετή επιλογής νύφης για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, την οποία είχε οργανώσει η μητριά του Ευφροσύνη. Σε αυτή ο αυτοκράτορας επέλεγε τη σύζυγο της αρεσκείας του δίνοντας της ένα χρυσό μήλο.
ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΔΩ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Θαμπωμένος από την ομορφιά της Κασσίας, ο νεαρός αυτοκράτορας την πλησίασε και της είπε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» «Από μία γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά [πράγματα]», αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσία, ετοιμόλογη, του απάντησε: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» «Και από μία γυναίκα [ήρθαν στον κόσμο] τα καλά [πράγματα]», αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας. Με βάση την παράδοση ο ακριβής διάλογος ήταν:
– Εκ γυναικός τα χείρω.
– Kαι εκ γυναικός τα κρείττω.
Ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την Κασσιανή και να επιλέξει τη Θεοδώρα για σύζυγό του.
Οι επόμενες πληροφορίες που σώζονται για την Κασσιανή είναι ότι το 843 μ.Χ. ίδρυσε ένα κοινόβιο στα δυτικά της Κωνσταντινούπολης, κοντά στα τείχη της πόλης, του οποίου έγινε και η πρώτη ηγουμένη. Αν και πολλοί ερευνητές αποδίδουν την επιλογή της αυτή στην αποτυχία της να γίνει αυτοκράτειρα, μία επιστολή του Θεόδωρου του Στουδίτου αποδίδει διαφορετικά κίνητρα στην ενέργειά της αυτή. Διατηρούσε στενή σχέση με τη γειτονική Μονή Στουδίου, η οποία έμελλε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην επανέκδοση βυζαντινών λειτουργικών βιβλίων τον 9ο και το 10ο αιώνα μ.Χ., με αποτέλεσμα τη διάσωση των έργων της (Kurt Sherry, σελ. 56).
Με βάση την παράδοση ο αυτοκράτορας Θεόφιλος, συνεχίζοντας να είναι ερωτευμένος μαζί της, επιθυμούσε να την δει για μία τελευταία φορά πριν πεθάνει κι έτσι πήγε στο μοναστήρι όπου βρισκόταν. Η Κασσιανή ήταν μόνη στο κελί της γράφοντας το γνωστό τροπάριο της, που ψάλλεται στις Εκκλησίες το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, όταν αντιλήφθηκε την άφιξη της αυτοκρατορικής ακολουθίας. Τον αγαπούσε ακόμη αλλά πλέον είχε αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό γι αυτό και κρύφτηκε, μη επιθυμώντας να αφήσει το παλιό της πάθος να ξεπεράσει το μοναστικό της ζήλο. Άφησε όμως το μισοτελειωμένο ύμνο πάνω σε ένα τραπέζι. Ο Θεόφιλος ανακάλυψε το κελί της και μπήκε σε αυτό ολομόναχος. Την αναζήτησε αλλά μάταια. Εκείνη τον παρακολουθούσε μέσα από μία ντουλάπα στην οποία είχε κρυφτεί. Ο Θεόφιλος στενοχωρήθηκε, έκλαψε και μετάνιωσε που για μία στιγμή υπερηφάνειας έχασε μία τόσο όμορφη και έξυπνη γυναίκα. Στη συνέχεια βρήκε τα χειρόγραφα της Κασσιανής επάνω στο τραπέζι και τα διάβασε. Μόλις ολοκλήρωσε την ανάγνωση κάθισε και πρόσθεσε ένα στίχο στον ύμνο. Σύμφωνα με την παράδοση ο στίχος αυτός ήταν «ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη». Φεύγοντας εντόπισε την Κασσιανή που κρυβόταν στην ντουλάπα αλλά δεν της μίλησε, σεβόμενος την επιθυμία της. Η Κασσιανή βγήκε από την κρυψώνα της μετά την αναχώρηση του αυτοκράτορα, διάβασε την προσθήκη του και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τον ύμνο.
