ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ: Ο χρόνος δεν επουλώνει όλα τα τραύματα. Αυτό αποδεικνύει η μαρτυρία της 86χρονης Ειρήνης Λεχουρίτη, επιζήσασας του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων, 80 και πλέον χρόνια μετά τη φρικαλεότητα που διέπραξαν τα ναζιστικά στρατεύματα τον Δεκέμβριο του 1943.
Ρεπορτάζ: Παντελής Χαριτάκης
Η σφαγή των Καλαβρύτων δεν είναι απλώς ένα ιστορικό γεγονός. Είναι ζωντανή μνήμη.
«Ήμουν πέντε χρονών. Οι Γερμανοί ξεχώριζαν τους άντρες από τις γυναίκες. Ο αδερφός μου, παιδάκι 17 χρονών, δεν μπόρεσε να κάνει τον νεκρό. Του έδωσαν χαριστική βολή και πετάχτηκαν τα μυαλά του στον αέρα», αφηγείται συγκλονισμένη η κα Λεχουρίτη.
Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων αναγνωρίζεται διεθνώς ως έγκλημα πολέμου, ωστόσο η ιστορική δικαίωση δεν ήρθε ποτέ. Μόνο δύο Γερμανοί αξιωματικοί δικάστηκαν και καταδικάστηκαν — κι αυτοί αποφυλακίστηκαν σύντομα, ενώ ο πρωτεργάτης Karl von Le Suire δεν οδηγήθηκε ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης.
Το πρωινό της 13ης Δεκεμβρίου 1943 οι ναζί εκτέλεσαν σχεδόν όλους τους άνδρες άνω των 14 ετών. Οι γυναίκες και τα παιδιά, κλεισμένα στο σχολείο, σώθηκαν επειδή μια δασκάλα τα έσπρωξε από τα παράθυρα. Όπως αναφέρει η κα Λεχουρίτη, «πολλοί πέθαναν. Άλλοι τραυματίστηκαν. Οι μανάδες μας έγιναν και άντρες και γυναίκες για να μας μεγαλώσουν».
Η κοινωνία των Καλαβρύτων δεν έλαβε ποτέ ούτε αποζημίωση, ούτε συγγνώμη. Οι δικαστικές αρχές της Γερμανίας επικαλέστηκαν «επιτρεπτά αντίποινα» για να κλείσουν τους φακέλους. Μόνο η καθηγήτρια Έρεγκαρντ Σραμ, στις αρχές του 1950, μερίμνησε για τη μεταφορά 33 ορφανών παιδιών στη Γερμανία για εκπαίδευση.
Ο Δήμος Καλαβρύτων, πρωτοστάτης στον αγώνα για τις γερμανικές επανορθώσεις, συνεχίζει τη διεκδίκηση με επιμονή. Ωστόσο, η επίσημη στάση του Βερολίνου δεν έχει μεταβληθεί: το θέμα θεωρείται νομικά λήξαν.
Η μαρτυρία της κας Λεχουρίτη δεν είναι απλώς αφήγηση. Είναι κατάθεση ψυχής:
«Δεν αισθάνομαι κακία. Αυτοί που το έκαναν, αν ζουν ακόμη, ας τους συγχωρέσει ο Θεός. Εγώ δεν μπορώ. Όταν έρχονται παιδιά από τη Γερμανία, τα καλοδέχομαι. Δεν φταίνε αυτά.»
Σήμερα, παρακολουθώντας τις εικόνες πολέμου από τη Γάζα και την Ουκρανία, στέλνει ένα παγκόσμιο μήνυμα:
«Ποτέ ξανά πόλεμος. Η ζωή είναι μικρή και ο άνθρωπος γεννήθηκε για να αγαπά, όχι να σκοτώνει.»
Η Ιστορία δεν πρέπει να ξεχνιέται. Γιατί όταν ξεχνιέται, επαναλαμβάνεται.
dw.com