Η μεγάλη αυτή ποιήτρια, υμνογράφος και μελωδός της εκκλησίας μας, η Αγία Κασσιανή, ταξίδεψε στην Ιταλία και την Κρήτη και κατέληξε στην Κάσο ετελείωσε η επίγεια ζωή της. Μετά το θάνατό της, τοποθέτησαν το σώμα της σε μαρμάρινη λάρνακα και την έβαλαν σε παρεκκλήσιο, που ήταν αφιερωμένο στο όνομά της. Σώζεται σήμερα η λάρνακα και το βυζαντινό ψηφιδωτό του 9ου αιώνα μ.Χ. Επίσης στο εκκλησάκι υπάρχει εντοιχισμένη πλάκα με σημείο του σταυρού και χρονολογία 890 μ.Χ. Κατά πληροφορίες, πάλι από την Κάσσο, τα οστά της Οσίας έχουν μεταφερθεί στην Ικαρία.
Παρόλο που την μνήμη της δεν την αναφέρει κανένας Συναξαριστής, οι Κάσιοι, από τη συγγένεια του ονόματός της με το νησί τους, καθιέρωσαν τη μνήμη αυτής την 7η Σεπτεμβρίου και ο Γεώργιος Σασσός ο Κάσιος φιλοπόνησε και ειδική Ακολουθία, που δημοσιεύθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1889 μ.Χ. στο τυπογραφείο της «Μεταρρυθμίσεως». Το παράδοξο όμως είναι, ότι η Ακολουθία αυτή αφιερώθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, που ο ίδιος στην συνέχεια την έδωσε για εκτύπωση στον Μητροπολίτη Θηβαΐδας Γερμανό (την 1η Σεπτεμβρίου 1889 μ.Χ.) και έτσι, επισημοποιήθηκε κατά κάποιο τρόπο η Αγιοκατάταξη της Κασσιανής από την Εκκλησία της Αλεξανδρείας, όπως το ποθούσαν οι κάτοικοι της Κάσου.
Η παρουσία της Κασσιανής έχει επισκιάσει τους υμνογράφους και μελωδούς της εποχής της, διότι αποτελεί την πλέον επιφανή γυναίκα μελωδό (έγραφε και τους ύμνους και τη μελωδία) στην ιστορία της βυζαντινής μουσικής. Έχοντας ιδιαίτερο ταλέντο, ευφυΐα, ευαισθησία και εκφραστικό πλούτο διακρίθηκε στον τομέα της μελουργίας (σ’ αυτό τη βοήθησε η μεγάλη μόρφωση, που η ευγενής καταγωγή της, της επέτρεψε να έχει). Γι’ αυτό και το έργο της είναι διαχρονικό και πάντα επίκαιρο, και συγκινεί ιδιαίτερα τον ορθόδοξο κόσμο.
Στην Κασσιανή αποδίδονται γύρω στα 45 έργα, από τα οποία τα 23 τουλάχιστον είναι χωρίς αμφιβολία δικά της, ενώ τα υπόλοιπα είναι αγνώστου προελεύσεως. Έχει επίσης μελοποιήσει κείμενα διαφόρων υμνογράφων. Από τα πιο γνωστά τροπάρια είναι το περίφημο «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή» , σε ήχο πλ. δ΄, που ψάλλεται στους ναούς το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, καθώς και οι ειρμοί από την Α΄Ε΄ ωδή του Κανόνος του Μεγάλου Σαββάτου «Κύματι Θαλάσσης» ). Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της αποτελείται από στιχηρά για εορταζομένους Αγίους. Στην ίδια αποδίδεται και ο τετραώδιος κανόνας: «Ἄφρων γηραλέε» , όπως και πολλά δοξαστικά, μεταξύ των οποίων και ένα περίφημο δοξαστικό των Χριστουγέννων, το «Αὐγούστου μοναρχήσαντος», σέ ήχο β΄. Κατά τον βυζαντινολόγο Κρουμβάχερ «η Κασσιανή ήταν μια εξαίρετη μορφή και το έργο της το διακρίνει ισχυρά πρωτοβουλία, βαθεία μόρφωσις, αυτοπεποίθησις και παρρησία. Πολύ συναίσθημα και βαθεία θεοσέβεια». Και ο Σωφρόνιος Ευστρατιάδης, αναφερόμενος στο έργο της, έγραψε ότι «το χαρακτηρίζει γλυκύτης μέλους ακορέστου».
Μερικές σημαντικές επισημάνσεις για το Τροπάριο της Κασσιανής
Αρκετοί πιστοί πιστεύουν (λανθασμένα) ότι η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή και διεφθαρμένη γυναίκα, και μιλώντας η Κασσιανή για την πόρνη γυναίκα του Ευαγγελίου βρίσκει ευκαιρία να μιλήσει για τον εαυτό της. Όπως όμως διαβάζουμε στον βίο της, από πουθενά δεν φαίνεται αυτό. Η Κασσιανή ήταν μία οσία μοναχή του Βυζαντίου, προικισμένη με καταπληκτικό ποιητικό ταλέντο. Αντί για τη βασιλική αλουργίδα προτίμησε το ταπεινό σχήμα της μοναχής και έγραψε πολλούς ύμνους.
Ποιά λοιπόν είναι η πόρνη γυναίκα, για την οποία μιλάνε όλα τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης (βράδυ);
Στην ερώτηση αυτή, αρκετοί απαντούν (λανθασμένα) ότι αφού δεν είναι η Οσία Κασσιανή, τότε η αμαρτωλή και διεφθαρμένη γυναίκα θα πρέπει να είναι η Μαρία η Μαγδαληνή! Η αλήθεια όμως είναι ότι η Μαρία η Μαγδαληνή δεν υπήρξε διεφθαρμένη και πόρνη ποτέ. Ήταν μια ύπαρξη, που έπασχε, και την θεράπευσε ο Χριστός. Ο ευαγγελιστής Λουκάς λέγει χαρακτηριστικά για τη Μαρία τη Μαγδαληνή: «Ακολουθούσαν τον Ιησού οι δώδεκα μαθηταί και γυναίκες, μεταξύ των οποίων η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ’ την οποία είχε βγάλει εφτά δαιμόνια» (Λουκ. 8, 2). Η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν λοιπόν δαιμονισμένη και ο Χριστός της έβγαλε τα δαιμόνια, όπως έβγαλε και τα δαιμόνια τόσων άλλων ανθρώπων.
Και τότε ποιά είναι η πόρνη, που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, η πόρνη, για την οποία μιλάνε τα τροπάρια της Μεγάλης Τρίτης (βράδυ);
Η αμαρτωλή και διεφθαρμένη πόρνη, αυτή που άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού, μας είναι άγνωστη, είναι ανώνυμη. Ακούσατε σε κανένα τροπάριο το όνομα της πόρνης; Διαβάσατε στον Ευαγγελιστής Λουκά, που περιγράφει τη σχετική σκηνή, να αναφέρει πουθενά το όνομα της; Όχι! Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι Απόστολοι, ενώ δεν έκρυβαν τις δικές τους ατέλειες και πτώσεις, όταν μιλάνε για μεγάλους αμαρτωλούς που μετανοούν, δεν αναφέρουν το όνομά τους. Δεν θέλουν να τους διαπομπεύσουν.
Το Τροπάριο της Κασσιανής
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα Γυνή,
τὴν σὴν αἰσθομένη Θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,
ὀδυρομένη μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.
Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νὺξ μοι, ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,
ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας.
Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,
ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ·
κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,
ὁ κλίνας τοὺς Οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει·
καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,
ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν, τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις·
ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,
κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.
Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους,
τίς ἐξιχνιάσει ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;
Μὴ με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.
70 – Ο ρωμαϊκός στρατός υπό τον Τίτο καταλαμβάνει και λεηλατεί την Ιερουσαλήμ.
878 – Ο Λουδοβίκος ο Τραυλός στέφεται βασιλιάς της Δυτικής Φραγκίας από τον Πάπα Ιωάννη Η’.
1159 – Εκλέγεται ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄.
1191 – Γ΄ Σταυροφορία: O Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος νικά τον Σαλαντίν στη μάχη του Αρσούφ.
1228 – Ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκος Β΄ Χοενστάουφεν φτάνει στην Άκρα του Ισραήλ και ξεκινά την ΣΤ΄ Σταυροφορία, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την ειρηνική παλινόρθωση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ.
1303 – Ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ αιχμαλωτίζεται εξ ονόματος του Φιλίππου Δ’ της Γαλλίας.
1571 – Ο Τόμας Χάουαρντ, 4ος δούκας του Νόρφολκ, συλλαμβάνεται για το ρόλο του στη συνωμοσία Ριντόλφι, που είχε ως σκοπό τη δολοφονία της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας και την αντικατάστασή της με τη Μαρία Α΄ της Σκωτίας.
1652 – Περίπου 15.000 Κινέζοι Χαν επαναστατούν κατά της ολλανδικής κυριαρχίας στην Ταϊβάν.
1706 – Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής: Τερματίζεται η πολιορκία του Τορίνο, οδηγώντας στην αποχώρηση των γαλλικών δυνάμεων από τη βόρεια Ιταλία.
1776 – Σύμφωνα με αμερικανικές αποικιακές αναφορές, ο Έζρα Λι πραγματοποιεί την πρώτη υποβρύχια επίθεση στον κόσμο με το Turtle, προσπαθώντας να τοποθετήσει ωρολογιακή βόμβα στο κύτος του HMS Eagle στο λιμάνι της Νέας Υόρκης (ωστόσο στα βρετανικά αρχεία δεν υπάρχει καμία αναφορά σ’ αυτή την επίθεση).
1778 – Αμερικανική Επανάσταση: Οι Γάλλοι εισβάλλουν στη Δομινίκα, στις Βρετανικές Δυτικές Ινδίες, προτούν καν ενημερωθεί η Μεγάλη Βρετανία για την εμπλοκή της Γαλλίας στον πόλεμο.
1812 – Γαλλική εισβολή στη Ρωσία: Διεξάγεται κοντά στη Μόσχα η μάχη του Μποροντίνο, η πιο αιματηρή μάχη των Ναπολεόντειων Πολέμων, η οποία λήγει με νίκη των Γάλλων.
1818 – Ο Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης της Σουηδίας στέφεται βασιλιάς της Νορβηγίας στο Τρόντχαϊμ.
1822 – Στο Σάο Πάολο, ο Πέτρος Α’ ανακηρύσσει τη Βραζιλία ανεξάρτητη από την Πορτογαλία.
1860 – Ιταλική ενοποίηση: Ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι μπαίνει στη Νάπολη.
1864 – Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η Ατλάντα εκκενώνεται κατόπιν διαταγής του στρατηγού της Ένωσης, Τεκάμσε Σέρμαν.
1876 – Ο Τζέσε Τζέιμς και η συμμορία του προσπαθούν να ληστέψουν μία τράπεζα στο Νόρθφιλντ της Μινεσότα αλλά εκδιώκονται από ένοπλους πολίτες.
1893 – Ιδρύεται η Τζένοα, ο παλαιότερος ιταλικός ποδοσφαιρικός σύλλογος.
1895 – Διεξάγεται στην Αγγλία ο πρώτος αγώνας ράγκμπι λιγκ.
1901 – Υπογράφεται το Πρωτόκολλο των Μπόξερς, με το οποίο τερματίζεται επίσημα η εξέγερση των Μπόξερς στην Κίνα.
1907 – Το RMS Λουζιτάνια σαλπάρει για το παρθενικό του ταξίδι από το Λίβερπουλ της Αγγλίας στη Νέα Υόρκη.
1928 – Αρχίζει ο πρώτος ποδηλατικός Γύρος της Πολωνίας.
1960 – Ο διάδοχος Κωνσταντίνος κατακτά την πρώτη θέση στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες της 17ης Ολυμπιάδας, στην κατηγορία “Ντράγκον”. Είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα ύστερα από 48 χρόνια.
1964 – Ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοινώνει ότι το λαϊκό ορατόριο Άξιον Εστί, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη, θα παρουσιαστεί τελικά στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ο δημοφιλής μουσικοσυνθέτης μιλάει για “αχαρακτήριστη αντίδραση των σνομπ της Αθήνας”, “αυθάδη και προσβλητικό για το λαό εξοστρακισμό της ελληνικής λαϊκής μουσικής”.
1964 – Οι επιχειρηματίες κατασκευαστές πολυκατοικιών αντιδρούν με λοκ-άουτ στην προσπάθεια των οικοδομικών σωματείων, που ελέγχονται από την Αριστερά, να επιβάλουν ντε φάκτο το επτάωρο.
1968 – Ανακοινώνεται η σύλληψη 20 ατόμων της ομάδος Παναγούλη, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται οι Νικόλαος Λεκανίδης, Γεώργιος Αβράμης, Γεώργιος Ελευθεριάδης, Ιωάννης Κλωνιζάκης, Ευστάθιος Γιώτας, Λευτέρης Βερυβάκης και Νικόλαος Ζαμπέλης.
1993 – Στη Βραζιλία σε δημοψήφισμα οι κάτοικοι τάσσονται υπέρ της εισαγωγής της μοναρχίας.
1999 – Σεισμός μεγέθους 5,9 βαθμών Ρίχτερ πλήττει την Αθήνα, με απολογισμό 143 νεκρούς, 700 τραυματίες και χιλιάδες άστεγους.
2003 – Διεξάγεται στο Αμύνταιο το 1ο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο παγκράτιο.
2004 – Ο τυφώνας Ιβάν πλήττει τη Γρενάδα, με 39 νεκρούς.
2005 – Πρώτες προεδρικές εκλογές στην Αίγυπτο.
1524 – Τόμας Εράστους, Ελβετός θεολόγος
1533 – Ελισάβετ Α’, βασίλισσα της Αγγλίας
1641 – Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (ο εξ απορρήτων), Έλληνας διπλωμάτης
1683 – Μαρία Άννα, αρχιδούκισσα της Αυστρίας
1726 – Φρανσουά-Αντρέ Ντανικάν Φιλιντόρ, Γάλλος συνθέτης και σκακιστής
1842 – Γιόχαν Τσούκερτορτ, Πολωνός σκακιστής
1883 – Θεόφραστος Σακελλαρίδης, Έλληνας συνθέτης
1909 – Ελία Καζάν, Έλληνας σκηνοθέτης
1911 – Τόντορ Ζίβκοβ, Βούλγαρος πολιτικός
1913 – Άντονι Κουέιλ, Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης
1914 – Τζέιμς Βαν Άλεν, Αμερικανός επιστήμονας
1914 – Λίντα Μπάροβα, Τσέχα ηθοποιός
1925 – Λόρα Άσλεϊ, Ουαλή σχεδιάστρια μόδας
1931 – Νικόδημος Αναγνώστου, Έλληνας μητροπολίτης
1931 – Μακάντα Μακιντιρέ, Αμερικανός μουσικός
1936 – Απόστολος Κακλαμάνης, Έλληνας πολιτικός
1939 – Χρήστος Τσάγκας, Έλληνας ηθοποιός
1942 – Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, Έλληνας πολιτικός
1949 – Πέτρος Βαγιόπουλος, Έλληνας συνθέτης
1949 – Γκλόρια Γκέινορ, Αμερικανίδα τραγουδίστρια
1952 – Γιώργος Γερολυμάτος, Έλληνας τραγουδιστής
1952 – Μοντιμπό Σιντιμπέ, πρωθυπουργός του Μάλι
1958 – Γκόραν Χάτζιτς, Σέρβος πολιτικός
1959 – Θαλής Τσιριμώκος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
1963 – Eazy-E, Αμερικανός ράπερ
1981 – Γκοκχάν Ζαν, Τούρκος ποδοσφαιριστής
1981 – Ιμπραχίμ Χαλίλ Μπαράν, Τούρκος συγγραφέας
1983 – Μεχμέτ Τοπούζ, Τούρκος ποδοσφαιριστής
1988 – Κέβιν Λαβ, Αμερικανός καλαθοσφαιριστής
Θάνατοι
1151 – Γοδεφρείδος Ε’, κόμης του Ανζού
1312 – Φερδινάνδος Δ’, βασιλιάς της Καστίλης
1362 – Ιωάννα του Πύργου, βασίλισσα της Σκωτίας
1566 – Σουλεϊμάν Α΄ ο Μεγαλοπρεπής, Οθωμανός σουλτάνος
1910 – Ουίλιαμ Χόλμαν Χαντ, Άγγλος ζωγράφος
1933 – Έντουαρντ Γκρέι, Άγγλος πολιτικός
1949 – Χοσέ Κλεμέντε Ορόσκο, Μεξικανός ζωγράφος
1962 – Κάρεν Μπλίξεν, Δανή συγγραφέας
1978 – Κιθ Μουν, Άγγλος ντράμερ (The Who)
1981 – Κρίστι Μπράουν, Ιρλανδός συγγραφέας
1988 – Σπύρος Θεοτόκης, Έλληνας πολιτικός
1991 – Έντουιν Μ. ΜακΜίλαν, Αμερικανός φυσικός
1997 – Μομπούτου Σέσε Σέκο, πρόεδρος του Ζαΐρ
2003 – Αρτέμης Μάτσας, Έλληνας ηθοποιός
2005 – Σέρτζο Εντρίγκο, Ιταλός τραγουδιστής
2007 – Τζον Κόμπτον, πρωθυπουργός της Αγίας Λουκίας
2015 – Βούλα Ζουμπουλάκη, Ελληνίδα ηθοποιός
